Ήτανε μία συννεφιασμένη μέρα. Χιόνι πολύ είχε σκεπάσει τη γη, και πέφτανε πυκνές οι άσπρες μπαμπακούρες.
Ο πάτερ Σεραφείμ μ᾿ έβαλε να καθίσω δίπλα του, απάνω σ᾿ ένα κομμένο δέντρο, σ᾿ ένα ξέφωτο μέσα στο δάσος. Ύστερά μου είπε: «Ο Θεός μου φανέρωσε πως στα παιδικά χρόνια σου ήθελες να μάθης ποιός είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής.
Σε συμβουλεύανε να πηγαίνης στην εκκλησία, να κάνης την προσευχή σου στο σπίτι, να δίνης ελεημοσύνη και να κάνης όλα τα καλά τα έργα, γιατί σ᾿ αυτά βρίσκεται ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Μα δεν σε ικανοποιούσανε αυτά μοναχά. Λοιπόν σου λέγω πως η προσευχή, η νηστεία, οι αγρυπνίες και κάθε άλλο χριστιανικό έργο είναι πολύ καλά. Αλλά ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι να κάνουμε μοναχά αυτά τα έργα, επειδή αυτά είναι τα μέσα που χρειάζονται για να φθάσουμε στο σκοπό της χριστιανικής ζωής.
Ο αληθινός προορισμός του χριστιανού είναι να αποκτήσουμε το Άγιον Πνεύμα. Γνώριζε πως κανένα καλό έργο δεν φέρνει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, αν δεν γίνεται για την αγάπη του Χριστού. Σκοπός της ζωής μας είναι μοναχά η απόκτηση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος».
Εγώ τότε τον ρώτησα: «Τι εννοείς, πάτερ, λέγοντας απόκτηση; Δεν καταλαβαίνω καθαρά». Ο Άγιος μου είπε: «Αποκτώ είναι το ίδιο με το κερδίζω. Ξέρεις τι θα πη κερδίζω χρήματα. Αποκτώ το Άγιον Πνεύμα είναι το ίδιο πράγμα. Στη ζωή, οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουνε για σκοπό να κερδίσουνε χρήματα, και κείνοι που στέκουνται πιο ψηλά στην κοινωνία, θέλουνε να κερδίσουνε τιμές και δόξα. Το να αποκτήση κανένας τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι σαν να κερδίζη ένα αιώνιο απόκτημα, την αιώνια ζωή, ένα θησαυρό που δεν καταστρέφεται κι᾿ ούτε χάνεται ποτέ. Κάθε καλό έργο, που κάνουμε για την αγάπη του Χριστού, μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αλλά περισσότερο απ᾿ όλα μας δίνει αυτή τη χάρη η προσευχή, γιατί ο καθένας μπορεί να προσευχηθή, πλούσιος η φτωχός, άρχοντας η χωριάτης, δυνατός η αδύνατος, γερός η άρρωστος, ενάρετος η αμαρτωλός.
Λοιπόν ας συνάξουμε το θησαυρό της θεικής ευσπλαχνίας. Ένας άνθρωπος που ζητά να βρη τη σωτηρία του και που μετανοεί για τις αμαρτίες του, μπορεί με τις καλές πράξεις να αποκτήση το Άγιον Πνεύμα, που εργάζεται μέσα μας και μας εισάγει στη βασιλεία του Θεού. Μ᾿ όλα τα πεσίματά μας, μ᾿ όλο το σκοτάδι που περιζώνει την ψυχή μας, η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που μας δόθηκε με το βάπτισμα, δεν παύει να λάμπη μέσα στην καρδιά μας με το φως της μετανοίας. Αυτό το φως του Χριστού σβήνει όλα τα σημάδια που αφήσανε τα παλιά αμαρτήματά μας και μας ντύνει μ᾿ ένα μανδύα άφθαρτον που είναι καμωμένος από τη χάρη».
Του λέγω: «Πάτερ μου, μου μιλάς για τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά πως μπορώ να τη δω; Τα καλά τα έργα τα βλέπουμε, μα το Άγιον Πνεύμα πως μπορεί να το δη κανένας; Πως μπορώ να γνωρίσω αν βρίσκεται η δεν βρίσκεται μέσα μου;» Ο Άγιος μου αποκρίθηκε: «Όταν κατεβαίνη το Άγιον Πνεύμα επάνω στον άνθρωπο και εισχωρεί μέσα του, η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει από μία χαρά ανέκφραστη, γιατί το Άγιον Πνεύμα μεταμορφώνει σε χαρά ο,τι αγγίξει. Φανερώνεται σαν ένα ανιστόρητο φως σ᾿ εκείνους που εκδηλώνεται η θεική ενέργεια. Οι άγιοι Απόστολοι γνωρίσανε με τις αισθήσεις τους την παρουσία του Αγίου Πνεύματος».
Τότε τον ρώτησα: «Πως θα μπορέσω να το δω κ᾿ εγώ με τα μάτια μου;» Απάνω σ᾿ αυτά, ο πάτερ Σεραφείμ έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου και μου είπε: «Τέκνον μου, βρισκόμαστε κ᾿ οι δυό μας μέσα στο Άγιον Πνεύμα… Γιατί δεν θέλεις να με κοιτάξης;» «Πάτερ μου, του είπα, δεν μπορώ να σε κοιτάξω. Τα μάτια σου βγάζουνε αστραπές. Το πρόσωπό σου έχει γίνει πιο αστραφτερό από τον ήλιο, και τα μάτια μου θαμπώσανε από το φως». «Μη φοβάσαι, τέκνο του Θεού, είπε ο γέροντας. Κ᾿ εσύ είσαι ολόφωτος όπως είμ᾿ εγώ. Γιατί βρίσκεσαι μέσα στο Άγιον Πνεύμα. Αλλιώς δεν θα μπορούσες να με δης με την όψη που με βλέπεις».
Έσκυψε απάνω μου και μου είπε σιγανά στο αυτί: «Ευχαρίστησε τον Ύψιστο για την άπειρη καλοσύνη του. Προσευχήθηκα μυστικά στον Κύριο και είπα μέσα μου: Κύριε, αξίωσε τον να ιδή καθαρά με τα σωματικά μάτια του την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματός Σου, που τη φανερώνεις στους δούλους σου όποτε καταδέχεσαι να παρουσιασθής μέσα στο μεγαλοπρεπές φως της δόξης Σου. Κι᾿ όπως βλέπεις, ο Κύριος αμέσως δέχθηκε την προσευχή του τιποτένιου Σεραφείμ. Πόση ευγνωμοσύνη πρέπει να χρωστούμε στο Θεό για τούτο το ανείπωτο δώρο που μας έδωσε! Μήτε οι Πατέρες της ερήμου δεν αξιώνονταν πάντα να δούνε τέτοια φανερώματα της αγαθότητός Του. Λοιπόν, τέκνον μου, κοίταξέ με ελεύθερα. Μη φοβάσαι, ο Κύριος είναι μαζί μας».
Πηγή: Φώτη Κόντογλου, "Γίγαντες ταπεινοί – Ο Πολυαγαπημένος Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ". Εκδ.: Aκρίτας users.uoa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου