Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε!


Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος (1880 - 1956)

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! 

Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν ὁδηγήσει μέσα στὴν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπὸ ὅτι οἱ φίλοι μου. 

Οἱ φίλοι μὲ ἔχουν προσδέσει στὴν γῆ, ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν λύσει ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔχουν συντρίψει ὅλες τὶς φιλοδοξίες μου στὸν κόσμο. 

Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἀποξένωσαν ἀπὸ τὶς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καὶ μὲ ἔκαναν ἕναν ξένο καὶ ἄσχετο κάτοικο τοῦ κόσμου. 

Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῷο βρίσκει ἀσφαλέστερο καταφύγιο ἀπὸ ἕνα μὴ κυνηγημένο, ἔτσι καὶ ἐγὼ καταδιωγμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἔχω εὔρει τὸ ἀσφαλέστερο καταφύγιο προφυλασσόμενος ὑπὸ τὸ σκήνωμά Σου, ὁποῦ οὔτε φίλοι, οὔτε ἐχθροὶ μποροῦν ν᾿ ἀπωλέσουν τὴν ψυχή μου.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! 

Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Αυτοὶ μᾶλλον παρὰ ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τὶς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. 

Αὐτοὶ μὲ ἔχουν μαστιγώσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα διστάσει νὰ μαστιγωθῶ. 

Μὲ ἔχουν βασανίσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα προσπαθήσει ν᾿ ἀποφύγω τὰ βάσανα. 

Αὐτοὶ μὲ ἔχουν ἐπιπλήξει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα κολακεύσει τὸν ἑαυτό μου. 

Αὐτοὶ μὲ ἔχουν κτυπήσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα παραφουσκώσει μὲ ἀλαζονεία.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! 

Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου σοφό, αὐτοὶ μὲ ἀποκάλεσαν ἀνόητο. 

Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου δυνατό, αὐτοὶ μὲ περιγέλασαν σὰν νὰ ἤμουν νᾶνος. 

Κάθε φορὰ ποὺ θέλησα νὰ καθοδηγήσω ἄλλους, αὐτοὶ μὲ ἔσπρωξαν στὸ περιθώριο. 

Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θὰ κοιμόμουν εἰρηνικά, αὐτοὶ μὲ ξύπνησαν ἀπὸ τὸν ὕπνο. 

Κάθε φορὰ ποὺ προσπάθησα νὰ κτίσω σπίτι γιὰ μία μακρὰ καὶ ἤρεμη ζωή, αὐτοὶ τὸ κατεδάφισαν καὶ μὲ ἔβγαλαν ἔξω. 

Στ᾿ ἀλήθεια οἱ ἐχθροί μου μὲ ἔχουν ἀποσυνδέσει ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἅπλωσαν τὰ χέρια μου στὸ κράσπεδο τοῦ ἱματίου Σου.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! 

Πλήθυνέ τους καὶ κᾶνε τους ἀκόμη πιὸ σκληροὺς ἐναντίον μου. 

Ὥστε ἡ καταφυγή μου σὲ σένα νὰ μὴ ἔχει ἐπιστροφή, ὥστε καὶ κάθε ἐλπίδα μου στοὺς ἀνθρώπους νὰ διαλυθεῖ ὡς ἱστὸς ἀράχνης, ὥστε ἀπόλυτη εἰρήνη ν᾿ ἀρχίσει νὰ βασιλεύει στὴν ψυχή μου, ὥστε ἡ καρδιά μου νὰ γίνει ὁ τάφος τῶν δυὸ κακῶν διδύμων μου ἀδελφῶν τῆς ἀλαζονείας καὶ τοῦ θυμοῦ. 

Ὥστε νὰ μπορέσω νὰ ἀποθηκεύσω ὅλους τοὺς θησαυρούς μου ἐν οὐρανοῖς ὥστε νὰ μπορέσω γιὰ πάντα νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τὴν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μὲ περιέπλεξε στὸ θανατηφόρο δίχτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! 

Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Οἱ ἐχθροὶ μὲ δίδαξαν νὰ μάθω - αὐτὸ ποὺ δύσκολα μαθαίνει κανεὶς - ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἐχθροὺς στὸν κόσμο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. 

Μισεῖ κάποιος τοὺς ἐχθρούς του μόνον ὅταν ἀποτυγχάνει ν᾿ ἀναγνωρίσει ὅτι δὲν εἶναι ἐχθροὶ ἀλλὰ σκληροὶ καὶ ἄσπλαχνοι φίλοι. 

Εἶναι πράγματι δύσκολο γιὰ μένα νὰ πῶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο καλὸ καὶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο κακὸ στὸν κόσμο- οἱ ἐχθροὶ ἢ οἱ φίλοι; 

Γι᾿ αὐτὸ εὐλόγησε, ὦ Κύριε, καὶ τοὺς φίλους μου καὶ τοὺς ἐχθρούς μου...

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/bless_my_enemies_o_lord.htm

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Για περίθαλψη αστέγων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη





"Διότι επείνασα, και μου δώσατε να φάω, 
δίψασα και με ποτίσατε,
 ξένος ήμουν και με φιλοξενήσατε,
γυμνός και με ντύσατε
ασθένησα και με επισκεφθήκατε,
 στη φυλακή ήμουν και ήλθατε προς εμένα".

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο



Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Συγκινητική, σπάνια και ολοζώντανη ανακομιδή λειψάνων

DSC09362-w800-h600

Στο χωριό Χιλιόδεντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας και μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Εσπερινού, έγινε η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων ενός αγνώστου μάρτυρος, του Ιερέως Βασιλείου Καραπαλίκη, ο οποίος το 1902 βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους απογόνους της Άγαρ, με σφαίρα και με πέλεκι συντρίβοντας την κεφαλή του.
Επρόκειτο για ευλαβές πρόσωπο, το οποίο σέβονταν ακόμα και οι Τούρκοι. Ο φθόνος όμως, για την εν γένει αγία του ζωή, εκίνησε εναντίον του το μένος των κατακτητών.
Στα 112 χρόνια που πέρασαν από τότε και με τις συνεχείς θαυματουργικές επεμβάσεις, τις εμφανίσεις και την προστασία σε πρόσωπα του χωριού του και της οικογενείας του, καθιερώθηκε ως μάρτυρας της Εκκλησίας.
Γι’αυτό και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, αφού βεβαιώθηκε προηγουμένως εγγράφως, για ορισμένα συμβάντα, όρισε το εσπέρας της 27ης Νοεμβρίου 2014, να γίνει η πλύση των οστών του, τα οποία ευωδίαζαν κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, όπως και κατά τη διάρκεια της πλύσης και σύμφωνα και με μαρτυρίες των πατέρων που συμμετείχαν.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ, ευχαρίστησε τους Αγίους Αρχιερείς για την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους στο μοναδικό αυτό γεγονός και ευχήθηκε ο Κύριός μας, δια πρεσβειών του αγίου αυτού μάρτυρος, να τους χαρίζει υγεία και έτη πολλά στην αρχιερατική τους διακονία.
Και μόνο οι φωτογραφίες που ακολουθούν παρουσιάζουν το συγκλονιστικό αυτό γεγονός, που μας θυμίζει τις αρχαίες και ένδοξες εκείνες ημέρες, που οι πρόγονοί μας ενταφίαζαν και έπλεναν τα οστά των μαρτύρων της πίστεώς μας.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ, έδωσε εντολή να τοποθετηθούν τα οστά πίσω από την Αγία Τράπεζα του ιερού Ναού, τονίζοντας πως όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στο Θεό και την Εκκλησία. Ο Θεός θα δείξει!
Και το πιο συγκλονιστικό γεγονός είναι ότι η κάρα του είναι κομματιασμένη από τα πολλά χτυπήματα που δέχτηκε με το τσεκούρι καθώς και το κεχριμπαρένιο χρώμα των οστών του, μετά από τόσα χρόνια που βρίσκονταν στη γη.
Παρακολουθείστε μοναδικό φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό.
Δείτε περισσότερα στο: http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/28355-anakomidi-xiliodentro
DSC09325-w800-h600
DSC09329-w800-h600
DSC09340-w800-h600
DSC09344-w800-h600
DSC09351-w800-h600
DSC09352-w800-h600
DSC09355-w800-h600
DSC09360-w800-h600
DSC09364-w800-h600
DSC09365-w800-h600
DSC09366-w800-h600
DSC09367-w800-h600
DSC09368-w800-h600
DSC09369-w800-h600
DSC09371-w800-h600
DSC09372-w800-h600
DSC09373-w800-h600
DSC09374-w800-h600
DSC09376-w800-h600
DSC09378-w800-h600
DSC09379-w800-h600
DSC09381-w800-h600
DSC09383-w800-h600
DSC09386-w800-h600
DSC09388-w800-h600
DSC09389-w800-h600
DSC09390-w800-h600
DSC09392-w800-h600
DSC09402-w800-h600
DSC09408-w800-h600
DSC09413-w800-h600
DSC09414-w800-h600
DSC09418-w800-h600
DSC09419-w800-h600
DSC09424-w800-h600
DSC09427-w800-h600
DSC09432-w800-h600
DSC09445-w800-h600
DSC09449-w800-h600
DSC09453-w800-h600
DSC09461-w800-h600
DSC09462-w800-h600
DSC09473-w800-h600
DSC09475-w800-h600
DSC09477-w800-h600


DSC09481-w800-h600

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Αν δεν κοπιάζουμε να φυλάμε τις εντολές του Ιησού, μάταια επικαλούμαστε το όνομά του.



Εμπνευσμένα λόγια του πατρός Σωφρονίου του Έσσεξ 
για την προσευχή του Ιησού, 
σταχυολογημένα από το βιβλίο του: 
Η ζωή του ζωή μου

"Μεγάλο είναι το όνομα του Ιησού, του οποίου το περιεχόμενο είναι ανεξάντλητο. Ανήκει σ’ αυτόν στον οποίο όλη η δημιουργία χρωστά την ύπαρξή της.

Για μας αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ αυτόν· αποτελεί το κανάλι με το οποίο η Θεία Δύναμη έρχεται σ’ εμάς, πηγάζει από τον Πανάγιο, είναι αγία και αγιαζόμαστε και εμείς όταν την επικαλούμαστε. 

Με αυτό το όνομα και μέσα από αυτό το όνομα η προσευχή μας αποκτά μία συγκεκριμένη αντικειμενική μορφή ή μεγαλείο. Μας συνδέει με τον Θεό κατά την προσευχή, όταν επικαλούμαστε αυτό το όνομα, ο Θεός είναι παρών, όπως σ’ ένα δοχείο γεμάτο άρωμα η γλυκύτητα της οσμής. Με αυτή την οσμή γίνεται κατανοητή η παρουσία του Θεού στον κόσμο. 

Σαν πνευματική οντότητα εκπορεύεται από την ουσία του Θείου και είναι θεία από τη φύση της. Σαν ενέργεια του Θεού το όνομα ξεπερνά τις κοσμικές ενέργειες. 

Προερχόμενη από την αιώνια θεία σφαίρα, η ενέργεια αυτή δεν αποτελεί ανακάλυψη του ανθρώπινου νου, αν και ο άνθρωπος σχεδίασε τις λέξεις της. 

Αποτελεί ανεκτίμητο δώρο για μας από ψηλά, δωρεά υπερκόσμια στην υπερφυσική της δόξα. 

Μια σωστή επίκληση αυτού του ονόματος γεμίζει ολόκληρη την ύπαρξη με την παρουσία του Θεού. 

Μεταφέρει τον νου σ’ άλλα βασίλεια. Δίνει εξαιρετική δύναμη και ζωή

Το Θείο φως για το οποίο δεν είναι εύκολο να μιλήσουμε έρχεται με την επίκληση αυτού του ονόματος.

Δεν υπάρχει τίποτα το αυτόματο ή «μαγικό» στην προσευχή του Ιησού. Αν δεν κοπιάζομε να φυλάμε τις εντολές του, μάταια επικαλούμαστε το όνομά του. …

Προσευχή που προσφέρεται με ταπείνωση, ενώνει νου και καρδιά Ακόμα και το σώμα αισθάνεται τη θερμότητα και την αγιασμένη ενέργεια που προέρχεται από το όνομα του Ιησού

Ύστερα από ένα χρονικό διάστημα – κι αυτό διαφέρει για καθένα μας – η προσευχή μπορεί να γίνει σε μας μια διαρκής κατάσταση, που μας συνοδεύει σε κάθε απασχόλησή μας. Θα προσευχόμαστε ενώ θα μιλάμε και ενώ θα σιωπούμε. Δεν θα μας εγκαταλείπει κατά τη διάρκεια της εργασίας μας, και πολλοί (ίσως όχι πάρα πολλοί) προσεύχονται και όταν κοιμούνται. 

Ο αγωνιστής της προσευχής όσο υπάρχει πάνω στη γη διατηρεί την ταπεινότητα στην καρδιά του με την αυτοκαταδίκη του: «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του ζώντος Θεού ελέησόν με».

Υπάρχουν δύο είδη ταπεινώσεως, η ανθρώπινη και η Θεία. Η πρώτη εκφράζεται με την ασκητική πεποίθηση «είμαι ο χείριστος πάντων των ανθρώπων» και βασίζεται στη ρίζα της ζωής, που συνοδεύεται με προσευχή στο όνομα του Ιησού. 

Χωρίς αυτή την ταπείνωση το δεύτερο είδος αυτό του Χριστού και ταιριαστό στο Θεό, θα παραμείνει απλησίαστο. Γι’ αυτή τη θεία ταπείνωση ο Γέροντας Σιλουανός γράφει: « Ο Κύριος με δίδαξε να διατηρώ τον νου μου στην κόλαση και όχι στην απελπισία. Και έτσι η ψυχή μου ταπεινώνεται μόνη της. 

Αλλά ακόμα κι αυτή δεν είναι η αληθινή ταπείνωση, την οποία δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω. Όταν η ψυχή πλησιάζει τον Κύριο είναι φοβισμένη. 

Αλλά όταν βλέπει τον Κύριο, την ωραιότητα της δόξας Του, γεμίζει με χαρά που δεν εκφράζεται με λόγια και μέσα στην γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος και την αγάπη του Θεού λησμονεί εξ ολοκλήρου τα γήϊνα. 

Αυτός είναι ο παράδεισος του Κυρίου. 

Όλοι θα ζουν με αγάπη και η χριστοειδής ταπείνωσή τους θα κάνει κάθε άνθρωπο ευτυχισμένο, βλέποντας τους άλλους σε μεγαλύτερη δόξα. 

Η ταπεινότητα του Χριστού κατοικεί στους ελάχιστους που ευχαριστούνται να είναι οι ελάχιστοι των ανθρώπων. Ο Κύριος μου έδωσε εμπειρία από αυτό».

Οι Γραφές διακηρύττουν ότι ο Θεός είναι αγάπη. Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι ταπείνωση. 


Το θείο Πνεύμα οδηγεί την καρδιά να ευσπλαχνιστεί όλη την κτίση και τότε η προσευχή γίνεται ένα «βασίλειον ιεράτευμα».