Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Μεγάλου Αντωνίου στην Αριζόνα (ΦΩΤΟ)




Η Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου στην Αριζόνα είναι 
ένα από τα ξεχωριστά σημεία της Ορθοδοξίας στις ΗΠΑ.
Ενα όραμα του Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεΐτη με την ευλογία 
του Θεού έγινε πραγματικότητα πριν από δύο δεκαετίες 
και πλέον κατέχει περίοπτη θέση στις καρδιές των Ορθοδόξων
 της χώρας.
Η Ιερά Μονή βρισκόμενη στη μέση της ερήμου, 
ξεπροβάλλει στην άμμο ανάμεσα στους κάκτους. 
Είναι σαν μια όαση, αφού περιβάλλεται από λογής
λογής δέντρα 
όπως ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές αμπέλια, όμορφα 
και πολύχρωμα λουλούδια και νερό που προσφέρει 
λίγη δροσιά στο καυτό περιβάλλον της Αριζόνας, 
μιας από τις θερμές πολιτείες των ΗΠΑ. 
Το μοναστήρι έρχεται δεύτερο σε επισκέψεις στην
 Πολιτεία της Αριζόνας μετά το Γκραντ Κάνυον,
 το μεγάλο φαράγγι με τον απίστευτο κάλος.
Στη Μονή, ο Γερ. Εφραίμ και οι λοιποί πατέρες 
φροντίζουν για κάθε διαβάτη που σταματά εκεί. 
Οι μοναχοί εκτός από την προσευχή ασχολούνται 
και με τις εργασίες στον κήπο με τα λαχανικά, 
τα δέντρα και τα λοιπά φυτά. 
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως δεν υπάρχει
 φράχτης γύρω από το Μοναστήρι,
 παρόλα αυτά τα άγρια ζώα της ερήμου δεν παραβιάζουν 
τον χώρο και δεν καταστρέφουν ούτε απειλούν ζωές.
Μέσω του φωτογραφικού φακού της αναγνώστριας 
του ΕΚΚΛΗΣΙΑ Online, Λυδίας Μαυροβίτη, 
που μέσα στον Φεβρουάριο επισκέφθηκε την Ιερά Μονή, 
μπορείτε να περιηγηθείτε σε αυτό το ξεχωριστό μέρος. 
ην ευχαριστούμε που μας εμπιστεύτηκε 
το φωτογραφικό υλικό.
IMG_20160223_020914797.jpg
IMG_20160223_161624832.jpg
IMG_20160223_161632455.jpg
IMG_20160223_161728573.jpg
IMG_20160223_161746725.jpg
IMG_20160223_161757632.jpg
IMG_20160223_161823844.jpg
IMG_20160223_161853486.jpg
IMG_20160223_161921127.jpg
IMG_20160223_162037549_HDR.jpg
IMG_20160223_162102958.jpg
IMG_20160223_162116029_HDR.jpg
IMG_20160223_162455024_HDR.jpg
IMG_20160223_162540765_HDR.jpg
IMG_20160223_162546801.jpg
IMG_20160223_162615960_HDR.jpg
IMG_20160223_162727760.jpg
IMG_20160223_162753381_HDR.jpg
IMG_20160223_162813278.jpg
IMG_20160223_162855801.jpg
IMG_20160223_163004310.jpg
IMG_20160223_163033140.jpg
IMG_20160223_163048362.jpg
IMG_20160223_163120027.jpg
IMG_20160223_163135733.jpg
IMG_20160223_163347741.jpg
IMG_20160223_224535469.jpg
IMG_20160224_164040282.jpg
IMG_20160224_164145987_HDR.jpg
IMG_20160224_164214804.jpg
IMG_20160224_164229698_HDR.jpg
IMG_20160224_164420271.jpg
IMG_20160224_164423472.jpg
IMG_20160224_164439961_HDR.jpg
IMG_20160224_164532630.jpg
IMG_20160224_164602119.jpg
IMG_20160224_164717653.jpg
IMG_20160224_164855643.jpg
IMG_20160224_165241259.jpg
IMG_20160224_165542558.jpg
IMG_20160224_165715333.jpg
IMG_20160224_170032803.jpg











Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης: Ποιος μπορεί να θρηνήσει για τις ματαιότητες στις οποίες παραδίνουμε εκούσια τον εαυτό μας;

Πού παραδινόμαστε; Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης



Την ζωή μας την έχουμε κάνει παιδικό παιχνίδι· όχι όμως αθώο, αλλά αμαρτωλό. Γιατί, ενώ γνωρίζουμε τον σκοπό της ζωής μας, τον παραμελούμε και ασχολούμαστε με μάταια και άσκοπα ζητήματα.


*  Παραδινόμαστε στην απόλαυση των ενδυμάτων, αντί να σκεπάζουμε άνετα και ευπρεπώς το σώμα μας και έτσι να το προστατεύουμε από επιβλαβείς επιδράσεις.


*   Παραδινόμαστε στην απόλαυση του χρυσού και του αργύρου, θαυμάζοντάς τα στα θησαυροφυλάκια. Αντί να το χρησιμοποιούμε μόνον για τις πραγματικές μας ανάγκες και να δίνουμε τα τυχόν περισσεύματα σε όσους έχουν ανάγκη.


*    Παραδινόμαστε στην απόλαυση των κατοικιών μας. Αντί να έχουμε απλώς ασφαλή, άνετη και ευπρεπή στέγη για την προστασία μας από τα στοιχεία της φύσης.


*   Παραδιδόμαστε στην απόλαυση των διανοητικών μας χαρισμάτων, του νου και της φαντασίας και τα μεταχειριζόμαστε για να υπηρετήσουμε απλώς την αμαρτία και την ματαιότητα του κόσμου τούτου. Αντί να χρησιμοποιήσουμε αυτά, προ παντός, για να γνωρίσουμε τον Πάνσοφο Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου για προσευχή· για ικεσία για δοξολογία του Θεού· και για να εσωτερικεύσουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό.


*    Παραδινόμαστε στην απόλαυση της γνώσεως της κοσμικής ματαιότητας και για την απόκτηση της γνώσεως αυτής δαπανούμε πολύτιμο καιρό, ο οποίος μας δόθηκε για να ετοιμασθούμε για την αιωνιότητα.


* Παραδινόμαστε στην απόλαυση ωραίων ανθρωπίνων προσώπων και πολλές φορές τα μεταχειριζόμαστε για ικανοποίηση των παθών μας.


*   Παραδινόμαστε, τέλος, στην απόλαυση των εαυτών μας, με το να θεωρούμε είδωλα τους εαυτούς μας, ενώπιον των οποίων υποκλινόμαστε (και θαυμάζουμε!). Και, επιπλέον, περιμένουμε (και κάποτε απαιτούμε!) και οι άλλοι να υποκλίνονται).


Ποιος μπορεί, με τρόπο ικανοποιητικό, να περιγράψει και να θρηνήσει τη μεγάλη ματαιότητα και αθλιότητα, στις οποίες εκούσια ρίχνουμε τους εαυτούς μας;


Ποια απάντηση θα δώσουμε στον αθάνατο Βασιλέα Χριστό, τον Θεό μας, ο Οποίος θα έλθει πάλι για να κρίνει ζώντες και νεκρούς; Και να αποκαλύψει τις κρυμμένες σκέψεις όλων των καρδιών και να λάβει από μας απάντηση και απολογία για κάθε λόγο και έργο μας;


Αλλοίμονο σε μας, οι οποίοι φέρομε το όνομα του Χριστού, δεν ακολουθούμε όμως την διδασκαλία του Ευαγγελίου! Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος μας προσκαλεί συνεχώς κοντά του και μας ενισχύει ποικιλοτρόπως σε αυτή μας την πορεία.


Από το βιβλίο του: Η εν Χριστώ ζωή

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Φρόντιζε να παρακολουθείς την καρδιά σου - Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης


Πολλοί είναι εκείνοι που δεν προσεύχονται. Τους φαίνεται, λένε, πως δεν έλαβαν καμιά δωρεά από το Θεό όταν προσευχήθηκαν. Την προσευχή τη λογαριάζουν περιττή. Λένε ακόμα πως ο Θεός τα γνωρίζει όλα, δεν έχει ανάγκη να του θυμίσουμε εμείς τι χρειαζόμαστε. Ξεχνούν όμως ότι ο Κύριος είπε: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ, ζ’ 7). Οι προσευχές μας είναι απαραίτητες για να μας στερεώσουν στην πίστη. Και χωρίς πίστη δεν μπορούμε να σωθούμε. «Τη γαρ χάριτι εστέ σεσωσμένοι διά της πίστεως» (Εφεσ. β’ 8), είπε ο απόστολος Παύλος. Κι ο Κύριος είπε στη Χαναναία: «Ω, γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις» (Ματθ. ιε’ 28). Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριος άφησε τη Χαναναία να προσευχηθεί επίμονα, για να ξυπνήσει μέσα της την πίστη, να τη δυναμώσει. 

Αυτοί που δεν προσεύχονται δεν βλέπουν κάτι που είναι πολύ απλό· πως τους λείπει η πίστη, που είναι η πιο ανεκτίμητη κληρονομιά του χριστιανού, απαραίτητη όσο κι η ίδια η ζωή. Δεν καταλαβαίνουν ότι με την απιστία τους κατηγορούν ως ψεύτη τον ίδιο τον Θεό (πρβλ. Α’ Ιωάν. α’ 10), ότι έτσι γίνονται τέκνα του διαβόλου, ανάξια να δεχτούν τις δωρεές του Θεού και οδηγούνται σίγουρα στον όλεθρο.

Την ώρα της προσευχής η καρδιά μας πρέπει να φλέγεται από την επιθυμία των πνευματικών χαρισμάτων κι από αγάπη για το Θεό. Πρέπει να έχουμε ζωηρά στο νου μας το μέγα Του έλεος προς το ανθρώπινο γένος, πως ο Θεός είναι πάντα έτοιμος ν’ ακούσει με πατρική αγάπη όλες τις προσευχές μας. «Ει ουν υμείς, πονηροί όντες, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς δώσει αγαθά τοις αιτούσιν αυτόν;» (Ματθ. ζ’ 11).

Ο Θεός είναι η αιώνια Αλήθεια. Δεν ανέχεται από μας ν’ αμφιβάλλουμε στην αλήθειά Του ούτε για μια στιγμή. Ο Θεός είναι το αιώνιο έλεος, θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμοθ. β’ 4). Εμείς, τα παιδιά του Φιλεύσπλαχνου Θεού, έχουμε την υποχρέωση να επιθυμούμε μ’ όλη μας την καρδιά τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, ακόμα και των εχθρών μας. Και πρέπει να φροντίζουμε και ν’ αγωνιζόμαστε γι’ αυτό.

Όσο ζεις, φρόντιζε να παρακολουθείς την καρδιά σου. Να την ερευνάς, να την ακούς και να ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό που την εμποδίζει για να ενωθεί με τον Υπερευλογημένο Κύριο. Αυτό να το λογαριάσεις σαν την επιστήμη που είναι πάνω από κάθε επιστήμη. Και με τη βοήθεια του Θεού θα διαπιστώσεις εύκολα τι σε αποξενώνει από τον Θεό και τι σε προσεγγίζει και σε ενώνει μαζί Του. Εκείνο που στέκεται περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο ανάμεσα στις καρδιές μας και το Θεό, είναι το πονηρό πνεύμα. Ο διάβολος μας αποξενώνει από το Θεό με διάφορα πάθη, με τις επιθυμίες της σάρκας ή των οφθαλμών και με τη ματαιοδοξία του κόσμου.

Είναι υπέροχο το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κύριος, ο δημιουργός όλης της κτίσης, ορατής και αόρατης, μεταβάλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα. Στο δικό Του πάναγνο Σώμα και το δικό Του πάναγνο Αίμα. Με τον άρτο και τον οίνο ο Υιός του Θεού δεν ενσαρκώνεται ξανά. Μια φορά ενσαρκώθηκε, κι αυτή είναι αρκετή για τους αιώνες των αιώνων. Αλλά μετουσιώνεται σ’ αυτό το ίδιο το σώμα, το οποίο έλαβε κατά τη σάρκωσή Του, με τον ίδιο τρόπο που πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους και έθρεψε χιλιάδες ανθρώπους.


Υπάρχουν πάρα πολλά μυστήρια στη φύση τα οποία δεν μπορεί να συλλάβει ο νους μου. Αν κι έχουν συγκεκριμένη μορφή, όμως υφίστανται μέσα στο μυστήριο. Το ίδιο γίνεται και με το μυστήριο του ζωοποιού σώματος και αίματος. Πώς το σώμα και το αίμα μεταμορφώνονται σε Σώμα και Αίμα του ίδιου του Κυρίου; Αυτό είναι ακατανόητο για μένα, όμως το μυστήριο υπάρχει.


Είμαι σκέτος πηλός. Ο δημιουργός μου έδωσε σάρκα και αίμα, μορφή και ψυχή. Ο Πάνσοφος και Παντοδύναμος Κύριος έχει απειράριθμα μυστήρια. Εγώ ο ίδιος είμαι ένα μυστήριο, σαν πλάσμα των χειρών Του. Για την ψυχή μου υπάρχει το Πνεύμα του Κυρίου- για την ψυχή και το σώμα μου υπάρχουν το Σώμα και το Αίμα Του.


Όπως η ψυχή φέρει το σώμα της, έτσι κι ο Θεός φέρει το σύμπαν ολόκληρο, όλους τους κόσμους, αφού ο ίδιος είναι άπειρα πιο αχανής απ’ αυτούς. Η ψυχή γεμίζει όλο το σώμα.

Το Πνεύμα του Κυρίου «πεπλήρωκε την οικουμένην» (Σοφ. Σολ. α’ 7). Μόνο που η ψυχή περιορίζεται στο σώμα, αν κι αυτό δεν είναι απόλυτο, μιας και μπορεί να γεννηθεί οπουδήποτε. Το Πνεύμα του Κυρίου δεν περιορίζεται από το σύμπαν, δεν εμπεριέχεται στον κόσμο, όπως η ψυχή στο σώμα.

Ο Χριστός οδηγείται στην καρδιά με την πίστη και κατοικεί εκεί με ειρήνη και χαρά. Δεν ειπώθηκε χωρίς λόγο πως ο Θεός «είναι Άγιος και αναπαύεται εν τοις αγίοις».

Δεν πρέπει να προσέχεις το κάλλος του ανθρώπινου προσώπου, αλλά την ψυχή. 

Δεν πρέπει ν’ ασχολείσαι με το ένδυμα του ανθρώπου (το σώμα είναι το προσωρινό ένδυμά του), αλλά με εκείνον που είναι ντυμένος μ’ αυτό.

Μη θαυμάζεις τη μεγαλοπρέπεια του πύργου, αλλά δώσε προσοχή στον ένοικο που ζει εκεί, τι λογής άνθρωπος είναι.
 Βλέποντας διαφορετικά τον άνθρωπο, θα προσβάλλεις την εικόνα του Θεού. Θ’ απαξιώσεις το βασιλιά προσκυνώντας το δούλο, δε θα του απονείμεις ούτε την ελάχιστη τιμή που του αξίζει.

Μην προσέχεις την εξωτερική ομορφιά του βιβλίου, αλλά το περιεχόμενό του. Διαφορετικά θα υποτιμήσεις το πνεύμα και θα εκθειάσεις τη σάρκα. Τα γράμματα κι η εμφάνιση του βιβλίου είναι η σάρκα· το περιεχόμενό του είναι το πνεύμα. 

Μη μαγεύεσαι από τους μελωδικούς ήχους ενός οργάνου ή μιας φωνής, αλλά από την επίδραση που ασκούν στην ψυχή, από τα λόγια του τραγουδιού. Να εκτιμήσεις το πνεύμα τους. Αν οι ήχοι προκαλούν στην ψυχή σου ειρήνη, σεμνότητα και αισθήματα ιερά, τότε άκουσέ τους, τάϊσε την ψυχή σου με τους ήχους αυτούς. Αν όμως διεγείρουν τα πάθη σου, τότε μην τους ακούς. Να εγκαταλείψεις τόσο τη σάρκα (τη μελωδία) όσο και το πνεύμα (τα λόγια) τέτοιας μουσικής.

Μέσα στην εγκόσμια ματαιότητα και τον σκοτασμό της σάρκας, ο εσωτερικός άνθρωπος νιώθει πιο ελεύθερος νωρίς το πρωί. Τότε δεν επηρεάζεται πολύ από τους πειρασμούς του πονηρού. Με το που ξυπνάει, αισθάνεται σαν το ψάρι που μερικές φορές πετάγεται παιχνιδιάρικα στην επιφάνεια του νερού. Την υπόλοιπη μέρα είναι σχεδόν ολόκληρη κλεισμένος σε αδιαπέραστο σκοτάδι. Τα μάτια του είναι καλυμμένα σαν με επίδεσμο, που τον αποστερεί από τη δυνατότητα να βλέπει την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων, φυσικών και πνευματικών. Αυτές τις πρωινές ώρες κοίταξε να τις επωφεληθείς. Είναι οι ώρες μιας καινούργιας ζωής. Μιας ζωής που ανανεώθηκε μετά από έναν πρόσκαιρο ύπνο.

Οι ώρες αυτές μας προϊδεάζουν κατά ένα μέρος για την κατάσταση στην οποία θα βρεθούμε όταν αναστηθούμε αναγεννημένοι το μεγάλο και παγκόσμιο εκείνο πρωινό της ανέσπερης μέρας της ανάστασης, ή όταν θ’ απαλλαγούμε από το φθαρτό σώμα μας. Ακόμα και την ώρα της προσευχής ο άνθρωπος κατά κανόνα δεν είναι γιος της ελευθερίας, αλλά δούλος της ανάγκης και του καθήκοντος. Πρόσεξε κάποιους ανθρώπους που συμπαθείς, ακόμα και ιερείς. Πόσοι απ’ αυτούς προσεύχονται με ανοιχτή καρδιά, με ζωντανή πίστη κι αγάπη;


Την ώρα της προσευχής μερικές φορές υπάρχουν στιγμές που κυριαρχεί πνευματική αγωνία, μαύρο σκοτάδι νεκρικό, που προέρχεται από την απιστία. Γιατί η απιστία είναι σκοτάδι. Τέτοιες στιγμές μην αφήσεις την ψυχή σου σε απόγνωση. Θυμήσου ότι αν έχεις δεχτεί το θείο φως, αυτό εξακολουθεί να λάμπει πάντα σαν αστραπή, με όλη τη μεγαλοσύνη του, στην Εκκλησία του Χριστού, στον ουρανό και τη γη, μα και στον υλικό κόσμο, όπου «η αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης» (Ρωμ. α’ 20) είναι ορατή. 

Μη νομίζεις πως έχασες την αλήθεια, γιατί αλήθεια είναι ο ίδιος ο Θεός. Όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο έχουν αιτία τους τον Κύριο, θεμελιώνονται σ’ Αυτόν. Η δική σου αδύναμη, αμαρτωλή και σκοτισμένη καρδιά είναι που εκπίπτει από την αλήθεια. Γιατί πολλές φορές δεν μπορεί ν’ αντέξει τη δύναμη που έχει το φως της αλήθειας, δεν είναι πάντα ικανή να δεχτεί την καθαρότητά του, παρά μόνο αν έχει καθαριστεί από τις αμαρτίες της.

Η αμαρτία είναι η πρώτη αιτία του πνευματικού σκότους. Κι αυτό μπορείς να το διαπιστώσεις στον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν στην καρδιά σου κατοικεί το φως της πίστης, η αλήθεια του Θεού, τότε μόνο νιώθει ειρηνική, δυνατή και ζωντανή. Όταν όμως η πίστη υποχωρήσει, τότε η καρδιά σου γίνεται ανήσυχη, αδύνατη σαν ένα καλάμι που το φυσάει ο άνεμος, χωρίς ζωή. Μη δίνεις καμιά σημασία σ’ αυτό το σκότος του σατανά. Διώξε το μακριά από την καρδιά σου, κάνοντας το σημείο του ζωοποιού σταυρού!


Ακόμα κι αν όλη τη μέρα την πέρασες με πολλές ασχολίες και σκοτούρες, μη λυπηθείς τον εαυτό σου και αμελήσεις το ιερό έργο της προσευχής. Να κάνεις την προσευχή σου στο Θεό ως το τέλος με προθυμία, μ’ όλη σου την καρδιά, γιατί είναι ένα καθήκον που το οφείλεις στο Θεό. Όταν βάλεις το χέρι σου στο αλέτρι, μην κοιτάζεις πίσω (πρβλ. Λουκ. θ’ 62). 

Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να προσευχηθεί αδιάφορα κι απρόσεκτα κι όχι από την καρδιά σου, τότε μην κοιμηθείς προτού κλάψεις με δάκρυα μπροστά στο Θεό, ζητώντας Του να σε συγχωρήσει για την αμαρτία σου. Αυτό βέβαια δε γίνεται με όλους τους ανθρώπους, αλλά με τους πιο προχωρημένους στην πνευματική ζωή. Γι’ αυτό να προσέχεις, να μη βάζεις τη σάρκα σου πάνω από το Θεό. Για χάρη Του να περιφρονείς τη σωματική ξεκούραση.

---------------------------

Αγ. Ιωάννου της Κρονστάνδης, «Η εν Χριστώ ζωή μου». Αθήνα 2003, σ. 31-36)


http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/2016/03/blog-post_713.html

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Λόγος Αββά Ζωσιμά ΙΑ΄. Δεν βρήκα ακόμη κάποιον που να με αγαπάει, όπως τον αγαπώ εγώ.
















«Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε να αγαπάμε και να εκτιμούμε ο ένας τον άλλον. Χάσαμε τη φρόνηση μας»
ία'. Και συνέχισε να λέει: «Κάποτε ένας από τους αδελφούς που έμεναν μαζί μου και είχαν πάρει απ' τα χέριά μου το μοναχικό σχήμα, αφού καταρτίσθηκε αρκετά κοντά μου-και μάλιστα ήταν από τους "καλομαθημένους" και συγκατέβαινα στην αδυναμία του-κάποια μέρα μου λέει: Αββά μου, πολύ σε αγαπώ. Του λέω κι εγώ: Δεν βρήκα ακόμη κάποιον που να με αγαπάει, όπως τον αγαπώ εγώ. Τώρα λες: σε αγαπώ, και σε πιστεύω- εάν όμως συμβεί κάτι που δεν σου αρέσει, δεν θα παραμείνεις ο ίδιος, ενώ εγώ οτιδήποτε κι αν πάθω από μέρους σου, τίποτε δεν είναι ικανό να με απομακρύνει από την αγάπη σου.
Λίγος χρόνος πέρασε και δεν ξέρω τι του συνέβη και άρχισε να λέει εναντίον μου πολλά, ακόμη και αισχρά λόγια· όλα λοιπόν τα μάθαινα και έλεγα μόνος μου: Αυτός είναι καυτήρας του Ιησού και μου τον έστειλε, για να γιατρέψει την κενόδοξη ψυχή μου. Από τέτοιους ανθρώπους μπορεί κανείς, εάν είναι άγρυπνος, να κερδίσει, όσα χάνει απ' αυτούς που τον καλοτυχίζουν. Αυτός είναι αληθινός ευεργέτης. Και τον μνημόνευα σαν γιατρό και ευεργέτη· και σ' αυτούς που μου ανήγγελλαν τα όσα διέδιδε εναντίον μου, τους έλεγα: Αυτός γνωρίζει μόνο τα φανερά μου κακά και όχι όλα, παρά ένα μέρος· ενώ αυτά που είναι κρυμμένα δεν μετρούνται.
bcards08Μετά λοιπόν από κάποιο χρονικό διάστημα με συναντά στην Καισάρεια· και, όπως το συνήθιζε πάντοτε, έρχεται, μ' αγκαλιάζει και με κατασπάζεται κι εγώ αυτόν, σαν να μη συνέβη τίποτε. Και ενώ συνέχιζε να μου σέρνει τα ίδια, όσες φορές με συναντούσε με εναγκαλιζόταν θερμά. Κι ενώ εγώ δεν του έδινα καμιά αφορμή ότι τον υποπτευόμουν ούτε ίχνος λύπης δεν έδειχνα, αν και τα άκουα όλα, όμως κάποια φορά πέφτει μπροστά μου και κρατώντας τα πόδιά μου λέει: Συγχώρεσε με, αββά μου, για χάρη του Κυρίου, γιατί πολλά και φοβερά είπα εναντίον σου. Εγώ αφού τον κατεφίλησα, του είπα χαριτολογώντας: Θυμάται η θεοφιλία σου, που μου είπες: πολύ σε αγαπώ, και σου αποκρίθηκα ότι δεν βρήκα ακόμη κάποιον που να με αγαπά, όπως εγώ τον αγαπώ, και ότι, εάν συμβεί κάτι που δεν θα σου αρέσει, δεν θα παραμείνεις ο ίδιος, ενώ εγώ ότι κι αν πάθω από σένα, τίποτε δεν μπορεί να με απομακρύνει από την αγάπη σου;
Πληροφορήσου το λοιπόν ότι τίποτε απ' όσα είπες εναντίον μου δεν μου διέφυγε, αλλά ακόμη και που τα είπες και σε ποίους, όλα τα άκουσα και καμιά φορά δεν είπα πως δεν είναι έτσι ούτε με έπεισε κανένας να πω εναντίον σου κακό λόγο. Αντίθετα, έλεγα, ότι όσα λέει είναι αληθινά και από αγάπη τα λέει, γιατί με νιώθει δικό του άνθρωπο και δεν παρέλειψα να σε μνημονεύω στην προσευχή μου.
Και για να σου φέρω μια απόδειξη της αγάπης μου, κάποτε πόνεσε παρά πολύ το μάτι μου και σε θυμήθηκα έκανα τότε το σημείο του σταυρού και είπα: Κύριε Ιησού Χριστέ, χάρις στις προσευχές του αδελφού θεράπευσέ με, και αμέσως θεραπεύθηκα». Αυτά όσα αφορούν τον αδελφό.

Συχνά έλεγε ο μακάριος: «Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε να αγαπάμε και να εκτιμούμε ο ένας τον άλλο χάσαμε τη φρόνηση μας. Χρειάζεται να αντέξει κανείς λίγο τον αδελφό του, όταν είναι θυμωμένος η στενοχωρημένος. Γιατί μετά από λίγο θα συνέλθει εκείνος και αντιλαμβανόμενος πως τον άντεξε, θα είναι έτοιμος και την ίδια του τη ζωή να δώσει για χάρη του».
--------------------------------------
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, ΤΟΜΟΣ Α΄, έκδοση Ι.Ησυχ. “Το Γεννέσιον της Θεοτόκου” Πανόραμα Θεσσαλονίκης σελ.207-211/ http://wra9.blogspot.com


Το ίδιο θέμα σε ηχητικό αρχείο