“Βρήκαμε ένα απλό, αγαθό και άκακο γεροντάκι πού μας έδωσεν ευλογίαν να αγωνιζόμαστε και....

 Γέροντας Αρσένιος Σπηλαιώτης

“Βρήκαμε ένα απλό, αγαθό και άκακο γεροντάκι πού μας έδωσεν ευλογίαν να αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε και να εξομολογούμαστε σε όποιον πνευματικόν αναπαυόμαστε». Το γεροντάκι αυτό ήταν ο γνωστός Γερο-Εφραίμ ο βαρελάς, του οποίου το καλύβι ήταν αφιερωμένο
στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, λίγο πιό κάτω από το γνωστόν ησυχαστήριον των Δανιηλαίων.

Ο Γερο-Εφραίμ, ήταν βαρελάς και ξυλόγλυπτης. Ό,τι του έδινες για αμοιβή, το δεχόταν αδιαμαρτύρητα. Γι’ αυτό πολλοί τον έμαθαν και τον εκμεταλλεύονταν. Έκανε, ας πούμε, ένα βαρέλι 1.000 δραχμές και εσύ του έδινες 200.

– Καλά είναι, Γερο-Εφραίμ; τον ρωτούσες.
– Καλά, καλά, ευχαριστώ, παιδί μου, απαντούσε.

Έτσι, πολλοί σκέφτονταν: «Καλός τεχνίτης, αλλά ελαφρούτσικος. Ευκαιρία να τον γελάσουμε». Και δεν ήξεραν πόσο έξω έπεφταν.

Μια φορά, κάποιος μοναχός κάλεσε έναν ξυλόγλυπτη, για να κατασκευάσει το τέμπλο του ναϊδρίου του.
– Πόσα θέλεις; – Είκοσι λίρες (χρυσές).
Κοιτά το ταμείο ο μοναχός, δεν βγαίνει. Τι να κάνει; «Ας φωνάξω τον Γερο-Εφραίμ, πού παίρνει όσα του δώσεις», σκέφτεται.
– Γέρο-Εφραίμ, μου φτιάχνεις το τέμπλο;
– Το φτιάχνω.

Δώστου-δώστου, τελείωσε το τέμπλο. Τώρα η πληρωμή. Ανοίγει ο μοναχός το ταμείο, βρίσκει δύο λίρες. Του τις δίνει.

– Καλά είναι, Γερο-Εφραίμ;
– Καλά, καλά, παιδί μου, ευχαριστώ.

Ο Γερο-Αρσένιος όμως, επειδή άκουσε ότι ο άλλος ζήτησε είκοσι λίρες, έγινε φωτιά. Ακούς εκεί! Βρήκαν απλό τον Γέροντα και τον εκμεταλλεύονται! Τρέχει στον Γερο-Εφραίμ να διαμαρτυρηθεί. Τι όμως του λέει το απλό, αλλά σοφό γεροντάκι:
– Καλά, παιδί μου, και αν τα πληρωθούμε όλα εδώ, στην άλλη ζωή τί θα μείνει;
Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης”, έκδοση β’.

Λίγες μέρες μετά την κοίμησιν του Γέροντα μας (Εφραίμ), τον είδα σαν προσευχόμουνα σε όραμα.
Ήταν σ’ ένα πανευφρόσυνον τόπον. Το πρόσωπόν του άστραφτε από την πολλήν δόξαν και στεκόταν έξω από ένα ωραίο εκκλησάκι. Αφού χάρηκα πού τον είδα σε τόση δόξαν κατόπιν τον ρώτησα:
– Γέροντα, τί είναι αυτό το όμορφο εκκλησάκι;
– Ά, αυτό είναι δικό μου. Θυμάσαι πού του εσκάλισα το τέμπλο με δυό λίρες; Επειδή δεν πληρώθηκα εκεί και δεν γόγγυξα ούτε κατάκρινα, ο Χριστός μου το φύλαξε στον ουρανό. Θυμάσαι πού σου τό ‘λεγα;
Συνήλθα, λέγει ο Γερο-Αρσένιος, από το όραμα γεμάτος χαρά. Αλλά μου ‘δώσε και ένα μάθημα μεγάλο, μετά θάνατον ο Γέροντας, πού το θυμάμαι σ’ όλη μου την ζωήν.
Το περιστατικό αυτό ο παππούς Αρσένιος το διηγήθηκε σε πολλούς. Ο αείμνηστος Γέροντας μου παπα Χαράλαμπος, πολλές φορές μας το ανέφερε προς παραδειγματισμόν.

https://iconandlight.wordpress.com/