Αρχ. Σαββας Αγιορειτης - Τα 3 πράγματα που λυπούν την Παναγία πιο πολύ

Τι προφυλάσσει την ψυχή από την είσοδο του πονηρού δαίμονα

Ἐλπίζω νὰ προοδεύσετε σὲ ἀρετές. Κι αὐτὸ θὰ συμβεῖ ἂν ζήσετε μὲ προσοχὴ καὶ δὲν ἀμελεῖτε τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. 

Γιατὶ εἶναι τὸ κεφάλαιο καὶ ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν ἀρετῶν. Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ προφυλάξει τόσο τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ πονηροῦ δαίμονα ὅσο ἡ νοερὰ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἡ θερμὴ ἱκεσία.

Ἂν ἀρχίσεις νὰ φροντίζεις μὲ ἐπιμέλεια ν᾿ ἀποκτήσεις ταπείνωση πρόσεξε, γιατὶ ὁ φθονερὸς δαίμονας δὲ θὰ τὸ ἀνεχτεῖ καὶ εἴτε θὰ ἐγείρει ἐναντίον σου πειρασμοὺς γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ταπείνωση καὶ τὴ σταθερότητά σου εἴτε θὰ ξεσηκώσει ἐναντίον σου τοὺς ὑποκριτὲς καὶ τοὺς ἀμελεῖς…

Πρέπει μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ νὰ ὁμολογήσεις ὅτι σου ἀξίζει νὰ ὑποφέρεις πολὺ περισσότερα. Φρόντισε νὰ ἔχεις καλὴ διάθεση καὶ ζεστὴ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς. Ἡ καρδιά, τὰ μάτια καὶ τὸ πρόσωπό σου πρέπει νὰ εἶναι χαρούμενα καὶ γεμάτα σεβασμό.

Νὰ ἐργάζεσαι προσευχόμενος, μὲ ἀγάπη, μὲ ζῆλο καὶ μὲ μεγάλη προσοχή. Νὰ ἐργάζεσαι ὄχι σὰ νὰ βρίσκεσαι μπροστὰ σὲ ἀνθρώπους ἀλλὰ στὸν ἴδιο τὸ Θεό. Νὰ ἔχεις στὸ νοῦ σου ὅτι εἶναι «ἐπικατάρατος ὁ ποιῶν τὰ ἔργα Κυρίου ἀμελῶς» (Ἱερ. λα´ 10). Φυλάξου ὅσο μπορεῖς ἀπ᾿ τὴν ἀμέλεια καὶ τὴν ἀνθρωπαρέσκεια.

Ἀγαπητέ, ἐξέτασε προσεχτικὰ τὸν ἑαυτό σου, τὴ συνείδησή σου, ἂν ἔχεις ἁμαρτήσει μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο, ἂν ἔχεις διαπράξει κάποια μεγάλη ἢ μία ἄλλη μικρὴ ἁμαρτία, ἂν εἶσαι ἔνοχος μὲ ἔργα ἢ μὲ λόγια ἢ μὲ τὴ σκέψη σου.

Ἐξομολογήσου (τὴν ἴδια ἡμέρα) ὅλα ὅσα ἔκανες ἢ σκέφτηκες ἢ εἶπες καὶ γενικὰ ὅτι σὲ ἐλέγχει ἡ συνείδησή σου, ἂν ἐπέτρεψες νὰ εἰσχωρήσουν μέσα σου ὑπερήφανες ἢ κενόδοξες σκέψεις, ἂν πρόσβαλες κανένα ἢ ἂν ἐναντιώθηκες στὸν ἀδελφό σου ἢ ἂν τὸν κατέκρινες.

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».

Οἱ θλίψεις ἀκολουθοῦνται πάντα ἀπὸ χαρές. Ἡ ἐνοχὴ ἐπισύρει τὴν τιμωρία. Μὴν ἀπελπίζεσαι μετὰ ἀπὸ μία πτώση, ἀλλὰ ἀγωνίζου. Μὴ λυπᾶσαι [υπερβολικά] πολύ, ὥστε ὁ ἐχθρός, ποὺ σὲ ἔχει ἤδη πληγώσει ἀρκετά, νὰ μὴ σὲ φέρει σὲ ἀπελπισία, ποὺ εἶναι ἡ χειρότερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.

Γέροντας Ἱλαρίων, Ὑποτακτικός του Ἀββᾶ Ναζαρίου

Πηγή

ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧ Π ΜΑΞΙΜΟ ΚΥΡΙΤΣΗ .ΕΟΡΤΙΑ 2014

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ Γ ΜΩΥΣΗΣ

Ὁ Ὅσιος Πορφύριος Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες 6

Παρακολουθήστε μια πολύ κατανυκτική αγρυπνία πού έγινε την Παρασκευή 28/4.17 στην Πάτρα_ΛΥΧΝΟΣ TV- ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ- ΠΑΛΑΙΟΣ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ- 28/4/2017

«Θεραπεύοντας τον φόβο»

Η ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ , ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΡΙΜΑΙΑΣ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ 

ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ  ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ

"Eὐλόγησε, ὦ Κύριε καὶ τοὺς φίλους μου καὶ τοὺς ἐχθρούς μου!" - Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος (1880 - 5/18 Μαρτίου 1956)

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν ὁδηγήσει μέσα στὴν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπὸ ὅτι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μὲ ἔχουν προσδέσει στὴν γῆ, ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν λύσει ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔχουν συντρίψει ὅλες τὶς φιλοδοξίες μου στὸν κόσμο. Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἀποξένωσαν ἀπὸ τὶς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καὶ μὲ ἔκαναν ἕναν ξένο καὶ ἄσχετο κάτοικο τοῦ κόσμου. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῷο βρίσκει ἀσφαλέστερο καταφύγιο ἀπὸ ἕνα μὴ κυνηγημένο, ἔτσι καὶ ἐγὼ καταδιωγμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἔχω εὔρει τὸ ἀσφαλέστερο καταφύγιο προφυλασσόμενος ὑπὸ τὸ σκήνωμά Σου, ὁποῦ οὔτε φίλοι, οὔτε ἐχθροὶ μποροῦν ν᾿ ἀπωλέσουν τὴν ψυχή μου.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Λυτοὶ μᾶλλον παρὰ ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τὶς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν μαστιγώσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα διστάσει νὰ μαστιγωθῶ. Μὲ ἔχουν βασανίσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα προσπαθήσει ν᾿ ἀποφύγω τὰ βάσανα. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν ἐπιπλήξει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα κολακεύσει τὸν ἑαυτό μου. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν κτυπήσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα παραφουσκώσει μὲ ἀλαζονεία.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου σοφό, αὐτοὶ μὲ ἀποκάλεσαν ἀνόητο. Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου δυνατό, αὐτοὶ μὲ περιγέλασαν σὰν νὰ ἤμουν νᾶνος. Κάθε φορὰ ποὺ θέλησα νὰ καθοδηγήσω ἄλλους, αὐτοὶ μὲ ἔσπρωξαν στὸ περιθώριο. Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θὰ κοιμόμουν εἰρηνικά, αὐτοὶ μὲ ξύπνησαν ἀπὸ τὸν ὕπνο. Κάθε φορὰ ποὺ προσπάθησα νὰ κτίσω σπίτι γιὰ μία μακρὰ καὶ ἤρεμη ζωή, αὐτοὶ τὸ κατεδάφισαν καὶ μὲ ἔβγαλαν ἔξω. Στ᾿ ἀλήθεια οἱ ἐχθροί μου μὲ ἔχουν ἀποσυνδέσει ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἅπλωσαν τὰ χέρια μου στὸ κράσπεδο τοῦ ἱματίου Σου.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Πλήθυνέ τους καὶ κᾶνε τους ἀκόμη πιὸ σκληροὺς ἐναντίον μου. Ὥστε ἡ καταφυγή μου σὲ σένα νὰ μὴ ἔχει ἐπιστροφή, ὥστε καὶ κάθε ἐλπίδα μου στοὺς ἀνθρώπους νὰ διαλυθεῖ ὡς ἱστὸς ἀράχνης, ὥστε ἀπόλυτη εἰρήνη ν᾿ ἀρχίσει νὰ βασιλεύει στὴν ψυχή μου, ὥστε ἡ καρδιά μου νὰ γίνει ὁ τάφος τῶν δυὸ κακῶν διδύμων μου ἀδελφῶν τῆς ἀλαζονείας καὶ τοῦ θυμοῦ. Ὥστε νὰ μπορέσω νὰ ἀποθηκεύσω ὅλους τοὺς θησαυρούς μου ἐν οὐρανοῖς ὥστε νὰ μπορέσω γιὰ πάντα νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τὴν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μὲ περιέπλεξε στὸ θανατηφόρο δίχτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Οἱ ἐχθροὶ μὲ δίδαξαν νὰ μάθω - αὐτὸ ποὺ δύσκολα μαθαίνει κανεὶς - ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἐχθροὺς στὸν κόσμο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Μισεῖ κάποιος τοὺς ἐχθρούς του μόνον ὅταν ἀποτυγχάνει ν᾿ ἀναγνωρίσει ὅτι δὲν εἶναι ἐχθροὶ ἀλλὰ σκληροὶ καὶ ἄσπλαχνοι φίλοι. 

Εἶναι πράγματι δύσκολο γιὰ μένα νὰ πῶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο καλὸ καὶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο κακὸ στὸν κόσμο- οἱ ἐχθροὶ ἢ οἱ φίλοι; 

Γι᾿ αὐτὸ εὐλόγησε, ὦ Κύριε, καὶ τοὺς

φίλους μου καὶ τοὺς ἐχθρούς μου...

 

Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης: Πολύ ισχυρές προσευχές για όλες τις ανάγκες μας

Ακούστε το άρθρο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΣΤ΄. 

Τι είναι η νοερή προσευχή και πως πρέπει να γίνεται 

Η νοερή και καρδιακή προσευχή, σύµφωνα µε τους Αγίους Πατέρες τους καλουµένος Νηπτικούς, είναι η συγκέντρωσις του ανθρώπινου νου στην καρδιά του κυρίως, και χωρίς να οµιλή µε το στόµα, µε µόνο τον ενδιάθετο λόγο, ο οποίος οµιλείται µέσα στην καρδιά, να λέγη αυτή τη σύντοµη και µονολόγιστη προσευχή· δηλαδή το «Κύριε, Ιησου Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε», κρατώντας λίγο και την αναπνοή. 

Καταχρηστικά όµως και ευρύτερα νοερή προσευχή λέγεται και κάθε άλλη δέησις που δεν θα γίνη µε το στόµα, αλλά µε τον ενδιάθετο λόγο της καρδιάς που αναφέρθηκε. Αν, λοιπόν, αδελφέ, αγαπάς να εισακουσθής πιό εύκολα από τον Θεό και να λάβης εκείνο που του ζητάς, αγωνίζου όσο µπορείς σ’ αυτή τη νοερή προσευχή, παρακαλώντας τον Θεό µε όλο σου τον νου και την καρδιά για να σε ελεήση και να σου δώση εκείνα που είναι απαραίτητα και σε συµφέρουν για τη σωτηρία σου. 

∆ιότι, όσο περισσότερο κόπο έχει αυτή η νοερή προσευχή, από εκείνη που λέγεται µε το στόµα προφορικά, τόσο περισσότερο την ακούει ο Θεός, ο οποίος ακούει καλλίτερα την την νοερή βοή της καρδιάς, παρά τις δυνατές φωνές του στόµατος. Γι’ αυτό και έλεγε στον Μωυσή που µόνο νοερά και µε την καρδιά τον παρακαλούσε για τους Ιουδαίους: «Γιατί φωνάζεις δυνατά προς εµένα;» (Εξόδ. 14,15). 

Γνώριζε ακόµη ότι, επειδή και το έλεος του Θεού, είναι καθολικό Όνοµα και περιέχει όλες τις χάρες, που ζητάµε και εµείς από τον Θεό, και ο Θεός µας τις δίνει, γι’ αυτό για κάθε υπόθεσι και χάρι που ζητάς από τον Θεό, µπορείς να χρησιµοποιής την προρρηθείσα σύντοµη αυτήν προσευχή, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε». 

Γιατί και ο νους συµµαζεύτεαι µε αυτήν πιο εύκολα, ενώ στις άλλες προσευχές, στις εκτενέστερες και πολλές, ο νους διασκορπίζεται. Εάν όµως και επιθυµής, κατά τις διάφορες υποθέσεις και χάριτες που ζητάς, να προσεύχεσαι, εδώ σου παραθέτω µερικές προσευχές, για να τις έχης ως παράδειγµα.

Για παράδειγµα, όταν ζητάς κάποια αρετή και χάρι, µπορείς να πης µε την καρδιά σου τα εξής. «Κύριε, ο Θεός µου, δος µου αυτή τη χάρι και αρετή για δόξα και τιµή δική σου»· ή έτσι· «Κύριέ µου, εγώ πιστεύω ότι σου αρέσει και είναι δόξα δική σου το να ζητήσω εγώ και να λάβω αυτή την χάρι· εκπλήρωσέ µου λοιπόν αυτή την επιθυµία σύµφωνα µε το θέληµά σου». 

Όταν έµπρακτα πολεµήσαι από τους εχθρούς, θα προσευχηθής έτσι· «Τρέξε γρήγορα, Θεέ µου, να µε βοηθήσης, για να µη νικηθώ από τους εχθρούς µου· ή Θεέ µου, καταφυγή µου, δύναµις της ψυχής µου, βοήθησέ µε γρήγορα, για να µην πέσω». Όταν ακολουθή η µάχη, ακολούθησε και εσύ αυτόν τον τρόπο της προσευχής, αντιστεκόµενος γενναία σ’ εκείνο που σε πολεµεί. 

Έπειτα, αφού τελειώσει η σκληρότητα της µάχης, στρέψου προς τον Θεό, παρουσίασε µπροστά του τον εχθρό ου σε πολέµησε και την αδυναµία σου να του αντισταθής λέγοντας· «Να, Κύριε, το δηµιοιύργηµα των χεριών της αγαθότητός σου, το εξαγορασµένο µε το Αίµα σου. Να ο εχθρός σου που ζητά να το εξαφανίση και να το καταφάγη· σε σένα προστρέχω· σε σένα µόνον ελπίζω που είσαι αγαθός και παντοδύναµος· και κύταξε την αδυναµία µου και την ταχύτητα (αν δεν µε βοηθήσης εσύ) να υποταχθώ εκούσια· βοήθησέ µε λοιπόν, εσύ που είσαι η ελπίδα και η δύναµις της ψυχής µου».

Σου υπενθυµίζω και το εξής: Όταν κουρασθής να προσεύχεσαι νοερά και µε την καρδιά, µπορείς να λές και µε το στόµα και προφορικά τόσο την ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε», όπως λέγουν οι Πατέρες, όσο και τις άλλες προσευχές που θα θελήσης. Φρόντιζε όµως και να συµµαζεύης τον νου σου τότε για να προσέχης στα λόγια της προσευχής. 

Μερικοί µάλιστα λέγουν ότι νοερά προσευχή λέγεται ακόµη και το εξής· όταν ο άνθρωπος αφού συµµαζέψη όλες τις νοερές δυνάµεις της ψυχής του µέσα στην καρδιά, χωρίς να πη κανένα λόγο ούτε προφορικό, ούτε ενδιάθετο, µε µόνο το νου του σκέπτεται και αµετάβατα αναλογίζεαι ότι ο Θεός είναι παρών ενώπιόν του· και αότι αυτός στέκεται µπροστά του πότε µε φόβο και δέος σαν ένας κατάδικος· πότε µε ζωντανή πίστι για να λάβη την βοήθειά του· και πότε µε αγάπη και χαρά για να τον υπηρετήση παντοτεινά. Και αυτό είναι εκείνο που έλεγε ο ∆αβίδ· «Έβλεπα πάντοτε τον Κύριό µου ενώπιόν µου» (Ψαλµ. 15,8). 

Μπορεί η προσευχή αυτή να γίνη και µόνο µε ένα αµετάβατο βλέµµα του νου προς τον Θεό, πενθικό και παρακαλεστικό, το οποίο βλέµµα είναι σαν µία σιωπηλή υπενθύµησι εκείνης της χάριτος, που του είχαµε ζητήσει προηγουµένως µε τον λόγο και µε την καρδιακή προσευχή. Γι’ αυτό, επειδή η προσευχή αυτή µπορεί να γίνη εύκολα σε κάθε τόπο και  για κάθε αφορµή και περίστασι, κράτησέ την στα χέρια σου σαν ένα όπλο δυνατό και ευοκολοµεταχείριστο, και θα ωφεληθής και θα βοηθηθής πολύ.

***********

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΑ΄ 

Πως πρέπει να µελετά κανείς και να προσεύχεται διά µέσου των Αγγέλων και όλων των Αγίων 

∆υό τρόπους µπορείς να µεταχειρισθής για να δεχθής την βοήθεια και προστασία των επουρανίων αγίων. Ο ένας είναι να στραφής προς τον Ουράνιο Πατέρα και να του δείξης την αγάπη µε την οποία αγαπάται και τους αίνους µε τους οποίους υµνείται από όλους τους αγίους του ουρανού, και τους αγώνες και τα βάσανα που υπέφεραν αυτοί οι άγιοι πάνω στη γη για την δόξα του· και έτσι µε την δύναµι αυτών των πραγµάτων να ζητήσης από την Μεγαλειότητά του εκείνο που χρειάζεσαι. 

Ο άλλος είναι να προστρέξης σ’ αυτά τα ίδια τα πνεύµατα των Αγγέλων και των Αγίων, διότι εκείνα επιθυµούν όχι µόνο την επίγεια σωτηρία µας και τελειότητα, αλλά και την δόξα µας στους ουρανούς και να ζητήσης να σε βοηθήσουν εναντίον όλων των κακιών των εχθρών σου και να σε προστατέψουν ακόµη κατά την ώρα του θανάτου σου. Σκέψου καµµία φορά και τις πολλές και εξαιρετικές χάριτες που δέχθηκαν από τον Θεό αυτοί οι Άγιοι του ουρανού, διεγείροντας και ανάβοντας µέσα σου µία δυνατή χαρά και αγάπη γι’ αυτούς, γιατί είναι πλουτισµένοι µε τόσα υπερφυσικά χαρίσµατα  τα οποία να τα υπολογίζης σαν να είναι δικά σου. 

Μάλιστα, αν είναι δυνατόν να χαίρεσαι περισσότερο γιατί τα έχουν αυτοί και όχι εσύ, διότι αυτό είναι το θέληµα του Θεού, που είναι αινετός και ευλογηµένος. Και για να κάνης αυτή την άσκησι µε ευκολία και τάξι, διαίρεσε τα τάγµατα των Αγίων της ηµέρας µε την εξής τάξι:

Να παρακαλής: 

Την ∆ευτέρα  τα εννέα Τάγµατα των Αγγέλων·  

την Τρίτη τον Τίµιο Πρόδροµο·\ 

την Τετάρτη τους Πατριάρχας και Προφήτας· 

την Πέµπτη τους Αποστόλους·  

την Παρασκευή τους µάρτυρες·  

το Σάββατο τους Ιεράρχες µε τους άλλους Αγίους· 

την Κυριακή τις Παρθένες µε τις άλλες Αγίες. 

Αλλά καθηµερινά µη σταµατήσης να προστρέχης στην Θεοτόκο, την Βασίλισσα όλων των Αγίων, στον Άγγελο τον φύλακά σου, στον Αρχάγγελο Μιχαήλ και σε όλους τους Αγίους τους συνηγόρους και βοηθούς σου. 

Να παρακαλής καθηµερινά την Αειπάρθενο Μαρία, τον Υιό της, τον Κύριό µας Ιησού Χριστό και τον ουράνιο Πατέρα του, για να σε αξιώσουν της χάριτος αυτής· δηλαδή για να σου δώσουν για κύριο και καθολικό σου συνήγορο και υπερασπιστή τον δίκαιο Ιωσήφ τον µνήστορα. 

Και κατόπιν πρόστρεχε σ’ αυτόν τον ίδιο τον Ιωσήφ µε δεήσεις και θάρρος για να σε δεχθή στην προστασία του. ∆ιότι αναρίθµητες ήταν οι ευεργεσίες που δέχθηκαν από αυτόν εκείνοι που τον είχαν σε ευλάβεια και πρόστρεξαν σ’ αυτόν, όχι µόνον όταν είχαν πνευµατικές ανάγκες, αλλά και υλικές, και ιδιαίτερα να τους καθοδηγή πως πρέπει να προσεύχωνται και να µελετούν σωστά. 

Γιατί αν τους άλλους Αγίους τους αγαπά ο Θεός επειδή τον τίµησαν και υποτάγησαν σ’ αυτόν, πόσο περισσότερο πρέπει να πιστεύουµε ότι αγαπά τον ταπεινότατο αυτόν και άγιο; και πόσο ισχύουν οι παρακλήσεις του ενώπιον του Θεού, αφού είχε τόση τιµή από τον ίδιο τον Θεό, όταν σωµατικά ήταν στη γή, που θέλησε να υποτάσσεται σ’ αυτόν και να τον υπακούη ως Πατέρα του.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Πηγή

"Αυτός ο οποίος προτιμά τα γήινα από τα πνευματικά, θα χάσει και τα δύο, ενώ εκείνος που επιθυμεί τα ουράνια, θα βρει οπωσδήποτε και επίγεια αγαθά”.

ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
Για το ότι πρέπει να επιδιώκουμε την «ησυχία» με κάθε δυνατό τρόπο

23.Είπε η αμμάς Ευγενία: “Μας συμφέρει σαν ζητιάνοι να ζούμε, αρκεί μόνο να είμαστε μαζί με τον Ιησού.
Γιατί όποιος είναι μαζί με τον Ιησού, είναι πλούσιος κι αν ακόμη υλικά είναι φτωχός.
Αυτός ο οποίος προτιμά τα γήινα από τα πνευματικά, θα χάσει και τα δύο, ενώ εκείνος που επιθυμεί τα ουράνια, θα βρει οπωσδήποτε και επίγεια αγαθά”.

36. Είπε ο αββάς Ησαϊας στον αββά Μακάριο:
“Πες μου έναν λόγο”.
Και ο Γέροντας του λέει:
“Να αποφεύγεις τους ανθρώπους”.
Τον ρωτάει ο αββάς Ησαϊας:
“Τι σημαίνει να αποφεύγει κανείς τους ανθρώπους; ”
Και ο Γέροντας του απαντά:
“Σημαίνει να καθίσεις στο κελί σου και να κλάψεις τις αμαρτίες σου”.

38. Ένας αδελφός επισκέφτηκε στη Σκήτη τον αββά Μωυσή και του ζήτησε να του πει κάποιον λόγο.
Και ο Γέροντας του λέει:
“Πήγαινε, κάθισε στο κελί σου, και το κελί σου θα σου τα διδάξει όλα”.

45. Ο αββάς Ιωσήφ λέει στον αββά Νισθερώο:
“Τι να κάνω με τη γλώσσα μου, που δεν μπορώ να τη συγκρατήσω; ”
Του λέει ο Γέροντας:
“Βρίσκεις ανάπαυση, αν μιλήσεις; ”
“Όχι”, του απαντά.
Τότε λέει ο Γέροντας:
“Αφού δεν έχεις ανάπαυση, γιατί μιλάς; Καλύτερα να σιωπάς και, αν γίνεται συζήτηση, προτιμότερο πολλά να ακούς παρά να λες”.

60. Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.
Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο:
“Μακάριοι οι ειρηνοποιοί”.
Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.
Συμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη.
Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι
κατόρθωσε αυτός.
Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει:
“Προσέξτε το νερό”.
Ήταν βέβαια ταραγμένο.
Μετά από λίγο τους λέει πάλι:
“Προσέξτε και τώρα πώς έγινε το νερό”.
Και μόλις πρόσεξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.
Τους λέει λοιπόν τότε:
“Έτσι είναι κι αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους.
Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του.
Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα
ελαττώματα του εαυτού του”.

62. Είπε ένας Γέροντας:
“Όπως ακριβώς σ΄ έναν δρόμο, όπου πηγαινοέρχονται πολλοί πεζοί, ποτέ δεν φυτρώνει χορτάρι ούτε κι αν το σπείρεις, γιατί πατιέται το χώμα, έτσι συμβαίνει και με μας.
Παραιτήσου από κάθε φροντίδα και θα δεις να φυτρώνουν αυτά, που δεν γνώριζες, ότι βρίσκονταν μέσα σου, επειδή πάνω σ΄ αυτά περπατούσες”.

65. Ένας Γέροντας είπε:
“Εκείνος που αμάρτησε στον Θεό, οφείλει να ξεκόψει τον εαυτό του από κάθε ανθρώπινη αγάπη, έως ότου πληροφορηθεί ότι ο Θεός έγινε φίλος του.
Γιατί η αγάπη των ανθρώπων μας εμποδίζει από την αγάπη του Θεού”.

103. Είπε κάποιος Γέροντας:
“Είτε πέφτεις να κοιμηθείς είτε σηκώνεσαι ή οτιδήποτε άλλο κάνεις, εάν έχεις τον Θεό μπροστά στα μάτια σου, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να σε φοβίσει ο εχθρός και εάν ο λογισμός με τον τρόπο αυτό μείνει σταθερά προσηλωμένος στον Θεό, τότε και η δύναμη του Θεού θα μείνει μέσα σ΄αυτόν”.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄

Τίποτε δεν πρέπει να κάνουμε για επίδειξη

7. Είπε ο αββάς Ησαϊας:
“Νομίζω πώς είναι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο αγαθό να νικήσει κανείς την κενοδοξία και να προκόψει στη γνώση του Θεού. Γιατί αυτός που πέφτει στην εξουσία αυτού του πονηρού πάθους της κενοδοξίας, γίνεται ξένος προς την ειρήνη, σκληραίνει η καρδιά του προς τους εν Χριστώ αδελφούς και τελική συμφορά του είναι ότι πέφτει στην υψηλοφροσύνη, δηλαδή στην υπερηφάνεια, που είναι η μάνα όλων των κακών.
Εσύ όμως, πιστέ δούλε του Χριστού, κράτα κρυφή την εργασία σου, και με πόνο καρδιάς φρόντισε να μη χάσεις τον μισθό της εργασίας σου εξαιτίας της ανθρωπαρέσκειας. Γιατί αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους ανθρώπους απομακρύνεται από τον μισθό του, όπως είπε ο Κύριος”.

12. Πήγε άλλος αδελφός σ΄ αυτόν (στον αββά Θεόδωρο της Φέρμης) και άρχισε να μιλάει και να ερευνά για πράγματα, τα οποία ακόμη δεν είχε αρχίσει να τα εφαρμόζει. Και του λέει ο Γέροντας:
“Ακόμη δεν βρήκες πλοίο, ούτε τις αποσκευές σου φόρτωσες, και πριν ταξιδέψεις, έφτασες κιόλας σ΄ εκείνη την πόλη;
Πρώτα άρχισε την εργασία και καθώς την κάνεις, θα φθάσεις σ΄ αυτά που τώρα λες”.

16. Είπε ο αββάς Ποιμήν:
“Μάθε στην καρδιά σου να εφαρμόζει αυτά που διδάσκει η γλώσσα σου”.

17. Είπε επίσης:
“Οι άνθρωποι παρουσιάζουν με πληρότητα τη διδασκαλία, αλλά ελάχιστα απ΄ αυτά εφαρμόζουν”.

20. Είπε ο αββάς Ποιμήν:
“Εκείνος που με κάθε τρόπο επιδιώκει τη φιλία των ανθρώπων,
απομακρύνεται εντελώς από τη φιλία του Θεού.
Δεν είναι καλό να θέλει κανείς να αρέσει σε όλους. Γιατί η Γραφή λέει: Αλίμονο σας όταν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν”.

1896! ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ποίημα του Λάμπρου Αστέρη

1896: Συλλεκτικό φύλλο εφημερίδας Εστία

Ας χτυπούν τα σήμαντρα κι΄ας βροντοφωνούνε

σ΄εκκλησιές ελεύθερες τα καμπαναριά.

Χριστιανοί δεν έρχονται να με λειτουργούνε

και δεν φέγγει μέσα μου φως από κεριά.

Χρόνος πάντα αγιόρταστος μέσα μου διαβαίνει,

ξένα τα Χριστούγεννα, ξένη κι η λαμπρή.

Μ΄ένα μισοφέγγαρο μ΄έχουν σφραγισμένη

στο καθάριο μέτωπο άτιμοι καιροί.

Και δεν κλιώ στα βάθη μου τη Αθανασία

και σε στήθη ανθρώπινα δεν ακούω καρδιές

Τώρα στο Άγιο Βήμα μου πόλαμπε η Θυσία

λόγια ακούω βάρβαρα κι όχι ψαλμωδία.

Κι όταν στις ελεύθερες εκκλησιές σημαίνει

και καλεί το σήμαντρο κάθε Χριστιανό,

Μένω εγώ κατάκλειστη σαν καταραμένη

από χείλη ανθρώπινα κι απ΄τον ουρανό.

Μα με πόθο ατέλειωτο, πόθο που δεν λυώνει

θα προσμένω αδιάκοπα μέσα από γιαλούς

από δάση απέραστα και βουνά από χιόνι 

θα προσμένω πάντοτε τους Αρματωλούς

Ν΄αγροικήσω μέσα μου του Χριστού τη Χάρη

στους ουράνιους θόλους μου ν΄ακουσθούν ψαλμοί.

Κι απ΄το αγνό μου μέτωπο νάβγει το φεγγάρι

κι ο Σταυρός να φαίνεται.

ΤΩΡΑ - ΕΙΜΑΙ ΤΖΑΜΙ!

-----------------------------------------------------------------------------

Σ.σ.1: Το ίδιο  ΠΑΡΑΠΟΝΟ  εκφράζουν  και σήμερα εκατοντάδες ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ μας αλειτούργητες καθημερινά ή αδειανές από εμάς τους πιστούς που δεν εκκλησιάζομαστε.

Ο Θεός να δώσει να μην έχουν ποτέ την ίδια κατάληξη με τις χιλιάδες Εκκλησιές του Βυζαντίου, της Καππαδοκίας, της Μ. Ασίας, όπως της Εφέσου, της Σμύρνης, της Περγάμου: 

Αν δεν είμαστε λαός άξιος να  κρατήσουμε την Ορθοδοξία μας, ο Θεός που μας έκανε περιούσιο λαό Του, λίκνο του Ευαγγελίου Του, να μας ελεήσει και να μην μας την στερήσει για την  αμετανοησία μας. 

Ορθά παρατηρούν πατέρες που επισκέπτονται τα Ιεροσόλυμα πως στον Πανάγιο Τάφο καθημερινά είναι πλέον δεκάδες χιλιάδες οι Ρώσοι Ορθόδοξοι προσκυνητές (και οι Ρουμάνοι)  και ελάχιστοι συγκριτικά οι Έλληνες. 

Ευτυχώς που ο λαός μας δεν έχει χάσει την πίστη του. Αρκεί αυτό όμως; Στατιστικά εκκλησιάζεται τις Κυριακές περίπου το 3-4% των πιστών. Σε πνευματική ζωή, μετάνοια, ταπεινοφροσύνη και προσευχή, διαπιστώνει ο Άγιος Παίσιος, υστερούν ακόμη και  μοναστήρια, που έχουν καταληφθεί από το κοσμικό φρόνημα. 

1896: ΠΑΡΑΠΟΝΟ Εκκλησιάς που ΤΩΡΑ - ΕΙΝΑΙ ΤΖΑΜΙ !

2017: ΠΑΡΑΠΟΝΟ Εκκλησιάς που την εγκατέλειψαν οι πιστοί.....

Ένας αιώνας.

ΠΑΡΑΠΟΝΟ Εκκλησιάς τότε και τώρα...το ίδιο πικρό!

Δόξα τη μακροθυμία σου, Κύριε που μας ανέχεσαι.

Φώτισον το σκότος μας και 

γένοιτο κατά το θέλημά Σου!

Σ.σ.2: Ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο, που είχε την ευαισθησία να μας προωθήσει για άλλη μια φορά το συλλεκτικό ένθετο της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ.  

Άγιος Παίσιος: "Δεν πρέπει να δείχνεις αγάπη αλλά να γίνεις αγάπη!".

(Μοναχή απευθυνόμενη στον Άγιο Παίσιο:)

"– Γέροντα, πολλοί μας λένε: «Ζῆτε στὸν Παραδεισο».

(Απάντηση Αγίου:)

– Νὰ κάνετε εὐχή νὰ μήν χάσετε τὸν ἄλλο Παράδεισο. 

Ἐγώ θὰ ἀναπαυόμουν νὰ ἐντυπωσιάζονταν οἱ κοσμικοί ἀπὸ τὴν πνευματική σας ἐξέλιξη, χωρίς νὰ τὸ καταλαβαίνατε ἐσεῖς – ἐξ αἰτίας τῆς πνευματικῆς σας ἐξελίξεως – καὶ χωρίς νὰ τὸ ἐπιδιώκατε ἐσεῖς, ἀλλὰ νὰ γινότανε μόνο του αὐτό, ἐσωτερικά καὶ φυσιολογικά.

Προσπαθῆστε νὰ μή χάνεσθε μὲ χαμένα πράγματα, γιὰ νὰ μή χάσετε τὸν Χριστό. Ὅσο μπορεῖτε, προσπαθῆστε νὰ ἀποκτᾶτε συνείδηση μοναχική. Ζῆστε πνευματικά σάν μοναχές, μήν ξεχνᾶτε τὸν Χριστό, γιὰ νὰ σᾶς θυμᾶται καὶ Ἐκεῖνος. 

Σκοπό δὲν ἔχω νὰ σᾶς στενοχωρῶ, ἀλλὰ νὰ σᾶς βοηθῶ, νὰ σᾶς στηρίζω. Προσπαθῆστε νὰ διακρίνετε τὸ κοσμικό πνεῦμα πού, ὅταν μπαίνη στὸ Μοναχισμό, στενοχωρεῖ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, καὶ νὰ τὸ ἀποβάλλετε σάν ξένο πνεῦμα. 

Δυστυχῶς τὸ κοσμικό πνεῦμα ἀπὸ τὸν κόσμο ἔχει μπή καὶ σὲ πολλά Μονα‐στήρια, γιατί μερικοί Πατέρες τῆς ἐποχῆς μᾶς διοχετεύουν τὸν Μοναχισμό ἀπὸ τὸ κοσμικό κανάλι καὶ δὲν ὁδηγοῦνται οἱ ψυχές στὸ πατερικό πνεῦμα τῆς Χάριτος.

Βλέπω ἕνα πνεῦμα ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα στὰ Μοναστήρια ἀντί‐πατερικό, νὰ μή δέχωνται τὸ καλό, τὸ πατερικό, νὰ μή ζοῦν δηλαδή πατερικά καὶ νὰ ἰσοπεδώνουν τὰ πνευματικά ὑψώματα ἐν ὀνόματι τῆς ὑπακοῆς, τῆς κοπῆς τοῦ θελήματος, καὶ νὰ κάνουν τὰ κοσμικά τους ἀνάλογα θελήματα. 

Ἔτσι δὲν κάνουν προκοπή, γιατί ἔχουν κοινοβιασμένο καὶ τὸν πειρασμό, τὸ κοσμικό πνεῦμα. Τὶς ἐντολές τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ τὶς ἑρμηνεύουμε ὅπως μᾶς συμφέφει, οὔτε καὶ τὸν Μοναχισμό ἔχουμε δικαίωμα νὰ τὸν παρουσιάζουμε ὅπως θέλουμε. 

Ἄλλο εἶναι τὸ νὰ ἀναγνωρίζουμε τὶς ἀδυναμίες μας καὶ νὰ ζητοῦμε ταπεινά τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Τὸ μεγαλύτερο κακό γιὰ μένα εἶναι τὸ ὅτι μερικοί θεωροῦν πρόοδο τὸ κοσμικό αὐτὸ πνεῦμα. 

Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ αἰσθανθοῦν ὡς πτώση καὶ νὰ τὸ ἐμέσουν, γιὰ νὰ καθαρισθοῦν πνευματικά καὶ νὰ ἔρθη ἀμέσως τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ποὺ ἁγιάζει, πληροφορεῖ καὶ στηρίζει τὶς ψυχές. 

Εἶναι καὶ μερικοί ποὺ λένε: «Πρέπει νὰ παρουσιάσουμε τὸν πολιτισμό μας». Ποιόν πολιτισμό νὰ παρουσιάσουμε; Τὸν κοσμικό πολιτισμό; Ἐμεῖς κανονικά, σάν μοναχοί, πρέπει νὰ παρουσιάσουμε τὸν πνευματικό πολιτισμό μας, τὴν πνευματική ἐξέλιξη. 

Ποῦ εἶναι ἡ πνευματική ἐξέλιξη; Νὰ μήν πᾶμε νὰ ξεπεράσουμε τούς κοσμικούς στὴν κοσμική ἐξέλιξη. Τούς κοσμικούς τους βασανίζει αὐτή ἡ ἐξέλιξη ἡ κοσμική, πόσο μᾶλλον τὸν μοναχό! Ἐμεῖς ἔπρεπε νὰ τρέχουμε πολύ πνευματικά....".

----------------------------------------------------

 Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:    ΛΟΓΟΙ  ΣΤ’  «Περί Προσευχής»  

----------------------------------------------------------------------

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - Οἱ δωρεὲς τοῦ Θεοῦ

Ὁ Θεὸς δίνει σιγὰ-σιγὰ τὴν Χάρη Του

"- Γιατί, Γέροντα, ἄλλες φορὲς νιώθουμε ἔντονα τὴν θεία Χάρη στὴν προσευχὴ καὶ
ἄλλες φορὲς δὲν αἰσθανόμαστε τίποτε;

– Ὁ Καλὸς Θεός, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἀγωνιζώμαστε, μᾶς δίνει πότε-πότε τέτοιες εὐλογίες. Ὅπως δίνουμε σὲ ἕνα μικρὸ παιδὶ ἕνα σοκολατάκι καὶ τοῦ λέμε: «ἂν εἶσαι φρόνιμο, θὰ σοῦ δώσω καὶ ἄλλα», ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς δίνει «σοκολάτες», γιὰ νὰ καταλάβουμε πόσο Γλυκὺς εἶναι καὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ Τὸν εὐαρεστήσουμε, γιὰ νὰ πᾶμε κοντά Του.

– Γέροντα, ἡ γλυκύτητα ποὺ αἰσθάνεται στὴν προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει καθαρισθῆ ἀκόμη ἀπὸ τὰ πάθη, μπορεῖ νὰ εἶναι μόνο συναίσθημα;

– Στὴν ἀρχὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λίγο συναίσθημα, ἀλλά, καθὼς ὡριμάζει κανεὶς πνευματικά, αὐτὸ λαμπικάρεται, ὅπως καὶ ἕνα φροῦτο, ὥσπου νὰ ὡριμάση, εἶναι λίγο ξινό, λίγο στυφό... Ὁ Θεὸς δίνει σιγὰ-σιγὰ τὴν Χάρη Του, γιὰ νὰ βοηθιέται ὁ ἄνθρωπος, γιατί, ἂν νιώση στὴν ἀρχὴ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νὰ τιναχθῆ στὸν ἀέρα. Ἂν ὅμως δὲν καταλάβη ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ λίγο προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τοῦ μπῆ ὁ λογισμὸς ὅτι κάτι εἶναι, τότε ὁ Θεὸς τοῦ τὸ ἀφαιρεῖ, ἕως ὅτου καταλάβη ὅτι δὲν ἦταν δικό του, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ.

– Μερικὲς φορές, Γέροντα, εἶμαι ὅλη τὴν ἡμέρα στὴν διακονία καὶ τὸ βράδυ, ὅταν πάω στὸ κελλί, δὲν μοῦ κάνει καρδιὰ νὰ ξεκουρασθῶ· ἔχω πολλὴ διάθεση γιὰ πνευματικά.

– Εἶναι εὐφορία πνευματική. Νὰ ἀξιοποιῆς αὐτὲς τὶς καταστάσεις. 

– Γέροντα, τί νὰ λέω τότε στὸν Θεὸ γιὰ δοξολογία; 

– Νὰ λὲς στὸν Θεὸ ἁπλὰ ὅ,τι σὲ συγκινεῖ. Αὐτὴ ἡ κατάσταση εἶναι ἕνα χάδι τοῦ Θεοῦ".
πηγή: 

 Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:    ΛΟΓΟΙ  ΣΤ’  «Περί Προσευχής»   - 121 -

[//241] 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - Οἱ δωρεὲς τοῦ Θεοῦ

Ὁ Θεὸς δίνει σιγὰ-σιγὰ τὴν Χάρη Του

Γιατί, Γέροντα, ἄλλες φορὲς νιώθουμε ἔντονα τὴν θεία Χάρη στὴν προσευχὴ καὶ

ἄλλες φορὲς δὲν αἰσθανόμαστε τίποτε;

– Ὁ Καλὸς Θεός, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἀγωνιζώμαστε, μᾶς δίνει πότε-πότετέτοιες εὐλογίες. Ὅπως δίνουμε σὲ ἕνα μικρὸ παιδὶ ἕνα σοκολατάκι καὶ τοῦ λέμε: «ἂνεἶσαι φρόνιμο, θὰ σοῦ δώσω καὶ ἄλλα», ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς δίνει «σοκολάτες», γιὰ νὰκαταλάβουμε πόσο Γλυκὺς εἶναι καὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ Τὸν εὐαρεστήσουμε, γιὰ νὰπᾶμε κοντά Του.– Γέροντα, ἡ γλυκύτητα ποὺ αἰσθάνεται στὴν προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲνἔχει καθαρισθῆ ἀκόμη ἀπὸ τὰ πάθη, μπορεῖ νὰ εἶναι μόνο συναίσθημα;– Στὴν ἀρχὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λίγο συναίσθημα, ἀλλά, καθὼς ὡριμάζεικανεὶς πνευματικά, αὐτὸ λαμπικάρεται, ὅπως καὶ ἕνα φροῦτο, ὥσπου νὰ ὡριμάση,εἶναι λίγο ξινό, λίγο στυφό... Ὁ Θεὸς δίνει σιγὰ-σιγὰ τὴν Χάρη Του, γιὰ νὰ βοηθιέται ὁἄνθρωπος, γιατί, ἂν νιώση στὴν ἀρχὴ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νὰ τιναχθῆ στὸνἀέρα. Ἂν ὅμως δὲν καταλάβη ὅτι καὶ αὐτὸ [//242] τὸ λίγο προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶτοῦ μπῆ ὁ λογισμὸς ὅτι κάτι εἶναι, τότε ὁ Θεὸς τοῦ τὸ ἀφαιρεῖ, ἕως ὅτου καταλάβη ὅτιδὲν ἦταν δικό του, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ.– Μερικὲς φορές, Γέροντα, εἶμαι ὅλη τὴν ἡμέρα στὴν διακονία καὶ τὸ βράδυ,ὅταν πάω στὸ κελλί, δὲν μοῦ κάνει καρδιὰ νὰ ξεκουρασθῶ· ἔχω πολλὴ διάθεση γιὰπνευματικά.

– Εἶναι εὐφορία πνευματική. Νὰ ἀξιοποιῆς αὐτὲς τὶς καταστάσεις.– Γέροντα, τί νὰ λέω τότε στὸν Θεὸ γιὰ δοξολογία;– Νὰ λὲς στὸν Θεὸ ἁπλὰ ὅ,τι σὲ συγκινεῖ. Αὐτὴ ἡ κατάσταση εἶναι ἕνα χάδι τοῦ

Θεοῦ.