«Προσευχή» στόν Ἅγιο Ἰούδα τό Θαδδαῖο ἤ ἔντεχνα σχεδιασμένη παγίδα πιστῶν- μέ «λίγο» ἀπό μαγεία;

υριακή, 30 Ιουνίου 2019

 

Ερώτηση: Μου έδωσαν ένα φυλλάδιο με μία προσευχή το οποίο σας αποστέλλω η οποία τιτλοφορείται «Προσευχή στον Άγιο Ιούδα το Θαδδαίο». Εγγυάται αποτελέσματα για ότι ζητήσει κανείς. Δεν μου αρέσει το γεγονός ότι λέει πως πρέπει «οι προσευχές να απαγγέλλονται 6 φορές την μέρα επί 9 μέρες.  Παρακαλώ σχολιάστε, πρόκειται περί πλάνης; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Τι λέει το φυλλάδιο με την «προσευχή»: «Αγιώτατε Απόστολε, Άγιε Ιούδα Θαδδαίε, πιστέ υπηρέτη και φίλε του Ιησού, η Ορθοδοξία, σ’ όλον τον κόσμο σε τιμά και σε επικαλείται ως Προστάτη των απελπισμένων υποθέσεων, αυτών για τις οποίες έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Προσευχήσου για μένα. Είμαι τόσο απελπισμένος/η και μόνος/η. Σε ικετεύω κάνε χρήση αυτής της ιδιαίτερης Χάρης που σου έχει δοθεί, να φέρνεις ορατή και γρήγορη βοήθεια όπου δεν υπάρχει καμία σχεδόν ελπίδα βοηθείας.
 Βοήθησέ με τούτη την ώρα της ανάγκης, για να μπορέσω να λάβω την παρηγοριά και τη βοήθεια της Αγίας Τριάδος, σ’ όλες μου τις ανάγκες, δοκιμασίες, και βάσανα – (εδώ εκφράζετε το αίτημά σας) – και να μπορώ να υμνώ τον Χριστό μαζί με σένα και με όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Υπόσχομαι, ώ ευλογημένε Άγιε Ιούδα Θαδδαίε, να ενθυμούμαι πάντοτε αυτή τη μεγάλη Χάρη. Να σε τιμώ πάντοτε, ιδιαίτερα ως τον πιο δυνατό προστάτη μου, και με ευγνωμοσύνη να ενθαρρύνω την ευλάβεια προς εσένα. Αμήν!».

«Είθε το όνομα της Αγίας Τριάδος να λατρεύεται και να υμνείται απ’ όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν! Είθε το όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, να υμνείται και να δοξάζεται τώρα και παντοτινά. Αμήν! Άγιε Ιούδα Θαδδαίε δεήσου για μας και άκουσε τις προσευχές μας. Αμήν! Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Ιησού Χριστού. Ας είναι ευλογημένο το όνομα της Υπεραγίας και Αειπαρθένου Μαρίας. Ας είναι ευλογημένος ο Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος. Σε όλο τον κόσμο και σ’ όλους τους αιώνες. Αμήν! Πάτερ Ημών… Χαίρε Μαρία Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ο Ιησούς. Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών νυν και αεί και την ώρα του θανάτου ημών. Αμήν!».

Αυτή η προσευχή λέγεται όταν συναντάμε προβλήματα ή όταν δεν φαίνεται να υπάρχει βοήθεια και έχουμε σχεδόν απελπιστεί. Οι προσευχές του εννεαημέρου πρέπει να απαγγέλλονται έξι (6) φορές την ημέρα, επί εννέα (9) συνεχείς ημέρες.

Οι προσευχές εισακούγονται την ενάτη και πριν και ποτέ μέχρι τώρα δεν απέτυχαν. Θα λάβετε τη Χάρη που ζητάτε, όσο απραγματοποίητη κι αν φαίνεται. Διαδώστε την ευλάβεια στον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο. Ο Άγιος Απόστολος Ιούδας έχει γράψει μία Επιστολή η οποία ευρίσκεται στην Καινή Διαθήκη, πριν από την Αποκάλυψη του Ιωάννου. Την διαδίδετε και αυτή με την παρούσα Ευλογία».

Απάντηση: Αγαπητέ αναγνώστη, πρόκειται περί πλάνης. Ο Ιούδας ο Θαδδαίος, ήταν ένας από τούς δώδεκα Αποστόλους και, από ότι φαίνεται (είναι λίγα τα βιογραφικά στοιχεία που έχουν διασωθεί), αδελφός του Ιακώβου του Αδελφοθέου άρα και κατά σάρκα αδελφός του Κυρίου. Η παρούσα προσευχή μας προβλημάτισε πολύ, για τέσσερις κυρίως λόγους: Τον τρόπο με τον οποίο «πρέπει» να εκτελείται και μάλιστα με εγγυημένα αποτελέσματα. Τα λόγια και η μορφή της. Η προέλευσή της δείχνει να πηγάζει από προσευχή της παπικής εκκλησίας. Η εμμονή  της σε ένα όνομα «Ιούδα».

1. Προβληματισμός για τον τρόπο εκτέλεσης της προσευχής. Κατ’ αρχάς όπως πολύ σωστά αναφέρεις, καμία προσευχή δeν «εγγυάται» αποτελέσματα και μάλιστα μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, π.χ. σε 9 συνεχείς ημέρες.  Ποιός μπορεί να πει πότε ο Θεός θα αποφασίσει να πραγματοποιήσει το αίτημά μας; Είναι σαν να εκβιάζω τον Θεό να ενεργήσει· α) οπωσδήποτε β) για οποιοδήποτε θέμα γ)όποτε θέλω εγώ. Άρα κατεβάζω τον Θεό στα δικά μου μέτρα και σταθμά.

α) οπωσδήποτε: Ο Κύριος στη Γεθσημάνια προσευχή του αιτείται στο Θεό Πατέρα «εἶ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο».  Εδώ δεν λέει «οπωσδήποτε», λέει «εἶ δυνατόν». Άρα μας διδάσκει ο Κύριος στη Γεθσημανή (μαζί και με άλλα, ίσως πιο σημαντικά πράγματα) ότι δεν εκβιάζουμε τον Θεό, ακόμα και αν είμαστε και εμείς «Θεοί».  Ακόμα, το αίτημα του Κυρίου δεν έγινε δεκτό, αποδεχόμενος ο  Ίδιος το θέλημα του Πατρός.  Μέσω της προσευχής λοιπόν: Αιτούμεθα, δεν εκβιάζουμε. Μπορεί να γίνει αποδεκτό το αίτημά μας μπορεί και όχι (ίσως και να μην είναι για το καλό μας – βλέπε και επόμενη παράγραφο). Αποδεχόμαστε το θέλημα του Κυρίου

β) για οποιοδήποτε θέμα: Ο εμπνευστής της «προσευχής» αυτής προτείνει να τη λέμε «όταν συναντάμε προβλήματα, όταν δεν έχουμε βοήθεια και όταν έχουμε απελπιστεί». Και αν αυτό το οποίο αιτούμαι δεν είναι για το καλό μου; Ή είναι για το κακό του άλλου; Πάλι δουλεύει η μυστήρια αυτή «προσευχή του Ιούδα; Εγγυάται αποτελέσματα ανεξαρτήτως του αιτήματος;  Και καλά, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός που ζει μέσα στην εκκλησία, που ζει εν μετανοία, εξομολογείται, μεταλαμβάνει των αχράντων μυστηρίων …πώς είναι δυνατόν να μην έχει βοήθεια «από κανένα» ή να «έχει απελπιστεί»; Μήπως επομένως αυτή η «προσευχή» προσπαθεί εντέχνως να βρει «οπαδούς» σε όσους Ορθοδόξους έχουν χαλαρή σχέση με την εκκλησία; Και αν είναι έτσι, και οι Ιεχωβάδες την ίδια μέθοδο της χαλαρής σχέσης με την εκκλησία δεν χρησιμοποιούν για να προσεγγίσουν κάποιους αφελείς Ορθοδόξους;

γ) όποτε θέλω εγώ: Ο άνθρωπος σήμερα θέλει γρήγορες λύσεις σε όλα.  Εδώ και τώρα. Δεν λειτουργεί έτσι ἡ προσευχή.  Έτσι λειτουργεί η ματαιοδοξία και πλεονεξία του ανθρώπου, ακόμα και αυτή η μαγεία κ.λπ. Χρειάζεται πολύ μεγάλη αγιότητα για να ενεργήσει ο Κύριος άμεσα σε ένα αίτημα, και πάλι αν ο Κύριος θελήσει. Μήπως είμαστε και εμείς Άγιοι;

Η μοναδική στιγμή στην ιστορία που έγινε «προγραμματισμένη» επίσκεψη της Θείας Χάριτος ήταν αυτή της Πεντηκοστής, διότι ὁ Κύριος είχε προειδοποιήσει τούς μαθητές Του ότι θα τους αποστείλει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που αναφέρει το φυλλάδιο ότι  «θα λάβετε τη χάρη που ζητάτε όσο απραγματοποίητη και αν φαίνεται (!)», θα μπορούσε να παραπέμψει ακόμα και σε πλάνη τύπου πεντηκοστιανών. Δηλαδή όσο χάρη και να ζητήσω θα τη λάβω;  Άρα μπορώ να φτάσω και στη θέωση έτσι απλά;  Άρα τι χρειαζόμαστε τη διδασκαλία των Πατέρων, τη μετάνοια, τη Θεία Κοινωνία, την ίδια την Εκκλησία του Κυρίου;  Εισερχόμαστε στον παράδεισο «θεωμένοι» μέσα σε 9 ημέρες!  Ε, και κάποιος άλλος υποσχέθηκε «θέωση» στην Εύα σε μία στιγμή, και… η συνέχεια «επί της οθόνης»… της εκτός παραδείσου.

Ένας μεγαλόσχημος μοναχός κάνει 2000 ή και περισσότερες μετάνοιες καθημερινά, χώρια τα κομποσκοίνια, οι προσευχές κατ’ ιδίαν, η «αδιάλειπτη» προσευχή, η συμμετοχή του στις ακολουθίες κ.λπ. Για να συγκρίνουμε το «6 φορές την ημέρα επί 9 ημέρες με το π.χ. 2000 μετάνοιες και 100 κομποσκοίνια και 2 ακολουθίες την ημέρα για 1, 2, 10, 20, 50 χρόνια, όλη του τη ζωή (του μοναχού). Τι περιμένει; Να τον ακούσει ο Θεός την 1^η ημέρα, τη 10^η, τον 1^οχρόνο, πότε; Τη Θεία Χάρη δεν μπορεί να την εκβιάζει κανείς. Ο άγιος Σιλουανός έλαβε τη χάρη σε 2 μήνες από τότε που πήγε στο Άγιο Όρος να ασκητέψει, και όταν πήγε να εξομολογηθεί στον πνευματικό του για να επιβεβαιώσει αν το όραμα που είδε ήταν εκ Θεού ή εκ του Πονηρού, ο πνευματικός του, αφού του επιβεβαίωσε ότι ήταν εκ του Θεού, του αποκάλυψε ότι του ιδίου του είχε πάρει 40 χρόνια προσευχής για να αξιωθεί της Χάριτος. Σε κάποιον, λοιπόν, παίρνει 2 μήνες σε κάποιον άλλο 40 χρόνια, σε άλλον ποτέ.

2. Προβληματισμοί που προκύπτουν από τα λόγια και τη μορφή της ίδιας της προσευχής. Εκ πρώτης όψεως η προσευχή αυτή δεν δείχνει κάτι το ύποπτο.  Θα μπορούσε ενδεχομένως κανείς, καλή τη πίστη, να πει αυτή την προσευχή μία φορά στον άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο με το αίτημά του και αν ο Κύριος αποφασίσει να δώσει την απάντησή του εν ευθέτω χρόνω, με τη μεσιτεία του αγίου Ιούδα του Θαδδαίου, ας είναι ευλογημένο (όχι όμως και ακλουθώντας τις οδηγίες περί 6 φορών την ημέρα επί 9 ημέρες κ.λπ.)

Σημεία που προξενούν εντύπωση: Η χρήση της Δημοτικής γλώσσας (όταν όλες οι επίσημες παρακλήσεις έχουν συνταχθεί στην καθαρεύουσα). Το σημείο της προσευχής: «… να σε τιμώ πάντα ως τον πιο δυνατό προστάτη μου και με ευγνωμοσύνη να ενθαρρύνω την ευλάβεια προς εσένα».  Ουδέποτε ένας Άγιος περιμένει από τον πιστό ανταπόδοση, τι κερδίζει ο οποιοσδήποτε Άγιος από εμάς ή την υπόσχεσή μας να τον τιμούμε ή να διαδίδουμε το όνομά του;  Έχει ανάγκη ανταπόδοσης, αναγνώρισης, ή δόξας;  Ιδιαίτερα «ανθρωποκεντρικό» και εκκοσμικευμένο το φρόνημα του συντάκτη της προσευχής, εάν όχι εωσφορικό. Η οποιαδήποτε προσπάθεια να δημιουργήσει κανείς ένα «τύπο» προσευχής βάσει της οποίας ο Θεός πρέπει να λατρεύεται εν γένει από τους πιστούς είναι επικίνδυνο και εκτός παραδόσεως της Ορθόδοξου πίστεως.  Σύγχρονοι υμνογράφοι σαν τον μακαριστό Αγιορείτη Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, έλαβαν επίσημα ευλογία (άδεια) και  για να συνθέσουν ακολουθίες και ύμνους και για να τους δημοσιεύσουν.  Αλλιώς θα ήταν πολύ εύκολο ο καθένας να έκανε αυθαιρέτως ό,τι ήθελε (όπως και οι προτεστάντες). Αναρωτιέται κανείς, χάθηκαν τόσες διαθέσιμες παρακλήσεις Αγίων, ή της Παναγίας μας;  Σε όλο το λατρευτικό μέρος της Εκκλησίας μας δεν μπορεί να βρει κανείς παρηγοριά και ο μόνος τρόπος για να τη βρει είναι από ένα αυθαιρέτως δημιουργημένο φυλλάδιο; Μία εγκεκριμένη παράκληση στο όνομα του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου θα ήταν οπωσδήποτε προτιμότερη και μέσα στη λειτουργική τάξη της Εκκλησίας.

3. Η προέλευσή της, δείχνει να πηγάζει από προσευχή της παπικής εκκλησίας. Βρήκαμε εκατοντάδες αναφορές στο διαδίκτυο (στην αγγλική γλώσσα) σχετικά με την προσευχή αυτή. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα αναφορά είναι η εξής:http://www.catholic-saints.info/catholic-prayers/prayer-to-saint-jude-thaddeus.htm και μάλιστα για δύο λόγους: Προλογεί:  «Προσευχή προς τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο, ευχαριστηθείτε από τις παρηγορητικές λέξεις αυτής της παραδοσιακής Καθολικής προσευχής!». («Prayer to Saint Jude Thaddeus. Enjoy the comforting words of this traditional Catholic Prayer»). Το αγγλικό κείμενο είναι σχεδόν ίδιο με το ελληνικό (!!!). Στο ελληνικό έχει προστεθεί βέβαια «…η Ορθοδοξία, σε όλο τον κόσμο σε τιμά…»,  «…υμνείται από όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς..». Φαίνεται δηλαδή να πήραμε μία μη ορθόδοξη προσευχή και να τις δώσαμε εύκολα «ταυτότητα» ορθόδοξης!

Συμπέρασμα. Πρόκειται περί πλάνης. Μία προσευχή χωρίς στοιχεία Ορθόδοξης προέλευσης, αντιθέτως με στοιχεία παπικής. Ο τρόπος του εγγυημένου αποτελέσματος σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα παραπέμπει στην καλύτερη περίπτωση σε ανθρωποκεντρική εκκοσμικεύση ή, στη χειρότερη περίπτωση, σε λευκή μαγεία.

Εστία Πατερικών Μελετών

http://evaggelismostheotokou.gr/?p=42357&fbclid=IwAR29pRF2WJDkWNX6e_lK9bmoIv_ROuSL647kQBXDkfOpzw

SQLFGPlQUg-Yg

http://hristospanagia3.blogspot.com/2019/06/blog-post_297.html

"Δεν έχεις διαβάσει ότι η Παναγία το βράδυ γυρνά στο Άγιον Όρος και βλέπει τι κάνουν οι μοναχοί;"

Τελειώνω μὲ ἕνα ἄλλο περιστατικό, τὸ ὁποῖο ἔγινε τὸ ᾿77, ἐκεῖ στὸ Καλυβάκι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐγώ, ἐν τῷ μεταξύ, ἤμουν διάκονος ἤδη. Πῆγα τὸ πρωΐ στὸν Γέροντα.

Μόλις μὲ εἶδε ὁ Γέροντας, ὅπως πάντα ἀστειευόμενος, μοῦ λέει:

«Καλῶς τὸν διάκο. Καὶ μοῦ ἔλειπε ἕνας διάκος γιὰ τὴν πανήγυρι».

Λέω: «Νά, ἦρθα».

Λέει: «Παρήγγειλα 100 κιλὰ ψάρι, θά ᾿ρθοῦν οἱ Δανιηλαῖοι, θά ᾿ρθοῦν οἱ Θωμᾶδες, θά ᾿ρθοῦν αὐτοί... Θά ἔχουμε Δεσπότη, θά ᾿ χουμε, ξέρω ᾿γώ, αὐτά, θὰ κάνουμε πανήγυρι».

ρὸς στιγμὴν πῆγα κι ἐγὼ νὰ πιστέψω ὅτι θὰ ὑπῆρχαν αὐτὰ ὅλα. «Νὰ μείνεις ἐδῶ σήμερα», μοῦ εἶπε. Ἦταν ἡ πρώτη νύχτα ποὺ ἔμεινα. Πετοῦσα ἀπὸ τὴ χαρά μου.

Τὸ βράδυ μοῦ λέει: «Κοίταξε, θὰ κάνομε ἀγρυπνία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ». Μοῦ εἶπε τί ἔπρεπε νὰ κάνω. Βέβαια, ἀγρυπνία μὲ τὸ κομποσχοίνι, ποιός νὰ ψάλλει; Ἀρχίσαμε γύρω στὶς 5 τὸ ἀπόγευμα.

«Γύρω στὰ μεσάνυχτα, θὰ σὲ φωνάξω νὰ διαβάσομε τὴ Θεία Μετάληψη, μέχρι νά ᾿ρθεῖ ὁ παπᾶς τὸ πρωΐ ἀπὸ τοῦ Σταυρονικήτα νὰ μᾶς λειτουργήσει».

«Νἆναι εὐλογημένο, Γέροντα».

Μοῦ εἶπε ἕναν κατάλογο μεγάλο, πῶς ἔπρεπε νὰ κάνω τὴν προσευχὴ, καὶ ἔμεινε αὐτὸς στὸ ἕνα κελλὶ κι ἐγὼ στὸ ἄλλο. Κάθε καμμιά-μιάμιση ὥρα μοῦ κτυποῦσε τὸν τοῖχο καὶ ρωτοῦσε: «διάκο, εἶσαι καλά;».

«Καλά, Γέροντα».

«Κοιμᾶσαι;».

«Ὄχι, δὲν κοιμᾶμαι».

Μοῦ εἶπε: «Ἂν ἀκούσεις τίποτα θορύβους, μὴ φοβηθεῖς. Εἶναι ἀγριογούρουνα, ξέρω ᾿γὼ, τσακάλια».

Τὸν ἄκουγα ὅλη νύχτα ποὺ περπατοῦσε. Ὁ Γέροντας ἐπειδὴ εἶχε μισὸ πνεύμονα, ἀνάπνεε βαθιὰ καὶ κατὰ διαστήματα ἔλεγε: «Δόξα Σοι, ὁ Θεός», μὲ ἕνα δικό του ὡραῖο τρόπο.

Ἐγὼ αἰσθανόμουν ὅτι ἔχω τὸν Γέροντα δίπλα μου, πράγματι, ἔκαμνα ὅ,τι μποροῦσα. Γύρω στὰ μεσάνυχτα μὲ φώναξε καὶ πήγαμε στὸ ἐκκλησάκι, δίπλα.

Ἦταν ἕνα Ἐκκλησάκι στενόμακρο, ποὺ εἶχε ἕνα μόνο στασίδι καὶ 5 εἰκόνες: τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ δὲν θυμᾶμαι, ἕναν Ἅγιο Ρῶσο εἶχε, γιατὶ ἦταν ὁ παπα-Τύχων ἐκεῖ, ὁ Ρῶσος.

Λέει: «Νὰ διαβάσομε τὴ Θεία Μετάληψη». Μὲ ἔβαλε μέσα στὸ στασίδι, μ᾿ ἄνοιξε τὸ Ὡρολόγιο, μοῦ ᾿δωσε μιὰ λαμπάδα ἀναμμένη καὶ ὁ Γέροντας δίπλα μου ἀκριβῶς ἔλεγε τοὺς στίχους τῆς Θείας Μεταλήψεως: «Δόξα Σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα Σοι».

Κάθε φορὰ ποὺ ἔλεγε τὸν στίχο, ἔκανε καὶ μιὰ στρωτὴ μετάνοια. Ἐγὼ διάβαζα: «Ἄρτος ζωῆς αἰωνιζούσης γενέσθω μοι τὸ σῶμα Σου τὸ ἅγιο…». Θεοσκότεινα ὅλα, νύχτα, μεσάνυχτα στὴν ἔρημο.

Ὅταν φθάσαμε στὸν στίχο ποὺ λέγει: «Μαρία Μῆτερ Θεοῦ, τῆς εὐωδίας τὸ σεπτὸ σκήνωμα..», ἐκεῖ ἀκριβῶς, ἄκουσα ἕνα πράγμα, σὰν ἀέρας μπῆκε στὸ Ἐκκλησάκι. Νόμισα ὅτι ἄνοιξε τὸ παράθυρο ὁ Γέροντας, ἀλλὰ ἦταν δίπλα μου.

Καὶ ξαφνικὰ φωτίστηκε ὅλος ὁ χῶρος καὶ ἄρχισε τὸ καντήλι τῆς Παναγίας νὰ κινεῖται μόνο του. Ἦταν 5 τὰ καντήλια, αὐτὸ μόνο ἐκινεῖτο, τὰ ὑπόλοιπα ἦταν σταθερά.

Φωτίστηκε τὸ Ἐκκλησάκι καὶ αὐτὸ τὸ κατάλαβα, γιατὶ τὸ κερὶ ποὺ κρατοῦσα δὲν μοῦ χρειαζόταν πλέον. Γύρισα πρὸς τὸν Γέροντα. Μὲ κοίταξε αὐτὸς καὶ μοῦ ᾿καμε, σιωπή.

Πράγματι, σταμάτησα νὰ διαβάζω καὶ ὁ Γέροντας γονάτισε κάτω. Ἔμεινα ἐγώ, περίμενα, περίμενα, πέρασε μισὴ ὥρα καὶ πλέον καὶ γινόταν αὐτὸ τὸ πράγμα.

Τὸ καντήλι νὰ πηγαίνει καὶ νὰ ἔρχεται, τὸ Ἐκκλησάκι νἆναι φωτεινό, ὁ Γέροντας νἆναι γονατιστός, κι ἐγὼ μὲ τὸ κερὶ στὸ χέρι νὰ μὴ ξέρω τί νὰ κάμω.

Πέρασε ἡ μισὴ ὥρα, λέω: «Νὰ διαβάσω τὴ Θεία Μετάληψη, τί θὰ κάμομε τώρα;». Ἄρχισα νὰ διαβάζω, νὰ διαβάζω συνέχεια.

Κάποια στιγμή, ἐκεῖ στὴ ζ΄ ᾠδή, ἐπανήλθαμε ἐκεῖ ποὺ εἴμαστε, στὸ σκοτάδι. Τὸ καντήλι σταμάτησε. Τέλειωσε ἡ Θεία Μετάληψη. Πήγαμε καθίσαμε, ἐκεῖ εἶχε ἕνα μικρὸ χωλάκι, ἔξω ἀπὸ τὸ Ἀρχονταρικάκι, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Ὁ Γέροντας ἦταν φοβερὰ ἀλλοιωμένος πνευματικά. Λέω: «Γέροντα, τί ἔγινε


μέσ᾿ στὸ Ἐκκλησάκι;».

Μοῦ λέει: «Τί ἔγινε;».

Λέω: «Δὲν εἴδατε τὸ καντήλι;».

«Ἒ, τὸ εἶδα». «Ἄλλο τί εἶδες;».

Λέω: «Τίποτα δὲν εἶδα, φωτίστηκε τὸ Ἐκκλησάκι καὶ τὸ καντήλι».

«Δὲν εἶδες τίποτε ἄλλο;». «Ὄχι, δὲν εἶδα ἐγὼ τίποτε ἄλλο. Τί ἤτανε;».

«Μωρέ, τίποτα δὲν ἤτανε καημένε».

Τοῦ λέω: «Μά, καλά, εἶναι δυνατὸ νὰ μὴν ἦταν τίποτα; Γιατί νὰ μὴ τὸ βλέπομε κάθε μέρα, ἀφοῦ δὲν εἶναι τίποτα; Καὶ νὰ μὴ τὸ βλέπουν κι ὅλοι μάλιστα».

«Τίποτα δὲν ἤτανε, βρὲ παιδάκι μου, ἀλλὰ δὲν ἔχεις διαβάσει ὅτι ἡ Παναγία τὸ βράδυ γυρνᾶ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ βλέπει τί κάνουν οἱ Μοναχοί;».

Πράγματι, τὸ εἶχα διαβάσει πρὶν λίγες μέρες, σέ μιὰ διήγηση.

«Ἔ, μοῦ λέει, πέρασε κι ἀπ᾿ ἐδῶ, εἶδε δυὸ παλαβοὺς ποὺ διάβαζαν καὶ κούνησε τὸ καντήλι νὰ μᾶς χαιρετίσει».

Μιὰ ἄλλη φορά, μοῦ εἶπε ὅτι ὁ ἴδιος εἶδε τὴν Παναγία στὸ Ἐκκλησάκι ἐκείνη τὴν ὥρα.

Ἐκείνη ἡ νύχτα ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ συγκλονιστικὲς ἐμπειρίες μὲ τὸν Γέροντα, γιατὶ μέχρι τὶς 6 περίπου τὸ πρωΐ ποὺ ἔφεξε, ποὺ ἦλθε ὁ παπάς ἀπὸ τὴ Σταυρονικήτα νὰ μᾶς λειτουργήσει, καθίσαμε ἐκεῖ καὶ ὁ Γέροντας μοῦ διηγήθηκε πάρα πολλὰ περιστατικὰ τῆς πνευματικῆς του ζωῆς.

Πηγή:http://tribonio.blogspot.com/2016/06/blog-post_14.html

ΠΗΓΗ : "ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ", ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012, τευχ. 68, σελ. 1 κ.ε..

https://ethnegersis.blogspot.com/2019/06/blog-post_893.html#more

''Οι ασθένειες της καρδιάς'' Σεβ. Μητρ.Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου.

Η μετάνοια αρχίζει να αναδεύεται μέσα μας όταν η ψυχή μας δεχτεί ξαφνικά ένα ΣΟΚ

του πατρός Άντονι Μπλούμ

"Αν έστω και το ελάχιστο φως μπει μέσα σε μας που πράττουμε το κακό και λέμε όσα δεν πρέπει να πούμε, σε μας που βασανιζόμαστε από ζοφερές σκέψεις κι ένα μαύρο πέπλο σκιάζει την καρδιά μας τότε νιώθουμε τις πρώτες τύψεις συνειδήσεως.

Όμως οι τύψεις αυτές δεν αποτελούν ακόμη μετάνοια.

Μπορεί να περάσουμε όλη τη ζωή μας κατηγορώντας τους εαυτούς μας για την κακή μας πορεία τόσο στα λόγια και τα έργα όσο και στις σκοτεινές σκέψεις και τα συναισθήματα κι όμως παρόλα αυτά να μην βελτιωθούμε καθόλου.

 Οι τύψεις μπορεί να κάνουν τη ζωή μας πραγματική κόλαση αλλά δεν θα μας ανοίξουν τη Βασιλεία των Ουρανών - πρέπει κάτι άλλο να συνδέσουμε με αυτές κάτι που βρίσκεται στον πυρήνα της μετάνοιας.

Να στραφούμε στον Θεό με ελπίδα, με τη βεβαιότητα ότι διαθέτει Εκείνος αγάπη ικανή να μας συγχωρεί και δύναμη ικανή να μας αλλάζει.

Μετάνοια είναι αυτή η στροφή της ζωής αυτή η αλλαγή του νου, η μεταμόρφωση της καρδιάς που μας φέρνει ενώπιος ενωπίω με τον Θεό, γεμάτους με μία ελπίδα διστακτική αλλά χαρμόσυνη σίγουρους ότι δεν αξίζουμε το θείο έλεος, μα και βέβαιους ότι ο Κύριος ήρθε στη γη όχι για να κρίνει αλλά για να σώσει όχι για τους δίκαιους αλλά για τους αμαρτωλούς....

Η μετάνοια αρχίζει μέσα μας να αναδεύεται όταν η ψυχή μας δεχτεί ξαφνικά ένα ΣΟΚ, όταν η συνείδησή μας μάς ελέγξει ....

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθουμε είναι να δεχόμαστε όλη τη ζωή μας, όλα τα γεγονότα, όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτήν, οτιδήποτε κατάφερε κάποια στιγμή να γίνει πηγή οδύνης.

Να δεχόμαστε και να μην απορρίπτουμε. Όσο θα αρνούμαστε να δεχτούμε το περιεχόμενο ολόκληρης της ζωής μας χωρίς να αφήνουμε τίποτε παράμερα τόσο θα δυσκολευόμαστε να απελευθερωθούμε από την εσωτερική μας αγωνία,  δουλεία, αντιδραστικότητα...|

----------------------------

Επιλογή κειμένων από το βιβλίο

Το μυστήριο της ίασης, ΑΝΤΟΝΥ ΒLΟΟΜ

Εκδόσεις Εν πλω

Ο Λόγος του Θεού απαγορεύει τη δερματοστιξία (τατουάζ) (Παλαιά Διαθήκη : Λευϊτικόν, κεφ. 19, στιχ. 28)

   

Λευ. 19,28                Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κυριος ο Θεός σας. 

  Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μαζί με τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους, απαγόρευσε τα τατουάζ θεωρώντας ότι έτσι παραμορφώνεται το σώμα το οποίο αποτελεί κάτοπτρο της όψης του Θεού.

 H δερματοστιξία (τατουάζ) αποτελεί στην εποχή μας μια πολύ δημοφιλή και διαδεδομένη αισθητική πράξη. 

Σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής εταιρείας δερματοχειρουργικής το 50% αυτών που έχουν κάνει τατουάζ επιθυμεί μέσα στην πενταετία την αφαίρεσή τους ενώ το 70% το έχει μετανιώσει.

Οι επιπλοκές για την υγεία.

  Τα τατουάζ σχετίζονται με κινδύνους για την υγεία, τους οποίους πρέπει να γνωρίζουμε, ώστε να είμαστε πιο προσεκτικοί στις επιλογές μας. Αν και ακόμα η ιατρική κοινότητα δεν έχει μελετήσει αρκετά το θέμα, υπάρχουν αναφορές για επιπλοκές τόσο τοπικές, όσο και συστηματικές. Πιο συγκεκριμένα : 

    Τοπική λοίμωξη : το τατουάζ σχετίζεται συχνά μετοπικές λοιμώξεις στο σημείο που γίνεται, κυρίως λόγω της λοίμωξης από τον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο, που είναι πολύ πιθανόν να βρίσκεται στο σώμα μας κατά την διάρκεια της επέμβασης, ή να είναι μολυσμένα τα σύνεργα του τατουάζ. Πολλές φορές έχουν ανακοινωθεί επιδημίες από μολύνσεις με βάση το χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, πράγμα που ενοχοποιεί το εργαστήριο και τις μεθόδους του. Πιο σημαντικές είναι οι αναφορές για ανθεκτικό στη μεθικιλίνη χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο, όπου η θεραπεία είναι δύσκολη, λόγω της σοβαρής αντίστασης του μικροβίου στα αντιβιοτικά. Επίσης έχουν αναφερθεί και λοιμώξεις με άτυπα μυκοβακτηρίδια. Μια άλλη ιδιαίτερη περίπτωση είναι η λοίμωξη από το μικρόβιο Μ.chelonae, όπου παρουσιάζεται μια γκρίζα περιοχή 10 ημέρες έως 5 μήνες μετά από τη διενέργεια του τατουάζ. Η περίπτωση αυτή ανταποκρίνεται καλά στη χρήση μακρολιδών και κινολονών.

  Συστηματικές λοιμώξεις : οι συστηματικές λοιμώξεις είναι πιο σπάνιες από τις τοπικές. Αυτές συνήθως συμβαίνουν σε ερασιτεχνικά εργαστήρια που κάνουν τατουάζ και δεν ακολουθούν τη προβλεπόμενη διαδικασία. Στο παρελθόν εμφανιζόντουσαν μέχρι και περιστατικά σύφιλης, διότι οι «καλλιτέχνες» έβαζαν τη βελόνα στο στόμα τους πριν την χρησιμοποιήσουν.

    Ενδοκαρδίτιδα : πρόκειται για μια σοβαρή λοίμωξη της καρδιάς, η οποία μπορεί να προέλθει από βελόνα και πράγματι υπάρχουν τέτοιες αναφορές, ιδίως σε αυτούς που κάνουν πολύ συχνά τατουάζ. Μάλιστα τα άτομα που έχουν κάποιου είδους καρδιοπάθεια θα πρέπει να παίρνουν αντιβιοτικά πριν να επιχειρήσουν κάποιο τατουάζ.

    Ηπατίτιδα : οι ηπατίτιδες B και C μπορούν να μεταδοθούν από βελόνες που δεν έχουν καλά αποστειρωθεί.

     HIV : το AIDS μεταδίδεται με τις βελόνες, για αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην αποστείρωση και αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται βελόνες μιας χρήσης.

Δερματικές αντιδράσεις: δερματικές αντιδράσεις συμβαίνουν συχνά μετά από ένα τατουάζ και ο λόγος είναι γιατί τα υλικά που χρησιμοποιούνται πολλές φορές είναι αμφιβόλου ποιότητας και σύστασης. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια σχετική έγκριση για τα μελάνια που χρησιμοποιούνται, από τους Εθνικούς Οργανισμούς Φαρμάκων. Υπάρχουν υλικά όπως αλουμίνιο, τιτάνιο και κάρβουνο που προκαλούν σοβαρές αντιδράσεις.

     Αλλεργικές αντιδράσεις : αλλεργικές αντιδράσεις εμφανίζονται καθυστερημένα μετά από ένα τατουάζ και έχουν σχέση με το κόκκινο (ιώδιο), πράσινο (χρώμιο), κίτρινο (κάδμιο), μπλέ (κοβάλτιο) χρώμα από τις αντίστοιχες επικίνδυνες ουσίες.

    Αλλεργικές αντιδράσεις παρουσιάζονται και σε παροδικά τατουάζ από χένα, ειδικά όταν προστίθεται η ουσία παραφενυλενεδιαμίνη (PPD). Οι περιπτώσεις αλλεργικών αντιδράσεων απαιτούν τη χρήση κορτιζόνης για την θεραπεία τους.

 Προσοχή!

· Ένα τατουάζ σε μια εστία μελανώματος κάνει πολύ δύσκολη την επιβίωση του ασθενή.


· Πολλά τατουάζ εμποδίζουν τον ακτινολογικό έλεγχο όταν αυτός χρειαστεί.


· Τατουαζ στην σπονδυλική στήλη εμποδίζουν την επισκληρίδια αναισθησία.

πηγή

Είπε ο αββάς Λογγίνος...

Ο αββάς Λογγίνος είχε μεγάλη κατάνυξη την ώρα της προσευχής
και της ψαλμωδίας του, και μια φορά του λέει ένας μαθητής του:

“Αββά, αυτός είναι ο πνευματικός κανόνας, να κλαίει ο μοναχός, όταν κάνει την ακολουθία του; ”

Και ο Γέροντας του απαντά:
“Ναι, παιδί μου, αυτός είναι ο κανόνας, που επιζητεί ο Θεός.

Βέβαια ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο να κλαίει, αλλά να χαίρεται και να ευφραίνεται και να τον δοξάζει, όπως οι άγγελοι, με την καθαρή και αναμάρτητη ζωή του.

Όμως ο άνθρωπος έπεσε στην αμαρτία και γι αυτό είναι ανάγκη να κλαίει, ενώ, όπου δεν υπάρχει αμαρτία, εκεί δεν έχει θέση το κλάμα”.

Βασιλεύ Ουράνιε -Γεράσιμος Πρεβεζιάνος

Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών!

Kάποια νύχτα που έλεγε την ευχή ήρθε ξαφνικά από τον ουρανό θεία έλλαμψη και γέμισε όλος ο τόπος....

ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ  ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ:

ΑΡΠΑΓΗ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

--------------------------------------------------------------------------------------

http://pigizois.gr/index2.php

Ας μην επιτρέπουμε στον νου μας τη μελέτη πνευματικών βιβλίων πέραν αυτών, που έχουν συντάξει οι συγγραφείς της Εκκλησίας μας, για τους οποίους υπάρχει σαφής εκκλησιαστική μαρτυρία ότι αποτελούν όργανα του Αγίου Πνεύματος.

"Ας μην επιτρέπουμε στον νου μας τη μελέτη πνευματικών βιβλίων πέραν αυτώ που έχουν συντάξει οι συγγραφείς της Εκκλησίας μας, για τους οποίους υπάρχει σαφής  εκκλησιαστική μαρτυρία ότι αποτελούν όργανα του Αγίου Πνεύματος.

Όποιος μελετά το έργο τους οπωσδήποτε κοινωνεί με το πνεύμα το Άγιο που οικούσε μέσα τους και μιλούσε με το στόμα τους.

Όποιος αντίθετα μελετά βιβλία αιρετικών- κι ας αποκαλούνταν άγιοι- κοινωνεί με το πνεύμα της πλάνης και δείχνοντας τον κρυφό εγωισμό του με την ανυπακοή του στην Εκκλησία πέφτει στα δίχτυα του πονηρού.

Τι να κάνουμε με την καρδιά μας;

Αυτή την αγριελιά ας την μπολιάσουμε με ένα κλαδάκι από ήμερη και καρποφόρα ελιά. Ας την κεντρίσουμε με τα χαρακτηριστικά του Χριστού ας της μεταδώσουμε την ευαγγελική ταπείνωση, ας την αναγκάσουμε να οικειωθεί το θέλημα του Θεού.

Θα διαπιστώσουμε τότε την εναντίωσή της στο Ευαγγέλιο, την ακατάπαυστη αντιλογία της στις θείες εντολές, την πεισματική ανυποταξία της στον Κύριο.

Σ΄αυτή την αντίδραση της καρδιάς μας θα δούμε σαν σε καθρέφτη την πτώση του ανθρωπίνου γένους, τη δική μας πτώση.

Βλέποντάς την ας κλάψουμε μπροστά στον Θεό και σωτήρα μας, ας πονέσουμε λυτρωτικά κι όσο δεν θεραπευόμαστε από τα πάθη ας παραμένουμε σε αυτόν τον πόνο.

Γιατί καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη δεν θα την εγκαταλείψει ο Θεός, δεν θα την αφήσει στα χέρια του εχθρού.

Ο Θεός ως πλάστης και απόλυτος Κύριος μπορεί να αναπλάσει την καρδιά μας, αν αυτή αδιάλειπτα τον ικετεύει με δάκρυα και να τη μεταβάλει από καρδιά φιλάμαρτη σε καρδιά φιλόθεη, αγία". 

Από το βιβλίο:

Ασκητικές εμπειρίες Αγίου Ιγν. Μπριαντσανίνωφ Β΄

Σελ. 148-149

Πότε καί ποιοί ἀποκτοῦν τό Ἅγιο Πνεῦμα, Ἁγ. Ἰννοκεντίου Μόσχας, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 28-5-2018

Μπήκα προ ημερών σε μία εκκλησία...

Από το διαδίκτυο:
Μας το έστειλε ο  π. Θεόκτιστος Δικταπανίδης

Μπήκα προ ημερών σε μία εκκλησία.

Στην πόρτα της εισόδου έγραφε μία μικρή ταμπελίτσα ΔΩΡΕΑ της τάδε οικογένειας.

Έκανα τον σταυρό μου και μπήκα.

Στο παγκάρι άλλη ταμπελίτσα ΠΡΟΣΦΟΡΑ της τάδε οικογένειας.

Πήγα να προσκυνήσω μία αγιογραφία στον τοίχο και αντί τον Άγιο φίλησα μία επιγραφή που έγραφε ΔΕΗΣΗ της τάδε οικογένειας.

Έκατσα για λίγο σε μία καρέκλα που ήταν ΔΩΡΕΑ κάποιου ανθρώπου.

Σήκωσα τα μάτια στον ουρανό και διαπίστωσα πως ο τρούλος ήταν ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ κάποιου άλλου.

Μία άλλη ταμπέλα με προειδοποιούσε ό,τι τα χαλιά ήταν ΑΦΙΕΡΩΜΑ κάποιας κυρίας.

Όπου και να κοιτούσα με χαιρετούσαν ταμπελίτσες ΔΩΡΕΑ · ΑΦΙΕΡΩΜΑ · ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ · ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ κ.λ.π.

Επειδή είμαι και λίγο αφελής μπερδεύτηκα και αναρωτήθηκα.

Πού βρίσκομαι;

Σε εκκλησία ή σε κανένα μουσείο ευεργετών και αγαθοεργίας;

Έκανα πάλι τον σταυρό μου με θλίψη.

Ζήτησα από τον Θεό να δώσει φώτιση στους ανθρώπους και έφυγα.

Στον δρόμο προσπαθούσα να καταλάβω για ποιόν λόγο άραγε όλοι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τις ευεργεσίες αυτές;

Το φτωχό μου μυαλό μου απάντησε 

Μα φυσικά γιατί ήθελαν να έχουν την ευλογία του Θεού οι ίδιοι μα και οι αγαπημένοι τους που "έφυγαν" από την πρόσκαιρη αυτή ζωή.

Μα αφού όμως ζητάνε ευλογία από τον Θεό ποιος ο λόγος να το γράψουν και σε ταμπελάκια;

Αυτός που πρέπει να γνωρίζει για την δική τους ΔΩΡΕΑ το ξέρει από την πρώτη στιγμή.

Γιατί θα πρέπει να το ξέρουν και όλοι οι υπόλοιποι στην ενορία τους;

Η ευεργεσία ή η αγαθοεργία αποκτά αξία και επέρχεται ανταπόδοση από τον Θεό αισθάνομαι, όταν συνοδεύεται και από την ανάλογη ταπεινότητα.

Εκτός βέβαια και αν δεν γίνεται για τον Θεό αλλά για να το μάθει ο γείτονας.

Ποιόν κοροϊδεύουμε αναρωτιέμαι;

Τον εαυτό μας ή Αυτόν που μπορεί να δεί κατάβαθα μέσα στην καρδιά μας και το τελευταίο κύτταρο της υποκρισίας μας;

Ἡ Ἱερά Ἐξομολόγησις ὡς προϋπόθεσις τῆς Θείας Κοινωνίας, 9-6-2019, Ἀρχιμ....

Μια μέρα, στον όρθρο, ο όσιος Ματθαίος σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε τον ηγούμενο. Αντί όμως να δη τον Νίκωνα, είδε... ένα γάιδαρο!

Όσιος ΜΑΤΘΑΙΟΣ ο προορατικός ΠΑΤΕΡΙΚΟ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ματθαίος ο σπηλαιώτης, όχι μόνο ως προς το όνομα έμοιαζε με τον πρώτο από τους αγίους ευαγγελιστές, αλλά και ως προς τα θεία έργα. Διότι όπως ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος απελευθέρωσε με το κήρυγμα και τη διδασκαλία του το λαό της Αιθιοπίας από την πλάνη των δαιμόνων, έτσι και ο προορατικός Ματθαίος, με τη σκληρή του άσκηση στη μονή των Σπηλαίων, έλαβε από τον Κύριο το χάρισμα ν' απελευθερώνει το λαό της Ρωσίας από τις δαιμονικές πλεκτάνες. Με τα φωτισμένα μάτια της ψυχής του, έβλεπε τους μισάνθρωπους δαίμονες

• να στήνουν παγίδες,
• να κατασκευάζουν πλεκτάνες,
• να σπέρνουν πονηρούς λογισμούς,
• να καλλιεργούν τα πάθη
• και να ρίχνουν σε αμαρτίες τα έμψυχα πλάσματα του Θεού.

Ο όσιος ξεσκέπαζε όλ' αυτά τα κρυφά και πονηρά έργα τους και συνέβαλλε έτσι στην ψυχική σωτηρία των αδελφών.

Κάποια μέρα, στη διάρκεια της πρωινής ακολουθίας, ο ευλογημένος Ματθαίος στεκόταν μέσα στην εκκλησία, στη συνηθισμένη θέση του. Είδε τότε ένα δαίμονα, με στολή στρατιώτη, να περιέρχεται τους μοναχούς και να τους πετάει άνθη φλαμουριάς, αφού πρώτα τα ράντιζε με μια παράξενη ουσία, σαν κόλλα. Αν το λουλούδι κολλούσε πάνω σε κάποιον αδελφό, αυτός αμέσως κυριευόταν από νύστα, κόπωση και ακηδία. Η προσοχή του χαλάρωνε, κάθε διάθεση για προσευχή χανόταν και με κάποια πρόφαση έβγαινε βιαστικά από το ναό και πήγαινε στο κελί του, όπου παραδινόταν στον ύπνο. Αν το λουλούδι έπεφτε κάτω χωρίς να κολλήσει στον αδελφό, αυτός παρέμενε όπως και πριν στο ναό και αγωνιζόταν στην προσευχή μέχρι το τέλος της ακολουθίας.

Όλα όσα είδε εκείνη τη μέρα ο όσιος γέροντας, τα ανακοίνωσε στους αδελφούς. Και από τότε όλοι έγιναν προσεκτικότεροι και πιο επιμελείς στις λατρευτικές συνάξεις.

Ο μακάριος Ματθαίος, είχε τη συνήθεια να φεύγει από την εκκλησία τελευταίος. Μετά από κάθε ακολουθία έμενε αρκετή ώρα μέσα στο ναό και προσευχόταν μέσα στο μισοσκόταδο και την ησυχία. Έπειτα αποσυρόταν στο κελί του.

Μια μέρα, μετά την πρωινή ακολουθία, κάθισε για λίγο να ξεκουραστεί κάτω από το καμπαναριό, γιατί το κελί του ήταν αρκετά μακριά. Εκεί του φάνηκε πως τον πήρε για λίγο ο ύπνος. Και τι να δη! Πλήθος πολύ δαιμόνων ερχόταν μέσα στην αυλή της μονής από την ανοιχτή πύλη! Παρατήρησε προσεκτικότερα και είδε πως κάποιος δαίμονας ερχόταν περήφανα, καβάλα σ' ένα χοίρο, ενώ οι υπόλοιποι τον περικύκλωναν σαν υποτελείς. «Που πάτε εσείς;», τους ρώτησε ο όσιος. «Στον Μιχαήλ Τομπόλκοβιτς», απάντησε εκείνος που καθόταν στο χοίρο.

Τότε ο όσιος ξύπνησε. Σταυροκοπήθηκε και τράβηξε για το κελί του. Είχε ήδη φέξει νια καλά.

- Σε παρακαλώ, είπε σ' ένα νέο μοναχό, για πήγαινε να μάθεις, είναι στο κελί του ο αδελφός Μιχαήλ;
Ο μοναχός δεν άργησε να επιστρέψει.
- Σήμερα, είπε, μετά τον όρθρο, κάποιος τον είδε να βγαίνει από τη μάντρα της μονής. Κανείς δεν ξέρει που πήγε.

Την ίδια μέρα ο όσιος αποκάλυψε το όραμά του στον ηγούμενο και τους πιο μεγάλους αδελφούς. Ο ηγούμενος κάλεσε τον ταλαίπωρο εκείνο αδελφό, που είχε γίνει υποχείριο του πονηρού και είχε πέσει σε βαρεία αμαρτία. Με κατάλληλες νουθεσίες τον βοήθησε να μετανοήσει και να λυτρωθεί από τη δαιμονική επήρεια.

Ζούσε ακόμη ο μακάριος Ματθαίος, όταν έγινε ηγούμενος ο όσιος Νίκων.

Μια μέρα, την ώρα του όρθρου, ο όσιος Ματθαίος σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε προς τη θέση του ηγουμένου. Αντί να δη όμως το Νίκωνα, είδε... ένα γάιδαρο!

Μια μέρα, στον όρθρο, ο όσιος Ματθαίος σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε τον ηγούμενο. Αντί  όμως να δη τον Νίκωνα, είδε... ένα γάιδαρο!

Όταν ο όσιος γέροντας το είπε στον ηγούμενο, εκείνος κατάλαβε πως ήταν μια επέμβαση του Θεού για να τον συνετίσει, επειδή δεν παρακολουθούσε με προσοχή την ακολουθία.

Αλλά και πολλά άλλα θεόσταλτα οράματα αξιώθηκε να δη ο όσιος γέροντας, με τα οποία ωφελούσε και στήριζε τους αδελφούς μέχρι την ειρηνική τελευτή του, σε βαθιά γεράματα.

Το άφθορο σκήνωμά του, αναπαύεται στα σπήλαια, μαζί με τα λείψανα των άλλων αγίων ασκητών.

126. Ἐπιτρέπεται ἡ ἀποκάλυψη τῶν πνευματικῶν βιωμάτων μας;, 25-5-2019, Ἀ...