Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι

Προσευχή για την Ελλάδα μας

24ΤρίτηΙολ. 2018

Posted by ssatsok in ΕΛΛΑΔΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ-ΩΦΕΛΙΜΑ

≈ Σχολιάστε

*Εθνικό πένθος με 54 νεκρούς μέχρι στιγμής στην Αττική. Να προσευχηθούμε με όλη την δύναμη μας, να μας ελεήσει ο Θεός και να προστατέψει την χώρα μας από κάθε άλλο κακό.. Να κάνουμε όλοι ένα κομποσχοίνι για την πατρίδα μας: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον την πατρίδα μας..»

Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, Εσύ είσαι ο πλούσιος σε έλεος και ευσπλαχνία και συγκαταβαίνεις να εισακούεις τις προσευχές μας, προσευχές και κραυγές ικεσίας αμαρτωλών δούλων σου. Συ με τη σοφή φιλάνθρωπη πρόνοιά σου διευθύνεις και κυβερνάς τη ζωή όλων μας, τη ζωή όλων των ανθρώπων. Και όταν μας παιδαγωγείς με τα διάφορα δυσάρεστα για μας γεγονότα και θλίψεις, επιδιώκεις να μας επαναφέρεις στο αρχαίο κάλλος και την πρώτη ευγένεια που χάσαμε με τη συμβουλή του εχθρού της σωτηρίας μας διαβόλου. «Θέλεις πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4).

Γι’ αυτό, Θεέ Πανοικτίρμων, παρ’ όλο που αμαρτήσαμε και αδιαφορήσαμε για τις άγιες εντολές σου και πολιτευθήκαμε αναξίως της κλήσεώς μας και του Ευαγγελίου του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, τολμούμε να προσπέσουμε στο θρόνο της χάριτός σου και να Σε παρακαλέσουμε και να Σε ικετεύσουμε, Εσένα τον πανοικτίρμονα και υπεράγαθο Θεό μας.

Διώξε μακριά από τη χώρα μας «πάντας τους εχθραίνοντας ημάς ματαίως». Διάλυσε τα καταχθόνια σχέδιά τους. Σύντριψε τα δόντια όλων αυτών που ως άγρια θηρία έρχονται να μας κατασπαράξουν και να μας καταφάγουν. Απελευθέρωσε το λαό σου από κάθε φόβο επερχομένων κακών και διαφύλαξε και προστάτευσε όλους μας με το παντοκρατορικό σου χέρι από τις ποικίλες συμφορές. Σε Σένα ελπίζουμε και Σε Σένα μόνο στηριζόμαστε, γιατί Συ είσαι παντοδύναμος Θεός και με την ακατανίκητη δύναμή σου μπορείς να μας προστατεύσεις και να μας ασφαλίσεις από όλα τα δεινά και τις επερχόμενες συμφορές.

Θεέ πολυεύσπλαχνε, πανάγαθε και πολυέλεε, στο άπειρο έλεος και τη φιλάνθρωπη ευσπλαχνία σου καταφεύγουμε και Σε παρακαλούμε και Σε ικετεύουμε να ακούσεις την κραυγή μας, να δεχθείς την θερμή παράκληση και ικεσία μας και να προστατεύσεις την χώρα μας και τον καθένα μας.

Συ είσαι η πηγή του ελέους, και της ευσπλαχνίας ανεξιχνίαστος άβυσσος, και σε Σένα την δόξα αναπέμπουμε, τον Άναρχο Πατέρα και τον Μονογενή Σου Υιό και το Ζωοποιό Σου Πανάγιο Πνεύμα και τώρα και σε όλους τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

xfd.gr

Στον υπερήφανο και φθονερό μη μιλάς καθόλου ή μίλα με πολλή προσοχή!

Αποφθέγματα Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Ο Θεός αγαπά τόσο πολύ τους ταπεινούς, όπως τα Σεραφείμ...

Ω αγάπη! Μακάριος είναι εκείνος, που βρήκε εσένα, το λιμάνι κάθε χαράς...

Μη κάνεις φίλους αυτούς που αγαπούν τους γέλωτες και αυτούς που θεατρίζουν τους άλλους.

Σ’ αυτόν, που κατηγορεί τους άλλους, σκυθρώπιαζε!

Στον υπερήφανο και φθονερό μη μιλάς καθόλου ή μίλα με πολλή προσοχή!

Στ’ αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάσαι για τους κακούς και να ευεργετείς τους αμαρτωλούς περισσότερον και από τους δικαίους...

Δίνε με χαρωπό πρόσωπο την ελεημοσύνη σου και παρηγόρει πάντοτε τους θλιβομένους...

Τη μέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άρρωστο, να βλέπεις τον εαυτό σου σαν μάρτυρα για το Χριστό...

Σ’ όλα σου τα έργα, έχε αγαθή συνείδηση! Η δικαιολογία δεν είναι για τους Χριστιανούς!

Κατηγόρησα κάποιον, είμαι νεκρός κι εγώ και τα έργα μου εκείνη τη μέρα! Κάνε συντροφιά με λεπρούς, παρά με υπερήφανους!

Πένθησε μετά των αμαρτανόντων και χαίρε μετά των μετανοούντων! Γίνε φίλος όλων και άπεχε απ’ όλους!

Σκέπασε τον αμαρτάνοντα και βλέπε όλους σαν αγίους!

Αν δεν είσαι άγιος κατά την καρδιά, γίνε καθαρός κατά το σώμα, δηλαδή, μη κάνεις σαρκικές αμαρτίες.

Αν δεν είσαι πράος, ειρήνευε τουλάχιστον με τον εαυτό σου.

Ναός της Θείας Χάριτος είναι όποιος ενθυμείται πάντοτε το Θεό!

Το να θέλεις το καλό, είναι δικό σου. Το να πράξεις όμως το καλό είναι του Θεού…

Η ανάπαυση του σώματος βλάπτει μόνον τους νέους. Η μη προσοχή των αισθήσεων και τους γέροντες!

Να μη λυπούμεθα όταν σφάλουμε σε κάτι, αλλ’ όταν επιμένουμε στο σφάλμα μας!!

Μη μισείς τον αμαρτωλό, αλλά την αμαρτία. Αφού νομίζεις τον εαυτό σου δίκαιο, που είναι η αγάπη σου προς τον αμαρτωλό;

Νεκρός είναι όποιος δεν αγαπά τους τιμώντας, ουδέ καταφρονεί τους ατιμάζοντας αυτόν. Όταν έχω την ευχή δεν θυμώνω, δεν είμαι γαστρίμαργος…

Αγάπησε, άνθρωπε, τον Θεό όχι για τα μέλλοντα αγαθά, που υπόσχεται να σου δώσει στην άλλη ζωή, αλλά για όσα σου δίνει σ’ αυτή τη ζωή. Διότι η Θεία Χάρη με την οποία μας αναγεννά,
«νεκρωθέντας εκ της αμαρτίας», είναι κατά πολύ ανώτερη εκείνης της Χάριτος με την οποία μας έφερε «εκ του μη όντος εις το είναι» σωματικά.

Ο ζήλος είναι ο σκύλος που φυλάσσει το νόμο του Θεού, που είναι η αρετή. Ο ζηλωτής, ως καιόμενος φούρνος θερμαίνεται, σαν τα Χερουβείμ και προσέχει κάθε στιγμή τις πανουργίες και τις εφόδους των πονηρών πνευμάτων.

Εξασθενεί ο ζήλος, όταν ο άνθρωπος απιστεί στη Θεία Πρόνοια και λησμονεί το Θεό.

Ο αγωνιστής, όταν βγει στον κόσμο, αγαπά τους επαίνους και πέφτει στην κενοδοξία και ναυαγεί εν καιρώ γαλήνης.

Η ψυχρότης του ζήλου της αρετής έρχεται:

α) Όταν ελαττωθεί ή επιθυμία τής αρετής, και

β) Όταν θαρρεύσουμε στον εαυτό μας και δεν φοβούμεθα τους δαίμονες.

Η πίστη είναι έννοια νηπιώδης, σε καρδιά απλή. Η γνώση εξετάζει και συζητεί κάτι, αν είναι αληθινό. Η γνώση φυλάσσει τους φυσικούς νόμους. Τη γνώση ακολουθεί ο φόβος, τη δε πίστη η
ελπίδα. Η γνώση που κατέχει ο άνθρωπος είναι φτωχή και ελλειπής. Τούς θησαυρούς όμως της πίστεως δεν χωρούν ο Ουρανός και η Γη…

Ο βασιζόμενος στη γνώση, δεν περιπατεί επί υδάτων ή επί του πυρός. Με τη δύναμη όμως της πίστεως, πολλοί και σε ύδατα και επί του πυρός περπάτησαν και έμειναν αβλαβείς!

Η πίστη έχει ακένωτους θησαυρούς και γεμίζει ηδονή την καρδιά του πιστού. Η γνώση χρειάζεται μόνο σαν σκαλοπάτι, για να φθάσει κανείς στην πίστη…

Όποιος αξιωθεί να γευθεί τη γλυκύτητα της πίστεως και στραφεί προς την ανθρώπινη γνώση, ομοιάζει με άνθρωπο, που ανταλλάσσει πολύτιμο μαργαρίτη με χάλκινο οβολό!

Αποφθέγματα Αγίου Ισαάκ του Σύρου

http://agiameteora.net/ 82.html

Ναζαρέτ-Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης,19-7-2018

"Αν ο τόπος της καρδιάς γίνει καθαρός και αμόλυντος τα θεία χαρίσματα του Κυρίου έρχονται μόνα τους".

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Η  πλάνη έχει διάφορες μορφές και κάθε μορφή διάφορες βαθμίδες. Τις πιο πολλές φορές η πλάνη είναι καλυμμένη. Λίγες φορές είναι φανερή. Συχνά φέρνει τον άνθρωπο σε κατάσταση τέτοιας συγχύσεως που φτάνει να γίνεται γελοίος και αξιολύπητος. Όχι σπάνια τον οδηγεί στην .... τελειωτική ψυχική καταστροφή. 

Η πλάνη δυστυχώς γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς πολύ όψιμα και μάλιστα από τις φανερές συνέπειές της. Πρέπει όμως να γίνεται αντιληπτή από το ξεκίνημά της από τον πλανεμένο δηλαδή συλλογισμό του νου. Ο πλανεμένος συλλογισμός του νου αποτελεί τη βάση όλων των παρεκτροπών και των ολέθριων ψυχικών καταστάσεων. Σ΄αυτόν υπάρχει ήδη όλο το οικοδόμημα της πλάνης όπως στον σπόρο υπάρχει το φυτό που θα βλαστήσει μετά τη σπορά του στη γη.

Ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος λέει: "Έχει γραφεί πως η βασιλεία του Θεού δεν έρχεται φανερά, ΄οπως την περιμένουμε. Όσοι βρέθηκαν με τέτοιο φρόνημα κατάντησαν σε υπερηφάνεια και πτώση. 

Αλλά εμείς ας κάνουμε την καρδιά μας τόπο των έργων της μετάνοιας και της θεάρεστης διαγωγής. Τα χαρίσματα του Κυρίου έρχονται μόνα τους, αν ο τόπος της καρδιάς γίνει καθαρός και αμόλυντος.

Το να ζητάμε όμως τη φανερή απόκτηση των υψηλών θείων χαρισμάτων είναι απαράδεκτο για την Εκκλησία του Θεού. Όσοι το έκαναν απόκτησαν υπερηφάνεια και έπεσαν. Κι αυτό δεν είναι σημάδι αγάπης προς τον Θεόν αλλά αρρώστια της ψυχής. Πώς μπορούμε εμείς να ζητήσουμε τα υψηλά χαρίσματα του Θεού, όταν ο θείος Παύλος καυχιέται μέσα στις δοκιμασίες και θεωρεί ότι το πιο υψηλό χάρισμα του Θεού είναι η μετοχή στα παθήματα του Χριστού;". 

Την προσευχητική σου άσκηση στήριξέ την ολόκληρωτικά στον Θεό, διαφορετικά δεν θα μπορέσεις να κάνεις την παραμικρή πρόοδο. Σ΄αυτή την άσκηση κάθε βήμα προόδου είναι θείο δώρο.

Απαρνήσου λοιπόν τον εαυτό σου και παραδώσου στον Θεό. Άφησέ τον να κάνει σε σένα ό,τι θέλει. Και δεν θέλει ο Πανάγαθος παρά να σου χαρίσει όσα δεν έχει βάλει ο λογισμός σου, δεν θέλει παρά να σου δώσει αγαθά τέτοια που ο νους και η καρδιά στην μεταπτωτική τους κατάσταση δεν τα γνωρίζουν.

Όποιος δεν απέκτησε ψυχική καθαρότητα δεν μπορεί να αποκτήσει την παραμικρή γνώση ή αντίληψη των πνευματικών χαρισμάτων με τη φαντασία του συγκρίνοντάς τα με τα γνωστά ευχάριστα ψυχικά αισθήματα. Γι΄αυτό ρίξε τη φροντίδα σου στον Κύριο με απλότητα και πίστη". 

--------------------------------------------------------

Από το βιβλίο: ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΜΟΣ Δ΄, σελ. 8-9

--------------------------------------------

Ακούτε το ραδιόφωνο ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ == ΕΔΩ

Προφήτης Ηλίας-Π. Αθ. Μυτιληναίος:Μια ομιλία εκπληκτικά προφητική και επίκαιρη, πριν κάποιες δεκαετίες.Αξίζει να την ακούσουμε.

Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά καλλωπίζονται, νά φοροῦν ἁρώματα...Ἀρχ. Σάββ...

«ΤΟ ΑΓΧΟΣ καὶ ΟΙ ΝΟΘΕΥΜΕΝΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ» (γέρ. Παΐσιος Ἁγιορ.)

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου

Λόγοι Α´- Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο,

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,
Σουρωτὴ Θεσ/νίκης 1998, σελ. 132-133

.             

ΤΙ  ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ὁ πολιτισμὸς καλὸς εἶναι, ἀλλά, γιὰ νὰ ὠφελήση, πρέπει νὰ “πολιτισθῆ” καὶ ἡ ψυχή. Ἀλλιῶς εἶναι καταστροφή. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶπε: “Ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους θὰ ἔρθη τὸ κακὸ”. Παρ᾽ ὅλο ποὺ ἡ ἐπιστήμη ἔχει προχωρήσει τόσο πολὺ καὶ ἔκανε πρόοδο μεγάλη, ἐν τούτοις μὲ ὅ,τι κάνουν γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸν κόσμο, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, καταστρέφουν τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς ἄφησε τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνη τοῦ κεφαλιοῦ του, ἀφοῦ δὲν Τὸν ἀκούει, καὶ ἔτσι τρώει τὸ κεφάλι του. Καταστρέφεται μόνος του ὁ ἄνθρωπος μὲ αὐτὰ ποὺ φτιάχνει.
.               Τί κατόρθωσαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ 20ου αἰῶνος μὲ τὸν πολιτισμό! Παλάβωσαν τὸν κόσμο, μόλυναν τὴν ἀτμόσφαιρα, τὰ πάντα. Ἡ ρόδα, ἂν ξεφύγη ἀπὸ τὸν ἄξονα, γυρίζει συνέχεια χωρὶς σκοπό. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἅμα ξεφύγουν ἀπὸ τὴν ἁρμονία τοῦ Θεοῦ, βασανίζονται! Παλιὰ ὑπέφεραν οἱἄνθρωποι ἀπὸ τὸν πόλεμο, σήμερα ὑποφέρουν ἀπὸ τὸν πολιτισμό. Τότε ἔφευγαν ἀπὸ τὶς πόλεις στὰ χωριὰ ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου καὶ μὲ ἕνα χωραφάκι περνοῦσαν. Τώρα θὰ φύγουν ἀπὸ τὶς πόλεις ἐξ αἰτίας τοῦ πολιτισμοῦ, γιατί δὲν θὰ μποροῦν νὰ ζήσουν μέσα σ᾽ αὐτές. Τότε ὁ πόλεμος ἔφερνε θάνατο. Τώρα ὁπολιτισμὸς φέρνει ἀρρώστια.

 – Γέροντα, γιατί πλήθυνε τόσο πολὺ ὁ καρκίνος;

– Τὸ Τσερνομπὶλ κ.λπ. τί ἔκαναν; Ἀπὸ ἐκεῖ εἶναι. Αὐτὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι… Τί σακατεμένος κόσμος ὑπάρχει! Σὲ ποιά ἐποχὴ ἦταν τόσοι ἄρρωστοι; Παλιὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν ἔτσι. Τώρα, ὅποιο γράμμα ἀνοίξω, καρκίνο ἢ ψυχοπάθεια ἢ ἐγκεφαλικὸ ἢ διαλυμένες οἰκογένειες, αὐτὰ θὰ συναντήσω. Ἄλλοτε σπάνια ὑπῆρχε καρκίνος. Βλέπεις, ἦταν φυσικὴ ἡ ζωή. Ἄλλο θέμα τί ἐπέτρεπε ὁ Θεός. Ἔτρωγε κανεὶς φυσικὲς τροφὲς καὶ ἦταν ὑγιέστατος. Φροῦτα, κρεμμύδια, ντομάτες, ἦταν ὅλα καθαρά. Τώρα καὶ αὐτὲς οἱ φυσικὲς τροφὲς σακατεύουν τὸν ἄνθρωπο. Αὐτοὶ ποὺ τρῶνε ὅλο τέτοιες τροφὲς παθαίνουν μεγαλύτερη ζημιά, γιατί ὅλα ἔχουν μολυνθῆ. Ἂν ἦταν παλιὰ ἔτσι, ἐγὼ θὰ πέθαινα ἀπὸ νέος, γιατί σὰν καλόγερος ἔτρωγα ὅ,τι εἶχε ὁ κῆπος, πράσα, μαρούλια, κρεμμύδια, λάχανα, ὅλο τέτοια, καὶ ἤμουν μία χαρά. Τώρα ἔχουν λιπάσματα, ραντίσματα. Τί τρῶνε σήμερα οἱ ἄνθρωποι! Τὸ ἄγχος, οἱ νοθευμένες τροφὲς ἀρρώστια φέρνουν.Ἀχρηστεύεται ὁ κόσμος, ὅταν χρησιμοποιῆ ἀδιάκριτα τὴν ἐπιστήμη.

https://christianvivliografia.wordpress.com/tag/%CF%80-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%E1%BC%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82/ 

Όταν τρέχει κανείς σε πολλούς πατέρες, μπορεί να χάσει την πνευματική οδό.

 Αγία Ματρώνα Μόσχας

Έλεγε να μη τρέχει συνέχεια κανείς σε διάφορους πνευματικούς, γυρεύοντας Στάρετς και διορατικούς. ‘‘Όταν τρέχει κανείς σε πολλούς πατέρες, μπορεί να χάσει την πνευματική οδό και τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή’’.

 ‘‘ Ο κόσμος, -έλεγε πάλι- , ‘‘εν τω πονηρώ και εν τη πλάνη κείται’’. ‘‘Εάν πάτε σ’ ένα γέροντα ή ιερέα να συμβουλευθείτε, να προσεύχεστε να τον φωτίσει ο Θεός να σας δώσει σωστή συμβουλή’’. 

Έλεγε να μην ενδιαφέρεται κανείς για την προσωπική ζωή των ιερέων. Σ’ αυτούς, που επιθυμούν τη χριστιανική τελειότητα συνιστούσε να μη διακρίνονται από τους άλλου με την εξωτερική τους εμφάνιση, όπως λ.χ. με μαύρα ρούχα κλπ.

‘‘Όταν είσαι στην Εκκλησία , μην κοιτάς κανένα. Να προσεύχεσαι με κλειστά μάτια ή να κοιτάς σε κάποια εικόνα’’.

Αγία Ματρώνα Μοσχας

Πηγή: https://amartolon-sotiria.blogspot.com/2018/07/blog-post_14.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!

Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com

Για να παίρνουμε θάρρος....

"H Aγία οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή καταπληγωμένη από τα βασανιστήρια και αλυσοδεμένη, βρισκόταν στην φυλακή για την πίστη της στον Χριστό. Ήταν μεσάνυχτα και η Αγία προσευχόταν, όταν της παρουσιάστηκε ένας άγγελος του Θεού, έχοντας στα χέρια του τα όργανα των παθημάτων του Χριστού: σταυρό, καλάμι, σφουγγάρι και στεφάνι. Αφού την έλυσε, της είπε να σηκωθεί και της γνωστοποίησε ότι ο Κύριος θα την εθεράπευε. Πράγματι. μόλις εκείνη σηκώθηκε, ο άγγελος άγγιξε όλες τις πληγές της με το σφουγγάρι και τότε όχι μόνο το σώμα της θεραπεύτηκε, αλλά και το πρόσωπό της έλαμψε από ουράνια ομορφιά. Ύστερα από αυτό ο άγγελος έγινε άφαντος. Και ο τρόπος και η αμεσότητα της θεραπείας είναι ασύλληπτα και  ανεξήγητα από τον ανθρώπινο νου. Προφανώς όμως το μέσον της θεραπείας ήταν υλικό.

@@@

Ο όσιος Τίτος, ο πρεσβύτερος της Μονής των Σπηλαίων του Κιέβου ήταν ετοιμοθάνατος (12ος αι.). Οι πατέρες έπειτα από παράκλησή του οδήγησαν στο κρεβάτι του τον διάκονο Ευάγριο, με τον οποίο βρισκόταν σε έχθρα για να συγχωρεθούν και να συμφιλιωθούν. Μόλις τον είδε ο όσιος ανασηκώθηκε έσκυψε προς το μέρος του και τον παρακάλεσε με δάκρυα.

- Συγχώρεσέ με φεύγω απ΄αυτόν τον κόσμο.

Μα ο διάκονος αρνήθηκε να τον συγχωρήσει. 

--Ποτέ δεν θα συμφιλιωθώ μαζί του ούτε σε αυτή ούτε στην άλλη ζωή.

Την ίδια στιγμή όμως έπεσε κάτω νεκρός, ενώ ο πρεσβύτερος σηκώθηκε εντελώς υγιής σαν να μην είχε αρρωστήσει ποτέ. Στους κατάπληκτους αδελφούς ο όσιος Τίτος διηγήθηκε τι του είχε αποκαλυφθεί!

--Καθώς βρισκόμουν στην επιθανάτια κλίνη χωρίς να έχω συμφιλιωθεί με τον Ευάγριο άγγελοι με πλησίασαν αλλά έφυγαν κλαίγοντας για τον χαμό της ψυχής μου.Απεναντίας οι δαίμονες ήρθαν δίπλα μου χαρούμενοι που θα κέρδιζαν την ψυχή μου λόγω της μνησικακίας. Γι΄αυτό ζήτησα να φέρετε τον αδελφό για να συγχωρεθούμε. ¨Όταν όμως του ζήτησα συγγνώμη κι αυτός γύρισε αλλού το πρόσωπο είδα ξαφνικά δίπλα μου έναν άγγελο φοβερό με πύρινο ακόντιο στο χέρι. Μ΄ αυτό τρύπησε τον Ευάγριο που έπεσε νεκρός. Την ίδια στιγμή αισθάνθηκα γερός και δυνατός. Είχα θεραπευτεί θαυματουργικά".

-------------------------------

Από το βιβλίο:Λόγος για τα Πνεύματα τον Παράδεισο και τον Άδη- Λόγος για τον Άνθρωπο. Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

@@@

Πατώντας ΕΔΩ ακούτε το ραδιόφωνο ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

69. «Προσευχόμενοι ἐν παντί καιρῷ ἐν πνεύματι»_Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης: Ἐ...

Πώς καταλαβαίνουμε ότι προοδεύσαμε σε μια αρετή;

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

-ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑ΄. 

Ο καιρός που πρέπει να βάλουµε στην εξάσκησι κάθε αρετής· και περί των σηµείων της προκοπής µας

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-

 Όσον αφορά το χρονικό διάσηµα, το οποίο πρέπει να διαθέτουµε για την εξάσκησι της κάθε αρετής, αυτό δεν πρέπει να το καθορίσουµε εµείς. Γιατί αυτό πρέπει να το κανονίζη κανείς σύµφωνα µε την θέσι του, την ανάγκη του, την πρόοδο που κάνει στην πνευµατική ζωή και σύµφωνα µε την διάκρισι εκείνου του Γέροντα ή του Πνευµατικού που µας καθοδηγεί σ’ αυτήν. Αν όµως δείξουµε επιµέλεια πραγµατική και χρησιµοποιούµε τους τρόπους που είπαµε, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι µέσα σε λίγες εβδοµάδες σηµειώνεται µεγάλη πρόοδος. Σηµείο ότι είχαµε κάποια πρόοδο στην αρετή, είναι η σταθερή συνέχισις του εξασκήσεως στην αρετή. Και αυτό πρέπει να συµβαίνη ακόµη και τον καιρό της σκοτίσεως και στενοχώριας της ψυχής, ακόµη και τον καιρό που θα αφαιρεθούν από εµάς, κατά θεία οικονοµία, οι πνευµατικές χαρές και παρηγοριές.

Πολύ καθαρό σηµείο της προόδου µας είναι και ο πόλεµος που µας κάνει η σάρκα για να προβάλλουµε τα έργα της αρετής. Γιατί, όσο αδυνατίζει ο σαρκικός πόλεµος, πρέπει ν αγνωρίζουµε ότι προκόψαµε στην αρετή. Έτσι όταν δεν αισθανόµαστε πόλεµο ή αποστασία στο αισθητικό και κατώτερο µέρος, ή όταν τύχουν ξαφνικά τα αίτια και οι προσβολές, αυτό είναι σηµείο ότι πετύχαµε στην αρετή.

Αλλά και όταν οι πράξεις µας συνοδεύονται µε µεγαλύτερη προθυµία στην εκτέλεσί τους από πρώτα και υπάρχει και πνευµατική χαρά, τότε µπορούµε περισσότερο να υπολογίσουµε ότι προοδεύσαµε στην αρετή.

Όµως παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν πρέπει να έχουµε την βεβαιότητα ότι αποκτήσαµε τις αρετές ή νικήσαµε εντελώς κάποιο πάθος, µολονότι ύστερα από πολύ καιρό και πολλούς πολέµους δεν αισθανθήκαµε τις κινήσεις του πλέον, διότι εδώ µπορεί να είναι κρυµµένη η πανουργία και η ενέργεια του διαβόλου και της φύσεώς µας που µας εξαπατά.

Έτσι, µερικές φορές αυτή είναι κακία, που από κάποια κρυφή υπερηφάνεια παρουσιάζεται ως αρετή· και εκτός από αυτό, αν σκεφθούµε την τελειότητα, στην οποία µας προσκαλεί ο Θεός, ακόµη κι αν είχαµε προοδεύση πολύ στην αρετή, πάλι δεν µπορούµε να σκεφθούµε ότι µπήκαµε στην αρχή και στα πρώτα της σύνορα.

Έπειτα µέσα στο βάθος της καρδιάς µας βρίσκονται τόσα κρυπτά και τόσα λεπτά πάθη, που ούτε κάν γνωρίζουµε ότι είναι πάθη. Πως λοιπόν µπορούµε να ξεθαρρέψουµε ότι καθαρισθήκαµε από τα πάθη; Και αν εκείνοι οι πολύ δυνατοί και προφητικοί οφθαλµοί του ∆αβίδ, δεν µπορούσαν να τα γνωρίζουν αυτά, πως µπορούµε να τα γνωρίσουµε εµείς; Γι’ αυτό όπως εκείνος παρακαλούσε τον Θεό να τον καθαρίση από αυτά, «Από τα κρυφά µου πάθη καθάρισέ µε» (Ψαλµ. 18,13), έτσι και µεις είµαστε υποχρεωµένοι πάντοτε να παρακαλούµε για την κάθαρσι των παροµοίων κρυφών παθών. Γιατί εµείς καταλαβαίνουµε µόνο τις ενέργειες και τα κλαδιά των παθών, δεν µπορούµε όµως να γνωρίσουµε τις δυνάµεις τους και τις ρίζες τους, χωρίς τον φωτισµό του Αγίου Πνεύµατος.

Γι’ αυτό και µόνον όταν ενεργούν, καταλαβαίνουµε ότι έχουµε πάθη. Όταν όµως αυτά ησυχάζουν, νοµίζουµε ότι φθάσαµε στην τελειότητα. Γι’ αυτό εσύ ως αρχάριος στον πόλεµο, και σαν ένα βρέφος που τότε γεννήθηκες για να πολεµάς, να γυµνάζεσαι πάντοτε µε προθυµία, σαν να µην είχες κάνει ακόµη αρχή στην αρετή. 

Και καλλίτερα να φροντίζης να προοδεύης στις αρετές, παρά να εξετάζης και να ζητάς σηµεία της δικής σου πνευµατικής προόδου. Γιατι ό Κύριός µας, ο αληθινός Θεός και µόνος εξεταστής των καρδιών µας, µερικούς φωτίζει να γνωρίζουν την πρόοδό τους και µερικούς δεν τους φωτίζει, όπως γνωρίζει ότι εξ αιτίας αυτής της γνώσεως µπορεί να επακολουθήση η ταπείνωσις ή η υπερηφάνεια, και από το ένα µέρος ως φιλόστοργος Πατέρας  εµποδίζει  τον κίνδυνο, και από το άλλο τους δίνει αφορµή για να αυξήσουν την αρετή. Όµως κι εκείνος που δεν γνωρίζει την πρόοδό τους ας συνεχίζη την εξάσκησι των αρετών του και θα το γνωρίζη τότε, όταν φανή αρεστό στον Θεό· και αυτό για µεγαλύτερο καλό δικό του.

Γ. Εφραίμ Κατουνακιώτης: Χορτάσαμε Χάρη! Χορτάσαμε Χάρη!

"Ὁ παπα - Ἐφραίμ (o Kατουνακιώτης) πρός τό τέλος τῆς ἑπιγείου ζωῆς του, ἤθελε νά ἐπισκεφθῆ γιά τελευταία φορά τά καλύβια τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ στόν Ἅγιον Βασίλειο. 

Μόλις πλησίασε τό ἐγκαταλελειμμένο ἐκκλησάκι τοῦ κελλιοῦ τοῦ Γέροντος, μέ φανερή συγκίνησι καί ποταμούς δακρύων ἔλεγε στό συνοδό του: ''Αἰωνία του ἡ μνήμη! Αἰωνία του ἡ μνήμη! Χορτάσαμε Χάρι! Χορτάσαμε Χάρι! 

Ἐδῶ ἐπί τρία χρόνια κοντά στόν Γέροντα Ἰωσήφ ἤπια νερό, ἀπό τό νερό τοῦ παραδείσου! 

Ὦ! Τήν ἐποχή ἐκείνη πού ἐπήγαινα εἰς τόν Ἅγιο Βασίλειο, εἰς τόν Γέροντα Ἰωσήφ, τί Χάρις ἦταν ἐκείνη!

Τί καταστάσεις Χάριτός! Τί Λειτουργίες! Τί θεωρίες! τί μυστήρια! τί ἀποκαλύψεις. 

Νόμιζες, ὅτι καί οἱ θάμνοι καί τά βράχια καί ἡ φύσις ὅλη δοξολογοῦσαν καί ὑμνολογοῦσαν τόν Θεό".

~ Ο Γεροντάς Μου Ιωσήφ Ο Ησυχαστής Και Σπηλαιώτης σελ,182

Γιάννης Τσιτλακίδης face book

------------------------------------------------------------------
Σ.σ.: Με τέτοια δείγματα γραφής αναθαρρεί κανείς πνευματικά κι αναλογίζεται...Πόσο εύκολα ξεμακραίνουμε από την ουσία και τον αληθινό στόχο της πίστης μας! 
Πόσοι μιλάνε πια για αυτές τις ευλογίες και τις θείες παρηγοριές; Ελάχιστοι....Να τους αναζητήσουμε να τους βρούμε. Υπάρχουν. 
Είναι ζωντανό βίωμα ο Χριστός, μεταδίδεται αδιάλειπτα από γενιά σε γενιά από φωτισμένους Πατέρες και ξυπνάει στην καρδιά την προσευχή, τη Χάρη και την αγάπη που βίωναν στην Πρώτη του Χριστού Εκκλησία. Αυτά τα πρότυπα σπανίζουν και χρειάζονται σήμερα όσο ποτέ.  
Στο ραδιόφωνο ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ και σε άλλα Ορθόδοξα ραδιόφωνα στο διαδίκτυο ή στα Ερτζιανά καθημερινά ακούγονται τέτοιες άγιες φωνές και νουθεσίες για να μας  εμπνεύσουν στο κυνήγι της Θείας Χάρης όπως  έκανε για τον αγιασμένο Γέροντα Εφραίμ ο Γέροντάς του Ιωσήφ ο Ησυχαστής! 
"Πάντοτε χαίρετε" έλεγε ο Χριστός!  Η χαρά είναι απότοκος της Χάρης του Αγίου Πνεύματος. 

Ένωση ψυχών!

Ὁ τάφος του Αγ. Παϊσίου ἔχει ζωή καί θεραπεύει

Μαρτυρία Δ. Σ.:«Συνάντησα τόν γέροντα Παΐσιο γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό περίπου 35 χρόνια, μαζί μέ τό φίλο μου Κ. Κ. Ἦταν μετά τίς ἐξετάσεις γιά τό Πανεπιστήμιο. Εἴπαμε νά ξεκουραστοῦμε μέ μιά ἐπίσκεψη στό Ἅγιον Ὄρος.

Ἕνα ἀπόγευμα, ξεκινήσαμε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τό Κελλί τοῦ Γέροντα μέσα στήν καταπράσινη φύση. Ὁ πορτάρης τοῦ Μοναστηριοῦ μᾶς εἶπε ὅτι δύσκολα θά τόν δοῦμε, γιατί τέτοια ὥρα ὁ Γέροντας ἀναπαύεται. 

Συναντήσαμε καί κάποιον ἀκόμη στό δρόμο κι αὐτός εἶχε τήν ἴδια ἄποψη, ὅτι ἡ ὥρα πού διαλέξαμε δέν ἦταν καί ἡ καλύτερη γιά νά δοῦμε τόν γέροντα Παΐσιο. Φτάσαμε στό Κελλί του καί πράγματι δέν ὑπῆρχε ψυχή καί ἡ πόρτα τῆς αὐλῆς κλειστή.

Τραβήξαμε τό σχοινί πού χτυποῦσε ἕνα καμπανάκι–κουδούνι στό Κελλί καί ὤ! μέ ἔκπληξη φάνηκε ὁ Γέροντας ἀπό πάνω, μέ τό γλυκό χαμόγελο καί μᾶς ἄνοιξε.

»Καθήσαμε στήν αὐλή στά κούτσουρα καί ὁ Γέροντας ἔφερε ἕνα κουτί μέ λουκούμια καί μᾶς κέρασε. Μᾶς μίλησε γιά λίγο, ἀστειεύτηκε μαζί μας κι ἐμεῖς τόν ρωτήσαμε κάτι, ἀπό αὐτά τά πολλά πού

ἀκούγονταν γι᾽ αὐτόν.

― Γέροντα, εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔρχεται ἕνα φίδι καί σοῦ κάνει παρέα;

― Μιά ψωρόγατα ἔρχεται πεινασμένη, γιατί θέλει φαΐ, εἶπε ὁ Γέροντας μέ πολύ χαμόγελο.

»Κι ἀφοῦ εἶδε πώς δέν εἴχαμε σκοπό νά φύγουμε, μᾶς πρόσφερε ἕνα–δύο λουκούμια ἀκόμη, λέγοντας πώς δέν ἔχουμε ζάχαρο, καί στή συνέχεια μᾶς λέει:

― Ἄντε τώρα. Καί καταλάβαμε πώς ἦρθε ἡ ὥρα νά τόν ἀφήσουμε, μιά καί εἶχε σίγουρα πολύ πιό σοβαρά πράγματα νά κάνη.

Ξανασυνάντησα τόν Γέροντα μετά ἀπό μερικά χρόνια πάλι στό Κελλί του, μέ ἄλλους τρεῖς φίλους καί μιά φορά στή Δάφνη, ἐνῶ περίμενε νά πάρη τό καραβάκι γιά τήν Οὐρανούπολη.

»Τά χρόνια πέρασαν, ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἦταν ἄφθονη πάντα, ἔστω κι ἄν δέν τό καταλάβαινα, γνώρισα τήν Ζ. Τ., κάναμε οἰκογένεια καί ἔχουμε δύο κόρες.

«Ἤξερα ὅτι ὁ γέροντας Παΐσιος ἔμενε στό Μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς ὅταν ἔβγαινε καί τελικά ἐκεῖ κοιμήθηκε καί ἐκεῖ εἶναι ὁ τάφος του. Δέν πήγαμε ποτέ ὅλα αὐτά τά χρόνια στήν Σουρωτή, ἄν καί ἀπέχει εἴκοσι λεπτά ἀπό τό σπίτι μας.

»Μετά τό Φλεβάρη τοῦ 2012, ἡ Ζ. ἄρχισε νά ἔχη κάποια περίεργα συμπτώματα πού τήν ἀνησύχησαν. Βγῆκαν καί δύο–τρία ἐξογκώματα στό δέρμα. Ἐξετάσεις, γιατροί κι ἄλλες ἐξετάσεις κι ἄλλοι γιατροί. Ὅλα φυσιολογικά. Τελικά πήγαμε στόν χειρουργό, γιά νά βγοῦν τά περίεργα ἐξογκώματα.

Ὁ χειρουργός εἶναι καθησυχαστικός, “99% δέν εἶναι τίποτα”, ἀλλά μετά τήν μικροεπέμβαση, μᾶλλον ἄλλαξε γνώμη καί εἶπε “θά δοῦμε τήν βιοψία”.

»Περιμένοντας τά ἀποτελέσματα τῆς βιοψίας, χρειάστηκε νά κάνη καί ἡ μικρή μας Α., δέκα χρονῶν τότε, ἐγχείρηση σκωληκοειδίτιδος, ὁπότε χρειάστηκε καί ἡ Ζ. νά μείνη δύο βράδια μαζί της στήν Κλινική.

Δυστυχῶς, τά συμπτώματα ἦταν ὅλο καί πιό ἔντονα καί καταλάβαινε ὅτι κάτι δέν πάει καλά. Ἐγώ, ἤρεμος καί σίγουρος μέ τίς μέχρι τότε διαβεβαιώσεις καί γιατί τό κακό εἶναι μακρυά ἀπό μᾶς καί δέν μπορεῖ νά μᾶς πλησιάση.

»Ζητώντας πληροφορίες γιά τά ἀποτελέσματα τῆς βιοψίας ἀπό τό τηλέφωνο, τό ἐργαστήριο μέ παρέπεμπε στόν χειρουργό καί ὁ χειρουργός δέν μοῦ ἔλεγε. Ἐδῶ, ἄρχισα νά καταλαβαίνω πώς κάτι γίνεται, ἀλλά πάντα αἰσιόδοξος.

Μέ τά πολλά, ἀφοῦ παρακάλεσα τόν χειρουργό νά μοῦ πῆ ἀπό τό τηλέφωνο τί γίνεται, μοῦ εἶπε, ἀφοῦ τόν διαβεβαίωσα ὅτι δέν θά πῶ τίποτα στή Ζ. καί θά τῆς τό πῆ ὁ ἴδιος, ἀφοῦ τῆς ἐξηγήση τήν περίπτωση. Λέμφωμα– Β κύτταρα, ἦταν ἡ διάγνωση.

»Τό βράδυ, ὡς σύγχρονος ἄνθρωπος, καί ἐνῶ ἡ Ζ. ἦταν στήν Κλινική μέ τήν μικρή, κατέφυγα στόν σύγχρονο παντογνώστη τό Internet – Google. Βλέποντας τί εἶναι αὐτή ἡ μορφή καρκίνου, Λέμφωμα – Β κύτταρα, ἄρχισε νά φεύγη ἡ γῆ κάτω ἀπό τά πόδια μου. Ξαφνικά, ὅλα μοιάζουν νά καταρρέουν, τό αὔριο δέν ἔχει πιά νόημα ἤ καλύτερα τίποτα δέν ἔχει πιά νόημα.

»Στίς ἑπόμενες δύο–τρεῖς μέρες πού ἦταν Σαββατοκύριακο, προσπάθησα νά βρῶ τί πρέπει νά κάνουμε, ρωτώντας φίλους πού εἶχαν περάσει κάποια ἀντίστοιχη ψυχρολουσία. Δείξαμε τά ἀποτελέσματα σέ φίλο, καλό ὀγκολόγο, καί μέ ἠρεμία μᾶς παρέπεμψε στήν εἰδική αἱματολογική Κλινική στό νοσοκομεῖο “Παπανικολάου”.

»Ἔστειλα ἐπίσης τά ἀποτελέσματα σέ φίλη γιατρό στήν Ἀμερική, καί ἡ ἀπάντηση ἦταν ὅτι εἶναι πολύ ἐπιθετική μορφή, πρέπει νά ἀρχίση χημειοθεραπεῖες χτές, ὄχι αὔριο, καί αὐτή ἡ ἐπιθετικότητα μπορεῖ νά θεραπευθῆ. Τελικά, κλείστηκε ἕνα ραντεβοῦ σέ ἐξειδικευμένη Κλινική τοῦ νοσοκομείου “Παπανικολάου” γιά τήν ἐρχόμενη Δευτέρα.

»Τώρα πιά ἡ Ζ. ἤξερε τί εἶχε καί ὅτι ἔπρεπε νά ἀκολουθήση χημειοθεραπεία. Μοῦ ζήτησε τήν Κυριακή τό ἀπόγευμα νά πᾶμε στό Μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς νά προσκυνήση τόν γέροντα Παΐσιο.

Ὅλα αὐτά τά χρόνια δέν εἴχαμε πάει ποτέ. Ὅπως πάντα, ὑπῆρχε οὐρά τῶν ἀνθρώπων πού περίμεναν νά προσκυνήσουν στόν τάφο τοῦ Γέροντα. Μπήκαμε στήν σειρά μέ εὐλάβεια καί ἡ Ζ. ἔσκυψε καί προσκύνησε κι ἔμεινε γιά λίγο ἀκουμπώντας τό κεφάλι της στό μάρμαρο μέ τό ποίημα.

»Σηκώθηκε καί μέ δάκρυα στά μάτια μοῦ λέει: “Ἀνασαίνει, ἀκούγεται, ὁ τάφος ἔχει ζωή· πήγαινε νά δῆς κι ἐσύ”. Πῆγα καί προσκύνησα κι ἐγώ, φυσικά καί δέν ἄκουσα τίποτα ἀπό τόν τάφο.

»Πήγαμε πρός τόν ναό τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου, καί ἀφοῦ ἠρέμησε ἡ Ζ., τήν ρώτησα τί ἔγινε. “Ἦταν σάν μιά γλυκιά ζεστή πνοή, πού πῆρε ἀπό τά σωθικά μου τόν τρόμο, ἕνα χέρι πῆρε ἀπό τό στῆθος μου ὅλη τήν ἀναταραχή, ἠρέμησα καί μιά φωνή, μοῦ εἶπε: ‘Ἄντε τώρα, πήγαινε’.

Ἀμέσως ἦρθε στό μυαλό μου ἡ εἰκόνα, ὅπως τότε πού μᾶς “ἔδιωξε” μέ τό πιό γλυκό τρόπο ἀπό τήν αὐλή του λέγοντας: “Ἄντε τώρα”…

»Ἡ Ζ. ἔνοιωθε μιά ἀπέραντη γαλήνη καί χαρά γιά ὅλους γύρω της, ἐνῶ ἔνοιωθε τήν χάρη νά τήν πλημμυρίζη. Ἀπό τότε ἡ Ζ. ἠρέμησε καί ἴσως καί τά συμπτώματα νά ὑποχώρησαν. Τήν Δευτέρα πήγαμε στό ραντεβοῦ στό Νοσοκομεῖο. Ἡ γιατρός ἐξήγησε στή Ζ. τί ἔχει καί τί ἔπρεπε νά κάνη. Τί παρενέργειες μπορεῖ νά ἔχη κ.λ.π. »

Πρίν νά ξεκινήση ὅμως τίς θεραπεῖες, θά πρέπη νά γίνη μία ἀξονική, γιά νά δοῦμε ποῦ ἀλλοῦ ὑπάρχουν “ἑστίες” μέσα στό σῶμα καί μιά ἐπιβεβαίωση ἀπό τό ἐργαστήριο τοῦ Νοσοκομείου τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς πρώτης βιοψίας.

Ἡ δεύτερη βιοψία συμφώνησε μέ τήν πρώτη καί ἐπιβεβαίωσε ὅτι εἶναι πράγματι. Ἡ Ζ. ἔκανε τήν ἀξονική καί περιμέναμε τά ἀποτελέσματα. Πήγαμε μαζί νά τά πάρουμε ἕνα ἀπόγευμα μέ τό αὐτοκίνητο.

»Μοῦ ζήτησε νά μπῶ νά πάρω ἐγώ τά ἀποτελέσματα, γιατί δέν μποροῦσε νά περιμένη. Ζήτησα τά ἀποτελέσματα ἀπό τήν ὑποδοχή – reception, θά ἔπρεπε νά ἦταν ἕτοιμα. »Ἔψαξε ἡ κοπέλλα, δέν τά βρῆκε, ρώτησε χαμηλόφωνα κάτι στήν ἄλλη κοπέλλα, κάτι ψιθύρισαν καί μοῦ εἶπαν, “ποιός εἶστε, ἡ γιατρός τά ἔχει καί θέλει νά σᾶς δῆ”.

»Τό σκηνικό τό ἔχω ξαναδεῖ καί στήν βιοψία καί στόν χειρουργό, ὅλοι θέλουν νά σοῦ τό ποῦν μέ κάθε σοβαρότητα γιά νά τό καταλάβης καλά. Πῆγα, λοιπόν, στό γραφεῖο τῆς γιατροῦ πού θά ἐξέταζε τήν ἀξονική καί θά ἔγραφε τήν γνωμάτευση. 

― Θά ἤθελα νά πάρω τά ἀποτελέσματα τῆς Ζ.Τ., εἶπα. 

― Ἄ, μάλιστα, λέει ἡ γιατρός. Πεῖτε μου, σᾶς παρακαλῶ, τί συμπτώματα ἔχει, γιατί κάνατε ἀξονική; 

Ἄρχισε νά ἀνεβαίνη τό αἷμα μου στό κεφάλι, τί γίνεται πάλι, τί θέλει νά μάθη; 

― Βλέπω, μοῦ λέει, ἔχετε διάγνωση καί παραπεμπτικό ἀπό τό νοσοκομεῖο “Παπανικολάου”, ἡ Κλινική εἶναι κέντρο ἀναφορᾶς γι᾽ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τίς παθήσεις, ἀλλά …

Δέν ἄντεξα ἄλλο.

― Γιατρέ, πεῖτε μου σᾶς παρακαλῶ, τί εἴδατε στήν ἐξέταση, ἤ ἔχει παντοῦ ἤ δέν βρήκατε τίποτα. Γιατί μέ ρωτᾶτε; 

― Ναί, μοῦ λέει, προσπάθησα καί ἐξέτασα μέ μεγάλη προσοχή τήν ἀξονική, ἀλλά δέν φαίνεται τίποτα. 

― Σᾶς παρακαλῶ, νά τήν φωνάξω ἀπό τό αὐτοκίνητο νά τῆς τό πῆτε ἡ ἴδια. 

»Ἡ Ζ. ἐξήγησε στήν γιατρό τό ἱστορικό καί ἐκείνη τῆς εἶπε, “μακάρι ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς μου νά εἶχαν τέτοια ἀποτελέσματα”. Αὐτό ἦταν καί ἡ ἐπιβεβαίωση πώς ὁ Γέροντας ἔδωσε τή λύση.

»Δείξαμε τά ἀποτελέσματα καί σέ ὀγκολόγο φίλο καλό καί τό βρῆκε πολύ περίεργο νά μήν ὑπάρχη τίποτα. »Τελικά ἡ Ζ. ἀκολούθησε τήν χημειοθεραπεία, ὅπως ζήτησαν οἱ θεράποντες· κανείς γιατρός ἄλλωστε δέν θά ἔπαιρνε εὐθύνη νά πῆ ὅτι δέν χρειάζεται θεραπεία, ἔχοντας διπλά ἐπιβεβαιωμένη βιοψία ὅτι πρόκειται γιά τέτοιο καρκίνο πού χαρακτηρίζεται πολύ ἐπιθετικός.

»Ἔχουν περάσει ἤδη τρία χρόνια ἀπό τότε καί ἡ Ζ. εἶναι καλά. Μόνο πού ἡ ζωή μας πιά δέν εἶναι ἴδια. Ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι πιά μαζί μας. Ὁ κόσμος εἶναι πιό ὄμορφος γύρω μας. Ἡ εὐλογία μᾶς λούζει, ἀρκεῖ νά τό ζητήσουμε. 

»Ὅπως λέει κι ὁ φίλος μας ὁ Κώστας, “ἄν σέ σφραγίση τό θαῦμα, δέν μπορεῖς νά γυρίσης πίσω”. Ξέρεις πιά, ὅτι οἱ αἰσθήσεις δέν εἶναι μόνο πέντε, ἀλλά ὅλα μποροῦν νά γίνουν μέ πίστη.

»Ἔγραψα αὐτά πού ζήσαμε, γιά νά τά μοιραστῶ μέ αὐτούς πού μπορεῖ καί νά καταλάβουν κάτι τέτοιο. Δέν θέλω νά πείσω κάποιον νά πιστέψη. Δέν εἶναι κἄν ἡ ἀξονική ἐξέταση ἀπόδειξη τοῦ θαύματος. Μπορεῖ καί νά ἔχη συμβεῖ καί σέ ἄλλους. 

Ἐγώ ξέρω ὅτι ὁ γέροντας Παΐσιος μίλησε στή Ζ. καί τῆς πῆρε τό πρόβλημα, γιατί ἔτσι μᾶς μιλοῦσε ὅταν τόν συναντούσαμε στό Κελλί του. Γιατί ἔτσι ἔδινε κουράγιο καί λύσεις στούς ἀνθρώπους πού τοῦ ζητοῦσαν τήν βοήθειά του».

ΑΠΟΣΜΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ: Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: http://www.enromiosini.gr/oi-ekdoseis-mas/νέο-βιβλίο-της-ενωμένης-ρωμηοσύνης-όσ/

Πηγή 1: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Πηγή 2:το «σπιτάκι της Μέλιας»

Καμιά φορά οι άνθρωποι της Εκκλησίας πέφτουν στη παγίδα του “κλειστού κλαμπ”

Μεγάλη Προσοχή!

“Κοίτα τι φοράει αυτή” θα πει κάποια κυρία μεγαλύτερης ηλικίας για μια μικρότερη -την ώρα της Λειτουργίας- στην εξίσου μεγάλης ηλικίας φίλη της ή “ποιος είναι αυτός; Δεν τον έχω ξαναδεί” θα σχολιάσει κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ο γέρος επίτροπος, όταν θα δει κάποιον που δεν τονε ξέρει.

Καμιά φορά, οι άνθρωποι της Εκκλησίας, αυτοί δηλαδή που εκκλησιάζονται συχνά ή ακόμα έχουν κάποιο διακόνημα μες το ναό, πέφτουν στη παγίδα του “κλειστού κλαμπ”, ότι δηλαδή ο χώρος του ναού τους ανήκει με αποτέλεσμα οποιοσδήποτε μη συνηθισμένος στα μάτια τους να φαίνεται παράταιρος και να κρίνεται άξιος σχολιασμού.

Όταν ο Χριστός ανέβηκε να κηρύξει στο βήμα της Συναγωγής για πρώτη φορά, αντίστοιχα, αντιμετώπισε τα σχόλια που επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα στις δικές μας εκκλησίες. Το να αισθάνεται κανείς την Εκκλησία “σα το σπίτι του” είναι εντελώς διαφορετικό από να θεωρεί ότι η Εκκλησία του ανήκει. Αν κάποιος, είτε παπάς, είτε νεωκόρος, είτε επίτροπος, είτε απλός πιστός κλείνει τη πόρτα στους άλλους, κλείνει τη πόρτα κατ' ουσία στον ίδιο τον Χριστό.

Αν κάποιος θεωρεί την Εκκλησία δικό του κτήμα, τότε μάλλον θα πρέπει να ανοίξει εξ αρχής το Ευαγγέλιο και να το διαβάσει. Κι αν έρχεται στην Εκκλησία επειδή δεν έχει κάτι άλλο να κάνει, καλύτερα να μη πατάει το πόδι του καθόλου, αν θέλει με τη στάση του να μεταφέρει αυτή τη μιζέρια και στους άλλους. Από καφενεία -δόξα τω Θεω- γιόμησεν ο τόπος.

Μη ξεχνάμε ποτέ οτι μες την Εκκλησία είμαστε ίσοι, ανεξάρτητα τι κάνουμε έξω απ' αυτήν.

Αν αυτή την ισότητα δεν τη δεχόμαστε, κάποιο πρόβλημα έχουμε και θα 'ταν καλύτερα να πάμε να το κοιτάξουμε.

αρχιμ. Ιάσων Κεσέν

http://imverias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_85.html

https://ellasnafs.blogspot.com/2018/07/blog-post_99.html#more

Όποιος υποφέρει τα λυπηρά θα πετύχει και τα χαρούμενα.

https://plus.google.com/u/0/107471933987247662691

Η Aγία Ευφημία: βίος, ανάμνηση του θαύματος με Ορθοδόξους και Μονοφυσίτες και η εμφάνισή της στον Άγ. Παΐσιο

Η μνήμη της εορτάζεται στις 16 Σεπτεμβρίου. 
Η ανάμνηση του θαύματος στις 11 Ιουλίου.

Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ

Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους
 του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. 
 Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή
 και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή
 φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει
 κάθε χριστιανική αρετή.

Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια
 χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, 
το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος 
της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν 
όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, 
την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού 
των ειδωλολατρών Άρη.

Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους 
χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών
 και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.

Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του
 Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν
 την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί
 τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Eυφημία 
δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, 
τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, 
η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια.

Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η 
Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.


Τοιχογραφία από την Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΎΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΕΥΦΗΜΊΑΣ

Αυτήν την ήμερα (11 Ιουλίου), γίνεται ανάμνηση 
του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία:
 κατά την εποχή
 του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν
 δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, 
που έγινε στη Χαλκηδόνα (451) και ήταν ένας των
 Ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών.

Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα
 στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί 
ποιον από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. 
Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε 
ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας
 πεταμένος, ο δε των Ορθοδόξων στο στήθος της.

Η εμφάνιση της αγίας Ευφημίας στο Γ. Παΐσιο



Ἡ ἁγία Εὐφηµία!

Ὁ Γέροντας, διηγήθηκε τό ἑξῆς: «Εἶχα γυρίσει ἀπό τόν κόσµο, ὅπου εἶχα βγῆ γιά
 ἕνα ἐκκλησιαστικό θέµα. Τήν Τρίτη , κατά ἡ ὥρα 10 τό πρωΐ, ἤµουν
 µέσα στό Κελλί µου καί ἔκανα τίς Ὧρες. Ἀκούω χτύπηµα στήν πόρτα 
καί µιά γυναικεία φωνή νά λέη: «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡµῶν…». 
Σκέφθηκα: «Πῶς βρέθηκε γυναίκα µέσα στό Ὄρος;». 
Ἐν τούτοις ἔνιωσα µιά θεία γλυκύτητα µέσα µου καί ρώτησα:– Ποιός εἶναι;

– Ἡ Εὐφηµία, ἀπαντᾶ.» Σκεφτόµουν, «ποιά Εὐφηµία; 
Μήπως καµµιά γυναίκα ἔκανε καµµιά τρέλα καί ἦρθε µέ ἀνδρικά στό Ὄρος; 
Τώρα τί νά κάνω;». Ξαναχτυπᾶ. Ρωτάω: «Ποιόςεἶναι;». «Ἡ Εὐφηµία», 
ἀπαντᾶ καί πάλι. Σκέφτοµαι καί δέν ἀνοίγω. Στήν τρίτη φορά πού χτύπησε, 
ἄνοιξε µόνη της ἡ πόρτα, πού εἶχε σύρτη ἀπό µέσα.
 Ἄκουσα βήµατα στόν διάδροµο. Πετάχτηκα ἀπό τό
 Κελλί µου καί βλέπω 
µιά γυναίκα µέ µανδήλα. Τήν συνώδευε κάποιος, 
πού ἔµοιαζε
µέ τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος ἐξαφανίσθηκε. 
Παρ᾿ ὅλο πού ἤµουν σίγουρος ὅτι δέν εἶναι τοῦ πειρασµοῦ, 
γιατί λαµποκοποῦσε, τήν ρώτησα ποιά εἶναι.

˙– Ἡ µάρτυς Εὐφηµία, ἀπαντᾶ.

– Ἄν εἶσαι ἡ µάρτυς Εὐφηµία, ἔλα νά προσκυνήσουµε
 τήν Ἁγία Τριάδα. 
Ὅ,τι κάνω ἐγώ νά κάνης καί σύ.

Μπῆκα στήν Ἐκκλησία, κάνω µιά µετάνοια λέγοντας:

«Εἰς τό ὄνοµα τοῦΠατρός». Τό ἐπανέλαβε µέ µετάνοια.
 «Καί τοῦ Υἱοῦ». 
«Καί τοῦ Υἱοῦ», εἶπε µέ ψιλή φωνή.

– Πιό δυνατά, ν᾿ ἀκούω, εἶπα καί ἐπανέλαβε δυνατώτερα».

Ὕστερα κάθησε ἡ Ἁγία στό σκαµνάκι καί ἐγώ στό
 µπαουλάκι καί µοῦ ἔλυσε
 τήν ἀπορία πού εἶχα (στό ἐκκλησιαστικό θέµα).».
 Μετά µοῦ διηγήθηκε τήν ζωή της. 
Ἤξερα ὅτι ὑπάρχει µιά ἁγία Εὐφηµία, 
ἀλλά τόν βίο της δέν τόν ἤξερα. Ὅταν µοῦ διηγεῖτο
 τά µαρτύριά της, 
ὄχι ἁπλῶςτά ἄκουγα, ἀλλά σάν νά τά ἔβλεπα˙ 
τά ζοῦσα. Ἔφριξα! Πά, πά, πά!

– Πῶς ἄντεξες τέτοια µαρτύρια; ρώτησα.

– Ἄν ἤξερα τί δόξα ἔχουν οἱ Ἅγιοι, θά ἔκανα ὅ,τι µποροῦσα
 νά περάσω πιό µεγάλα µαρτύρια.

Μετά ἀπ᾿ αὐτό τό γεγονός γιά τρεῖς µέρες δέν µποροῦσα
 νά κάνω τίποτα.

Σκιρτοῦσα καί συνεχῶς δόξαζα τόν Θεό. Οὔτε νά φάω, οὔτε τίποτα… 
συνεχῶς δοξολογία».

------------------------------------------------------------------------------
Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου,
σελίδες: 224-228
Εκδοσις Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος.

πηγή: https://antexoume.wordpress.com
http://epanastasilae.blogspot.com/2018/07/blog-post_24.html