Η ευχή του Ιησού είναι πολύτιμη σαν ξίφος...

 

«Άν βλέπεις ότι δεν έχεις γαλήνη, αλλά στεναχώρια, να ξέρεις ότι υπάρχει μέσα σου κάτι ατακτοποίητο και πρέπει να το βρείς, για να το διορθώσεις»

"Για να ταπεινούμεθα, έστω και χωρίς την θέλησή μας, ο Κύριος οικονόμησε και τούτο: Κανείς δεν μπορεί να βλέπει τα τραύματά του, όπως τα βλέπει ο πλησίον του. Έτσι είμεθα υποχρεωμένοι να χρεωστούμε την θεραπεία μας όχι στον εαυτόν μας, αλλά στον πλησίον και στον Θεόν.

Αν, ακούγοντας την υψηλή πολιτεία των Αγίων, κινηθείς από θείο ζήλο και επιθυμήσεις να τη μιμηθείς, βάλε αρχή και ζήτα από τον Θεό να σ’ ενισχύσει, συμβουλεύει κάποιος Πατήρ. Αν τελειώσεις το έργο που άρχισες, χρεώστα ευγνωμοσύνη σ’ Εκείνον που σου χάρισε τη δύναμη.
Αν πάλι δεν τα καταφέρεις να τελειώσεις, αναγνώρισε την αδυναμία σου και ταπεινώσου. Θεώρησε τον εαυτό σου ανίκανο, φτωχό σε αρετή κι ανυπομόνητο.
Κατάκρινε τον που άρχισε κάτι καλό και δε κατόρθωσε να το τελειώσει. Έτσι, ταπεινωμένος τουλάχιστον, υπάρχει ελπίδα να σωθείς".

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

«Αν βλέπεις ότι δεν έχεις γαλήνη, αλλά στεναχώρια, να ξέρεις ότι υπάρχει μέσα σου κάτι ατακτοποίητο και πρέπει να το βρεις, για να το διορθώσεις. Κάνεις ας υποθέσουμε ένα σφάλμα, στεναχωριέσαι, αλλά δεν το εξομολογείσαι. Σου συμβαίνει μετά ένα ευχάριστο γεγονός και νιώθεις χαρά. Αυτή η χαρά σκεπάζει τη στεναχώρια για το σφάλμα σου και σιγά-σιγά το ξεχνάς, δεν το βλέπεις επειδή καπακώθηκε από τη χαρά. Αλλά εκείνο εσωτερικά δουλεύει…».

Άγιος Γέροντας Παϊσιος

-----------------

https://hristospanagia3.blogspot.com/2021/03/blog-post_715.html
Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com

Γερο-Ενώχ ο Ρουμάνος Αγιορείτης Μοναχός - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Γι αὐτό στό λέω, νά τό λές στούς Ἕλληνες...Θά σώζονται, φτάνει νά λένε δύο προσευχές.

 

Το 2015 εξομολογηθηκα για τελευταία φορά στον γέροντα τής Ιερας μονής Αγίου Αντωνίου στήν έρημο τής Αριζόνα, τονπ. ΕΦΡΑΙΜ. Στην διάρκεια της εξομολογησης μου είπε δύο φορές το εξής.

" Ένας άνθρωπος ανέβηκε στον ουρανό και μίλησε με τον Χριστό. Του είπε:

- Κύριε πρέπει να το κάνεις ποιο εύκολο για τους ανθρώπους να σώζονται. Είναι πολύ αδύναμοι και πέφτουν εύκολα στήν αμαρτία. 

Ο Χριστος του είπε:

- Θα σώζονται, φτάνει να λένε δύο προσευχές. Η μία έχει πέντε λέξεις και η άλλη τέσσερις λέξεις.

Και μέτρησε στα δάχτυλα του τις δύο προσευχές :

"Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με και το Παναγία Θεοτόκε σωσον ημάς".

Μου το είπε δύο φορές. 

Τον ρώτησα:

- Να το λέω στους Έλληνες γέροντα;

Μου απάντησε:

- Γι αυτό στο λέω, να το λες στους Έλληνες.

Άγιος Παΐσιος: Ο φθόνος κάνει τον άνθρωπο φιδένιο και δαγκώνει ανθρώπους και φαρμακώνει, ενώ οι άνθρωποι που έχουν αγάπη και καλοσύνη, μοιάζουν με τους Αγγέλους

 March 2, 2021

Ο φθόνος κάνει τον άνθρωπο φιδένιο και δαγκώνει ανθρώπους και φαρμακώνει, ενώ οι άνθρωποι που έχουν αγάπη και καλοσύνη, μοιάζουν με τους Αγγέλους, που μεταφέρουν χαρά και αγαλλίαση, όπου και εάν βρεθούν. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ο άγγελος και το κρεμύδι…
π. Κάλλιστος Ware Διοκλείας

Στους Αδελφούς Καραμάζωφ περιλαμβάνεται μια λαϊκή ιστορία, σχετικά με μια ηλικιωμένη γυναίκα που δεν έζησε σωστά και μετά θάνατο βρέθηκε σε μια λίμνη από φωτιά. Ο φύλακας Άγγελός της προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε για να την βοηθήσει. Η μόνη καλή πράξη όμως που θυμόταν ότι έκανε αυτή η γυναίκα όταν ζούσε, ήταν που είχε δώσει κάποτε από τον κήπο της ένα κρεμμύδι, σε μια ζητιάνα. Πήρε λοιπόν ο άγγελος το κρεμμύδι, είπε στη γυναίκα να πιαστεί απ’ αυτό κι άρχισε να την τραβά έξω από τη λίμνη.

Μέσα στη λίμνη όμως δεν ήταν μόνη της. Όταν οι άλλοι είδαν τι συνέβαινε, μαζεύτηκαν τριγύρω και κρεμάστηκαν πάνω της με την ελπίδα να συρθούν κι αυτοί έξω μαζί της. Τότε όμως η γυναίκα, με τρόμο και αγανάκτηση, άρχισε να τους κλωτσά. «Αφήστε με», φώναξε. «Εμένα τραβά έξω, όχι εσάς. Δικό μου είναι το κρεμμύδι, όχι δικό σας». Τη στιγμή που το είπε αυτό, το κρεμμύδι έσπασε στα δύο και η γυναίκα έπεσε πίσω, μέσα στη λίμνη. Και εκεί μέσα καίγεται μέχρι σήμερα.
Εάν η ηλικιωμένη γυναίκα έλεγε μόνο, «αυτό είναι το κρεμμύδι μας», δεν θα αποδεικνυόταν άραγε αρκετά δυνατό για να τους τραβήξει όλους έξω από τη φωτιά;
Μόλις όμως είπε «είναι δικό μου, όχι δικό σας», έγινε κάτι λιγότερο από άνθρωπος. Με το να αρνηθεί το μοίρασμα, αρνήθηκε την προσωπικότητα της. Ο γνήσιος άνθρωπος, πιστός στην εικόνα της τρισυπόστατης Θεότητας, είναι αυτός που πάντοτε λέει όχι «εγώ», αλλά «εμείς», όχι «δικό μου» αλλά «δικό μας».

Η προσευχή που ο Υιός του Θεού μας δίδαξε αρχίζει με το «Πάτερ ημών» κι όχι «Πάτερ μου». Αυτό που έκανε την πρώτη αποστολική κοινότητα των Χριστιανών στα Ιεροσόλυμα να ξεχωρίσει, ήταν ακριβώς η πράξη της μοιρασιάς. «Ήσαν δε προσκατερούντες τη διδαχή των αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταίς προσευχαίς (…) πάντες δε οι πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά» (Πραξ. 2:42-4). Ως Χριστιανοί δεκαεννιά αιώνες αργότερα, πόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε να ανακτήσουμε αυτή την αίσθηση της κοινωνίας, να ξαναμάθουμε πως να μοιραζόμαστε το κρεμμύδι. (π. Κάλλιστος Ware Διοκλείας: Το Μυστήριο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου)

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η απουσία του φθόνου μεταξύ των αγίων είναι ένα εκπληκτικό και υπέροχο φαινόμενο. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επιτρέπουν φθόνο να αγγίξει τις καρδιές τους, αλλά, με όλες τις δυνάμεις τους, εργάζονται στην εξύψωση των συντρόφων τους και στην ταπείνωση του εαυτού τους. Σε μια περίπτωση, όταν Άγιος Ιλαρίων  της Παλαιστίνης επισκέφθηκε τον άγιο Αντώνιο στην Αίγυπτο, ο άγιος Αντώνιος αναφώνησε: «Καλώς ήλθε ο αυγερινός, που ανατέλλει το πρωῒ!” Και ο άγιος Ιλαρίων του απάντησε: «Χαίρε και υγίαινε, λαμπρέ στύλε που στηρίζεις την οικουμένη!”
Όταν κάποιοι μακάρισαν τον άγιο Μακάριο σαν μοναχό, ο άγιος απάντησε: «Αδελφοί, με συγχωρείτε, εγώ δεν είμαι μοναχός, αλλά έχω δει μοναχό!”
Όταν κάποιοι είπαν στον αββα Σισωη ότι είχε φτάσει στα ίδια μέτρα τελειότητας, όπως ο Άγιος Αντώνιος, ο Σισωης απάντησε: “Αν είχα μια μόνο σκέψη όπως ο Αντώνιος, θα ήμουν όλος πύρινος.”
orthodox.cn/prologue/January28.htm

https://iconandlight.wordpress.com/