Σε τέτοιο δε βαθμό είναι η αποξένωσή μας από το πραγματικό πνεύμα της Εκκλησίας ώστε μας είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβουμε ότι υπάρχει «κάτι άλλο» στη Μεγάλη Σαρακοστή — κάτι χωρίς το οποίο όλες αυτές οι διατάξεις χάνουν πολύ από το νόημά τους.
Αυτό το «κάτι άλλο» μπορούμε θαυμάσια να το περιγράψουμε σαν μια «ατμόσφαιρα», σαν ένα «κλίμα» μέσα στο οποίο μπαίνει κανείς, και πάνω απ’ όλα σαν μια κατάσταση του νου, της ψυχής και του πνεύματος η οποία για επτά εβδομάδες διαπερνά ολόκληρη τη ζωή μας.
Ας τονίσουμε ακόμα μια φορά ότι ο σκοπός της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι να μας επιβάλει πιεστικά μερικές τυπικές υποχρεώσεις, αλλά να «μαλακώσει» την καρδιά μας τόσο ώστε να μπορεί ν’ ανοιχτεί στις πραγματικότητες του πνεύματος, ν’ αποκτήσει την εμπειρία της κρυμμένης «δίψας και πείνας» για επικοινωνία της με τον Θεό.
Αυτή η «ατμόσφαιρα» της Μεγάλης Σαρακοστής, αυτή η ανεπανάληπτη «κατάσταση του νου» δημιουργείται βασικά με τη λατρεία, με τις ποικίλες εναλλαγές που παρουσιάζονται στη λειτουργική ζωή αυτής της περιόδου. Θεωρούμενες κάθε μια χωριστά αυτές οι εναλλαγές μπορεί να μας φανούν σαν ακατανόητες ρουμπρίκες (τυπικές διατάξεις), σαν επίσημοι κανονισμοί που εξωτερικά φαίνονται προσκολλημένοι στον τύπο αλλά αν τις εξετάσουμε σαν σύνολο μας αποκαλύπτουν και μας μεταδίδουν το πνεύμα της Μεγάλης Σαρακοστής: μας κάνουν να δούμε, να νιώσουμε και να βιώσουμε τη «χαρμολύπη» που είναι το πραγματικό μήνυμα και το δώρο της Μεγάλης Σαρακοστής.
Μπορεί κανείς να πει, χωρίς να υπερβάλει, ότι οι πνευματικοί πατέρες και οι ιεροί υμνογράφοι, που συνέθεσαν τους ύμνους του Τριωδίου και οι οποίοι λίγο λίγο οργάνωσαν τη γενική δομή για όλες τις ακολουθίες της Μεγάλης Σαρακοστής, οι οποίοι στόλισαν τη λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων με μια ειδική ομορφιά που τόσο της ταιριάζει, διαθέτουν μια θαυμαστή κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής.
Αυτοί πραγματικά ήξεραν την τέχνη της μετάνοιας και, κάθε χρόνο στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, κάνουν αυτή την τέχνη προσιτή σε όποιον από μας έχει αυτιά για ν’ ακούει και μάτια για να βλέπει.
Είπαμε ότι η γενική εντύπωση είναι αυτό που λέμε «χαρμολύπη». Όταν κάποιος, έστω και αν έχει περιορισμένες γνώσεις για τη λατρεία, μπει στην Εκκλησία όσο διαρκούν οι ακολουθίες της Μεγάλης Σαρακοστής, σχεδόν αμέσως — είμαι βέβαιος — θα καταλάβει αυτή την κάπως αντιφατική έκφραση. Από τη μια μεριά, μια κάποια ήρεμη θλίψη διαποτίζει την ακολουθία: τα άμφια είναι σκούρα, οι ακολουθίες διαρκούν περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως και είναι πιο μονότονες, σχεδόν δεν υπάρχει κίνηση.Τα αναγνώσματα και οι ψαλμοί εναλλάσσονται, αλλά παρ’ όλα αυτά φαίνεται σαν να μη «συμβαίνει» τίποτε:
Σε τακτά διαστήματα ο ιερέας βγαίνει από το ιερό και λέει πάντοτε την ίδια σύντομη ευχή και όλο το εκκλησίασμα συνοδεύει κάθε αίτηση αυτής της προσευχής με μετάνοιες. Έτσι για αρκετή ώρα στεκόμαστε σ’ αυτή τη μονοτονία, σ’ αυτή την ήρεμη θλίψη.
Αλλά κατόπιν αρχίζουμε να νιώθουμε ότι ακριβώς αυτή η παράταση και η μονοτονία μας χρειάζεται αν θέλουμε ν’ αποκτήσουμε εμπειρία από την κρυμμένη, και κατ’ αρχήν απαρατήρητη «επίδραση» της ακολουθίας.
Σιγά σιγά αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ή μάλλον να αισθανόμαστε ότι αυτή η θλίψη στην πραγματικότητα είναι «ευθυμία» ότι μια μυστηριώδης μεταμόρφωση πρόκειται να συμβεί μέσα μας.
Είναι σαν να φτάνουμε σ’ ένα μέρος όπου οι θόρυβοι και οι αναστατώσεις της ζωής του δρόμου και όλων όσων συνήθως γεμίζουν τις μέρες ακόμα και τις νύχτες μας, δεν έχουν δικαίωμα εισόδου, σ’ ένα μέρος όπου αυτά δεν έχουν καμιά δύναμη.
Όλα όσα μας φαίνονται υπερβολικά σημαντικά, ώστε να γεμίζουν το μυαλό μας, όλη αυτή η κατάσταση αγωνίας που μας έγινε ουσιαστικά δεύτερη φύση, εξαφανίζονται και αρχίζουμε να νιώθουμε ελεύθεροι, ανάλαφροι και ευτυχισμένοι.
Δεν είναι η θορυβώδης και επιφανειακή ευτυχία που πηγαινοέρχεται είκοσι φορές τη μέρα και είναι πολύ εύθραυστη και φευγαλέα, αλλά είναι η βαθιά ευτυχία, που έρχεται όχι από μια συγκεκριμένη και ειδική αιτία αλλά από την ψυχή μας που έχει, σύμφωνα με τα λόγια του Dostoyevsky, «αγγίξει έναν άλλο κόσμο». Και αυτό που άγγιξε είναι καμωμένο από φως, ειρήνη και χαρά, από μια ανέκφραστη εμπιστοσύνη.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί οι ακολουθίες πρέπει να έχουν μεγάλη χρονική διάρκεια και να είναι κάπως μονότονες. Καταλαβαίνουμε ότι, απλούστατα, είναι αδύνατο να περάσουμε από μια συνηθισμένη κατάσταση του νου, καμωμένη σχεδόν αποκλειστικά από αναστατώσεις, συνωστισμό και φροντίδες και να φτάσουμε σ’ αυτή τη νέα κατάσταση χωρίς πρώτα να ηρεμήσουμε και χωρίς να αποκαταστήσουμε μέσα μας ένα βαθμό εσωτερικής σταθερότητας.
Να γιατί εκείνοι που βλέπουν τις ακολουθίες της Εκκλησίας μόνο στα πλαίσια των «υποχρεώσεων» και που πάντοτε ρωτούν για το λιγότερο δυνατό («πόσο συχνά πρέπει να πάμε στην Εκκλησία; Κάθε πότε πρέπει να προσευχόμαστε;») δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν την αληθινή φύση της λατρείας, η οποία έχει σκοπό να μας μεταφέρει σ’ ένα διαφορετικό κόσμο — στον κόσμο της Παρουσίας του Θεού! Εκεί όμως μας μεταφέρει σιγά σιγά γιατί η πεσμένη μας φύση έχει χάσει την ικανότητα να μπαίνει στον κόσμο αυτό φυσικά.
Έτσι, όσο βιώνουμε αυτή τη μυστηριώδη ελευθερία, όσο γινόμαστε «ανάλαφροι και ειρηνικοί», η μονοτονία και η θλίψη των ακολουθιών αποκτούν μια καινούργια σημασία, μεταμορφώνονται. Μια εσωτερική ομορφιά τις φωτίζει σαν την πρωινή ηλιαχτίδα που, ενώ ακόμα στην κοιλάδα είναι σκοτάδι, στις βουνοκορφές αρχίζει να φωτίζει. Αυτό το «φως» και η κρυφή χαρά έρχονται από τα επαναλαμβανόμενα «αλληλούια», από ολόκληρη τη μουσική απόχρωση της λατρείας της Μεγάλης Σαρακοστής.
Αυτό που στην αρχή παρουσιάστηκε σαν μονοτονία τώρα αποκαλύπτεται σαν ειρήνη· ό,τι ακουγόταν σαν θλίψη βιώνεται τώρα σαν την εντελώς πρώτη κίνηση της ψυχής να ξαναβρεί το χαμένο βάθος της. Γι’ αυτό και ο πρώτος στίχος του «αλληλούια» διακηρύττει κάθε πρωί στη διάρκεια της Σαρακοστής: «εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς σε, ο Θεός, διότι φως τα προστάγματά σου επί της γης».
«Χαρμολύπη» λοιπόν είναι: η θλίψη για την εξορία μου, για την καταστροφή που έχω κάνει στη ζωή μου· είναι η χαρά για την παρουσία του Θεού και τη συγγνώμη Του, η χαρά για την ξαναγεννημένη επιθυμία για τον Θεό, η ειρήνη από την επιστροφή στο σπίτι. Αυτή ακριβώς είναι η ατμόσφαιρα της λατρείας στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Τέτοια είναι η πρώτη και γενική επίδρασή της στην ψυχή μου.
--------------------------------------------------------------------
Alexander Schmemann
Μεγάλη Σαρακοστή πορεία προς το Πάσχα
Μετάφραση από το Αγγλικό: Ελένη Γκανούρη
Αθήνα 1999
Τίτλος πρωτοτύπου: Great Lent, Journey to PaschaΠρώτη έκδοση: 1969 από το St. Vladimir’s Seminary PRESS
--------------------------------------------------------
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018
Πόσο δίκιο έχετε Σεβασμιώτατε!
Η ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
ΜΑΣ ΒΑΛΛΕΤΑΙ!
_____Από της 9ης Φεβρουαρίου ε.έ.
μια νέα ολομέτωπη και, συγχρόνως, ασεβέστατη επίθεση εναντίον της
αμωμήτου ημών Πίστεως, ενεργείται! Στο Θέατρο «ΑΚΡΟΠΟΛ» των Αθηνών παίζεται το
θεατρικό έργο «Jesus Christ Superstar» !
_____ΑΛΛΑ ΚΑΙ της Εκκλησιαστικής
Διοικήσεως, της ΔΙΣ!
______Τα υπόλοιπα ας τα ρυθμίσει ο
Θεός!
kampanokrousia: Βέροια : Ομιλία Ιερομoνάχου π. Αντίπα Αγιορείτο...
kampanokrousia: Βέροια : Ομιλία Ιερομoνάχου π. Αντίπα Αγιορείτο...: Την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε...
Η προσευχή της ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ για συγχώρεση αμαρτιών και την προστασία μας από ΠΕΙΝΑ, ΘΑΝΑΤΙΚΟ και άλλη βλάβη ψυχής και σώματος.
"...Κύριε, Θεέ των όλων και Δημιουργέ πάσης Κτίσεως......χάρισε την άφεση των αμαρτιών όλων εκείνων που θέλουν να οικοδομήσουν Εκκλησία στο όνομα της δούλης Σου (Μαρίνας) για να λειτουργούν εκεί προσευχόμενοι, ή εκείνων που γράφουν το μαρτύριο της αθλήσεώς μου και το διαβάζουν με πίστη, μνημονεύοντας το όνομα της δούλης Σου (Μαρίνας) και έχουν πνευματική καρποφορία κατά τη δύναμη του ο καθένας και όσοι διακονούν τον τάφο που κατοικεί το σώμα μου όπου εμαρτύρησα για την αγάπη Σου, συγχώρεσε τις αμαρτίες τους κατά το μέτρο της πίστης τους και να μην τους αγγίξει κολασμένο χέρι, ούτε πείνα, ούτε θανατικό ούτε άλλη βλάβη ψυχής ή σώματος. Και όσοι με γιορτάζουν δοξολογούντας (τον Θεό) με πίστη και σου ζητήσουν σωτηρία και έλεος μέσα από μένα χάρισέ τους σε αυτό τον κόσμο τα αγαθά Σου, ώστε να πορεύονται με αυτάρκεια και αξίωσέ τους της επουρανίου Βασιλείας Σου. Αμήν!
«Αναρχε, αθάνατε άχρονε, ακατάληπτε και ανεξιχνίαστε Κύριε, Θεέ των όλων και Δημιουργέ πάσης Κτίσεως, προνοητά και Σωτήρ όλων, όπου εις Σε ελπίζουσι, ευχαριστώ Σοι, όπου με έφερες εις την ώραν ταύτην και ήγγισα εις τον στέφανον της δικαιοσύνης Σου.
Υμνώ και ευλογώ την αναρίθμητον ευσπλαχνίαν και φιλανθρωπίαν Σου, όπου ηθέλησας να με συντάξης με τους εκλεκτούς δούλους Σου. Επίβλεψον και τώρα επ’ εμέ την ταπεινήν, Δέσποτα Θεέ, Κύριε του ελέους, Παντοκράτωρ και παντοδύναμε, επάκουσον της προσευχής μου και πλήρωσον μου τα αιτήματα εις έπαινον
Και τιμήν και δόξαν του υπεραγίου και προσκυνητού Σου ονόματος, χάρισαι την άφεσιν των αμαρτιών όλων εκείνων, όπου θέλουν οικοδομήσει Εκκλησίαν εις το όνομα της δούλης Σου, να λειτουργούν εις αυτήν προσευχόμενοι, ή γράφουσι το μαρτύριον της αθλήσέως μου, και το αναγινώσκουσι μετά πίστεως, μνημονεύοντες το όνομα της δούλης σου και καρποφορούσι το κατά δύναμιν όλων αυτών, λέγω όσοι θεραπεύουσι το οικητήριον του σώματός μου, όπου εμαρτύρησα δι’ αγάπην Σου, συγχώρησον τας αμαρτίας κατά το μέτρον της πίστεως αυτών και μη εγγίση χείρ κολαστήριος, ούτε πείνα, ουδέ θανατικόν ή άλλη βλάβη ψυχής ή σώματος.
Και όσοι με θέλουν εορτάσει δοξολογούντες μετά πίστεως και Σου ζητήσουν σωτηρίαν και έλεος διά μέσου μου, χάρισαι τους εις τούτον τον κόσμο τα αγαθά Σου, να πορεύωνται προς αυτάρκειαν και αξίωσον αυτούς και της επουρανίου Βασιλείας Σου. Οτι Συ ει μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος, και των αγαθών δοτήρ εις τους αιώνας, Αμήν.».
-----------------------------------------------------------------
Η προσευχή της Αγίας Μαρίνας πριν τον αποκεφαλισμό της
Το βρήκαμε εδώ:
Ξεκίνησε μερική επιστράτευση σε κρίσιμες ειδικότητες;;;
Φίλος
αλεξιπτωτιστής 48 ετών με έξτρα ειδικότητα ανιχνευτής μας ανακοινώσε ότι τον
κάλεσαν να παρουσιαστεί την Τρίτη στο Μεγάλο Πεύκο με τα χαρτιά του και ρούχα
για δυο μέρες….
Άλλος φίλος μας
γνωστοποίησε ότι υψηλόβαθμος στρατιωτικός γνωστός του στη Μυτιλήνη του
γνωστοποίησε ότι περιμένουν μεγάλο θερμό επεισόδιο μέσα στο Μάρτιο το όποιο
μπορεί να είναι συνδυασμένο με επεισόδιο στη Θράκη….
Αν όντως
ισχύουν οι πληροφορίες τότε επιβεβαιώνεται η πληροφορία του άρθρου Ξεσκονίζονται φύλλα πορείας, φάκελοι Γ και όλα τα σχέδια
επιστρατεύσεως στο ΓΕΕΘΑ
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018
Οι θησαυροί!
...και ο μάρτυρας της Εικονομαχίας
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ-ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ-ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Κάρα Οσίου Στεφάνου νέου ομολογητού φέρουσα
το θανατηφόρο χτύπημα του μαρτυρίου του την περίοδο της Εικονομαχίας.
Στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας εκτός από τα Άχραντα Πάθη του Κυρίου μας (τμήμα από τον σπόγγο, το αγκάθινο στεφάνι, τη χλαμύδα και τον Τίμιο Σταυρό Του) δώρα της Δυναστείας των Παλαιολόγων προς τον ανεψιό τους, ιδρυτή της Μονής, και τοπικό Άγιο, τον Όσιο Λεόντιο, του οποίου επίσης φυλάσσεται το σεπτό σκήνωμα δωρήθηκε ακόμη από τους Παλαιολόγους και η κάρα του Αγίου Στεφάνου του νέου ομολογητού, που εμαρτύρησε την εποχή της Εικονομαχίας και πάνω στην τίμια κεφαλή του είναι εμφανές το θανατηφόρο χτύπημα, όπως φαίνεται στη φωτογραφία, που δέχτηκε ο άγιος από εικονομάχους κατά το βασανιστήριό του, το οποίο έδωσε μεν τέλος στη ζωή του αλλά του χάρισε τον χρυσό στέφανο του μαρτυρίου.
Γράφει ο συναξαριστής: "Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων, όχι μόνο δε συμμορφώθηκε με τις αυτοκρατορικές διαταγές, αλλά και χαρακτήρισε αιρετικούς τους εικονομάχους βασιλείς. Καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο, ο όποιος ήλπιζε με την προσωπική του επιβολή, όταν τον έφερνε μπροστά του, να δαμάσει το φρόνημα του Στεφάνου. Συνέβη όμως το αντίθετο. Ο Στέφανος, από τους ανθρώπους με «πολλὴν παῤῥησία ἐν πίστει τήν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Α' προς Τιμόθεον, γ' 13), δηλαδή με πολλή παρρησία και θάρρος στο να διακηρύττει την πίστη που ομολογούν όσοι είναι σε κοινωνία με τον Ιησού Χριστό, ήλεγξε αυστηρά κατά πρόσωπο τον Κοπρώνυμο. Αυτός τότε τον έκλεισε στη φυλακή και μετά από μέρες διέταξε να τον θανατώσουν. Αφού, λοιπόν, τον έβγαλαν από την φυλακή, άρχισαν να τον λιθοβολούν και να τον κτυπούν με βαρεία ρόπαλα. Ένα ισχυρό κτύπημα στο κεφάλι έδωσε τέλος στη ζωή του Στεφάνου (το 767 μ.Χ.). Κατόπιν το σώμα του το έριξαν στη θάλασσα, αλλά ευλαβείς χριστιανοί που το βρήκαν όταν τα κύματα το έφεραν στην παραλία, το έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή." http://www.saint.gr/3098/saint.aspx
# # #
Η ευλογία και η χάρη του ομολογητού αγίου, σήμερα ημέρα εορτής της Ορθοδοξίας μας για την αναστήλωση των αγίων εικόνων να στηρίζει όλους μας στον αγώνα της πίστεως!
Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής!
-------------------------------------------------------------Κάθισμα
Τῶν Μοναστῶν ὑπογραμμὸς ἀνεδείχθης, τῶν Ἀθλητῶν καλλωπισμὸς ἀνεφάνης, δι' ἀμφοτέρων Στέφανε κοσμούμενος· ὅθεν ἀξιάγαστε, καὶ διπλοῦς τοὺς στεφάνους, ἔλαβες ἀσκήσεως, καὶ ἀθλήσεως Πάτερ. Ἀλλ' ἐκτενῶς Χριστὸν ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν σὲ ὑμνούντων, ἱκέτευε Στέφανε.
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------
@ Πνευματικά δικαιώματα - επιμέλεια - φωτογραφίες - σύνταξη: Ιστολόγιο Αγιοπνευματικά-Eva Armi
Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018
Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018
Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018
Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018
-Γέροντα, πως θα μπορέσω την Σαρακοστή να αγωνισθώ περισσότερο στην εγκράτεια;
Αγιος Γέροντας Παΐσιος: Ο αγώνας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
-Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;
-Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει.
Πήγε μία φορά σέ ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στήν αρχή τής Σαρακοστής καί κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά.
Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό καί τόν δικαιολόγησε. Ήρθε μετά καί μού είπε:
«Δέν τόν παρεξηγώ, Πάτερ. Ήταν βλέπεις από τό τριημέρι!». Άν τό τριημέρι πού έκανε ήταν πνευματικό θά είχε μία γλυκύτητα πνευματική καί θά μιλούσε στόν άλλο μέ λίγη καλοσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωϊστικά τόν εαυτό του νά κάνει Τριήμερο, καί γι’ αυτό όλα τού έφταιγαν.
-Γέροντα, τί νά σκέφτομαι τήν Σαρακοστή;
-Τό Πάθος, τήν θυσία τού Χριστού νά σκέφτεσαι. Άν καί εμείς οι μοναχοί πρέπει συνέχεια νά ζούμε τό Πάθος τού Χριστού, γιατί… μάς βοηθούν σ’ αυτό κάθε μέρα τά διάφορα τροπάρια, όλες οι Ακολουθίες.
Τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία γιά νά αγωνισθούμε καί νά συμμετέχουμε εντονότερα στό σωτήριο Πάθος τού Κυρίου μας, μέ μετάνοια καί μέ μετάνοιες, μέ εκκοπή τών παθών καί μέ ελάττωση τών τροφών, από αγάπη πρός τόν Χριστό.
Άν αξιοποιήσουμε, όσο μπορούμε, τό πνευματικό αυτό στάδιο μέ τίς πολλές προϋποθέσεις καί δυνατότητες πού μάς δίνονται, γιά νά πλησιάσουμε περισσότερο στόν Εσταυρωμένο Χριστό, γιά νά βοηθηθούμε από Αυτόν καί νά χαρούμε τήν Αγία Ανάσταση αλλοιωμένοι πνευματικά, αφού θά έχουμε ζήσει πνευματικότερα τήν Μεγάλη Σαρακοστή.
Εύχομαι καλή δύναμη τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιά νά ανεβείτε στόν Γολγοθά κοντά στόν Χριστό, μαζί μέ τήν Παναγία καί τόν Προστάτη σας Άγιο Ιωάννη τόν Θεολόγο, γιά νά συμμετάσχετε στό φρικτό Πάθος τού Κυρίου μας. Αμήν.
Από τό βιβλίο τού Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, «Περί Προσευχής».
Λατρεία κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή και Χαρμολύπη
Alexander Schmemann
Για πολλούς, αν όχι για τους περισσότερους από τους ορθόδοξους χριστιανούς, η Μεγάλη Σαρακοστή αποτελείται από έναν περιορισμένο αριθμό από τυπικούς κανόνες και διατάξεις όπου κυρίως επικρατεί το αρνητικό στοιχείο, όπως είναι: αποχή από ορισμένα φαγητά, απαγόρευση της ψυχαγωγίας, του χορού και ίσως κάθε θεάματος.
Το βρήκαμε εδώ: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/
Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018
Νηστεία και σε πνευματικό επίπεδο
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ορίζουν τη νηστεία ως αποχή μεν από τις λιπαρές τροφές και την χορτασία αλλά και στις πνευματικές διαστάσεις:
- Αποφυγή κατάκρισης.
- Αποκοπή θελήματος.
- Πάλαισμα με τα πάθη, τα κοινά σε κάθε άνθρωπο αλλά και αυτά πού ξεχωριστά τυραννούν τον καθένα μας.
- Συγχωρητικότητα και καταλλαγή.
- Ελεημοσύνη πλέρια και διακονία θυσιαστική των εμπερίστατων .
- Διανομή του περισσεύματος από την εγκράτεια μας στους φτωχούς.
- Σιωπή ευεργετική, πού οδηγεί στην ταπείνωση και την αποφυγή αμαρτίας.
- Λιτότητα και απλότητα στην εμφάνιση και τον δημόσιο βίο.
- Αποφυγή κάθε αδίκου συγγραφής και συναλλαγής.
- Αποκατάσταση αδικίας και δικαίωση του πτωχού και του πένητος.
- Προσευχητικός βίος και συχνή καταφυγή στα ιερά μυστήρια της Εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας.
- Εντρύφηση στις εκκλησιαστικές ακολουθίες και συχνότητα επίσκεψης στον Ναό
- Πνευματικές μελέτες
- Φυλακή αισθήσεων
- Στάση ενώπιον του αιωνίου Κριτηρίου κάθε στιγμή
- Αγρυπνία με προσευχή και μελέτη
- Ικανοποίηση και ευγένεια στους υφισταμένους
- Διακονία και θυσία
- Συνδιαλλαγή με πνευματικούς ανθρώπους, από τους οποίους ωφελούμαστε
- Αποφυγή καθε αμαρτίας αλλά και κάθε ούδέτερου πράγματος πού δεν βλάπτει αλλά ούτε και ωφελεί.
Ο χριστιανός δηλαδή μέσα στο κλίμα των αγίων νηστειών, πρέπει να έχει τη συνείδηση πώς ιερουργεί ο ίδιος την κάθε στιγμή και ώρα σε μια μυστική θεία λειτουργία, πού αφορά όλο το πλαίσιο των ευαγγελικών και πατερικών εντολών και συμβουλών.
Να δρα, να σκέφτεται και να ζεί ως ναός του Θεού, μέσα σε έναν οικουμενικό ναό της δόξας και του ελέους του Θεού.
-----------------------------------------------------------
Το βρήκαμε στο face book
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018
Νηστεία: Τα αλάδωτα από τη Γερόντισσα Φεβρωνία & το κόψιμο του ταχινιού
Ένα βήμα πριν την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, να δώσει ο Θεός δύναμη και ευλογία σε όλους μας, για να ασκηθούμε στο στάδιο των αρετών με την κατά Χριστόν μετάνοια, ταπείνωση και εγκράτεια, επιδιώκοντας το χαροποιόν πένθος. ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!
Η κατά Θεόν νηστεία, που σκοπό έχει την εγκράτεια και την τιθάσευση της γαστριμαργίας, ελευθερώνει τις πνευματικές μας δυνάμεις και βοηθάει στον αγώνα και στην προσευχή μας για την ένωσή μας με τον Κύριο.
Η νηστεία δεν αποτελεί εργαλείο εξόντωσης του σώματος, όπου κατοικεί το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, που πήραμε με το Άγιο Βάφτισμα. Η νηστεία δεν είναι σωματοκτόνος αλλά παθοκτόνος.
Γι΄αυτό με διάκριση πορευόμαστε και με την καθοδήγηση των πνευματικών κρατώντας ισορροπίες και αποφεύγοντας φθοροποιές και υπερβολικές τακτικές.
Με την νηστεία ο νους - το μάτι της ψυχής - καθαρίζεται, εξαγνίζεται και έρχεται πιο κοντά στο φως του Χριστού διαλύοντας τα σκοτάδια της προσωπικής μας κόλασης. Η κάθαρση της ψυχής από τις αμαρτίες επιτελείται όταν ο πιστός νηστεύει συνειδητά. Άλλωστε ο Κύριος με το παράδειγμά του, νηστεύοντας και προσευχόμενος, επιβεβαίωσε την εντολή Του ότι μόνο με νηστεία και προσευχή θα καθαριστεί το γένος τούτο των ανθρώπων.
Ό,τι μπορεί να φέρει ωφέλεια στο στάδιο της νηστείας, που ανοίγεται για φέτος από την Καθαρή Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018, με σκοπό την ψυχοσωματική μας κάθαρση και την πνευματική μας πρόοδο, είναι καλοδεχούμενο.
Στα πλαίσια αυτά μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία για τη διατροφή μας στη νηστεία αντλούμε από το βιβλίο της Γερόντισσας Φεβρωνίας της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου Σερρών ΤΑ ΑΛΑΔΩΤΑ-ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΤΑΧΙΝΙ.
Στα πλαίσια αυτά μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία για τη διατροφή μας στη νηστεία αντλούμε από το βιβλίο της Γερόντισσας Φεβρωνίας της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου Σερρών ΤΑ ΑΛΑΔΩΤΑ-ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΤΑΧΙΝΙ.
Ως γνωστόν το ταχίνι και το σουσάμι, από το οποίο προέρχεται, αποτελούν τα καλύτερα υποκατάστατα και τις βασικές πηγές πρόσληψης ασβεστίου για τις νηστείες, κατά τις οποίες απαγορεύονται τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Είναι πολύ σημαντικό για θέματα υγείας, όπως π.χ. η οστεοπόρωση.
Το κομμένο ταχίνι μπορεί να αποτελέσει για τα νηστίσιμα φαγητά μας, ιδαίτερα τα αλάδωτα, πηγή πρωτεινών και αναγκαίων για τον οργανισμό θρεπτικών συστατικών.
Συνάμα τα αλάδωτα φαγητά νοστιμίζουν και γίνοται θρεπτικότερα με την προσθήκη του κομμένου ταχινιού, όπως περιγράφεται παρακάτω:
ΒΑΣΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΟΨΙΜΑΤΟΣ ΤΑΧΙΝΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΤΙΣΙΜΑ
ΤΑΧΙΝΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ - ΚΟΨΙΜΟ ΤΑΧΙΝΙΟΥ
Για να μην κόβετε καθημερινά ταχίνι μπορείτε να κόψετε το ταχίνι της εβδομάδας, να χωρίσετε σε τάπερ τη δόση του ταχινόζουμου για κάθε σας φαγητό και να το διατηρείτε στο ψυγείο ή στην κατάψυξη για να το χρησιμοποιείτε τις ημέρες που θέλετε να το μαγειρέψετε.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Για σούπες, ρύζι, πιλάφι: 10 κούπες νερό 1 1/2 κούπα ταχίνι
Για μαγειρευτά κατσαρόλας και φούρνου: 12 κούπες νερό 2 1/2 κούπες ταχίνι.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βράζουμε το νερό σε κατσαρόλα. Μόλις πάρει βράση ρίχνουμε το ταχίνι ανακατεύοντας καλά για να μην κολλήσει επί 15-20 λεπτά. Το ταχίνι στην κατσαρόλα αρχίζει να κόβει(όψη κομμένου γάλακτος) αφήνοντας στο κάτω μέρος μια πηχτή μάζα ενώ επάνω μένει το ταχινόζουμο.
Παίρνουμε τρυπητό συρματερό με ψιλές τρύπες και στραγγίζουμε το ταχινόζουμο σε καθαρή κατσαρόλα τη δε πηχτή μάζα την πετάμε.
Με το ταχινόζουμο μαγειρεύουμε όλα τα αλάδωτα φαγητά μας αλλά και τα λαδερά συμπληρώνοντας ανάλογο νερό σε κάθε συνταγή.
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΥΓΟΛΕΜΟΝΟ
Για να αυγοκόψουμε ένα φαγητό βάζουμε μισή κούπα ταχίνι κανονικό, προσθέτουμε λίγο - λίγο τον χυμό από ένα λεμόνι χτυπώντας πάντα με πιρούνι και στο τέλος προσθέτουμε 1 1/5 κούπα ζεστό ζωμό από το φαγητό λίγο λίγο πάλι, μέχρι να ασπρίσει το ταχίνι, οπότε είναι έτοιμο να το προσθέσουμε στο φαγητό (αγκινάρες, λαχανοντολμάδες, κολοκυθάκια γεμιστά κτλ).
Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018
ΝΕΟ ψυχωφελέστατο βιβλίο του Αρχ. Σάββα Αγιορείτου: Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ μεταπατερική ἀγαπολογία
Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ μεταπατερική ἀγαπολογία
Ακριβής αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του πατρός Σάββα:http://hristospanagia3.blogspot.gr/
"Σύν Θεῷ καί μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί πάντων τῶν Ἁγίων ὁλοκληρώθηκε καί κυκλοφορήθηκε τό νέο μας βιβλίο:
ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΓΑΠΗ Ή ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ;
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀπαντᾶ...,
Σχῆμα 14Χ20,5
Σελίδες: 349
*Παραγγελίες καθημερινά στό 6979338328 (11.00-15.00) ἐκτός Σαββάτου Κυριακῆς καί μεγάλων ἑορτῶν
ἤ στο ἠλ. ταχυδρομεῖο: hristospanagia@yahoo.gr - Τιμή 12 εὐρώ
ΤΑ ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΣ
Εορτή Αγ. Θεοδώρου, πολιούχου Μυτιλήνης
Ο
Θεόδωρος γεννήθηκε το 1774 στο Νεοχώριο της Κωνσταντινούπολης εξ ου και το
επώνυμο «Βυζάντιος». Οι γονείς του ονομάζονταν Αναστάσιος και Σμαραγδή και είχε
τουλάχιστον άλλα δυο αδέρφια, τον Αντώνιο και τον Γεώργιο. Ο τελευταίος
χειροτονήθηκε και έγινε μητροπολίτης Αδριανουπόλης με το όνομα Γρηγόριος.
Ο Θεόδωρος από πολύ νέος μαθήτευσε ζωγράφος στο πλευρό ενός χριστιανού ζωγράφου που εργαζόταν στα ανάκτορα του Σουλτάνου. Εκεί επηρεάστηκε κι έγινε μουσουλμάνος. Τρία χρόνια αργότερα, όταν μια επιδημία πανώλης θέριζε τον πληθυσμό της Πόλης, μεταμελήθηκε και επιχείρησε να φύγει κρυφά από τα ανάκτορα πηδώντας τον ψηλό τοίχο. Αλλά έγινε αντιληπτός και έκτοτε τελούσε υπό την προσοχή των φρουρών.
Όμως, αυτός είχε πάρει την απόφασή του. Με τη βοήθεια ενός φίλου του, που ήταν γουναράς στο επάγγελμα, προμηθεύτηκε ναυτικά ρούχα και προσποιούμενος ότι μεταφέρει σταμνιά βγήκε από την πύλη χωρίς να γίνει αντιληπτός. Πήγε στην παραλία και με πλοιάριο μετέβη στο σπίτι κάποιας θείας του. Εκεί μετά από λίγες ημέρες εξομολογήθηκε σε κάποιον ιερέα και έλαβε ξανά το χρίσμα με το άγιο μύρο.
Κατόπιν μεταμφιεσμένος και κρυφά από τους Τούρκους που τον αναζητούσαν, δραπέτευσε στη Χίο, όπου βρήκε καταφύγιο σε ένα μοναστήρι κοντά στο Βροντάδο. Εκεί γνωρίστηκε με τον πρώην επίσκοπο Κορίνθου Μακάριο και το μοναχό Νεόφυτο, τους αποκαλούμενους «κολλυβάδες».
Έχοντας τύψεις για την αρνησιθρησκία του αποφάσισε να μεταβεί στη Μυτιλήνη και να ομολογήσει στις τουρκικές αρχές ότι ξανάγινε Χριστιανός. Αφού κοινώνησε, ντύθηκε με τούρκικα ρούχα και έχοντας επίγνωση τι τον περιμένει, αποχαιρέτησε με δάκρυα το Νεόφυτο που τον είχε συνοδεύσει ως τη Μυτιλήνη. Παρουσιάστηκε στον κριτή της πόλης και αποκήρυξε τον μουσουλμανισμό πετώντας από πάνω του τα ρούχα και το οθωμανικό σαρίκι. Αμέσως συνελήφθη από τους Τούρκους.
Βασανίστηκε φρικτά, του προσφέρθηκαν δώρα για να αλλάξει γνώμη αλλά εκείνος έμεινε πιστός στην απόφασή του. Τελικά απαγχονίστηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1795.
Ο νεομάρτυρας Θεόδωρος ο Βυζάντιος είναι πολιούχος της Μυτιλήνης και στην πόλη αυτή φυλάσσεται το λείψανό του.
Η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 14 Φεβρουαρίου και η ανακομιδή των λειψάνων του την Κυριακή του Παραλύτου.
Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018
"Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζῃ νὰ βλέπῃ κάτι, ποὺ πρῶτα δὲν τὸ διέκρινε καὶ ἄλλοι δὲν τὸ διακρίνουν ακόμη, ἔχει ἀρχίσει ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ του".
Στάρετς Βαρσανούφιος
Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με τον αμαρτωλόν. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ πρέπει νὰ τὴν λέμε ὁλόκληρη. Χωρὶς νὰ τὴν περικόπτωμε. Αὐτὴν τὴν παρακαταθήκη μας ἔδωσαν οἱ ἅγιοι Γέροντες. Καὶ ὁ τόνος νὰ πέφτῃ στὴν τελευταία λέξη: «τὸν ἁμαρτωλόν». Σκοπὸς τῆς προσευχῆς αὐτῆς εἶναι πάντοτε ἕνας: ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ».
Τὸ πρῶτο σας ἔργο, μόλις ξυπνήσετε, νὰ εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Καὶ τὰ πρῶτα σας λόγια της εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ.
Ὅταν σᾶς ἔρχωνται λογισμοί, μὴ προσπαθῆτε νὰ τοὺς διώξετε ἀνοίγοντας ἕνα λογικὸ διάλογο μαζί τους. Χτυπᾶτε τους ἐπάνω στὴν Πέτρα. Πέτρα εἶναι ὁ Χριστός. Τὸ Ὄνομά Του. Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Δὲν εἶναι στὸ χέρι σας, νὰ μὴ τοὺς δεχθῆτε. Τοὺς λογισμοὺς τοὺς διώχνει μόνο τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ.
Ὅταν ἡ προσευχὴ – συμβαίνει μερικὲς φορὲς – γίνεται χωρὶς προσοχὴ καὶ μηχανικά, μὴν ἀπογοητεύεσθε. Τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἁγιάζεται ἀκόμη καὶ τὸ στόμα μας.
Κάθε ἡμέρα, τὸ βράδυ, νὰ ἐλέγχετε τὸν ἑαυτό σας. Καὶ νὰ μετανοῆτε γιὰ τὶς ἁμαρτίες σας. Ὁ ἔλεγχος τῆς ζωῆς μας μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀδυναμίας μας καὶ σὲ μετάνοια.
Εἶναι δυνατὸ νὰ προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος, ποῦ ἔχει νοῦ διασκορπισμένο;
Ἡ ζωὴ τῆς νήψης καὶ προσοχῆς διευκολύνει τὴν προσευχὴ καὶ μᾶς φέρνει κοντὰ στὸ Θεό.
Στὴν ἁγία γραφὴ βλέπομε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν τοὺς ἀγαπάει τοὺς δειλούς.
Δὲν κάνει νὰ θυμώνωμε ἐναντίον ἐκείνων, ποὺ μᾶς προκαλοῦν λύπη. Εἶναι οἱ καλύτεροι εὐεργέτες μας.
Γιατί δὲν λέγει ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Θεὸς ἀντιπαθεῖ τοὺς πόρνους, ἢ ἄλλους ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ τοὺς ὑπερηφάνους; Ἐπειδὴ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἰδιότητα τῶν δαιμόνων. Ἐπειδὴ ὁ ὑπερήφανος εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο συγγενὴς τοῦ διαβόλου.
Θανάσιμη εἶναι ἡ ἁμαρτία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν μετανοῇ γι᾿ αὐτήν... Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ψυχή, ποὺ ἔχει νεκρωθῆ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ εἶναι ἀνίκανη νὰ ἰδῆ τὴν αἰώνια μακαριότητα.
Ἡ γυναῖκα δὲν ζῇ χωρὶς πίστη. Ἡ ἀπιστία γιὰ τὴν γυναῖκα εἶναι πρόσκαιρη. Καὶ ξαναγυρίζει στὴν πίστη, στὸ Θεό. Διαφορετικὰ γρήγορα διαλύεται.
Δὲν μποροῦμε νὰ εἰσδύσωμε μὲ τὴν δική μας δύναμη στὸ ἐσωτερικὸ νόημα τῶν γεγονότων. Αὐτὸ εἶναι δώρημα ἄνωθεν. Ἂν ὅμως βαδίζετε αὐτὸ τὸν δρόμο, τότε θὰ μπορέσετε νὰ εἰσδύσετε στὸ νόημα τῶν γεγονότων, μόνο μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ.
Τότε θὰ ἰδῆτε καὶ κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτά, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος στὸν Ναθαναήλ.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζῃ νὰ βλέπῃ κάτι, ποὺ πρῶτα δὲν τὸ διέκρινε καὶ ἄλλοι δὲν τὸ διακρίνουν οὔτε τώρα, ἔχει ἤδη ἀρχίσει ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ του.
Ἀπερίγραπτα βάσανα περιμένουν τοὺς ἁμαρτωλοὺς στὸν ᾅδη. Ὅπως καὶ ἀπερίγραπτη μακαριότητα περιμένει τοὺς δικαίους.
Ὅλοι ψάχνουν γιὰ τὸν Θεό. Σκοπὸς δικός μας εἶναι νὰ βροῦμε τὸν Θεό... Μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Οἱ ἅγιοι πατέρες μας λένε, πὼς μία πρόγευσις τῆς γεέννης γίνεται ἐδῶ στὴν γῆ, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τῆς αἰώνιας μακαριότητας. Οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀρχίζουν νὰ αἰσθάνονται τὴν τιμωρία τοῦ ᾅδη, καὶ οἱ δίκαιοι τὴν χαρά. Μὲ μία διαφορά: ὅτι καὶ οἱ δυὸ στὴν μέλλουσα ζωὴ θὰ εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερα. Ἀναμφισβήτητα...
Χωρὶς ἀγάπη στὸν Κύριο, οὔτε μακαριότητα μποροῦμε νὰ ἀποκτήσωμε, οὔτε παράδεισο...
Τὸ φῶς βρίσκεται στὸν παράδεισο. Καὶ εὐφραίνει τοὺς δικαίους ἐνῷ τὸ πῦρ, χωρὶς φῶς στὴν κόλαση καίει τοὺς ἁμαρτωλούς...
Ἡ φρίκη τῶν κολάσεων τοῦ ᾅδη εἶναι συνεχῶς στὴν σκέψη μου. Τὴν χρησιμοποιῶ γιὰ νὰ ταπεινώνομαι... Ἂς σηκωθοῦμε νὰ κάνωμε μία προσευχὴ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Κύριος ἀπὸ τὸ πῦρ τῆς κόλασης.
Εἶναι φανερό, πὼς ὅποιος διαβάζει τὴν Ἀποκάλυψη, ὅταν φθάση τὸ τέλος τοῦ κόσμου, θὰ εἶναι πραγματικὰ μακάριος. Γιατὶ θὰ καταλαβαίνει κάτι ἀπὸ αὐτά, ποὺ θὰ γίνονται τότε. Καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ ἑτοιμάζεται.
Ἡ ὁδὸς τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἡ πιὸ σύντομη. Καὶ ἡ πιὸ σωστή. Ἡ ὑπακοὴ εἶναι κάτι, ποὺ ξεπερνάει τὶς φυσικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτό, γιὰ τὴν τήρησή της ὁ Κύριος δίνει τὴν δύναμη.
«Ὁ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι». Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται, πὼς στὰ λόγια αὐτὰ ὑπάρχει μία ἀντίφαση. ... Στενὴ καὶ τεθλιμμένη εἶναι μόνο γιὰ κείνους, ποὺ μπαίνουν σ᾿ αὐτὴν μὲ τὸ ζόρι. Κατ᾿ ἀνάγκη. Χωρὶς δική τους ἐσωτερικὴ διάθεση. Γιὰ κάποιον ἄλλο λόγο. Ὄχι γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.
«Ἅμα ὑπάρχει ταπείνωση, ὑπάρχουν ὅλα. Καὶ ὅταν ταπείνωση δὲν ὑπάρχει, δὲν ὑπάρχει τίποτε. Ἔστω κι ἂν ὁ ἄνθρωπος κάνει θαύματα».
«Ἡ θρησκευτικότητα μεταδίδεται κληρονομικά».
«Ὁ ἐχθρὸς τὸ φθονεῖ, ὅταν μας βλέπῃ νὰ ἔχουμε μεταξύ μας ἐπικοινωνία μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἀγάπη ἐν Χριστῷ. Καὶ προσπαθεῖ νὰ σπείρῃ ἔχθρα καὶ διχόνοια ἐπειδὴ μισεῖ τὸ καλό... Ἡ καλή μας πράξη νὰ φανερώνωμε τοὺς λογισμούς μας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, θὰ διαλύση τὴν κακία του».
«Οἱ θλίψεις, ποὺ μᾶς ἔρχονται ἡ μία ἐπάνω στὴν ἄλλη, σταλμένες ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι σημεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς. Ὁ σκοπὸς τῆς κάθε μίας εἶναι διαφορετικός. Μᾶς τὶς στέλνει, ἢ γιὰ νὰ μᾶς κόψῃ κάτι κακό, ἢ γιὰ νὰ μᾶς φρονηματίσῃ ἢ γιὰ νὰ μᾶς δοξάσῃ στὴν μέλλουσα ζωὴ πιὸ πολύ, ἢ γιὰ νὰ μᾶς τιμωρήσῃ γιὰ παλαιότερες ἁμαρτίες μας. Ὅλοι βαστάζουν τὸ σταυρό τους. Καὶ σεῖς τὸν δικό σας... Βαστάζετε τὸν! Τουλάχιστον μὲ τὸ ἕνα σας δακτυλάκι!... Βαστᾶτε τον. Εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν σωτηρία ὅλων...
«Τὸ κύριο στοιχεῖο στὴν προσευχὴ εἶναι ἡ ὑπομονή. Ὁ ἐχθρὸς προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀποσπάση τὸν μοναχὸ ἀπὸ τὴν εὐχή. Ἡ ἐπιτυχία ἔγκειται στὴν συνέχιση τῆς εὐχῆς μὲ ὑπομονή».
-----------------------------------------------
Μανούσος Σταματάκης
face book
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)