'Ενα κόσμημα της εκκλησιαστικής υμνογραφίας μας
Δοξαστικό εσπερινού Κυριακής Απόκρεω
Ὅταν τίθωνται θρόνοι, καὶ ἀνοίγωνται βίβλοι, καὶ Θεὸς εἰς κρίσιν
καθέζηται, ὢ ποῖος φόβος τότε! Ἀγγέλων παρισταμένων ἐν φόβῳ, καὶ ποταμοῦ πυρὸς
ἕλκοντος, τί ποιήσομεν τότε οἱ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις ὑπεύθυνοι ἄνθρωποι; Ὅταν δὲ
ἀκούσωμεν καλοῦντος αὐτοῦ, τοὺς εὐλογημένους τοῦ Πατρὸς εἰς βασιλείαν,
ἁμαρτωλούς δὲ ἀποπέμποντος εἰς κόλασιν, τίς ὑποστήσεται τὴν φοβερὰν ἐκείνην
ἀπόφασιν; Ἀλλὰ μόνε φιλάνθρωπε Σωτήρ, ὁ Βασιλεὺς τῶν αἰώνων, πρὶν τὸ τέλος
φθάσῃ, διὰ τῆς μετανοίας ἐπιστρέψας ἐλέησόν με.
Όταν στήνονται θρόνοι και ανοίγονται βίβλοι και ο Θεός κάθεται για να κρίνει ώ τι
φόβος τότε! Όταν παρίστανται με δέος οι άγγελοι και ποτάμια φωτιάς έλκουν, τι
θα κάνουμε τότε οι υπεύθυνοι για πολλές αμαρτίες άνθρωποι; Όταν μάλιστα Τον
ακούσουμε να καλεί τους ευλογημένους στην βασιλεία του Πατέρα και να
αποπέμπει τους αμαρτωλούς στην κόλαση ποιος θα αντέξει τη φοβερή εκείνη
απόφαση; Αλλά μόνε φιλάνθρωπε Σωτήρα, ο Βασιλεύς των Αιώνων, πριν να φτάσει το
τέλος, ελέησόν με τον επιστρέψαντα με μετάνοια.
***
Στιχηρά κατανυκτικά ιδιόμελα του Χρυσάφου, καλωπισμένα~Όταν τίθωνται θρόνοι
και ανοίγωνται βίβλοι
και ανοίγωνται βίβλοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου