O Xριστός ιατρός, προσφέρει το μόνο φάρμακο θεραπείας των ανθρωπίνων νοσημάτων

ΣΥΜΦΩΝΑ  με παρατήρηση του Αγίου Ειρηναίου: "Ο Κύριος ήλθεν ιατρός των κακώς εχόντων". 

Δηλαδή ο Κύριος ήλθε ως ιατρός των ασθενών.

Πράγματι ο ίδιος ο Κύριος διακηρύσσει δημοσίως: "Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ΄ οι κακώς έχοντες".

Δηλαδή, δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς  αλλά οι άρρωστοι.

Ού γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν". 

Και "Πάντως ερείτε μοι την παραβολήν ταύτην · ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν".

Δηλαδή, ασφαλώς  θα μου πείτε τη γνωστή παροιμία· ιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου.

Και ακόμη: "Πνεύμα Κυρίου επ΄εμέ ... απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν.

Δηλαδή,  Πνεύμα Κυρίου σε μένα... με έχει στείλει για να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη διδασκαλία του Χριστού περί Εαυτού, οι Πατέρες και η Παράδοση της Εκκλησίας στο σύνολό της βλέπουν στο πρόσωπο του Χριστού έναν ιατρό σταλμένο από τον Πατέρα  για να θεραπεύσει τους νοσούντες από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος ανθρώπους και να οδηγήσει την ανθρώπινη φύση στην επανεύρεση της αρχέγονης υγείας της.

Πριν τη Σάρκωση του λόγου ο Θεός ήδη εθεωρείτο ως "ο ιώμενος πάσας τας νόσους". Κατά τους Πατέρες, οι Προφήτες -ιδιαίτερα ο Μωυσής- στάλθηκαν από το Πνεύμα του Θεού ως ιατροί για να περιθάλψουν τον άρρωστο από την αμαρτία Ισραήλ. Δεν κατάφεραν όμως να κάνουν κάτι λόγω της βαρύτητας της νόσου και του βάθους του τραύματος, που προσέβαλλαν την ξεπεσμένη ανθρωπότητα.

Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος παρατηρεί: "Έτσι τα κατασκεύασε ο εχθρός με την πτώση του Αδάμ, ώστε να τραυματίσει και να σκοτίσει τον εσωτερικό άνθρωπο, τον κυρίαρχο νου του που βλέπει τον Θεό. Στράφηκαν λοιπόν οι οφθαλμοί του στις αμαρτίες και τα πάθη, αποκλεισθέντες από τα ουράνια αγαθά, ώστε να μην είναι δυνατόν σε κανέναν να θεραπευτεί. Την ψυχήν που τραυματίστηκε εξαρχής με το αθεράπευτο τραύμα των παθών της κακίας κανείς ούτε από τους Δίκαιους ούτε από ΤΟΥς Πατέρες ούτε από τους Προφήτες ούτε  από τους Πατριάρχες μπόρεσε να θεραπεύσει.

Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας παρατηρεί ακριβώς, όπως και ο Μέγας Αντώνιος ότι ο νόμος δόθηκε στους ανθρώπους από τους Προφήτες ως μέσο θεραπείας αλλά δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσει διαρκές και δραστικό φάρμακο, λόγω της σοβαρότητας του τραύματος.

Σύμφωνα με τον Ωριγένη οι ίδιοι οι Άγγελοι επιθυμούσαν να προσφέρουν την αρωγή τους στους ανθρώπους και να τους δώσουν την υγεία θεραπεύοντάς τους από τις νόσους. Βοηθούσαν λοιπόν τους ανθρώπους . ¨Όμως όπως συνέβη και με τους Προφήτες οι άγγελοι αποδείχτηκαν ανίσχυροι εξαιτίας της αρνητικής θέλησης των ανθρώπων να θεραπευτούν στο μέτρο των δυνάμεών τους.

Ιατρός και χειρουργός με επιδεξιότητα και ικανότητα ανάλογη της σημασίας των νόσων και των τραυμάτων του ανθρώπου άρμοζε στην ανθρώπινη φύση, όπως επισημαίνει ο Άγιος Ιωάννης Σιναϊτης. 

Μόνο ο Χριστός, όντας Θεός,  γενόμενος άνθρωπος και παραμένοντας καθόλα Θεός, μπορεί να αποτελέσει το δραστικό φάρμακο της θεραπείας. 

Ο Χριστός κινούμενος από ευσπλαχνία για το ανθρώπινο γένος και αποκρινόμενος στην κραυγή ικεσίας των προφητών και της σύναξης των αγίων, στάλθηκε στον κόσμο ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων τονίζει:"Ο Πατήρ εξαπέστειλεν τον Υιόν Αυτού, τον Κύριον ουρανόθεν ιατρόν".

Ομολογήσωμεν του βασιλέως και ιατρού την παρουσίαν. Ο γαρ βασιλεύς Ιησούς ιατρεύειν μέλλων, λέντιον (ιερατικό ένδυμα) ανθρωπότητος περιζωσάμενος εθεράπευσε το νοσούν. 

Κάλλιστος οία τις ιατρός, συμπαθής συμπεριφέρεται ταις ημετέραις ασθενείαις.

Ο Άγιος Αμμωνάς γράφει ότι ο Πατέρας απέστειλε τον Υιό του, ώστε να θεραπεύσει όλες τις ατέλειες, ασθένειες και νόσους των ανθρώπων.

Ο Μέγας Αντώνιος λέγει: Το τραύμα ήταν ανίατο· κανένα δημιούργημα δεν μπορούσε να το θεραπεύσει παρά μόνο ο Μονογενής Υιός, το απαύγασμα της δόξης και ο χαρακτήρας της υπόστασης του Πατέρα.

Αυτός ο Σωτήρας είναι ένας συνετός ιατρός". 

Επιμέλεια ανάρτησης: evarmi

-----------------------------------------------------------

Προσαρμοσμένο απόσπασμα-απάνθισμα από το βιβλίο:
Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ
JEAN  CLAUDE  LARCHET
Εισαγωγή στην ασκητική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας
ΤΟΜΟΣ Α΄
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ