Κάποιοι εἴσαστε τό πρωί πού εἴπαμε γιά τόν Ἅγιο Δημήτριο. Πότε γιορτάζει ὁ Ἅγιος Δημήτριος;
- Σήμερα.
Σήμερα. Τί ἦταν ὁ Ἅγιος Δημήτριος;
- Πολιοῦχος τῆς Θεσσαλονίκης.
Πολιοῦχος τί θά πεῖ;
- Προστάτης.
Προστάτης τῆς πόλεως τῆς Θεσσαλονίκης. Ἀλλά γιατί νά εἶναι αὐτός προστάτης καί νά μήν εἶναι κάποιος ἄλλος;
- Γιατί ἐδῶ μεγάλωσε καί.....
Ναί. Ποιός εἶναι ὁ τίτλος του, ὁ ἐκκλησιαστικός τίτλος; Πῶς τόν λένε;
Μεγαλομάρτυς! Τί θά πεῖ μεγαλομάρτυς; Ξέρετε;
- Ὅτι μαρτύρησε μέ μεγάλα βασανιστήρια, πολλά βασανιστήρια.
Ναί… Δέν πέρασε πολλά βασανιστήρια, ἀλλά εἶχε μιά πολύ σπουδαία ζωή. Ξέρετε, ἄν ἦταν μικρός ἤ μεγάλος στήν ἡλικία; Πόσο χρονῶν ἤτανε πού ἔδωσε τή ζωή του γιά τόν Χριστό;
Μικρός ἦταν, νέος. Πολύ νέος. Ἦταν πολύ μορφωμένος, ἱκανός στά στρατιωτικά καί ὁ Μαξιμιανός, πού ἦταν Αὐτοκράτορας, τοῦ ἔδωσε ἕνα ἀξίωμα. Δηλαδή τόν ἔκανε διοικητή, στρατηγό. Ἀνθύπατος λεγότανε ἐκείνη τήν ἐποχή αὐτό τό ἀξίωμα. Ἀλλά δέν ἤξερε ὅτι ἦταν χριστιανός. Πῆγε μιά ἐκστρατεία καί γυρνώντας, κάποιοι πού θέλανε νά κάνουν ζημιά στόν Ἅγιο Δημήτριο, πῆγαν καί εἶπαν στόν Αὐτοκράτορα, ξέρεις, αὐτός πού τόν τίμησες, εἶναι χριστιανός καί διδάσκει στά μικρά παιδιά, στούς νέους καί στούς ἀνθρώπους τῆς Θεσσαλονίκης νά πιστέψουν στόν Χριστό. Καί πράγματι ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἦταν κατηχητής. Σέ μία στοά στήν Θεσσαλονίκη, πού λεγόταν Χαλκευτική, ἐκεῖ μέσα μάζευε τά παιδάκια καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους καί τούς ἔκανε μάθημα, τούς ἔλεγε γιά τόν Χριστό καί σιγά-σιγά ἡ Θεσσαλονίκη γινότανε χριστιανική, γιατί τότε ἦταν εἰδωλολατρική πόλη κι αὐτή.
Τόν κάλεσε λοιπόν ὁ Μαξιμιανός καί τοῦ λέει:
- Γιατί δέν ἦρθες νά μέ ὑποδεχτεῖς; Ἐγώ σοῦ ἔκανα τόση τιμή!
- Ἐγώ σέ τιμῶ, τοῦ λέει, ἀλλά δέν μπορῶ νά πῶ ὅτι εἶσαι καί πάνω ἀπό τόν ἀληθινό Θεό. Πάνω ἀπ΄ ὅλα τιμῶ τόν ἀληθινό Θεό.
- Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός; τοῦ λέει. Δέν εἶναι ὁ Δίας καί αὐτοί οἱ θεοί πού ξέρουμε ἐμεῖς;
- Ὄχι, λέει. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Χριστός.
Ὁμολόγησε, λοιπόν, τόν Χριστό καί ὁ Αὐτοκράτορας ἤθελε νά τόν σκοτώσει. Ἀλλά μέχρι νά τοῦ πάρει τή ζωή, τόν ἔβαλε σ’ ἕνα ὑπόγειο, σ’ ἕνα λουτρό βρώμικο, μέσα σέ ἀκαθαρσίες. Ἐκεῖ τόν φυλάκισε. Μόλις μπῆκε μέσα σ’ ἐκεῖνο τόν μεγάλο βρώμικο χῶρο, ἕνας μεγάλος σκορπιός πῆγε νά τόν δαγκώσει. Ἦταν μιά τέχνη τοῦ διαβόλου αὐτή. Ὁ Ἅγιος ὅμως τόν σταύρωσε καί ἐξαφανίστηκε ὁ σκορπιός.
Ἐνῶ ἔμενε ἐκεῖ, τόν ἐπισκέφτηκε ἕνας νέος, ὁ Νέστορας, ὁ ὁποῖος πῆρε εὐλογία ἀπό τόν Ἅγιο νά πάει νά παλέψει μέ τόν Λυαῖο. Τί ἦταν ὁ Λυαῖος; Ἦταν ἕνας βάρβαρος πού τόν εἶχε μαζί του ὁ Μαξιμιανός. Ἦταν παλαιστής καί σκότωνε πολύ κόσμο, αὐτούς πού πήγαιναν νά τόν ἀντιμετωπίσουν, νά παλέψουν μαζί του. Καί ὁ Μαξιμιανός ἔπαιρνε δόξα ἔχοντας τόν Λυαῖο μαζί του.
Καί λέει ὁ Νέστορας δέν εἶναι ὡραῖο πράγμα αὐτό, ἐγώ θά πάω νά τόν νικήσω. Πράγματι πῆγε στόν Ἅγιο Δημήτριο καί τοῦ λέει βοήθησέ με νά παλέψω μέ τόν Λυαῖο. Καί ὁ Ἅγιος τοῦ εἶπε νά πάει. Τοῦ εἶπε καί τήν προφητεία «Καί τόν Λυαῖο θά νικήσεις καί γιά τόν Χριστά θά μαρτυρήσεις».
Πράγματι πῆγε στό στάδιο. Ὅλοι τόν λυπόντουσαν... ἕνα μικρό παιδάκι σχεδόν ἦταν. Πολύ μικροκαμωμένος ἦταν μπροστά στό θηρίο τόν Λυαῖο. Τοῦ λέγανε -καί ὁ ἴδιος ὀ Αὐτοκράτορας- «λυπήσου τή ζωή σου, μήν πᾶς». Κι ἐκεῖνος ἔλεγε, ὄχι ἐγώ θέλω νά πάω. Ὅρμησε λοιπόν ὁ Λυαῖος νά τόν χτυπήσει, νά τόν διαλύσει. Τότε ἔκανε μιά κίνηση ἐπιδέξια καί τοῦ ξέφυγε καί τοῦ κάρφωσε τό ξίφος του στήν καρδιά. Πάει ὁ Λυαῖος, τόν σκότωσε. Προηγουμένως βέβαια εἶχε προσευχηθεῖ στόν Θεό. Καί εἶχε προσευχηθεῖ ἐπικαλούμενος καί τόν Ἅγιο Δημήτριο. Εἶπε «Θεέ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι». Παρακάλεσε δηλαδή καί τόν Ἅγιο Δημήτριο, τόν ἐπικαλέστηκε καί μέ τίς εὐχές τοῦ Ἁγίου νίκησε τόν Λυαῖο.
Τά ἔμαθε αὐτά ὁ Μαξιμιανός καί νόμιζε πώς ἔκανε κάποια μαγεία ὁ Ἅγιος Δημήτριος καί ἔτσι νίκησε ὁ φίλος του ὁ Νέστορας τόν Λυαῖο. Γι’ αὐτό ἔδωσε ἐντολή νά σκοτώσουν καί τόν Νέστορα καί τόν Ἅγιο Δημήτριο. Πράγματι πῆγαν καί τόν τρύπησαν μέ λόγχη στήν πλευρά. Ἡ λόγχη εἶναι σάν τό σπαθί, ἀλλά εἶναι πάνω σέ κοντάρι. Ὅπως ἔχει στήν εἰκόνα ὁ Ἅγιος Γεώργιος πού χτυπάει τόν δράκο.
- Ἀφοῦ τόν κάνανε μέ τήν λόγχη, ἔτσι κάνανε καί τόν Χριστό...
Ἀκριβῶς. Μέ τόν ἴδιο τρόπο τρύπησαν καί τήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ μας. Γι’ αὐτό μοιάζει τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου μέ τό μαρτύριο τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐπίσης ἦταν νέος, ὅπως καί ὁ Χριστός μας ἦταν νέος. Ἐπίσης, ἐξαιτίας τοῦ Ἁγίου Δημητρίου μετά ἡ πόλη τῆς Θεσσαλονίκης ἔγινε χριστιανική. Ὅπως ὁ Χριστός μας θυσιάστηκε καί μετά μέ τήν θυσία Του ἔκανε ὅλο τόν κόσμο χριστιανούς. Ὅσοι θέλανε βέβαια πάλι. Ἔτσι καί ἐκεῖ στή Θεσσαλονίκη μετά τόν θάνατο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου πολλοί γίνανε χριστιανοί.
Ὁ Ἅγιος αὐτός ἔκανε πολλά θαύματα καί κάνει, ἀλλά τώρα λιγότερα, γιατί οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν πολλή πίστη καί εὐλάβεια στόν Ἅγιο, ὅπως εἶχαν παλιότερα. Κι ἕνα ἀπό τά μεγάλα θαύματα πού ἔχει κάνει ὁ Ἅγιος εἶναι τό θαῦμα τῆς μυροβλυσίας. Ξέρετε τί θά πεῖ αὐτό; Ὅτι τό σῶμα του βγάζει μύρο, εὐωδία, ἕνα ὑγρό δηλαδή πού εὐωδιάζει. Αὐτό δέν εἶναι φυσικό πράγμα, εἶναι δῶρο ἀπό τόν Θεό. Παλιά, αὐτό τό μύρο ἦταν πάρα πολύ, σάν ποτάμι. Δηλαδή γέμιζαν μπουκάλια, λεκάνες μ’ αὐτό τό μύρο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τό ἔδιναν σ’ ὅλο τόν κόσμο. Τό βάζανε καί σέ κάτι μικρά μπουκαλάκια καί τό δίνανε εὐλογία. Πῶς παίρνουμε ἐμεῖς τώρα τό ἁγίασμα; Πᾶμε π.χ. στήν Ἁγία Παρασκευή καί παίρνουμε ἁγίασμα ἀπό τήν Ἁγία Παρασκευή. Ἔτσι ἔπαιρναν τό μύρο ἀπό τόν Ἅγιο Δημήτριο καί οἱ ἄνθρωποι, πολλοί ἀπό αὐτούς πού εἶχαν πίστη, γινόντουσαν καλά.
Ἐπίσης ἕνας φίλος τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὀνόματι Λοῦπος, μέ τό πού ἔγινε τό μαρτύριο καί πέθανε ὁ Ἅγιος, πῆρε ἀπό τό αἷμα μέ τό μαντήλι τοῦ Ἁγίου καί πῆρε καί τό δαχτυλίδι τοῦ Ἁγίου καί μ΄ αὐτά ἔκανε πάρα πολλά θαύματα. Μόλις τό ἔμαθε αὐτό ὁ Μαξιμιανός τόν σκότωσε καί τόν Λοῦπο. Ἔτσι ἔχουμε καί τόν Ἅγιο Λοῦπο μαζί μέ τόν Ἅγιο Δημήτριο καί τόν Ἅγιο Νέστορα. Ἀκόμα δύο ἁγίους δηλαδή.
Ὁ Ἅγιος αὐτός προστάτεψε καί τήν Κωνσταντινούπολη, ὅταν ἔγινε ἕνας μεγάλος σεισμός. Γι’ αὐτό σήμερα στήν Ἐκκλησία μας λέμε καί ἕνα τροπάριο γιά τόν σεισμό. Εἶναι ἐκεῖνος ὁ μεγάλος σεισμός πού ἔγινε στήν Κωνσταντινούπολη στά χρόνια τοῦ Λέοντα τοῦ Ἰσαύρου. Ἔγινε ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί ὁ Ἅγιος προστάτεψε τήν Κωνσταντινούπολη καί δέν καταστράφηκε, παρόλο πού ἦταν πάρα πολύ δυνατός σεισμός.
Τώρα θά σᾶς πῶ κάτι. Ξέρετε πῶς ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἔγινε Ἅγιος καί ἔφτασε νά δώσει τήν ζωή του γιά τόν Χριστό; Εἶναι εὔκολο πράγμα αὐτό; Τί λέτε; Ἐμεῖς, ἄς ποῦμε, ἄν ἔρθουν τώρα ἐδῶ οἱ τζιχαντιστές καί παίρνουν κεφάλια καί σοῦ λένε «Εἶσαι χριστιανός; Ἄν εἶσαι χριστιανός, θά πεθάνεις». Θά ἀντέξουμε; Ὁ Ἅγιος πῶς ἄντεξε; Πῶς ἔγινε μάρτυρας; Τί τόν βοήθησε; Τί λέτε;
- Ἡ πίστη πρός τόν Χριστό.
Εἶχε πολλή πίστη, ζωντανή πίστη. Τί θά πεῖ ζωντανή πίστη; Ἁπλῶς νά πιστεύουμε ὅτι ὑπάρχει ὁ Χριστός; Τό ἔχουμε πεῖ κι ἄλλη φορά. Τί θά πεῖ νά ἔχουμε ζωντανή πίστη, μεγάλη πίστη; Πῶς φαίνεται ὅτι ἔχουμε μεγάλη πίστη;
- .......................
Ὅταν δοξολογοῦμε. Ὅταν εἴμαστε ἕτοιμοι. Πῶς ὅμως εἴμαστε ἕτοιμοι; Ὅταν ὅλη μας ἡ ζωή εἶναι σύμφωνη μ’ αὐτά πού λέει ὁ Χριστός. Νά τηροῦμε αὐτά πού λέει ὁ Χριστός. Λέει ὁ Χριστός, ἄς ποῦμε, θά κάνουμε ὑπακοή στούς γονεῖς μας. Ἐμεῖς κάνουμε ὑπακοή ἤ κάνουμε παρακοή; Λέει ὁ Χριστός, θά πρέπει νά μήν κλέβουμε. Ἐμεῖς κλέβουμε; Ἤ λέει ὁ Χριστός νά μήν λέμε ψέματα, νά μήν λέμε κακές λέξεις. Τό κάνουμε; Λέει ὁ Χριστός νά προσευχόμαστε συνέχεια. Τό κάνουμε;
Ὁ Ἅγιος τό ἔκανε, προσευχόταν συνέχεια. Κι αὐτή ἡ συνεχής προσευχή τοῦ ἔδωσε τήν δύναμη μετά νά πεθάνει καί γιά τόν Χριστό. Αὐτή ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή μᾶς ἑνώνει μέ τόν Χριστό καί μᾶς δίνει τήν δύναμη νά ἀντιστεκόμαστε στούς δαίμονες καί στά ὄργανα τῶν δαιμόνων. Μετά δέν φοβᾶσαι τόν θάνατο. Γιατί; Ἐπειδή ἀγαπᾶς τόν Χριστό, λές, καί νά πεθάνω, τί θά γίνει; Θά πάω ποῦ; Στόν Χριστό πού ἀγαπάω! Αὐτός πού θά μοῦ πάρει τήν ζωή εἶναι καί εὐεργέτης μου! Δέν στενοχωριέμαι νά πεθάνω. Ὅταν ἔχω ζωντανή, γερή πίστη στόν Χριστό καί τοῦ μιλάω συνέχεια, μετά θέλω νά εἶμαι μαζί Του συνέχεια, ἔτσι δέν εἶναι; Αὐτή ἡ ζωντανή πίστη, δηλαδή, ἔχει μέσα της καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Νά κάνουμε βέβαια καί τίς ἄλλες ἐντολές πού λέει ὁ Χριστός, νά ζοῦμε μέ ταπείνωση, μέ μετάνοια, μέ ὑπακοή, μέ καθαρότητα. Δέν θά βλέπω κακά πράγματα, πονηρά πράγματα οὔτε θά ἀκούω οὔτε θά συζητάω τίποτα γιά αὐτά. Ὅλα αὐτά φανερώνουν ζωντανή πίστη. Ἔτσι λοιπόν ἔγιναν οἱ Ἅγιοι Ἅγιοι. Καταλάβατε;
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος εἶχε μέσα του συνέχεια τόν Χριστό μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν ὅλη του ζωή. Ὅλη του ἡ ζωή ἤτανε μιά μαρτυρία γιά τόν Χριστό.
- Αὐτό πού κάνουμε ὅμως μερικές φορές, δέν πρέπει νά τό κάνουμε.... νά πᾶμε ἐκεῖ μπροστά καί νά τοῦ ποῦμε νά μᾶς σκοτώσει...
Νά πᾶμε μόνοι μας νά τοῦ ποῦμε «σκότωσέ μας», δέν εἶναι σωστό. Ἀλλά ἄν ὅμως μᾶς πεῖ «ἄν εἶσαι χριστιανός, θά σοῦ πάρω τό κεφάλι», πρέπει νά ποῦμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί. Δέν θά πᾶμε μόνοι μας νά τοῦ ποῦμε σφάξε μας, γιά νά γίνουμε μάρτυρες. Αὐτό δέν ἐπιτρέπεται. Ἀλλά, ὅταν μᾶς προκαλέσει, ἐκεῖ πρέπει νά ὁμολογήσουμε.
Οἱ μεγάλοι τό καταλάβατε; Τό μαρτύριο, παιδιά, νά ξέρετε εἶναι καρπός τῆς ζωῆς. Ἅμα ἡ ζωή μας εἶναι σωστή, μετά μποροῦμε νά δώσουμε καί τήν ζωή μας γιά τόν Χριστό. Ἅμα ἡ ζωή μας δέν εἶναι σωστή, μετά θά δειλιάσουμε καί θά χάσουμε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Θυμάστε τόν Σαπρίκιο; Πού ἦταν παπάς κιόλας… καί ἐπειδή δέν ἤθελε νά συγχωρεθεῖ μέ ἕναν διάκο πού εἶχε μαλώσει, τί ἔγινε τελικά; Θυμάστε;
- Ἔφυγε ἡ Χάρη.
Καί τί ἔγινε; Στό τέλος ἀρνήθηκε τόν Χριστό, ἔ; Ἦταν ὁ δήμιος μέ τό χατζάρι πάνω ἀπ’ τό κεφάλι του καί λέει: «Τί πᾶς νά κάνεις τώρα;». «Θά σέ σφάξω», λέει, «γιατί εἶσαι χριστιανός». «Ὅχι», λέει, «δέν εἶμαι χριστιανός». Βλέπετε; Ἐπειδή δέν τήρησε μία ἐντολή τοῦ Χριστοῦ. Τί λέει αὐτή ἡ ἐντολή;
- Νά συγχωρᾶμε.
Νά εἴμαστε ἀγαπημένοι καί νά συγχωρᾶμε. Γιατί πήγαινε ὁ διάκος ὁ καημένος καί τοῦ ἔλεγε «συγχώρεσέ με» καί ἐκεῖνος τοῦ ἔλεγε «δέν σέ συγχωρῶ» καί μετά ἔχασε τήν Χάρη, ἔχασε τόν Θεό. Βλέπετε πόσο κακό εἶναι νά μήν συγχωρᾶμε; Ὁ Χριστός φεύγει ἀπό μᾶς, ἅμα δέν ζητᾶμε συγγνώμη καί δέν συγχωρᾶμε.
Θέλουμε νά μοιάσουμε στόν Ἅγιο Δημήτριο; Πρέπει νά θέλουμε. Καί σέ κάθε ἅγιο. Ὁ καθένας σας ἔχει ἕναν ἄγιο. Ὁ Πρόδρομος ἔχει τόν Τίμιο Πρόδρομο. Ὁ Νεκτάριος τόν Ἅγιο Νεκτάριο κ.λ.π. Πρέπει νά μοιάσουμε στόν Ἅγιό μας. Ἡ ζωή μας νά μοιάζει μέ τήν ζωή του. Τόν βίο τοῦ Ἁγίου σας τόν ἔχετε διαβάσει; Πρέπει νά τόν ξαναδιαβάσετε… Λοιπόν νά διαβάσουμε τόν βίο τοῦ Ἁγίου μας καί νά μοιάσουμε στόν Ἅγιό μας. Καί μήν ἀκοῦτε αὐτούς πού λένε «Ἅγιοι θά γίνουμε;». Τό ἔχετε ἀκούσει; Λένε «ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἅγιοι, δέν θά γίνουμε ἅγιοι».
Πρέπει νά γίνουμε ἅγιοι ἤ δέν πρέπει;
- Πρέπει.
Πρέπει νά γίνουμε. Λέει ὁ Χριστός «Ἅγιοι γίνεσθε» (Λευϊτ. 20,26). Πρέπει νά γίνετε Ἅγιοι. Γιατί σωτηρία αὐτό εἶναι, ἡ ἁγιότητα. Ἀλλιῶς πῶς θά πᾶμε στόν Χριστό ἄν δέν εἴμαστε Ἅγιοι;
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου