Όταν οι "ακατήχητοι" Oρθόδοξοι βαφτίζουμε τον δυτικόφερτο άγιο Βαλεντίνο προστάτη των ερωτευμένων, σε ένα άκρως υλιστικό, εμπορικό και κερδοσκοπικό πανηγύρι εορτασμού του, η Φιλοκαλία μιλά ξεκάθαρα για τον μόνον άξιο να αγαπηθεί από τη φύση του, τον Ένα Θεό.

Όταν ο νους ανεβεί μέχρι τον Θεό είναι αδύνατο να μην γίνει εραστής Του 

Όταν ο νους ανεβεί μέχρι τον Θεό είναι αδύνατο να μην γίνει εραστής Του. Γιατί βλέπει να πηγάζει από Εκείνον μία ομορφιά που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια ούτε μπορεί να κατανοηθεί. Οπότε ο νους που έχει θείες ελλάμψεις μοιάζει με δίχτυ που κινδυνεύει να σκιστεί από το βάρος των πολλών ψαριών που ψάρεψε.

Ο νους που φτάνει στη θεία θεωρία εκπλήσσεται αντικρίζοντας το κάλλος και μεθά σαν να πίνει κρασί και σαν τρελός ξεσηκώνεται και κυριαρχείται από έναν θαυμασμό που ξεπερνά κάθε σκέψη μην μπορώντας να βλέπει κατάματα το πανέμορφο θέαμα του εξαιρετικού κάλλους της θεωρίας του Θεού.

Γι΄αυτό και δένεται με τα δεσμά της αγάπης του Θεού και φλέγεται από τη δίψα του. Γιατί  ο Θεός είναι μοναδικός και από όλους ανακηρύσσεται ως πρωταρχική αιτία των πάντων, η αρχή και το τέλος, η δύναμη που ενώνει αριστοτεχνικά μεταξύ τους τα πάντα.

Ο Θεός είναι που από το ξεχείλισμα της δύναμής Του δημιουργεί το καλό και την ομορφιά, που δημιούργησε όλα τα αγαθά και τα ωραία, ενώ ο ίδιος στέκεται πάνω από κάθε καλλονή και αγαθότητα, επειδή είναι το υπερκόσμιο ασύγκριτο Ένα.

Από τη φύση Του είναι το μόνο άξιο να αγαπηθεί και πάνω από κάθε τι αγαπημένο, επειδή είναι το μόνο απόλυτο Αγαθό και Ωραίο πάνω από κάθε Αγαθό και Ωραίο και το μόνο αληθινά αγαπητό κατά τη φύση και την τάξη ως το αίτιο των πάντων. 

Είναι τόσο Μέγα στο βαθμό που έχει ξεπεράσει όλα τα αγαπητά και αξιέραστα χάρη στην υπερβολική καλλονή και αγαθότητά Του. Και είναι πραγματικά υπερκόσμιο Ένα ως το μόνο που υπάρχει αληθινά και παρέχει την ύπαρξη σε όλα τα όντα.

Με τη βοήθεια λοιπόν του Αγίου Πνεύματος, ας στραφούμε με το καλό στην αναζήτηση και γνώση του Μοναδικού Θεού, από τον οποίο πηγάζουν οι αρχές όλων και καταλήγουν τα τέλη όλων.

Και τότε θα μας ανοιχτεί αυτόματα, με τη χάρη του Χριστού η πύλη της θείας αγάπης και θα μπούμε στον τόπο αναπαύσεως του Κυρίου με ευφροσύνη και μεγάλη αγαλλίαση και θα γνωρίσουμε βαθιά την απόλαυση του Ενός Θεού και θα γευτούμε τη θεία τρυφή έχοντας γίνει και εμείς ένα χωρίς να χωριζόμαστε ή να διαιρούμαστε σε πολλά σύμφωνα με την παράκληση του Σωτήρα προς τον πατέρα: «να είναι ένα, όπως κι εμείς είμαστε ένα».

Τότε θα είμαστε και ακριβείς τηρητές της εντολής που λέει: «Θα αγαπήσεις τον Κύριο τον Θεό σου με όλη σου την ψυχή και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

Και θα φτάσουμε στην τελειότητα κατά το ανθρώπινο μέτρο, όσο είναι δυνατόν. Γιατί η αγάπη είναι το τέλος του νόμου, από την οποία κρέμονται όχι μόνο ο νόμος και οι προφήτες αλλά και όλοι όσοι τελειοποιήθηκαν κατά Θεόν με τη δύναμη του Χριστού.


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Φιλοκαλία: Άγιος Κάλλιστος ο Καταφυγιώτης , Κεφ. 24
Κείμενο ελαφρά διασκευασμένο, σε ελεύθερη απόδοση
Πηγή πρωτοτύπου