π.Ραφαήλ Νόϊκα του Έσσεξ, ησυχαστής της Ρουμανίας
Ακούστε ένα παράδειγμα. Κάποιος μοναχός μου είπε: «Μάλωσα με έναν μοναχό, αλλά ύστερα μετάνιωσα και ήθελα να του ζητήσω συγγνώμη.
Εκείνος όμως ούτε που ήθελε να ακούσει για μένα- τόσο πληγωμένος ήταν. Και σκεφτόμουν: Τι να κάνω; Αύριο μεθαύριο πρέπει να φύγω, και θέλω και να κοινωνήσω.
Πλήγωσα τον αδελφό μου, πώς να πλησιάσω στη θεία Κοινωνία;
Αλλά και πώς να συνεχίσω τη ζωή της μετάνοιας αφού δεν με θέλει πια, εγώ θέλω να του ζητήσω συγγνώμη, αλλά αυτός ούτε που θέλει να ακούσει για μένα.
Θυμήθηκα τότε», λέει, «έναν λόγο της θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου». Στα Δίπτυχα, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, ο ιερέας λέει: «Μνήσθητι, Κύριε, των ευσεβεστάτων και πιστοτάτων ημών βασιλέων… λάλησον εις την καρδίαν αυτών αγαθά υπέρ της Εκκλησίας σου και παντός του λαού σου».
Ο μοναχός αυτός θυμήθηκε αυτό το «λάλησον» και είπε: «Κύριε, λάλησε Εσύ στην καρδιά του για τη μετάνοιά μου, πες του ότι μετανιώνω για ό,τι έκανα, ότι του ζητάω συγγνώμη και ότι και εγώ τον συγχωρώ».
Και συνέχισε λέγοντας: «Την επόμενη φορά που τον είδα ήταν σαν να μην υπήρχε ποτέ σύννεφο στον ουρανό όλα εξαφανίστηκαν και η συμφιλίωση έγινε».
Όταν έμαθα αυτό το περιστατικό, συμβούλεψα και άλλους να πράττουν έτσι- και σχεδόν κάθε φορά γίνονταν θαύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου