Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής: "Όσον ο άνθρωπος απλοποιείται θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός πράος, ελεύθερος γίνεται ....γίνεται άγιος"

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ

Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής

"Άγιος Πνευματικός

Ιδιαιτέρως διακρίθηκε για το χάρισμα της πνευματικής πατρότητας. Πνευματικά παιδιά ο όσιος Γέροντας είχε πολλά, γιατί σαν μαγνήτης τραβούσε κοντά του τις ψυχές, οπουδήποτε τον οδηγούσε η πρόνοια της αγάπης του Θεού. "Ήταν ο πνευματικός πατέρας που συγκινούσε και εγοήτευε. Σαν με αόρατα νήματα κρατούσε κοντά του τις καρδιές και συνετά τις έστρεφε στον Χριστόν, με έξοχη δεξιοτεχνία στη διακονία του μεγάλου μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως" κατά τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεον.

Ενώ βρισκόταν έξω από τη Μονή της Μετανοίας του επιτελώντας το ποιμαντικό του έργο και συναναστρεφόμενος αρκετούς ανθρώπους "ήταν πολλή μεγάλη η κατά νουν αυτώ νήψις και το προς εαυτόν τε και τον Θεόν δια της προσοχής και της προσευχής επιστράφθαι" (βίος αγίου Γρηγορίου του Παλαμά). Ζούσε δηλαδή διαρκώς με νήψη και προσευχή, όπου κι αν τον έφερνε η πρόνοια του Θεού, διατηρώντας άσβεστη μέσα του τη φλόγα της αδιαλείπτου προσευχής.[....]

Υποστήριζε πως η καλύτερη προσευχή δεν είναι άλλη παρά η ίδια μας η ζωή, καθώς δια της πράξεως θα φθάσουμε  εις την θεωρία. Γι΄αυτό συχνά μιλούσε για προσοχή κι έπειτα για προσευχή.

Συνιστούσε δε πάντοτε απλότητα βίου, για να διατηρείται η θεία Χάρις και η ειρήνη στη ζωή μας. Την απλότητα χαρακτήριζε επίσης ως θεμελιώδη αρετή.

Όσον ο άνθρωπος απλοποιείται θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός πράος, ελεύθερος γίνεται ....γίνεται άγιος" έλεγε.

Όταν είμεθα προσεκτικοί και απλοί, όταν ο Θεός είναι το κέντρο της ζωής ωμας, τ'οτε εύκολα θα ιεραρχούμε τις προτεραιότητές μας, θα κυριαρχούμε και θα ελέγχουμε τον εγωισμό τις άλογες επιθυμίες και τα πάθη μας.[...] 

Ο άνθρωπος έλεγε δεν θα είναι πλέον Χροστοκεντρικός αλλά εγωκεντρικός, ανθρωποκεντρικός. Θα αποστασιοποιηθεί από τη θεία αγάπη και το θείο θέλημα και θα εγκλωβιστεί σε ένα αδυσώπητο ρυθμό και τρόπο ζωής και θα ζει απελπιστικά μόνος και δυστυχισμένος.

Οι σημερινοί νέοι στα τριάντα τους χρόνια θα είναι γέροι θα έχουν χάσει κάθε ικμάδα της νιότης τους μέσα στην αμαρτία και την εξάρτηση από τις διάφορες παραισθησιογόνες ουσίες, τα ναρκωτικά..." ανέφερε.

"Ευλογημένες" έλεγε άλλη φορά στις αδελφές: "βλέπω τα σπίτια στον κόσμο να μεγαλώνουν αφήνουν όμως έξω την αγάπη.Παλαιότερα ένα μικρό δωμάτιο χωρούσε τα πέντε, τα δέκα παιδιά της οικογένειας, τον παππού και τη γιαγιά τον Ξένον τον οποίον υποδεχόμεθα ως τον Χριστόν μας, ο οποίος έρχεται να μας επισκεφτεί εν ετέρα μορφή". Σήμερα τα μεγάλα σπίτια όχι θέση για πολλά παιδιά δεν έχουν όχι θέση για τον ξένον δεν έχουν αλλά ούτε για τον παππού και τη γιαγιά. Το βράδυ πρέπει να φύγουν για τα καταλύμματά τους. Εψυχράνθη η αγάπη". 

-----------------------------------------------------

"Η δροσοβόλος καύσις της προσευχής"

Καθηγουμένης Χριστονύμφης μοναχής
Νέα κυκλοφορία  
των Εκδόσεων Επτάλοφος
Απάνθισμα από σελ. 107-127