Ο Πατήρ, για να απαλλαχθή και από αυτήν, που επέμενε πολύ, της λέγει: ‐ Εγώ θέλω έναν άνθρωπο να μου κουβαλάη συνέχεια, μέχρι να δύση ο ήλιος. Εσύ μπορείς;
Εκείνη απάντησε: ‐ Να έχω την ευχή σου, δεν μπορώ τόσες ώρες, γιατί έχω σπίτι και μικρά παιδιά.
Τότε της λέγει ο Πατήρ:
‐ Πήγαινε στα παιδιά σου να μην κλαίνε, γιατί δεν κάνει. Το άκουσε λοιπόν μια γειτόνισσα της αυτό και αφήνει ένα παιδάκι που είχε σε μια άλλη γυναίκα και τρέχει με χαρά, για να κουβαλήση νερό στον Χατζεφεντή. Ο Πατήρ, αφού δεν μπόρεσε με άλλο τρόπο να την κάνη να φύγη, της έδωσε τις στάμνες και της λέγει: ‐ Να κουβαλάς συνέχεια νερό και να το ρίχνης έξω στην αυλή, στις πέτρες. Η γυναίκα, αφού έκανε μερικούς δρόμους, την έπνιξαν οι λογισμοί και πήγε στον Πατέρα και του λέγει: ‐ Χατζεφεντή, να έχω την ευχή σου, βλέπω ότι του κάκου κουράζομαι και χασομερώ· εγώ άφησα το μονάκριβο μου παιδί σε ξένα χέρια, για να σε βοηθήσω, και εσύ μου είπες να ρίχνω το νερό στις πέτρες.
Τότε της λέγει ο Πατήρ:
‐ Εμένα το νερό μου χρειάζεται για να μαλακώσουν αυτές οι πέτρες.
Εάν εσύ δεν μπορής να κουβαλάς, πήγαινε στο σπίτι σου και σύμμασε το παιδί σου, που άφησες σε ξένα χέρια, γιατί δεν κάνει να κλαίη το καημένο. Ο Πρόδρομος που έτυχε να παρακολουθή όλη αυτή την σκηνή, είπε στον Πατέρα: ‐ Να έχω την ευχή σου, Χατζεφεντή, άφησε τις γυναίκες να σε υπηρετήσουν, μια που τις ευχαριστεί αυτό.
Ο Πατήρ του απάντησε:
‐ Άκου, Πρόδρομε, εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος Ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγηρο που τον υπηρετούν γυναίκες, δεν είναι καλόγηρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου