Το Προκόπι Προκόβει πνευματικά.... και άλλα θαυμαστά!

Ταξιδεύοντας στο καταπράσινο, ορεινό Προκόπι Εύβοιας, γνωστό παγκοσμίως καθώς φιλοξενεί ολόσωμο κι άφθαρτο το ιερό σκήνωμα του θαυματουργού Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, δεν υποψιάζεται κανείς τη Χάρη που σκεπάζει ολόκληρο το χωριό ούτε το πόσο ευλογημένος θα φύγει από κει.

Ο Άγιος Ιωάννης από τη Ρωσία  γαλουχημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας πιάστηκε αιχμάλωτος σε πόλεμο κι οδηγήθηκε στην κατοχή ενός Τούρκου αγά. Βίωσε  από τους Τούρκους απάνθρωπα βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη του. Όμως με παραχώρηση Κυρίου θαυματούργησε στέλνοντας στον αγά του, που βρισκόταν στη Μέκκα, ένα χάλκινο σκεύος με το αγαπημένο του φαγητό (πιλάφι) ζεστό. Γυρίζοντας ο αγάς έφερε πίσω το σκεύος.

Ως εδώ καλά. Αλλά ότι το σκεύος αυτό θα περισωζόταν ακέραιο με τη σφραγίδα του αγά σήμερα στον  Ναό του Αγίου στο Προκόπι δεν είναι ευρέως γνωστό. Κι είχαμε την ευλογία να το δούμε, να το αγγίξουμε  και να ακούσουμε το ιστορικό του. 

Ευσεβείς χριστιανοί διωγμένοι στη Μικρασιατική καταστροφή έφεραν τον Άγιο με μύριες περιπέτειες από το Προκόπι Καισάρειας Καππαδοκίας, στο χωριό της Εύβοιας, όπου εγκαταστάθηκαν. Έδωσαν και πάλι το όνομα της χαμένης πατρίδας τους. Προκόπι.

Η καρδιά του χωριού χτυπά στον μεγάλο Ναό, όπου συρρέουν ασταμάτητα προσκυνητές από παντού. Μπροστά στη λάρνακα του Αγίου εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά, ιερωμένοι και λαϊκοί γονατιστοί αναπέμπουν δεήσεις, παρακλήσεις και ικεσίες σε διάφορες γλώσσες, ενώ Ρώσοι χριστιανοί κατακλύζουν τον Ναό θεωρώντας τον Άγιο δικό τους. Τα θαύματά του αναρίθμητα!

Ως εδώ καλά.  Όμως είναι χρέος να γίνει μια μικρή παρέκβαση για να ειπωθεί πως η αγρυπνία το προηγούμενο βράδυ στο "πρώτο σπίτι του Αγίου" στον απαστράπτοντα μέσα κι έξω Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου κι Ελένης στο Προκόπι, όπου πρωτοφιλοξενήθηκε το σκήνωμα του Αγίου για εικοσιεπτά χρόνια, ήταν κυριολεκτικά μια πνευματική εμπειρία ζωής για τους συμμετέχοντες.  

Οσιακή έως ασκητική μορφή ο ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης, πολυγραφότατος κι εμπνευσμένος λόγιος της Ορθοδοξίας μας, πνευματικός πατέρας και των πενήντα γυναικών που ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη, τα Γιαννιτσά και όχι μόνο (πνευματικός Γέροντας της νεοϊδρυθείσης Γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων στον Πενταπλάτανο Γιαννιτσών) λειτούργησε χαμηλόφωνα, γλυκά και μυσταγωγικά συνεπικουρούμενος από τον ιερέα του Ναού π. Δημήτριο Πατεράκη - με αγιορείτικη νοοτροπία κι εκείνος -υπό το κατανυκτικό φως των καντηλιών και των κεριών. 

Οι κυρίες - και πολλές νεαρές ανάμεσά τους- σκορπούσαν άρωμα ευσέβειας καθώς συμμετείχαν με κατάνυξη ως αναγνώστριες στην αγρυπνία με καλυμμένη την κεφαλή, αναβιώνοντας ως έγγιστα την ατμόσφαιρα των πρώτων Αποστολικών χρόνων. (Στα μοναστήρια του Γέροντα Εφραίμ στην Αμερική ακόμη και τα μικρά κοριτσάκια φοράνε μαντιλάκι, όπως έλεγε Γερόντισσα που πρόσφατα τον επισκέφτηκε, όπως κι όλες οι Ορθόδοξες Ρωσίδες, που επισκέπτονται ιερά προσκυνήματα, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο Παύλο). 

Η χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων με το πέρας της αγρυπνίας έδινε φτερά, ώστε μέσα στην προχωρημένη νύχτα να αισθάνονται  ανάλαφροι σαν να πέταγαν. Ουράνιες στιγμές συν Θεώ!

Ως εδώ καλά.  Αλλά το πώς εμπλέκονται και συνδυάζονται εκεί στο Προκόπι τρία πράγματα:  ο Αγιος Ιωάννη ο Ρώσος με το μνημόσυνο του Γέροντα Παϊσίου και με τη γιορτή της Αγίας Ευφημίας  είναι μια πολύ ευλογημένη ιστορία, άξια περιγραφής! Τη διηγούνται οι χωριανοί και την αναπαράγουμε με κάθε επιφύλαξη για τυχόν ανακρίβειες στα λεγόμενα.

Λένε λοιπόν πως  ο γιος του σεβάσμιου ιερέα τους κι επιμελητής του προσκυνήματος, ο Γιώργος Βερνέζος, πραγματικά καλοκάγαθος και συμπαθής  νέος, οικογενειάρχης με πολύτεκνη οικογένεια, ψυχή του προσκυνήματος και καλλικέλαδος ψάλτης, όταν επισκέφθηκε και ρώτησε τον Γέροντα Παϊσιο τι θα ήθελε από κείνον, του ζήτησε, μετά θάνατον,  να του κάνει το μνημόσυνό του κάθε χρόνο την ημέρα της κοίμησής του στον Ναό του Αγίου Ιωάννη. 

Η Αγία Ευφημία, στον Ναό του Αγίου Ιωάννου

 του Ρώσουαγιογραφημένη από μοναχή με τις

 υποδείξεις τουοσίου Παϊσίου,ειδικά για την

 κλίση της κεφαλής της, όπως

ζωντανά του παρουσιάστηκε.

Ως εδώ καλά.  Κατά θεία παραχώρηση όμως συνέπεσε εφέτος την ημέρα εκείνη να λειτουργηθούμε κι εμείς εκεί. Δηλαδή την 12η Ιουλίου, η οποία συμπίπτει με τη γιορτή της Αγίας Ευφημίας, η οποία ως γνωστόν παρουσιάστηκε ζωντανή στον Γέροντα στο κελί του και συνομιλούσε  δύο ώρες μαζί του! 

Παράλληλα ο πατέρας Ιωάννης Βερνέζος, προϊστάμενος εφημέριος του προσκυνήματος, που διακονεί για δεκαετίες τον Άγιο Ιωάννη, στο βιωματικό κι εμβριθέστατο κήρυγμά του ανέφερε πως ο γέροντας Παϊσιος θα ήθελε πολύ να μένει συνεχώς κοντά στον Άγιο Ιωάννη, που τον ευλαβείτο απερίγραπτα! 

Ως  εδώ καλά. Αλλά το πώς όλο το χωριό συμμετέχει σε έναν πάνδημο γιορτασμό της τριπλής γιορτής θα τα ανακαλύψει κανείς μόνο αν έχει τη χάρη να εκκλησιαστεί στον Άγιο την 11η και 12η Ιουλίου, γιατί το γεγονός αρχίζει από τον Εσπερινό της προηγουμένης που παίρνει πάνδημο χαρακτήρα με τη συμμετοχή ολόκληρων οικογενειών και  αποκορυφώνεται στην πανηγυρική θεία λειτουργία της επομένης.

Η ευλάβεια και η σύμπνοια των χωριανών συγκινητική. Είναι γι΄αυτούς το γεγονός των ημερών. Από τον ωραίο, αυτοσχέδιο τρόπο που στολίζουν την εικόνα του πατρός Παϊσίου με βασιλικούς και κόκκινα τριαντάφυλλα, μέχρι τον απέριττο στολισμό των διπλών κολλύβων,  αποβραδίς και το πρωί, από μια Μικρασιάτισσα χωριανή τεχνίτρα, από την τάξη και τη νοικοκυροσύνη του ναού, ίσαμε το ομαδικό πνεύμα συνεργασίας των χωριανών όλα ενέπνεαν δέος στους ευσεβείς προσκυνητές.

Ως εδώ καλά. Αλλά υπάρχει και εξίσου ενδιαφέρουσα συνέχεια. Στους φούρνους του χωριού το απόγευμα έσπαγαν οι μύτες από τα φρέσκα μοσχομυριστά τσουρεκάκια με βανίλια και μαχλέπι, παραγγελία της Εκκλησίας που μοιράστηκαν στο εκκλησίασμα μαζί με τον ευλογημένο άρτο της αρτοκλασίας και τα κόλλυβα του μνημοσύνου του γέροντα.

Ως εδώ καλά. Άλλη έκπληξη προέκυψε, όταν ο ιδιοκτήτης στο υπερυψωμένο απέναντι απ΄τον Ναό μαγαζί ανέφερε τυχαία μετά τον Εσπερινό  πως από το προηγούμενο πρωί μάζευε ρεβίθια στο κτήμα του, ντόπια, νόστιμα και σπιτικά για το φαγητό που η Εκκλησία κάθε χρόνο στο μνημόσυνο του Γέροντα μοιράζει μετά τη λειτουργία, ενώ η σύζυγός του ετοίμαζε χειροποίητα γλυκίσματα για τους καφέδες μετά τη λειτουργία!

Ήταν Παρασκευή. Η πανηγυρική θεία λειτουργία τέλειωσε, μαζί και το ιεροπρεπές μνημόσυνο κι η αρτοκλασία με πολλές ευλογίες από τους σεμνούς πατέρες που συλλειτούργησαν. Πολυπληθές το εκκλησίασμα. Κοσμοσυρροή και χαρά Χριστού. Το χωριό τιμά τον Άγιό του αλλά κι ευλαβείται με αξιέπαινο τρόπο τον Γέροντα Παϊσιο. Τα χέρια όλων ήταν γεμάτα πλουσιοπάροχες ευλογίες, αντίδωρο, άρτο, τσουρεκάκια και κόλλυβα ενώ στον περίβολο του ναού κατέφθασαν από τους εθελοντές νέους του χωριού τα χάλκινα καζάνια με το ευωδιαστό φαγητό που θα μοιραζόταν για ευλογία. Ρεβίθια, φρέσκα, χωριανά, άσπρα  με μανέστρα (κριθαράκι). Δεν έχετε φάει πιο ευλογημένο φαγητό από το καπνισμένο καζάνι της εκκλησίας! Διανομή άψογη. Όλοι με πειθαρχία, υπομονή και πολιτισμένη συμπεριφορά. Χωρίς σπρωξίματα και αταξία. Το φαγητό έφτασε και περίσσεψε. Πήραν κι οι προσκυνητές μαζί τους  που αναχωρούσαν, όπως κι εμείς. 

Στο Προκόπι οι άνθρωποι είναι χαριτωμένοι, γελαστοί, εξυπηρετικοί, ευχάριστοι, ταπεινοί. Ό Άγιος κι οι πνευματικοί του πατέρες έχουν επιφέρει την καλή αλλοίωση στο ποίμνιό του ευλογημένου χωριού.

Το Προκόπι ...Προκόβει!

Με σοφία και νουθεσία Κυρίου, τα δύσκολα τούτα χρόνια.

Με τη χάρη του ζωντανού του Αγίου.

Που όταν ενισχύεται με τις ευλογίες της μεγάλης Αγίας μας Ευφημίας και του χαρισματούχου Γέροντα Παϊσίου, πλημμυρίζει με θεία χαρά και χάρη τους προστρέχοντας στη σκέπη τους.

Η Ορθοδοξία - ας βάλλεται -   αναζωπυρώνεται συγχρόνως με τον θεϊκό τρόπο που ο Κύριος υπαγορεύει, δημιουργώντας το αφανές κράτος του Θεού στη γη. 

Και πρώτα μέσα στις καρδιές μας, όταν η χάρη του Κυρίου θελήσει να τις επισκεφτεί  παραχωρώντας ν΄ αρχίσουν να γεύονται ταπεινά μυστικούς καρπούς προσευχής και πνεύματος θείου...

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού!