Το κατά Θεόν πένθος ελευθερώνει και ξεκουράζει την ψυχή του ανθρώπου.

Το κατά Θεόν πένθος φέρει παρηγορία. 

Η ημέρα που πονέσαμε περισσότερο φέρνει αντιμισθία.

Το κατά Θεόν πένθος ελευθερώνει και ξεκουράζει την ψυχή του ανθρώπου. 

Οι ψυχές μας είναι κουρασμένες, επειδή δεν κλαίμε στην προσευχή τουλάχιστον. 

Δεν μάθαμε να κλαίμε, όταν προσευχόμαστε από αίσθηση της απουσίας του Θεού. Γενικά δεν κλαίμε. 

Πένθος, εγκράτεια και σιωπή αποτελούν χαρακτηριστικά κάποιων που προόδευσαν πνευματικά. 

Ο αβάς Μωυσής, αναφερόμενος στον πνευματικό κλαυθμό, έλεγε: «Όταν κλαίης, μην υψώσης την φωνήν του στεναγμού σου» αλλά να πενθείς εσωτερικά, μυστικά [53].

Ο Αγ. Ιωάννης της Kλίμακος δίδει οδηγίες για το χαροποιό πένθος, που είναι απαραίτητη πνευματική εργασία για κάθε άνθρωπο. 

«Γίνου σπουδαίος ψυχή, μηδόλως σώματι τούτο εμφαίνων· μη σχήματι· μη λόγω· μη αινίγματι». (Εργάζου με ζήλο στο εσωτερικό της ψυχής σου, χωρίς να το δείχνεις καθόλου εξωτερικά· ούτε με το ύφος και τις κινήσεις, ούτε με λόγο, ούτε με κάποια νύξη). 

Και σε μια άλλη περίπτωση: «Ει μεν ου κατά μόνας τυγχάνομεν εν τω καιρώ της παραστάσεως, ένδοθεν το σχήμα της ικεσίας ανατυπώσωμεν» (Όταν δεν είμαστε μόνοι μας κατά την ώρα της προσευχής, τότε ας λαμβάνωμεν μόνο εσωτερικά την αρμόζουσα ικετευτική στάση).

Εννοώντας πως όταν βρίσκονται και άλλοι στον χώρο όπου προσευχόμαστε δεν πρέπει να υπερβάλουμε με εξωτερικές λατρευτικές κινήσεις και εκδηλώσεις γιατί μπορεί να σκανδαλίσουμε. Αλλά ας κρατάμε εσωτερικά την αρμόζουσα ικετευτική στάση.

Χαρακτηριστικό εκείνων που προόδευσαν κάπως στο μακάριο πένθος είναι η εγκράτεια και η σιωπή των χειλέων, εκείνων που προόδευσαν περισσότερο, η αοργησία και η αμνησικακία, ενώ αυτών που έφθασαν στην τελειότητα, η ταπεινοφροσύνη.

Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από δάκρυα, ούτε επιθυμεί να πενθεί ο άνθρωπος από την οδύνη της καρδιάς του αλλά μάλλον να τον βλέπει να αγάλλεται και να ευθυμεί εσωτερικά από αγάπη προς Αυτόν. Δεν κατέκτησε το κάλλος του πένθους εκείνος που πενθεί όταν θέλει, αλλά εκείνος που πενθεί για τον λόγο που θέλει και όπως ο Θεός θέλει.

Σκέψεις ανωνύμου πνευματικού πατρός