Προσευχητική απομόνωση στο μοναστήρι ή στο σπίτι.

"Διότι τι είναι απομόνωση; Είναι όταν ο νους απομονωθεί στην καρδιά και στέκεται μαζί με τον Θεό και δεν επιθυμεί να εξέλθει από αυτή. Καλύτερη απομόνωση από αυτήν μη ζητάς. Διότι είναι δυνατόν και με κλειστές πόρτες να περιφέρεσαι στο σύμπαν ολόκληρο".

Όταν κανείς μονάσει στο μοναστήρι αυτό σημαίνει μοναχική ζωή. Ο βίος στο μοναστήρι είναι δύσκολος μόνο σε εκείνον ο οποίος θέλει να έχει σχέση με πολλούς και να ζει βίο κοσμικής ζωής. Στη μονή πρέπει να γνωρίζει κάποιος μόνο ένα πρεσβύτερο, δηλαδή τον πνευματικό του πατέρα και Γέροντα. Τους λοιπούς αδελφούς να τους βλέπει ως συνδούλους Θεού. Τότε και μόνο θα διέρχεται τη ζωή ευχάριστα και με μεγάλη ανάπαυση και προκοπή. Ειδάλως δεν θα του λείψει η κοσμική ταραχή και σύγχυσις. 

Αρχίστε να συγκεντρώνεστε στα δωμάτιά σας τις ώρες της αναπαύσεως από τις σωματικές διακονίες και επιδοθείτε στην προσευχή λέγοντας όπως ο Δαυίδ: "Δείξον Κύριε οδόν εν ή πορεύσομαι". Όχι μόνο με την σκέψη ή τον λόγο αλλά και με πόνο καρδιάς επικαλεστείτε το όνομα του Ιησού Χριστού για να είναι ο Κύριος οδηγός και συνοδός της  ζωής σας.

Προσθέστε σε αυτά και τη νηστεία διότι νηστεία και προσευχή διώχνει τους δαίμονες και τα πάθη από την καρδιά και ελευθερώνει την ψυχή.

Την ώρα της απόσυρσης  την πρώτη θέση να έχει η προσευχή και η περισυλλογή στα περί του Θεού. Η απασχόληση αυτή έστω και για λίγο διώχνει την πλήξη και τη στεναχώρια καθότι από αυτήν πηγάζει τέτοια παρηγοριά που κανένα άλλο πράγμα στη ζωή δεν προσφέρει.

Ο Θεός έθεσε τον αγώνα αυτό και για τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο για να αγωνίζονται κατά την τάξη και τη δύναμή τους.

Στην ερώτηση: "Πώς να κατευθύνει κανείς το εσωτερικό του για να αποκτήσει την ψυχική ειρήνη η απάντηση είναι: "Αποκτήστε την καρδιακή απομόνωση μέσα στον εαυτό σας με έντονη προσπάθεια.Το να υπάρχει κανείς μαζί με τον Κύριο αποτελεί όλο τον σκοπό της ύπαρξης". 

Αν είστε μοναχοί πρέπει να απομονώνεστε μέσα στα τείχη της Μονής ή στα σπίτια σας αν είστε λαϊκοί και να κρατάτε τους εαυτούς σας μακριά από διασκεδάσεις. Αλλά καλύτερο είναι να απομονώνεστε μέσα στον εαυτό σας.

 Όταν θα ανάψει στην καρδιά σας το ευλογημένο πυρ και θα μείνετε σε αυτό με προσοχή αυτό το πυρ θα είναι η πραγματική απομόνωση. Ο Κύριος επισκεπτόμενος την ψυχή την γεμίζει με την θέρμη του, οπότε η ψυχή μένει μαζί Του. 

Το χειρότερο πράγμα για την ψυχή είναι η ψυχρότης. Αυτή είναι η πιο πικρή και επικίνδυνη κατάσταση αν δεν αναθερμανθεί με την μετάνοια". 

Από το βιβλίο: Νοερά Άθλησις