"Δεν έχουν ανάγκη από ιατρό οι υγιείς αλλά οι ασθενείς"

“Διότι δὲν ἦλθα νὰ καλέσω δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς σε μετάνοια"..¹

Σε κάθε Θεία Λειτουργία, ανάμεσα στις άλλες δωρεές, χαρίζεται κυριολεκτικά στους πιστούς κι ένα ανεκτίμητο πνευματικό δώρο: Η ευαγγελική περικοπή.
Άγια λόγια, με αλήθεια, δύναμη και θεία χάρη, από το στόμα του Κυρίου μας, που γράφουν στην καρδιά μας. Εφόσον μάλιστα τα εφαρμόζουμε, αγιάζουν τη ζωή μας και πριμοδοτούν τη σωτηρία μας.

Ειδικότερα η περικοπή της εορτής του Ευαγγελιστού και Αποστόλου Ματθαίου στις 16 Νοεμβρίου από το ομώνυνο ευαγγέλιο καταλήγει σε ένα πασίγνωστο μεν αλλά άκρως ρηξικέλευθο μήνυμα του Κυρίου:

«Δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ ἰατρὸ οἱ ὑγιεῖς ἀλλὰ οἱ ἀσθενεῖς...Διότι δὲν ἦλθα νὰ καλέσω δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς σε μετάνοια".

Οι ψυχές των ανθρώπων, επιρρεπείς στην αμαρτία, μετά την έκπτωση από τον Παράδεισο, ταλανίζονται από αθεράπευτα πάθη.

Κάθε βαπτισμένη ψυχή νοσεί, εφόσον συνεχίζει να αμαρτάνει. Ακόμη και οι εν ζωή άγιοι δεν είναι αναμάρτητοι. Γι΄αυτό και εξομολογούνται μέχρι την τελευταία τους ώρα.

Το Μυστήριο του Βαπτίσματος που αποτελεί "όχημα προς ουρανόν" κατά τον 'Αγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων (στις Κατηχήσεις του) δεν το αξιοποιούμε σωστά για τον αγιασμό μας.Το εγκαταλείπουμε ανενεργό μέσα μας, σε λήθαργο, σε λανθάνουσα ή υπνώττουσα κατάσταση.

Ενώ το βάπτισμα μας ανοίγει ουράνιες πύλες εμείς με τις αμαρτίες μας, σύμφωνα με τον Άγιο Παΐσιο, "ξαναμπαζώνουμε" την πύλη της σωτηρίας, που μας άνοιξε το Άγιο Πνεύμα.

Άρα δεν επαναπαυόμαστε πως θα σωθούμε, επειδή είμαστε βαφτισμένοι, εφόσον διάγουμε ζωή υποκριτική, φιλόδοξη, χωρίς φόβο Θεού, μετάνοια, ταπείνωση, άσκηση, προσευχή και αγάπη.

Το νοηματικό βάθος αυτού του μηνύματος παραμένει ανεξάντλητο μέσα στους αιώνες. Είναι δε σήμερα αναγκαίο περισσότερο από ποτέ.

Ο Κύριος ως ιατρός ψυχών και σωμάτων, ευθαρσώς και ευθέως ξεκαθαρίζει τον ρόλο του και καθορίζει το σωτηριολογικό τρίπτυχο του πιστού με τους τρεις όρους:

"δίκαιοι-αμαρτωλοί-μετάνοια".

Όλοι είμαστε αμαρτωλοί.

Όλοι σωζόμαστε με τη μετάνοια.

Ανάγκη μετανοίας δεν έχουν οι δίκαιοι αλλά οι αμαρτωλοί.

Αυτό το σάλπισμα του Κυρίου:

Αποτελεί κάλεσμα παρηγοριάς και ελπίδας προς τους αδυνάμους.

Στέλνει το φως Του στα ναυάγια της ζωής.

Δίνει στον αμαρτωλό έρεισμα για να εμπιστευτεί τον Σωτήρα Χριστό.

Δίνει στον ανήμπορο κίνητρο για να πλησιάσει την Εκκλησία.

Ανοίγει μια ζεστή αγκαλιά στον μετανοούντα φτωχό, ασθενή, άνεργο, άστεγο, κακοποιημένο, πονεμένο, καταχρεωμένο, θυμωμένο, απελπισμένο άνθρωπο.

Παράλληλα η επιταγή αυτή του Χριστού χτυπά τον άρρωστο ευσεβισμό μας και την εγωιστική μας αντίληψη ότι εμείς που ανήκουμε στην Εκκλησία και συμμετέχουμε ένεργά είμαστε δήθεν και οι εκλεκτοί του Θεού.

Το ερώτημα είναι: Αισθανόμαστε πνευματικά ασθενείς;

Αναζητάμε την θεραπεία στην Εκκλησία;

Ή θεωρούμε πώς δεν έχουμε χρεία ιατρού;

Με ποιο τρόπο άραγε μπορούμε να το διαπιστώσουμε αυτό;

Ένας τρόπος αυτοδιάγνωσης υπάρχει για να βρει ο άνθρωπος την πραγματική του εσωτερική κατάσταση. Χρειάζεται να σκύψει στην καρδιά του την ώρα της καθαρής προσευχής. Να φυλακίσει εκεί τον νου του προσευχόμενος αδιάλειπτα και απερίσπαστα μέχρι να τον πληροφορήσει ο Κύριος για τις ασθένειες της ψυχής του. Μέχρι να του φανερώσει κάποτε, όποτε Εκείνος κρίνει, την αληθινή του εικόνα, σαν να κοιτάζεται σε καθρέφτη.

Η προσευχή υπάρχει μέσα σε κάθε ψυχή.

Λειτουργεί μυστικά, αθόρυβα και θεϊκά.

Χρειάζονται επίμονες "ανασκαφές" για να βρούμε κατά θεία παραχώρηση την αληθινή προσευχή στον χώρο της καρδιάς μας.

Για να μας φανερώσει τότε τα χαρίσματά της, αφού καθαριστούμε από τα πάθη μας, πράγμα ασφαλώς ιδαίτερα επίπονο και χρονοβόρο.

Έτσι παρακαλούμε τον Θεό να μας δώσει προσευχή.

Έχει τον τρόπο της η μυστική προσευχή του Ιησού (το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) να δουλεύει μέσα στην κάθε ψυχή.

Ανάλογα με την πνευματική κατάσταση του καθενός δίνει τους γλυκύτατους καρπούς της. Αλλοίωση, κατάνυξη, ευλογία, φωτισμό και στους τέλειους θείες θεωρίες και θέα του ακτίστου φωτός, σύμφωνα με τους άγιους πατέρες. Σε άλλους πιο φτασμένους δίνει περισσότερη χάρη και στους αρχάριους λιγότερη.

Εξυπακούεται πως εργαζόμαστε πνευματικά με ταπείνωση πάντα και εμπιστοσύνη στον πνευματικό μας οδηγό και γέροντα χωρίς την καθοδήγηση του οποίου καραδοκεί η ολέθρια πλάνη που έχει οδηγήσει στην απώλεια πολλές ψυχές.

Ο Κύριος ήλθε για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς. Άρα όλους εμάς. Ακόμα κι αν είμαστε σε κάποια πράγματα δίκαιοι, η αμαρτωλή πλευρά μας χρειάζεται τη θεραπεία της Εκκλησίας μας. Δίκαιοι και αμαρτωλοί συγχρόνως δεν θα δούμε αλλιώς τις πληγές μας να επουλώνονται και τα τραύματά μας να θεραπεύονται παρά μόνο με την ιαματική δράση της ειλικρινούς μετανοίας που προσελκύει τη θεία συγχώρεση και τη θεία χάρη.

---

Ευαγγελική περικοπή

Κατά Ματθαίον (θ΄ 9-13)

Τῷ καιρῷ εκείνω, παράγων ὁ Ἰησοῦς, εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. Καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. 

Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;

Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες. Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν. Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική

Τον καιρό εκείνο, ἐνῷ προχωροῦσε ὁ Ἰησοῦς, εἶδε ἕναν ἄνθρωπον νὰ κάθεται εἰς τὸ τελωνεῖον, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Ματθαῖος, καὶ τοῦ λέγει, «Ἀκολούθησέ με». Καὶ ἐκεῖνος ἐσηκώθηκε καὶ τὸν ἀκολούθησε.

Καὶ ἐνῷ αὐτὸς ἐκαθότανε εἰς τὸ τραπέζι εἰς τὸ σπίτι, ἦλθαν πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ καὶ ἔτρωγαν μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ τοὺς μαθητάς του. Καὶ ὅταν εἶδαν αὐτὸ οἱ Φαρισαῖοι, ἔλεγαν εἰς τοὺς μαθητάς του, «Γιατὶ ὁ διδάσκαλός σας τρώγει μαζί μὲ τοὺς τελώνας καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς;».

Ὅταν τὸ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς, εἶπε: 

«Δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ ἰατρὸ οἱ ὑγιεῖς ἀλλὰ οἱ ἀσθενεῖς. Πηγαίνετε νὰ μάθετε τὶ σημαίνει, Ἀγάπην θέλω καὶ ὄχι θυσίαν. Διότι δὲν ἦλθα νὰ καλέσω εἰς μετάνοιαν δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς».

------------------------------------------------------------------

1. “οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες. Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν”.

--------------------------------------------------------------------------------

Σύνταξη, μορφοποίηση και επιμέλεια ανάρτησης: Ιστολόγιο Αγιοπνευματικά

Πηγή ευαγγελικής περικοπής: http://www.imkythiron.gr/index.php/kyriakodromio/evaggelika-anagnosmata/467-ek-tou-kata-matthaion/1592-kata-matthaion-th-9-13

Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία Αγίου Ανδρέου Πατρών, Μέρος Α΄

Ολονύκτια αγρυπνία κατά το Αγιορείτικο τυπικό στην Θεσσαλονίκη προς τιμή του Οσίου Προφυρίου

Τη μνήμη του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη (2 Δεκεμβρίου) τιμά και φέτος με ολονύκτια αγρυπνία κατά το αγιορειτικό τυπικό, η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων σχολών του ΑΠΘ, την Παρασκευή

1η Δεκεμβρίου προς το Σάββατο 2α Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης.

Η αγρυπνία θα ξεκινήσει στις 9.00 μ.μ. με την ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και των Χαιρετισμών του Οσίου. Στη συνέχεια, θα τελεσθεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ΄ αρτοκλασίας. 

Θα ακολουθήσει η ιερά Παράκληση και τα Εγκώμια προς τιμήν του Οσίου, το μυστήριο του ιερού Ευχελαίου, ο Όρθρος της εορτής και ο Αγιασμός, ενώ η πνευματική αυτή πανδαισία θα ολοκληρωθεί με την τέλεση πανηγυρικού ιερατικού Συλλείτουργου στις 7.00 π.μ.. Τον θείο λόγο θα κηρύξει ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης π. Ιωαννίκιος Κοτσώνης, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Σοχού.

Ο Όσιος Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας, στη Νότια Εύβοια. Γονείς του ήταν ο Λεωνίδας και η Ελένη. Πριν καν τελειώσει την Δευτέρα τάξη του Δημοτικού Σχολείου, άρχισε να εργάζεται στη Χαλκίδα και έπειτα στον Πειραιά για να βοηθήσει την οικογένειά του. Σε ηλικία μόλις 12 ετών και με πρότυπο τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη «δραπετεύει», οδεύοντας στο Άγιο Όρος, όπου οδηγείται με τη Χάρη του Θεού στα Καυσοκαλύβια· ο π. Παντελεήμων και ο π. Ιωαννίκιος αναλαμβάνουν την πνευματική καθοδήγηση του μικρού παιδιού. Στα 14 χρόνια του εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας, ενώ σε ηλικία 17 χρόνων ο Θεός του δίδει το διορατικό χάρισμα, το οποίο τον συνοδεύει ως το τέλος της ζωής του. Λόγω σωματικής ασθένειας αναγκάζεται να επιστρέψει στην Εύβοια. Το 1926 χειροτονείται διάκονος σε ηλικία 20 χρόνων και το 1927 πρεσβύτερος, λαμβάνοντας το όνομα Πορφύριος. Ένα χρόνο μετά λαμβάνει άδεια εξομολόγου. Το 1940 μετά την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Άγιος βρίσκεται στην Πολυκλινική των Αθηνών και λειτουργεί για 33 ολόκληρα χρόνια –έως το 1973- στον Ιερό Ναό Αγίου Γερασίμου. Την ίδια περίοδο συνηθίζει να ανεβαίνει στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καλλίσια της Πεντέλης.

Τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του, ο Άγιος, έζησε στο μοναστήρι που βρίσκεται στον Ωρωπό της Αττικής, στο Μήλεσι και το οποίο χτίστηκε με τη συνδρομή δεκάδων πιστών. Ένα χρόνο πριν την κοίμησή του –το 1990- αξιώθηκε να δει να πραγματοποιείται ένα όνειρό του, με την θεμελίωση του καθολικού της Μονής, που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Ο Όσιος Πορφύριος εκοιμήθη, όπως επιθυμούσε, στην καλύβη του αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, εκεί όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια. Την 2α Δεκεμβρίου 1991, στις 4:31΄ το πρωί, παρέδωσε την αγία ψυχή του στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του. Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, προχώρησε στην αγιοκατάταξή του, κατά τη συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013.

Τα θαύματά του αναρίθμητα, η αγάπη του κόσμου απέραντη. Εν ζωή ανέπαυε χιλιάδες κόσμου, καθοδηγούσε και παρηγορούσε. Μετά την κοίμησή του εξακολουθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του δια της ταχείας βοηθείας του σε όσους με πίστη τον επικαλούνται.

Πηγή

Αναρτήθηκε από paraklisi στις 29.11.17

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_165.html

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ~ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΙΣ~ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ..

Φρέαρ του Ιακώβ - Ηγούμενος π.Ιουστίνος - 29 Φεβ 2016

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος, ὁ νέος Ἱερομάρτυρας

Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ἀγάπησε τὸν Χριστό. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του περίμεναν νὰ ἀποκοιμηθεῖ ὁ μεγαλύτερός τους ἀδελφὸς καὶ αὐτοὶ σηκώνονταν καὶ προσεύχονταν κρυφὰ γιὰ ὦρες.

Κατάγονταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ὁροῦντα τῆς ἐπαρχίας Μόρφου. Καλὴ παιδαγωγὸ καὶ δασκάλα τῆς εὐσεβείας εἶχαν τὴ γιαγιά τους Λωξάντρα, ἡ ὁποία τοὺς ζητοῦσε νὰ τῆς διαβάζουν βίους ἁγίων.

Διαβάζοντας ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ Φιλούμενος, τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ὡς ἄλλος μιμητὴς ἐκείνου, ἔκαυσε τὶς ἐπιθυμίες τοῦ κόσμου τούτου.

Τὰ δίδυμα τέκνα τῆς Μαγδαληνῆς καὶ Γεωργίου Ὀρουντιώτη, Φιλούμενος καὶ Ἐλπίδιος φλεγόμενα ἀπὸ θεῖο ἔρωτα, ξεκίνησαν γιὰ τὴν παλαίφατη Ἱερὰ Μονὴ Σταυροβουνίου.

Ἐκεῖ παρέμειναν γιὰ πέντε χρόνια καὶ μετὰ ἀνεχωρήσαν ἀπὸ τὴ μαρτυρικὴ γῆ τῆς Κύπρου στὴν Ἁγία Γῆ τῶν Ἱεροσολύμων. Ὁ πατὴρ Ἐλπίδιος μετὰ ἀπὸ δώδεκα ἔτη διακονίας στὰ Ἱεροσόλυμα συνέχισε τὸν ἐκκλησιαστικό του βίο σὲ διάφορα μέρη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐκοιμήθη στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Ὁ Φιλούμενος ἔμεινε στὴν ἁγία γῆ γιὰ 46 ἔτη διακονώντας τὴν ἐκεῖ ἀδελφότητα τοῦ Πατριαρχείου, ὡς φύλακας ἁγίων τόπων, ἀλλὰ ἐξαιρέτως ἁγίων τρόπων.

Τελευταῖος σταθμὸς τῆς διακονίας του ἦταν τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, τὸ ὁποῖον ἔγινε τόπος τοῦ μαρτυρίου του.

Στὶς 29 Νοεμβρίου 1979, ἡμέρα τῆς ὀνομαστικῆς του ἑορτῆς, φανατικοὶ σιωνιστές, ποὺ διεκδικοῦσαν τὸ προσκύνημα ὡς δικό τους, τὸν κατέκοψαν τὴν ὥρα τοῦ ἑσπερινοῦ. Ἁγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν τὸ τίμιό του λείψανο ἔπειτα ἀπὸ πέντε ἡμέρες καὶ τὸ ἐνταφίασαν στὴν ἁγία γῆ.

Κατὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του, μετὰ ἀπὸ τρία ἔτη, αὐτὰ εὐωδίαζαν δείχνοντας τὴν ἁγιότητά του.

Ἡ μνήμη του τιμᾶται τὴν 29η Νοεμβρίου

ΜΑΡΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ https://plus.google.com/118204686327157394622

Ακολουθία και Παράκληση του Αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία

Η σύνθεση της Ακολουθίας είναι του Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια Μεγάλου Ὑμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας είναι από το 1993, δηλαδή δύο χρόνια μετά την οσιακή Κοίμηση του νέου Αγίου της Εκκλησίας.

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_319.html

Ἐκλογή εἰς τόν Ὅσιον Ἰάκωβον Τσαλίκην

Ἡ Ἐκλογή εἰς τον Ὅσιον Ἰάκωβον Τσαλίκη, ὅπως ἔχει ψαλεί κατά τήν πρώτην Ἀγρυπνίαν πρὸς τιμήν τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου Τσαλίκη στὸν Ἱερόν Ναό τῶν Ὁσίων Βαρνάβα και Ἱλαρίωνος στὴν Περιστερώνα Μόρφου στις 17/18 Νοεμβρίου 2017.

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_631.html

Πού θα χτιστεί ο πρώτος Ναός για τον νέο Άγιο της Ορθοδοξίας μας Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη

Με συγκίνηση και χαρά ο Ιερός κλήρος και ο ευλαβής λαός
 της Λοκρίδος και της Λαμίας υποδέχθηκε την είδηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της αγιοκατατάξεως, υπό της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου με πρόταση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Ιεράς Μονής του οσίου Δαυίδ Γέροντος Ευβοίας.

Ο λαός της Λοκρίδος είχε ιδιαιτέρους πνευματικούς δεσμούς με τον άγιο Γέροντα Ιάκωβο και την Ιερά Μονή του οσίου Δαυίδ, πρώτον μεν διότι ο όσιος Δαυίδ εγεννήθη και ανετράφη στο Κυπαρίσσιο Αταλάντης και δεύτερον διότι ο π. Ιάκωβος ήταν ο πνευματικός πολλών κατοίκων της περιοχής, τους οποίους επεσκέπτετο τη Μεγάλη Σαρακοστή κομίζων και την κάρα του Οσίου Δαυίδ στη Μαλεσίνα, στις Λιβανάτες και στη Λαμία προς ευλογία και αγιασμό των πιστών.

Με εντολή του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου εσήμαναν χαρμόσυνα οι καμπάνες των Ενοριών της Λοκρίδος και της Λαμίας και τελέσθηκε πανηγυρική σύναξη των πιστών στο Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, όπου ανεπέμφθη ευχαριστήριος δέηση για την αγιοκατάταξη του πατρός Ιακώβου, ανεγνώθση σύντομη βιογραφία του αγίου και εψάλη για πρώτη φορά το απολυτίκιο και το μεγαλυνάριο του αγίου Ιακώβου, τα οποία ευλαβώς συνέθεσε ο Σεβασμιώτατος.

Στη χαρμόσυνη ακολουθία συμμετείχαν όλοι οι εφημέριοι της Λαμίας και πλήθος πιστών. Στο λόγο του ο Μητροπολίτης Νικόλαος με έκδηλη συγκίνηση αναφέρθηκε στο πρόσωπο του αγίου Ιακώβου και στην πατρική σχέση που επί πολλά χρόνια διατηρούσε μαζί του. Συγχρόνως ανακοίνωσε στο εκκλησίασμα ότι σύντομα θα θέσει τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση Ιερού Ναού επ’ ονόματι του αγίου Ιακώβου στη περιοχή της Λοκρίδος, οι κάτοικοι της οποίας θεωρούν την Μονή του οικείο τόπο και είχαν τον άγιο πνευματικό τους πατέρα.

Ἀπολυτίκιον

Ήχος δ’ Ὁ Μάρτυς σου Κύριε.

Ποίημα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

«Ἀμέμπτως ἐβίωσας ἐν εὐλαβείᾳ πολλῆ

τόν τρόπον μιμούμενος Δαβίδ τοῦ Γέροντος Πάτερ Ἰάκωβε.

Ἔλαμψας τῇ Μονῇ σου καί τῇ χώρᾳ ἁπάσῃ

πλήθεσι τῶν σημείων καί παθῶν ἰατρείαις.

Διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ πρέσβευε ὑπέρ τῶν τιμώντων σε».

Μεγαλυνάριον

«Ἐκ παιδός ἠγάπησας τόν Χριστόν

ἅπαντα τοῦ κόσμου ὁλοψύχως καταλιπῶν,

νέκταρι ἀγάπης διψώντων τάς καρδίας

ἐπότισας πλουσίως πάτερ Ἰάκωβε».

http://perivolipanagias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_837.html

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς - π. Ιωακείμ Αγιορείτης

Άγ. Πορφύριος: «Να αγαπήσετε τις αγρυπνίες»

Να αγαπήσετε τις αγρυπνίες.
Οι αγρυπνίες είναι μεγάλο πράγμα.
Ανοίγει ο ουρανός....

 Μιλάμε με τον Θεό.

Στις δικές μας αγρυπνίες εκεί πάνω, μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα νύσταζα λιγάκι, κλείνανε τα μάτια μου.

Μετά άνοιγε ὁ νούς μου, και τη ζούσα την προσευχή, ως το πρωί. Όταν τελείωνε, είχα τόση διάθεση, ώστε, να ήταν τρόπος να ξανάρχιζε πάλι από την αρχή.

Στη Σκήτη διαβάζαμε καθαρά, με νόημα τον κανόνα.

Όταν οι αγρυπνίες γίνονταν στο Κυριακό, τον ψέλναμε».

Και συμπλήρωσε, αναπολώντας τη μοναχική του ζωή στα Καυσοκαλύβια:

«Εκείνο πού μου άρεσε απ΄όλα περισσότερο, ήταν ὁ Τριαδικός Κανόνας κάθε Κυριακή στο Μεσονυκτικό.

Όταν τον διάβαζε ὁ αδελφός, εγώ συγκέντρωνα όλη την προσοχή μου. Και αν καμιά φορά διάβαζε σιγανά ἤ γρήγορα και δεν καταλάβαινα ή δεν άκουγα, πολύ στενοχωριόμουνα.

Τότε αποτραβιόμουνα πίσω και βυθιζόμουνα στην ευχή».

«Θυμάμαι τα ωραία μου χρόνια στο Άγιον Όρος.

Οι Γέροντές μου εμένα δεν μ᾿ έβγαζαν έξω· ήμουν μικρός και δεν μ᾿ έπαιρναν σε πανηγύρεις κ.λπ.

Όταν λοιπόν έμενα μόνος μου, πήγαινα εκεί στο εκκλησάκι μας, τον Άγιο Γεώργιο, και έψαλλα όλο τέτοια κατανυκτικά τροπάρια.

Άνοιγα την Παρακλητική του Σαββάτου, πού έχει πιο πολλά κι έψαλλα.

Έλεγα, επίσης, πολύ την παράκληση της Παναγίας.

Με μεγάλη κατάνυξη κι αγάπη έψαλλα τον Κανόνα του Ιησού.

Οι Γέροντές μου δεν μ᾿ είχαν μάθει ψαλτικά.

Ακούγοντας τα έμαθα.

Από το Βιβλίο: «Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης 

Η αγιότητα στον 21ο αιώνα»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ

https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/11/blog-post_588.html?spref=fb

Πνευματική επικοινωνία του Αγίου Ιακώβου με τον Άγιο Παΐσιο

Μαρ­τυ­ρί­α ιε­ρο­μο­νά­χου Ι­α­κώ­βου: «Ή­μουν λα­ϊ­κός α­κό­μη, φοι­τη­τής στο Εκ­κλη­σι­α­στι­κό Λύκειο Λαμί­ας, το έ­τος 1986 με το ό­νο­μα Ι­ω­άν­νης. Α­νέ­βη­κα στο Ά­γι­ον Ό­ρος και επισκέφτηκα, μετά α­πό ευ­λογί­α που εί­χα α­πό τον γέ­ροντά μου π. Ιάκωβο Τσα­λί­κη, τον γέρον­τα Παίσιο, για να τον συμ­βου­λευ­τώ αν πρέ­πη να γίνω μο­να­χός ή ό­χι.

»Ο γέ­ρον­τας Ιάκωβος ευ­λα­βεί­το τον γε­ρο Πα­ί­σι­ο και ό­ταν πή­γα, μου έ­δω­σε να του δώ­σω κά­τι για ευ­λο­γί­α, και πρό­σθε­σε: Να πής στον γε­ρωΠαί­σι­ο, ό­ταν βγή στην Θεσ­σα­λο­νί­κη, ας έλθη να μας δή. Ε­γώ, Γι­αν­νά­κη μου, εί­ναι δύ­σκο­λο να δώ τον Γέροντα, γι­α­τί πρέ­πει να περά­σω βου­νά, λαγ­κά­δι­α, θά­λασ­σα, που δεν το ε­πι­τρέ­πει η υ­γε­ί­α μου και ε­ξ άλλου ο γερω Πα­ί­σι­ος εί­ναι ά­γι­ος, ε­γώ α­μαρ­τω­λός και α­νά­ξι­ο­ς. Μου έ­δω­σε τό­τε και 5.000 δραχ­μές να ανά­ψω κε­ρί στο εκ­κλη­σά­κι του.

»Ό­ταν πή­γα στο Ό­ρος, συ­νάν­τη­σα τον Γέ­ροντα έ­ξω α­κρι­βώς α­πό την πόρ­τα του· μό­λις μας εί­δε ή­μουν μα­ζί με κά­ποι­ο ι­ε­ρο­μό­να­χο, μας λέ­ει: Βρέ, κα­λώς τους, βρέ, κα­λώς τους!.

»Πήραμε ευ­χή και λέ­ει σε μέ­να:
–Βρέ, τι λές; Θα σε κά­νου­με κα­λό­γε­ρο;
–Γέροντα, του λέ­ω, έ­χω πρό­βλη­μα α­πό το­ύς γονείς μου.
–Ά­κου­σε να σου πώ, ά­φη­σε το­ύς γο­νείς να κλά­ψουν έ­να δυ­ό μή­νες, για να μην κλαίς ε­σύ αιω­νίως, και πήγαι­νε πρίν χά­σης τον θη­σαυ­ρό (εν­νο­ού­σε τον γέ­ρον­τα Ιάκωβο, χω­ρίς να του πώ που σκε­πτόμουν να πά­ω γι­ά να μο­νά­σω).
-Γέροντα, έ­χε­τε την ευ­χή του π. Ι­α­κώ­βου α­πό τον ό­σι­ο Δαυ­ίδ.
–Άχ, παι­δί μου, αυ­τοί εί­ναι σή­με­ρα οι ά­γι­οι που α­γω­νί­ζον­ται και προ­σε­ύ­χον­ται έ­χον­τας ταπε­ί­νω­ση και αγά­πη. Ε­γώ δεν εί­μαι ά­ξι­ος να δώ αυ­τόν τον γί­γαν­τα της Ορ­θο­δο­ξί­ας, αλ­λά εί­ναι και μακριά πο­λύ για να τον συ­ναν­τή­σω, χρει­ά­ζε­ται α­γώ­νας και κό­πος πο­λύς. Αλ­λά ο Θε­ός μας έ­χει δώ­σει α­γά­πη και ε­πι­κοι­νω­νού­με πνευ­μα­τι­κά με­τα­ξύ μας.

»Α­φού μας εί­πε πολ­λά πνευ­μα­τι­κά και συμβου­­λές, στο τέ­λος του λέ­ω:
–Γέροντα, εί­ναι ευ­λο­γη­μέ­νο να προ­σκυ­νή­σω στο εκ­κλη­σά­κι σας για ευ­λο­γί­α;

»Καί ο Γέροντας μου λέ­ει:
–Ό­χι, δεν χρει­ά­ζε­ται.
–Γέροντα, κάν­τε α­γά­πη, για ευ­λο­γί­α.
–Ό­χι, παι­δί μου, για­τί μπο­ρεί ο γε­ρω Ιάκωβος να σου έ­χη δώ­σει κα­νέ­να πεν­το­χί­λια­ρο και με­τά τι θα το κά­νω ε­γώ, που εί­μαι κα­λό­γε­ρος;

»Δέν με ά­φη­σε να προ­σκυ­νή­σω. Μου έ­δω­σε έ­να κομ­πο­σχοι­νά­κι και έ­να σταυ­ρου­δά­κι να τα δώ­σω στον Γέροντα. Ό­ταν ε­πέ­στρε­ψα στο Μο­να­στή­ρι, με δέχ­τη­κε ο Γέροντας με χα­ρά. Και του έ­δω­σα τα δώρα α­πό τον γέ­ρον­τα Παίσι­ο και α­μέ­σως μου λέ­ει: Το πεν­το­χί­λι­α­ρο που δεν πή­ρε ο γέ­ρον­τας Παίσι­ος και δεν σας ά­φη­σε να προσκυ­νή­σε­τε, πάρ­το δι­κό σου για τα έ­ξο­δα στην Σχο­λή στην Λα­μί­α. Ε­γώ έ­μει­να ά­ναυ­δος.
 –Γέροντα, που το ξέ­ρε­τε ε­σείς;
–Νά, μου λέ­ει στο αυ­τί ψι­θυ­ρι­στά. Ε­μείς, παιδί μου, ε­πι­κοι­νω­νού­με πνευ­μα­τι­κά­».


Πηγή: (Απόσπασμα από το νέο βιβλίο της Ενωμένης Ρωμηοσύνης: Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ), Άγιος Γεώργιος Κορυδαλλού

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com/2017/11/blog-post_43.html

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/

Ακολουθίες Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη

Στη σελίδα ΨΑΛΤΟΛΟΓΙΟΝ έχει αναρτηθεί σε μορφή αρχείου pdf ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ ποίημα του Δρος Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας.

Εκεί γίνεται αναφορά και σε δύο ακόμη Ακολουθίες: του Επισκόπου Εδέσσης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ και της μοναχής Ισιδώρας από την Μονή Αγ. Ιωάννου Μακρινού που αναμένεται να κυκλοφορήσουν.

Τηλεσχολείο Ψαλτικής Μάθημα 01

Τηλεμαθήματα Βυζαντινής Μουσικής από την 4Ε Μάθημα 1ον

Τηλεσχολείο Βυζαντινής Μουσικής με τον Θεολόγο-Μουσικοδιδάσκαλο Πάρη Γκούνα

Πηγή: http://ayiotopia.blogspot.com/2017/11/4-1.html

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Λιβισίου τόν γόνον, καί Εὐβοίας τό καύχημα, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα, μοναστῶν φίλον γνήσιον, Ἰάκωβον τιμήσωμεν πιστοί,τόν νέον ἡσυχίας ἐραστήν, τὸν παρέχοντα ἰάσεις παντοδαπάς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, Δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, Δόξα τόν ἐν ἐσχάτοις χρόνοις καί καιροίς σὲ ἁγιάσαντι.

Αγρυπνία για την αγιοκατάταξη του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη

Συγκλονιστικό: Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης συνομιλεί με τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο

Ο Γέροντας Ιάκωβος τακτικά επισκεπτόταν τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο κυρίως πηγαίνοντας για την Αθήνα για τους γιατρούς που τον παρακολουθούσαν: «Κάποτε, έλεγε, πήγα και βλέπω τον Άγιο ζωντανό μέσα στη λάρνακά του. Του λέω:

–Άγιε μου πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, τι αρετές είχες και αγίασες;

–Ο Άγιος μου απάντησε:

–Μέσα στην σπηλιά που ήταν στάβλος κοιμόμουνα και με τα άχυρα σκεπαζόμουνα τον χειμώνα για να μην κρυώνω. Είχα και την ταπείνωση και την πίστη.

Σε λίγο μου λέει:

-Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, γιατί ήρθαν τώρα δύο άνθρωποι και με παρακαλούν για ένα παιδί άρρωστο. Περίμενε να πάω να το βοηθήσω.

Ξαφνικά άδειασε η λάρνακα γιατί ο Άγιος έφυγε. Σε λίγη ώρα ξαναγύρισε, δεν τον είδα πώς γύρισε, αλλά τον είδα να τακτοποιείται μέσα στη λάρνακά του σαν ένας άνθρωπος»!

Το Ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννη «αλλάζει πλευρό»- θέση όπως είναι ξαπλωμένο, ενίοτε και μπροστά στον κόσμο-προσκυνητές- και ακούγεται θόρυβος από εκεί. Μάλιστα, μια από τις φορές που έγινε αυτό, το 1990, ήταν παρών και ο μακαριστός και όσιος γέροντας Ιάκωβος, ηγούμενος της Ιεράς μονής του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια ο οποίος για να καθησυχάσει τον κόσμο που τρόμαξε είπε:

«Χριστιανοί μου μη φοβάστε, ο άγιος είναι ζωντανός απλά άλλαξε πλευρό…» 

Είναι περίεργο ότι ένιωθε αλλιώς για τους άλλους Αγίους και αλλιώς για τον όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον όποιο μάλιστα καλούσε για βοήθεια μαζί με τον όσιο Δαβίδ. Όταν καλούσε και τους δύο, έδινε την εντύπωση ότι ο όσιος Ιωάννης ήτανε αναγκαίος ως νεώτερος, να τρέξει γρηγορότερα, επειδή ο όσιος Δαβίδ ήτανε γηραιός. Με τον όσιο Ιωάννη όμως δεν γινόταν επιτακτικός, όπως με τον όσιο Δαβίδ.

Ντρεπόταν ακόμη και να λειτουργήσει στο Προσκύνημα του όσιου Ιωάννη, στο Προκόπι. Του ζητούσαν:

-Ελάτε, π. Ιάκωβε, να λειτουργήσετε στον όσιο Ιωάννη.

Και κείνος απαντούσε:–Είμαι άξιος εγώ ο χοϊκός να βρεθώ μπροστά στο θείο Ιωάννη! 

Και πάντα, όταν πρόφερε το όνομα του όσιου Ιωάννη, τον οποίο συχνότερα έλεγε «θείο Ιωάννη» και «Ομολογητή», η φωνή του στις λέξεις «θείος» και «Ομολογητής» έπαιρνε μια μεγαλόπρεπη επισημότητα, λες κι έβλεπε τον άγιο μπροστά του και τον προσφωνούσε ως βασιλέα. 

Τον όσιο Ιωάννη όχι μόνο τον παρακαλούσε να συντρέχει στις ανάγκες των πιστών, μα τον έβλεπε ζωντανό, έξω από τη λάρνακα του, να σπεύδει σε βοήθεια. Το 1986, ο π. Ιάκωβος διηγόταν πως ο άγιος Ιωάννης εργάζεται ζωντανός έξω από τη λάρνακα. Τον ρώτησα χαμηλόφωνα, καθώς καθόμουν δίπλα του:

-Τον είδατε σεις έξω; 

Ο γέροντας συνέχισε, γιατί στη συζήτηση βρισκόσανε κι άλλοι. Το ίδιο ερώτημα, του το έκανα δυο φορές ακόμα, χαμηλόφωνα, να μην ακούσουνε οι άλλοι. Τότε αφοπλιστικά, χωρίς ν’ αλλάξει ρυθμό, απάντησε:

-Αφού τον βλέπεις το πρωί, που μαζεύεται ο Άγιος και μπαίνει στη λάρνακα του! Είναι ώρες που δε βρίσκεται στη λάρνακα!

Το θαύμα τούτο, ότι κάποτε ο Άγιος Ιωάννης δε βρίσκεται στη λάρνακα του, το έχουνε διαπιστώσει και άλλοι, όπως ο ιερέας-προϊστάμενος του Προσκυνήματος. Ο όσιος Ιωάννης αξίωνε το μακαριστό γέροντα με διαλογική συζήτηση εναργή και αφοπλιστική. Ακόμα περισσότερο, ο γέροντας έβλεπε ολόσωμο και ζωντανό τον Όσιο, με τον όποιο συζητούσε. Επιστρέφοντας από ιατρικές εξετάσεις, πέρασε, όπως πάντα, να προσκυνήσει τον όσιο Ιωάννη. 

Γονάτισε στη λάρνακα του οσίου και σε λίγο είδε τον Όσιο να του λέει, καθώς τα διηγήθηκε ο ίδιος ο γέροντας:

-Έχω μια δουλειά τώρα και πρέπει να φύγω. Εσύ να μη δεχτείς να κάνεις Εσπερινό μέχρι να επιστρέψω. 

Όταν γύρισε ο Άγιος, του είπε:

–Νομίζεις ότι ευλογώ όλους όσους έρχονται εδώ; Να, αυτή τη γυναίκα, που προσκύνησε τώρα με τα παιδιά της, δεν την ευλόγησα. 

«Γιατί»; ρώτησε ο π. Ιάκωβος.

-Γιατί βλαστημάει τα παιδιά της!

Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο π. Ιάκωβος (Τσαλίκης) κατέβηκε από το κελλάκι του στο Ναό για την Θεία Λειτουργία, περιέγραφε μέσα στο ιερό με πρόσωπο εκστατικό σε Πατέρες της Μονής του όσα ο Θείος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικώ τω τρόπω» του είχε πει την νύχτα που πέρασε –«ο Θεός οίδε πως»– εμπρός στην Ιερή Λάρνακα με το αδιαλώβητο σκήνος Του στο Ναό Του στο Προκόπι. 

–«Νομίζουν πως κοιμάμαι, ότι είμαι νεκρός, και δεν με υπολογίζουν οι Χριστιανοί. Εγώ όμως είμαι ζωντανός. Τους πάντες βλέπω. Το σώμα μου είναι μέσα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από την λάρνακά μου. Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Πολύς ο πόνος. Αυτοί δε με βλέπουν. Εγώ τους βλέπω και τους ακούω τι λένε. Και πάλι μπαίνω στη λάρνακα μου. Αλλά άκουσε Πάτερ μου να σου πω. Πολλή η αμαρτία στο κόσμο, πολλή η ασέβεια και πολλή η απιστία». 

–«Γιατί τα λες αυτά άγιέ μου»; Του απάντησα. «Δεν βλέπεις πόσος κόσμος έρχεται στη χάρη σου και σε προσκυνά»;

«Πολλοί έρχονται, Πάτερ Ιάκωβε, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου», πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε.

– «Για αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος. Γιατί πολλή η αμαρτία στον κόσμο».

–«Όχι, άγιε μου» του είπα ταραγμένος. «Από μικρό παιδί όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες βρέθηκα. Στην Μικρά Ασία που γεννήθηκα αλλά και όταν ήλθαμε στην Ελλάδα. Ύστερα άγιε μου αν γίνει έξαφνα ο πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν».

–«Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος», απάντησε λυπημένα με μια σταθερή φωνή ο Όσιος».

Πηγή
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_985.html

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

Πηγή: Ιστολόγιο: Σύναξις Νεων Παλαιοχωρίου

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ,Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ- Π. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΣΑΝΙΟΥ&ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

Πηγή: Ιστολόγιο: Σύναξις Νέων Παλαιοχωρίου

Ο π. Ιάκωβος Τσαλίκης συγκαταλέγεται στη χορεία των Αγίων!

Όπως έγινε γνωστό, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αγιοκατατέταξε σήμερα, Δευτέρα 27 Νοεμβρίου το μακαριστό Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.

Η αίτηση αγιοκατατάξεως είχε υποβληθεί από την Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος και ορίστηκε ως ημέρα μνήμης του η 22α Νοεμβρίου.

Σε άλλα δημοσιεύματα της «Πεμπτουσίας» μπορείτε να βρείτεμαρτυρίες για την οσιακότητα της μορφής του.

Παραθέτουμε ακολούθως το βιογραφικό του, όπως το έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα:

Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε την 5-11-1920 στο Λεβίσι της Μικράς Ασίας, κωμόπολη 5.000 περίπου κατοίκων, απέναντι της Ρόδου, λίγα χιλιόμετρα στο εσωτερικό από την παραλία.

Οι γονείς του ήταν ο Σταυρός Τσαλίκης, τεχνίτης οικοδόμος και μητέρα του η Θεοδώρα Κρεμμυδά του Γεωργίου και της Δέσποινας.

Το 1922, με την Μικρασιατική καταστροφή, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεδιώχθησαν από τους Τούρκους και η οικογένεια του…διεσπάσθη στα δύο. Ο πατέρας του έμεινε αιχμάλωτος στην Μικρά Ασία, ενώ η μητέρα του με την γιαγιά του Δέσποινα και τα τρία ανήλικα παιδιά, τον Γιώργο 4 ετών, την Τασούλα 3 και το Ιακωβάκι 2 ετών, ήρθαν στην Ελλάδα, μέσω Πειραιώς και εγκατεστάθησαν στο χωριό Άγιος Γεώργιος Αμφίσσης, ως πρόσφυγες.

Η οικογένεια ξανάσμιξε τυχαία τα τέλη του έτους 1925, όταν εγκατεστάθη στο χωριό Φαράκλα της Εύβοιας, κοντά στο Προκόπι και την Αγία Άννα.

Το 1933 το «Γιακωβάκι» ετελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του Φαράκλα με Άριστα, αλλά δεν συνέχισε τις σπουδές του, κυρίως ελλείψει οικονομικών μέσων. Αλλά ακολούθησε τον πατέρα του στις οικοδομικές του εργασίες.

Εκείνα πού τον διέκριναν από της παιδικής του ηλικίας, ήταν η μεγάλη του ευσέβεια και η αγάπη του προς τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους.

Διάβαζε από μικρός εκκλησιαστικά βιβλία, βίους Αγίων, και ήξερε απέξω αποσπάσματα από Ψαλμούς, Ιερές Ακολουθίες, απολυτίκια, κοντάκια.

Γι΄αυτό και στα 7 του χρόνια τον αποκαλούσαν, μικροί και μεγάλοι, συγγενείς και φίλοι «Καλόγερο». Και στα 10 του χρόνια «πατέρα Ιάκωβο».

Στα 9 του χρόνια είδε στο εξωκκλήσι του χωριού του της Αγίας Παρασκευής μια Μοναχή, πού μίλησε μαζί του και του είπε πώς είναι η Αγία Παρασκευή και πολλά άλλα.

Περισσότερο ησχολείτο με τα πνευματικά (Θείες Λειτουργίες και Ιερές Ακολουθίες) παρά με τα επαγγελματικά. Τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής του ήταν οι προσευχές, νηστείες, αγρυπνίες.

Τον Ιούλιο του 1947 εκλήθη στις τάξεις του στρατού, όπου υπηρέτησε στην υπηρεσία εφοδιασμού και μεταφορών, επί δύο και πλέον χρόνια.

Και όταν υπηρετούσε στις τάξεις του στρατού, αλλά κυρίως μετά πού απελύθη, ο νους του ήταν στις Ιερές Ακολουθίες, Θείες Λειτουργίες, Εσπερινούς, αγρυπνίες, παρακλήσεις, τις οποίες και παρακολουθούσε.

Είχεν έντονη την εσωτερική κλίση προς τα θεία από παιδί, αλλά και την άνωθεν κλήση αργότερα. Γι΄αυτό, τον Νοέμβριο του 1951 προσήλθε για να γίνει Μοναχός, στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ του Γέροντα, κοντά στην κωμόπολη Λίμνη της Εύβοιας. Αλλά οι πνευματικές και οι εν γένει συνθήκες λειτουργίας της Μονής ήταν απογοητευτικές. Γι΄αυτό καί σε λίγο καιρό εγκατέλειψε τη Μονή και επέστρεψε στο χωριό, στο σπίτι του.

Στις 17-7-1952 όμως, επανήλθε στη Μονή, αποφασισμένος να εγκαταβιώσει σ΄αυτήν και υπηρετήσει ως Μοναχός του Κυρίου, υπό οποιεσδήποτε δυσκολίες και συνθήκες. Ήταν η σοβαρότερη και κρισιμότερη απόφαση της ζωής του. Κάτι το οποίο και επέτυχε.

Στις 31-11-1952 εκάρη Μοναχός και του ανετέθησαν καθήκοντα Οικονόμου. Και στις 17-12-1952 και 19-12-1952 εχειροτονήθη από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος κυρό Γρηγόριο Διάκονος και Πρεσβύτερος.

Εγκαταβιώσας ως Μοναχός και Οικονόμος συνετώς και επιτυχώς, εξελέγη το 1975 ως Ηγούμενος της Μονής, θέση την οποία διετήρησεν επιτυχώς και «ποδοτικώς μέχρι την προς τον Κύριον εκδημία του την 21-11-1991.

Όταν λειτουργούσε είχε ζωηρή την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου.

Όταν δεν λειτουργούσεν ο ίδιος, παρακολουθοΰσε την Θεία Λειτουργία γονατιστός, μπροστά στην εικόνα του Χριστού του τέμπλου.

Εκείνα, πάντως, που εχαρακτήριζαν όλη του την ζωή ήταν η εδραία και ακλόνητη πίστη του στον ένα Τριαδικόν εν μια τη ουσία Θεόν, η απόλυτη αφοσίωση στα πνευματικά του καθήκοντα, η αυστηρή άσκηση, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και η πολλή αγάπη και υλική και ηθική συμπαράσταση προς τον δοκιμαζόμενο κόσμο.

Ακόμη η υπομονή στους πειρασμούς, τις δοκιμασίες, τις αρρώστιες και τις θλίψεις.

Υπέφερε από 5 σοβαρές σωματικές αρρώστιες και εν τούτοις ουδέποτε διεμαρτυρήθη η δυσανασχέτησε. Αλλά συνεχώς έλεγε «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» και «ζει Κύριος ο Θεός».

Τα τρία βασικά πιστεύω του ήταν:

α) υπάρχει Θεός, Τριαδικός έν μια τη ουσία, πού είναι παντοδύναμος, δημιουργός των πάντων και όλος αγάπη,

β) υπάρχει μετά θάνατον ζωή της ψυχής, πού αρχίζει από τον τάφο,

γ) η εδώ ζωή μας (οι πράξεις μας) καθορίζει την μετά θάνατον βιοτή μας.

Ακόμη την ζωή του Γέροντα εχαρακτήριζε η μεγάλη αγάπη και συμπαράσταση προς τον δοκιμαζόμενο κόσμο, πού συνέρρεε κατά 100άδες στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ από όλη την Ελλάδα, και ο Γέροντας τον άκουγε, τον συνεβούλευε, τον βοηθούσε, εδοκιμάζετο μαζί του και τον ξαλάφρωνε.

Γι΄αυτό, όταν την 21.11.1991 εξεδήμησε προς Κύριον και μετά 2ήμερον εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία του, χιλιάδες ευεργετηθέντες από αυτόν πνευματικά και υλικά, κληρικοί και κοσμικοί, φώναζαν, όλοι μαζί, την ώραν της ταφής, εν συγχορδία, Άγιος, Άγιος, Άγιος, τρεις λέξεις πού απέδιδαν την ουσία, μία πραγματικότητα.

Η μνήμη του ας είναι αιωνία και εμείς ας έχομε την ευχή του.

Πηγή

Αναδημοσίευση από: https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_211.html 

Ἡ αὐταπάρνηση τοῦ παπα - Κυπριανοῦ

Στη φωτογραφία ο παπα - Κυπριανός (+1955)

Κάποτε, ὁ παπα - Κυπριανός Σταυροβουνιώτης, ἕνεκα ὑποθέσεως τινός, μετέβη μετ’ ἄλλου μοναχοῦ εἰς Λάρνακα, ὅπου καί προσεκλήθη ὑπό φιλοχρίστου γνωστοῦ τῆς Μονῆς διά κέρασμα. 

Εἰς τό δωμάτιον ὅπου ὁδηγήθησαν νά καθίσουν, ὑπῆρχεν εἰς ἔπιπλον μεγάλος καθρέφτης, ὁ δέ παπᾶ Κυπριανός βλέπων, ἐνῶ ἐβάδιζεν εἰς τόν καθρέφτην, ἐνόμισεν ὅτι ἦτο κάποιος ἄλλος Μοναχός, ὅπου ἤρχετο νά τόν χαιρετήσει! 

Διά τοῦτο, πρῶτος ὁ Γέρων τοῦ ἔκαμε σχῆμα καί τοῦ εἶπεν, «Εὐλογεῖτε»! 

Τότε ὁ ἄλλος ἐγέλασεν καί τοῦ λέγει: «Τί ἔπαθες Γέροντα; Δέν ἐκατάλαβες ὅτι τόν ἑαυτόν σου εἶδες μέσα εἰς τόν καθρέπτην;» 

Τόση ἦτο ἡ αὐταπάρνησις τοῦ παπᾶ Κυπριανοῦ, ὅπου, μή βλέπων ποτέ εἰς καθρέπτην, οὐδέ περιποιούμενος τόν ἑαυτόν του, εἶχε λησμονήσει ἀπό τά πολλά ἔτη καί τήν ἰδίαν του τήν μορφήν! 

Ἡ ἀσθένεια ἔκανε τόν παπᾶ Κυπριανό Σταυροβουνιώτη ἁγιώτερο. Ὁ πόνος δέν τοῦ διέκοπτε τίς προσευχές του. 

Σάν ἔχασε τήν φωνή του, σήκωνε τά χέρια ψηλά, δεόμενος ἐκτενῶς, μέχρι πού ἔπεφταν ἀπό τήν κούραση. Ἔτσι τόν βρῆκε ὁ θάνατος.

Πηγή:FB Αγιορείτης μοναχός

Αρχιμ. Κύριλλος Καθηγούμενος Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου - Η "πίτα του Γέροντος Παϊσίου"

Αγαπητοί αδελφοί,

Η εποχή μας έχει ορθώς χαρακτηρισθεί ως εποχή ψεύδους και συγχύσεως. Ο άρχοντας του σκότους και πατέρας του ψεύδους έχει εξαπολύσει παντού τα όργανά του για να τραβήξει μαζί του στην κόλαση όσους περισσότερους ανθρώπους μπορέσει. 

Το χειρότερο απ' όλα, αλλά και το πιο επιτυχές κόλπο του, είναι ότι δεν προσπαθεί να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Χριστό και την Εκκλησία αλλά να μολύνει αυτήν την σχέση συγχέοντας την ευλάβεια των πιστών με πράγματα αντίθετα προς την διδασκαλία της Εκκλησίαςκαι άρα δαιμονικά.

Επί παραδείγματι κάποιος φοράει τον Τίμιο Σταυρό στον λαιμό του και μαζί ένα "ματόχανδρο". Η χάρη του Σταυρού δεν ενεργεί αφού είναι βλασφημία να τίθεται δίπλα Του το σύμβολο της δεισιδαιμονίας. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Γέρων Παΐσιος: "εάν πέσουν στα αυγά που τηγανίζουμε ακαθαρσίες τότε είναι για πέταμα τα αυγά μαζί με το τηγάνι".

Αυτή η σύγχυση συμβαίνει σε πάρα πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Όμως το παρόν έχει ως σκοπό να ενημερώσει για κάτι που έχει υποπέσει στην αντίληψή μας και το θεωρήσαμε άκρως επικίνδυνο για την πνευματική και κατά συνέπεια και για την σωματική μας υγεία. 

Τους τελευταίους μήνες αρκετοί μας ρωτούν για κάποιο προζύμι που περιφέρεται από χέρι σε χέρι- κυρίως γυναικών- και το οποίο όσοι το λάβουν προτρέπονται να το ζυμώσουν προσευχόμενοι (αναρωτιόμαστε σε ποιόν "θεό") για ό,τι επιθυμούν. Το ζυμάρι αυτό παρουσιάζεται με διάφορα ονόματα προέλευσης (π.χ. από τα Ιεροσόλυμα) ή φέρει το όνομα κάποιου συγχρόνου Οσίου (π.χ. του Γέροντος Παϊσίου). Φυσικά όποιος διακατέχεται από γνήσια ορθόδοξη πνευματικότητα μπορεί αμέσως να διακρίνει την πλάνη σε μια τέτοια περίπτωση. 

Από κανένα έμπιστο ή ειλικρινές πρόσωπο, που κατέχει υπεύθυνη θέση στην Εκκλησία ή έστω που έχει ορθή σχέση μ' Αυτήν, δεν πιστοποιείται κάποια τέτοια πρακτική. Οι Ορθόδοξες πρακτικές είναι γνωστές και συγκεκριμένες και γνωστές (αρτοκλασία, κόλλυβα κλπ.). Ακόμη και τα ιδιαίτερα έθιμα, όπως η πίτα του Αγίου Φανουρίου, καταλήγουν στην Εκκλησία για να ευλογηθούν και δεν παρασκευάζονται από κάτι "ειδικό" και "μυστήριο". 

Επίσης, είναι κραυγαλέα αντιευαγγελική η χρήση ψυχολογικής βίας ώστε να φοβηθεί όποιος σκεφθεί να μην παρασκευάσει την πίτα. Τις περισσότερες φορές η συνταγή που συνοδεύει ως συνήθως το ζυμάρι προειδοποιεί πως όποιος δεν εφαρμόσει την διαδικασία μπορεί να προκαλέσει στον εαυτό του διάφορα αρνητικά πράγματα. Και διερωτόμεθα: Τι σχέση έχουν οι εκφοβισμοί και οι εξαναγκασμοί με την ελευθερία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Ο Χριστός μας καλεί τον καθένα να Τον ακολουθήσει εν ελευθερία: "όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν".

Δυστυχώς έχουμε σαφείς πληροφορίες και στοιχεία πως η διαδικασία αυτή προέρχεται από χώρους αποκρυφιστών της Νέας Εποχής. Χρησιμοποιούν ανατολικές θρησκευτικές μεθόδους και διδασκαλίες αναμιγνύοντας σ' αυτές ονόματα και άλλα στοιχεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στην αρχή του γράμματος περιγράψαμε πόσο φρικτό είναι αυτό.

Αγαπητοί αδελφοί, είναι ανθρώπινη η άγνοια ή η σύγχυση, όμως εάν ακολουθούμε την ασφαλή οδό της υπακοής θα είμαστε προστατευμένοι από κάθε κακό. Είναι θεμιτό να ρωτούμε τον Πνευματικό μας Πατέρα για κάθε θέμα που σχετίζεται με την πίστη. Εάν αφορούσε το θέμα την σωματική μας υγεία θα σπεύδαμε να πάρουμε την συμβουλή του γιατρού μας. Γιατί αδιαφορούμε τόσο και ενεργούμε απερίσκεπτα για την πνευματική μας υγεία; Γιατί δεν προστρέχουμε στους πνευματικούς μας ιατρούς που έχει ορίσει η Εκκλησία του Χριστού;

Κλείνοντας προτρέπουμε πατρικά όποιον έπεσε σ' αυτήν την δαιμονική παγίδα να απομακρύνει ο,τιδήποτε έχει σχέση μ' αυτήν την υπόθεση και να προστρέξει εν μετανοία στο μυστήριο της Ι. Εξομολογήσεως. Προτείνουμε επίσης και την τέλεση Αγιασμού στα σπίτια που εισήλθαν τέτοιου είδους αντικείμενα.

Μετ' ευχών και αγάπης εν Χριστώ,

Αρχιμ. Κύριλλος

Καθηγούμενος Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Πηγή

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_220.html#more