Οι εκκλησιαστικές ψαλμωδίες έχουν σκοπό να θερμαίνουν την καρδιά, ώστε να αναφλέγεται μέσα μας ο πόθος προς την αγάπη του Θεού.

Η πληρότητα του Αγίου Πνεύματος δεν εξαρτάται από τη θέλησή μας, διότι η επίσκεψη αυτή γίνεται όταν θελήσει το ίδιο το Πνεύμα. Όταν όμως έρθει διεγείρει όλες τις δυνάμεις του δικού μας πνεύματος. Τότε αναβλύζει από μόνη της και η ψαλμωδία προς τον Θεόν....Η ψαλμωδία διεγείρει το πνεύμα μας, φέρνει την κατάσταση της επίσκεψης του Πνεύματος και της επενέργειας αυτού μαζί με κάποιες πληροφορίες.

Ο όσιος Θεόδωρος της Φιλοκαλίας λέει πως με τη φράση "πληρούσθε εν Πνεύματι" ο Απόστολος μιλά για την πνευματική αγαλλίαση που γεννούν οι ψαλμωδίες και υποδεικνύει τον τρόπο εφαρμογής: Ψάλλοντας προς τον Θεό αδιαλλείπτως, εμβαθύνοντας στο εσωτερικό σου και διώχνοντας τους λογισμούς σου δηλαδή ψάλλοντας  μέσα στην καρδιά σου.

Εδώ είναι αυτονόητο ότι σημασία έχει κυρίως όχι η ψαλτική τέχνη αλλά το περιεχόμενο των ψαλλομένων, το οποίο ενισχύει τον πιστό, όπως ένας γραπτός λόγος που μεταβιβάζεται στην ψυχή του ακροατού ή του αναγνώστου. Έτσι συμβαίνει και με όλες τις εκκλησιαστικές ψαλμωδίες. 

Το Πνεύμα του Θεού γεμίζει τους εκλεκτούς Του και αυτή η πληρότητα της χάρης στην καρδιά εκφράζεται δια της ψαλμωδίας.

Αυτός είναι και ο προορισμός των εκκλησιαστικών ψαλμών, ώστε μέσα από αυτές να θερμαίνεται και να αναφλέγεται μέσα μας ο πόθος προς την αγάπη του Θεού.

Όμως τα παραπάνω συνιστώνται κάτω από μια βασική προϋπόθεση: οι ωδές να είναι πνευματικές. Να ψάλλονται δε όχι μόνο με τη γλώσσα αλλά και με την καρδιά μας. Οι ψαλμωδίες να ενισχύονται από τη γεμάτη με Άγιο Πνεύμα  καρδιά για να εκπληρώνουν τον σκοπό τους σύμφωνα με τη βασική αρχή: ό,τι πνευματικό χάρισμα απορρέει από την ψαλμωδία αυτό να το απολαμβάνει και αυτός που ψάλλει. 

Τις ψαλμωδίες όχι μόνο πρέπει να τις κατανοεί ο πιστός αλλά και να τις βιώνει δηλαδή να τις ζει. Στους Αποστολικούς χρόνους έψαλλαν μόνο εκείνοι που είχαν την απαιτούμενη κατάσταση οι δε υπόλοιποι πλησίαζαν ακολουθώντας καταλλήλως και όλη η εκκλησιαστική σύναξη υμνούσε και έψαλλε προς τον Κύριο μόνο μέσα στην καρδιά. Τότε όλη η σύναξη γέμιζε Πνεύμα Άγιο. Να ποιος μεγάλος θησαυρός περικλείεται στις εκκλησιαστικές ψαλμωδίες όταν αυτές οι ψαλμωδίες εκτελούνται όπως πρέπει. 

Τα ίδια ισχύουν και για τις προσωπικές ψαλμωδίες που γίνονται κατ΄οίκον και ο καρπός θα είναι πάντοτε ο ίδιος, όταν  εκτελούνται με προσοχή, με κατανόηση και με αίσθηση της καρδιάς.
------------------------------------------
Aπό το βιβλίο ΝΗΠΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
Ανωνύμου Αγιορείτου μοναχού