"Ένας άγιος είναι φαινόμενο εξαιρετικά πολύτιμο για όλη την ανθρωπότητα. Οι άγιοι μέσα από το γεγονός της ύπαρξής τους στον κόσμο, έστω και αφανούς στον κόσμο αλλά φανερής στον Θεό, φέρνουν στη γη πάνω σε όλη την ανθρωπότητα την ευλογία του Θεού.
Ο κόσμος στέκεται με τις προσευχές των Αγίων και όταν εξασθενήσει η προσευχή τότε θα απολεσθεί.
Ο Άγιος Βαρσανούφιος μαρτυρεί ότι στην εποχή του η προσευχή τριών ανδρών συγκρατούσε τον κόσμο από την καταστροφή.
Χάρη στους άγνωστους στον κόσμο αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών και κοσμικών γεγονότων.
Κατά συνέπεια κάθε άγιος είναι φαινόμενο κοσμικού χαρακτήρα, η σπουδαιότητα του οποίου εξέρχεται από τα όρια της επίγειας Ιστορίας και εκτείνεται στον κόσμο της αιωνιότητας.
Οι άγιοι είναι το αλάτι της γης, η έννοια της ύπαρξης της, ο καρπός χάριν του οποίου η γη φυλάσσεται.
Και όταν η γη παύσει να γεννά αγίους τότε θα αφαιρεθεί από αυτήν η δύναμη, που συγκρατεί τον κόσμο από την καταστροφή.
Ο Γέροντας Σιλουανός θεωρούσε τις πνευματικές καταστάσεις ως εξαιρετικά μεγάλες εξαιτίας της αιώνιας οντολογικής τους σπουδαιότητας.
Την προσευχή για τους εχθρούς και για όλο τον κόσμο αισθανόταν ως αιώνια ζωή, ως θεία ενέργεια στην ψυχή του ανθρώπου, ως άκτιστη χάρη και δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Και μέχρις ότου ο κόσμος θα δέχεται αυτό το δώρο θα εξασφαλίζει την ύπαρξή του. Όταν όμως σε όλο το πλήθος των ανθρώπων δεν απομείνουν πάνω στη γη έστω και λίγοι φορείς της χάρης αυτής τότε θα έρθει το τέλος της γήινης ιστορίας στην έξαψη μιας γενικής συμπλοκής και καμιά ανθρώπινη επιστήμη ή πολιτισμός δεν θα μπορέσει να αποτρέψει την καταστροφή αυτή.
Η καθημερινή πείρα μας βεβαιώνει ότι ακόμα και άνθρωποι που αποδέχονται την εντολή του Χριστού περί αγάπης των εχθρών δεν την πραγματοποιούν στη ζωή τους.
Γιατί; Κυρίως γιατί είναι αδύνατο να αγαπούμε τους εχθρούς χωρίς τη χάρη. Αν όμως οι άνθρωποι, κατανοώντας πως αυτό ξεπερνά τις φυσικές τους δυνάμεις ζητούσαν από τον Θεό, όπως λέει ο Γέροντας Σιλουανός, τη βοήθεια της χάριτος τότε αναμφίβολα θα λάβαιναν αυτό το δώρο.
Δυστυχώς επικρατεί το αντίθετο φαινόμενο. Όχι μόνο οι άπιστοι αλλά και αυτοί που ομολογούν πως είναι χριστιανοί φοβούνται να ενεργούν σύμφωνα με την εντολή του Χριστού για την αγάπη προς τους εχθρούς. Υποθέτουν πως αυτό είναι ωφέλιμο μόνο για τους εχθρούς. Νομίζουν ότι οι εχθροί θα επωφεληθούν από την ἁδυναμία" τους και θα απαντήσουν στην αγάπη με μίσος και εκβιασμό και τότε θα επικρατήσει το κακό, του οποίου προσωποποίηση είναι ο εχθρός.
Η σκέψη περί αδυναμίας του Χριστιανισμού είναι εσφαλμένη. Οι άγιοι κατέχουν αρκετή δύναμη για να κυριαρχούν επί των ανθρώπων επί των μαζών αλλά βαδίζουν στην αντίθετη οδό.
Υποδουλώνονται στον αδελφό κι έτσι κερδίζουν για τον εαυτό τους τέτοια αγάπη η οποία είναι άφθαρτη στην ουσία της. Σ΄αυτόν τον δρόμο νικούν νίκη που μένει στον αιώνα, ενώ η δια της βίας νίκη δεν είναι ποτέ σταθερή και αποτελεί μάλλον όνειδος για την ανθρωπότητα παρά δόξα....
Για πολλά χρόνια η ζωή του Γέροντος ήταν προσευχή για τον κόσμο. Και με τρόπο άγνωστο σε μας η χάρη του Θεού τον πληροφορούσε ότι όσο στον κόσμο υπάρχει τέτοια αγάπη και προσευχή ο Θεός θα διαφυλάττει τον κόσμο.
Όταν όμως εκλείψει εντελώς από προσώπου γης η αγάπη για τους εχθρούς τότε ο κόσμος θα χαθεί στο πυρ μας γενικής σύρραξης!".
ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
"Είς άγιος είναι φαινόμενον εξόχως πολύτιμον δι’ όλην την ανθρωπότητα. Οι άγιοι, δια του γεγονότος της υπάρξεως αυτών, έστω και αφανούς εις τον κόσμον αλλά φανεράς εις τον Θεόν, επιφέρουν επί της γης εφ’ όλης της ανθρωπότητος, πλουσίαν την ευλογίαν του Θεού.
«Ο κόσμος ίσταται δια των προσευχών των Αγίων, και όταν εξασθενήση η προσευχή τότε ο κόσμος θα απολεσθή …» }295}
Ο Άγιος Βαρσανούφιος μαρτυρεί ότι επί της εποχής αυτού η προσευχή τριών ανδρών συνεκράτει τον κόσμον εκ της καταστροφής. Χάρις εις τους αγνώστους εις τον κόσμον αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών έτι δε και των κοσμικών γεγονότων. Ως εκ τούτου έκαστος άγιος είναι φαινόμενον κοσμικού χαρακτήρος η σπουδαιότης του οποίου εξέρχεται των ορίων της επιγείου ιστορίας και εκτείνεται εις τον κόσμον της αιωνιότητος. Οι άγιοι είναι το άλας της γης, η έννοια της υπάρξεως αυτής, ο καρπός χάριν του οποίου φυλάττεται αύτη. Και όταν η γη παύση να γεννά αγίους, τότε θα αρθή απ’ αυτής η δύναμις η συγκρατούσα τον κόσμον εκ της καταστροφής.
… εκείνος (Σιλουανός) εθεώρει τας πνευματικάς καταστάσεις ως εξόχως μεγάλας, ένεκα της αιωνίου οντολογικής αυτών σπουδαιότητος. Την προσευχήν δια τους εχθρούς και δι’ όλον τον κόσμον ησθάνετο ως αιωνίαν ζωήν, ως Θείαν ενέργειαν εν τη ψυχή }296} του ανθρώπου, ως άκτιστον χάριν και δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Και έως ότου θα αποδέχηται ο κόσμος το δώρον τούτο θα υφίσταται· όταν όμως εις όλον το πλήθος των ανθρώπων δεν απομείνουν επί της γης έστω και ολίγοι φορείς της χάριτος ταύτης τότε θα λάβη πέρας η γηΐνη ιστορία εν τη εξάψει της γενικής συμπλοκής και ουδεμία ανθρωπίνη επιστήμη ή πολιτισμός θα προλάβουν τον όλεθρον τούτον.
Η καθ’ ημέραν πείρα βεβαιοί ημάς ότι εισέτι και άνθρωποι αποδεχόμενοι εκ ψυχής την εντολήν του Χριστού περί αγάπης προς τους εχθρούς δεν πραγματοποιούν αυτήν εν τη ζωή. Διατί; Κυρίως διότι είναι αδύνατον να αγαπώμεν τους εχθρούς άνευ της χάριτος. Εάν όμως οι άνθρωποι αντιλαμβανόμενοι ότι τούτο υπερβαίνει τας φυσικάς αυτών δυνάμεις εζήτουν ως 79
λέγει ο Γέρων παρά του Θεού την βοήθειαν της χάριτος τότε αναμφιβόλως θα ελάμβανον το δώρον τούτο.
Δυστυχώς κυριαρχεί το αντίθετον φαινόμενον, τουτέστιν ουχί μόνον οι άπιστοι αλλά και οι ομολογούντες εαυτούς χριστιανούς φοβούνται να ενεργούν κατά την εντολήν του Χριστού περί της αγάπης προς τους εχθρούς. Υποθέτουν ότι τούτο είναι επωφελές μόνον δια τους εχθρούς. Οι εχθροί οίτινες δια του μέλανος πρίσματος του μίσους παρουσιάζονται συνήθως ως μη έχοντες εν εαυτοίς ουδέν καλόν θα επωφεληθούν ως νομίζουν της «αδυναμίας» αυτών και θα απαντήσουν εις την αγάπην δια μίσους και εκβιασμού και τότε θα θριαμβεύση το κακόν, προσωποποίησις του οποίου εν γένει είναι ο εχθρός.
Η σκέψις περί «αδυναμίας» του Χριστιανισμού είναι βαθέως εσφαλμένη. Οι άγιοι κατέχουν δύναμιν αρκετήν δια να κυριαρχούν επί τω ανθρώπων, επί των μαζών αλλά πορεύονται την αντίθετον οδόν. Υποδουλούνται εις τον αδελφόν, και ούτως αποκτούν δι’ εαυτούς τοιαύτην αγάπην ήτις κατά την ουσίαν αυτής είναι }297} άφθαρτος. Επ’ αυτής της οδού νικούν νίκην ήτις μένει εις τους αιώνας, ενώ η δια της βίας νίκη ουδέποτε είναι σταθερά και κατά το είδος αυτής αποτελεί μάλλον όνειδος της ανθρωπότητος παρά δόξαν αυτής.
Οι άνθρωποι φοβούνται να ριφθούν εις το πυρ εκείνο όπερ έφερεν επί της γης ο Κύριος. Φοβούνται να «καταναλωθούν» εν αυτώ και να «απολέσουν» την ψυχήν αυτών.
Επί πολλά έτη η ζωή του Γέροντος ήτο προσευχή δια τον κόσμον· και δι’ αγνώστου εις ημάς τρόπου η χάρις του Θεού επληροφόρει αυτόν ότι άχρις ου εν τω κόσμω υπάρχει τοιαύτη αγάπη και προσευχή ο κόσμος θα }298} διαφυλάττηται υπό του Θεού αλλ’ όταν εκλείψη εντελώς από του προσώπου της γης η αγάπη προς τους εχθρούς τότε ο κόσμος θα απολεσθή εν τω πυρί της γενικής συρράξεως".-
--------------------------------------------------------
Από το βιβλίο Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ),
«Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»
Έκδοση Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου-Έσσεξ Αγγλίας
ΙΓ’ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ σελ 79-80
Απόδοση κειμένου στη νεοελληνική.
*********************************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμά σας: