Πώς μπορούμε, παππούλη μου να αγαπήσουμε τον Χριστό;

Μιὰ ἄλλη μέρα τὸν ἐρωτῶ πῶς πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ μοῦ λέει:

– Ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεό, παιδί μου, πρέπει νὰ εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχει καμιὰ διάσπαση σὲ ἄλλα πράγματα. Σοῦ φέρνω σὰν παράδειγμα τὸ ἑξῆς: Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει νὰ ἔχει ἐντός του μία μπαταρία μὲ ὁρισμένη ἐνέργεια. Ὅταν αὐτὴ τὴν ἐνέργεια τὴν ξοδεύει σὲ διάφορα ἄλλα πράγματα ἐκτὸς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, ἡ ἐνέργεια ποὺ ἀπομένει μέσα του γι᾿ Αὐτὸν εἶναι ἐλάχιστη καὶ ἴσως πολλὲς φορὲς μηδαμινή. Ὅταν ὅμως διαθέτουμε ὅλη μας τὴν ἐνέργεια πρὸς τὸν Θεό, τότε ἡ ἀγάπη μας εἶναι καὶ μεγάλη πρὸς Αὐτόν.

Σοῦ λέω καὶ τοῦτο τὸ ἄλλο. Ἦταν μιὰ φορὰ μιὰ κοπέλλα ποὺ εἶχε ἐρωτευθεῖ πάρα πολὺ ἕναν νέο, ποὺ τὸν ἔλεγαν Νίκο. Αὐτὴ ποὺ λές, σηκωνόταν κάθε νύκτα καὶ κρυφὰ ἀπὸ τοὺς δικούς της, πηδοῦσε τὸ παράθυρό της καὶ πήγαινε ξυπόλυτη μέσα ἀπ᾿ τὰ χωράφια ποὺ ὑπῆρχαν ἀγκάθια γιὰ νὰ συναντήσει τὸν ἀγαπημένο της ματώνοντας τὰ πόδια της. Ὅταν ἐπίσης γύριζε στὸ σπίτι της καὶ καθόταν μέσα, πάντοτε ὁ Νίκος της ἦταν ἐδῶ (καὶ μοῦ ἔδειχνε τὸ μέτωπό του). Ὅ,τι δουλειὲς καὶ νὰ ἔκανε, ὁ Νίκος της ἐδῶ (καί μοῦ ξανάδειχνε τὸ μέτωπό του).

Ἔτσι πρέπει καὶ σὺ παιδί μου, νὰ δίνεις ὅλη σου τὴ δύναμη στὸν Θεὸ καὶ ὁ νοῦς σου νὰ εἶναι πάντα σ᾿ Αὐτὸν γιατὶ ἔτσι τοῦ ἀρέσει.

 Ἡ μέση ὁδὸς καὶ ἡ βασιλικὴ ὁδὸς τῆς ἀγάπης

 – Πρέπει ἐπίσης παιδί μου, νὰ μὴν ἀκολουθοῦμε τὴ μέση ὁδὸ τοῦ χριστιανοῦ, γιατὶ αὐτὴ εἶναι πολὺ δύσκολη.

Πρέπει νὰ ξεπεράσουμε τὸ στάδιο αὐτὸ καὶ ν᾿ ἀνεβοῦμε ψηλὰ μὲ τὴν ἀγάπη στὸν Χριστό. Τότε εἶναι ὅλα εὔκολα.

Ὅταν ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό, δὲν πέφτουμε σὲ ἁμαρτίες καὶ τότε εἴμεθα ἐκτὸς τῆς μέσης ὁδοῦ καὶ εἴμεθα οἱ πραγματικοὶ Χριστιανοί.

Πῶς μποροῦμε, Παππούλη μου, νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό;

– Σηκώνουμε τὸν ἐσωτερικό μας ἑαυτὸ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἐπικαλούμεθα. Βλέποντας ὅμως τὴ φύση, τὰ δένδρα, τὰ λουλούδια, τὰ πουλιά, τὶς μέλισσες, τὰ ἄνθη, τὴ θάλασσα, τὰ ψάρια, τὰ ἄστρα, τὸ φεγγάρι, τὸν ἥλιο, καὶ τὰ τόσα ἄλλα ὑπέροχα δημιουργήματά του, στρέφουμε τὸν νοῦ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ δοξάζοντάς Τον μέσα ἀπ᾿ αὐτά, προσπαθοῦμε νὰ τὰ καταλάβουμε πόσο ὡραῖα καὶ θαυμάσια εἶναι καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ τὰ ἀγαπήσουμε.

Ὅταν τὰ ἀγαπήσουμε ὅλα αὐτά, τότε ἡ ἀγάπη μας ἀνεβαίνει πρὸς τὸν Δημιουργό μας καὶ ἔτσι πραγματικὰ καὶ ἀληθινὰ τὸν ἀγαπᾶμε.

Ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν δημιουργημάτων, ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερη πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν συνάνθρωπό μας.

Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ πραγματοποιοῦμε ἐπισκέψεις στὰ Νοσοκομεῖα, στὶς Φυλακές, στὰ Ὀρφανοτροφεῖα, στὰ Γηροκομεῖα κ.λπ. καὶ γι᾿ αὐτὸν τὸ σκοπὸ καὶ μόνο θὰ πρέπει νὰ γίνονται αὐτές.

Τότε ἡ ἀγάπη μας εἶναι εἰλικρινής.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο»

 ----------------------------------
Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/?p=7110