Θαυμαστός τρόπος για να επανέλθει η Θεία Χάρη, αφού πρώτα μας διαπαιδαγωγήσει

Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστού

Καλό είναι να ακούσεις πώς οικονομεί ο σοφός Κυβερνήτης την έκβαση των πειρασμών και την επαναφορά της Θείας Του Χάρης.

Επιτέλους, αφού πλέον γνωρίσει καλά και δει την ασθένεια της ανθρωπίνης φύσης και έλθει σε βάθος ταπείνωσης τότε και ο Κύριος λέει: «Φθάνει πλέον ο αγώνας του ψυχικού πνιγμού και ας βοηθήσουμε τον πληγωμένο».

Και πάλι δεν στέλνει αγγέλους για να τον οδηγήσουν, διότι η φύση του ογδόου αιώνος δεν σηκώνει αλλά ούτε του δίδει την χάριν ιδιαιτέρως (προσωπικά, κατά μόνας), όπως πρώτα, για να μην πει ότι του εδόθη χάριν της δικής του υπομονής και του αγώνος.

Γι΄αυτό ο σοφός Θεός που οικονομεί τα πάντα για το συμφέρον μας. που μας ανεβάζει στους ουρανούς και μας κατεβάζει στον Άδη, όπου θανατώνει και ζωογονεί, Αυτός και σε αυτό το θέμα στέλνει τους πειρασμούς προς κάθαρση και θεραπεία αλλά, όταν έρθει ο καιρός να τους πάρει, πάλι με τρόπο και σοφία δίνει την έκβασή τους.

Σηκώνει έναν ομοιοπαθή και πρακτικό ΓΕΡΟΝΤΑ και έμπειρο οδηγό που έχει τη δυνατότητα ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΨΥΧΗΝ  ή μάλλον που ο ίδιος ο Θεός κατοικεί σε αυτόν και μιλά μέσα από αυτόν και τον φέρνει σε συνάντηση! Και αφού γίνει η συνομιλία να και η επανάληψις της ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ!

Ο μεν Γέροντας λέει και σαν αστραπή περνάνε στο βάθος της καρδιάς οι λόγοι του και θείο φως περιλούζει την καρδιά του και οι δαίμονες φεύγουν μακράν αδυνατώντας να σταθούν μπροστά στον Γέροντα. Διότι κατ΄αυτή τη στιγμή ο άγιος Γέροντας είναι όλος θείον πυρ και οι λόγοι του γεμάτοι από θείο φωτισμό και οι συμβουλές του είναι λεπτές και μεγάλης γνώσεως και συνέσεως, γεμάτες από θεωρία, διότι συνοδεύονται από τη Θεία Χάρη.

Κι αμέσως, όταν εισέλθουν στην καρδιά, ο νους κινείται προς έκπληξη και θαυμασμό, διότι τον διδάσκει υπερφυσικά και όσα χρειάζονται για να σηκώσουν το μεγάλο βάρος της κακίας των δαιμόνων.

Κι αφού τον ανορθώσει καλώς και αφού του δώσει αρκετές οδηγίες, ικανές να σώσουν ψυχή, χωρίζονται.

Και η ολόκληρος νύχτα του χειμώνος (ο πειρασμός) διήλθε σαν μια στιγμή της ώρας, σαν θαύμα χωρίς να καταλάβουν πώς πέρασε.

Και μετά τον χωρισμό ο πρώην νήπιος επιστρέφοντας στα ίδια κι αφού έγινε δόκιμος από την πείρα των δαιμόνων έκλαψε με κλαυθμούς καθώς έτρεχαν της αγάπης τα ασυγκράτητα δάκρυα.

Εφώναξε: «Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι και εάν ο Κύριος δεν με βοηθούσε σύντομα θα παροικούσε στον Άδη η ψυχή μου» και άλλα πολλά.

Και αφού ήλθε στην καλύβα κι έβαλε σε αρχή τις οδηγίες αμέσως απαλλάχτηκε από όσα προηγουμένως τον καταδυνάστευαν.

Και μετά από λίγο με τις ευχές του αγίου εκείνου Γέροντα, που και στον ύπνο τον έβλεπε και τον ενίσχυε, θεραπεύτηκε τελείως.

Και γεμάτος από την αγάπη του Χριστού και τα πάθη του ησύχασαν και ειρήνη των λογισμών ήρθε. Αλλά και δύναμη πίστεως του δόθηκε προερχόμενη από τη θεωρία και όχι όπως πρώτα από τη μυστική ελπίδα που έχουμε από το άγιο Βάπτισμα και τα ορθά δόγματα.

Πίστη που προήλθε από τη θεωρία, όπου βλέπει και πιστεύει.

Επίσης και όλα τα άλλα δώρα του Θεού έρχονται σαν αλυσίδα δεμένα .ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ, χωρίς αυτός να τα ζητήσει.

Αλλά και όταν σταθεί στην προσευχή δεν μπορεί να πει δος μου αυτό ή το άλλο, διότι ο Κύριος του δίδει πλέον ό,τι αυτός ζητεί.

Και η προσευχή του είναι το θέλημα του Θεού.

Και κατά καιρούς και καιρούς εν ώρα της προσευχής γίνεται ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ της αγάπης του Ιησού. Και αδιαλείπτως ευχαριστώντας τον Κύριο για τις τόσες ευεργεσίες,  ο νους του αρπάζεται σε έκπληξη και θαυμασμό.

Ο δε αέρας της Θείας Χάρης φράζει το στόμα του. Και βασιλεύει  ο Χριστός…

Θέλει, αν είναι δυνατόν όλους τους ανθρώπους να βάλει στην καρδιά του να δουν και να σωθούν.

Αλλά, επειδή δεν είναι δυνατόν να σώσει κανείς τους άλλους, γι΄αυτό αρκείται μένοντας στην ησυχία να εύχεται για τους άλλους να τους σώσει  ο Θεός.

Αυτός λοιπόν, παιδί μου, είναι ο τρόπος της Θείας Χάρης και αυτός που φθάνει μέχρι εδώ μπορεί να μας πει τι άλλα βλέπει αν δεν του έτυχε άλλο εμπόδιο.

Διότι αυτός τρώγει ΘΕΙΑΝ ΑΓΑΠΗ και πίνει οίνον που έπιναν οι Όσιοι  Πατέρες που βάδιζαν την οδό αυτή και ξεχνούσαν τις θλίψεις. 

Και η Χάρη πλέον δεν φεύγει, όπως στις αρχές, εκτός κι αν γίνει καμία αλλοίωση, ο μη γένοιτο, Κύριε!

Απόσπασμα από το βιβλίο: Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας

Σελ. 426-429 

Πηγή στο διαδίκτυο: meteora.net/images/pdf/ekfrasis_monaxikis_empeirias.pdf

Απόδοση στη νεοελληνική