Από το ιστολόγιο: ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
"Μπερδέψαμε κατά πως φαίνεται την κατά Χριστόν αγάπη, με τα λούτρινα αρκουδάκια, τις αυτοσχέδιες, ηλεκτρονικές εικονίτσες γεμάτες με λουλούδια του αγρού, εποχιακά, ανθισμένα κρίνα του θερμοκηπίου και κατάλευκες αζαλέες Ταυλάνδης, αγαπόλογες, επηρμένες αναρτήσεις, που καθιστούν τον Χριστό μας κάτι σαν σταρ του Σινεμά ή ως αρρενωπό ηθοποιό αμερικάνικης, αήθους σαπουνόπερας.
Δημιουργούνται
Χριστεπώνυμες ομάδες στο διαδίκτυο με τέτοια περισσή, σιροπιαστή, γενικόλογη
αγάπη που αδυνατείς να ξεχωρίσεις τη σαρκική αγάπη από τον Θείο Πατρογονικό
μας Έρωτα.
Λαϊκοί θιασώτες μιας ανερμήνευτης,
απροσδιόριστης και αφελούς αγάπης συνωστίζονται στις πιο ευφάνταστες,
καλογραμμένες αναρτήσεις, που συχνά, οι περισσότερες θυμίζουν παλιά, εικονογραφημένα,
κλασσικά σινερομάντζα.
Τόση αγάπη μετουσιωμένη σε
σιροπιαστό γλυκό του κουταλιού ή σε αφράτο, μακεδονίτικο, καλοψημένο ραβανί.
Ξεφύγαμε τελείως,
υπό το ερμητικά φιλάσθενο κι ανίερο κράτος μιας ανορθόδοξης,
αρρωστημένης, μεταδοτικής ασθένειας, που μολύνει επικίνδυνα την κατά Χριστόν
αγάπη εν Αληθεία, η οποία βάζει τα όρια, θεσπίζει την διάκριση και πριμοδοτεί
την προσοχή.
Η αγάπη
του Χριστού μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και ανυπέρβλητο συναίσθημα για
να χαραμίζεται ανέξοδα σε ιλουστρασιόν καρτούλες, που εξομοιώνουν την Τρισήλιο
Θεότητα μ' έναν ΄΄Χριστό΄΄ της παρεούλας, που πότε εικονίζεται σε βράχους, πότε
σε ραχούλες, ανάμεσα σε δροσερά μπουκέτα απόκοσμων λουλουδιών, ενίοτε και σε
βραχώδη, κυκλαδίτικα νησιά - μόνο στην Μύκονο δεν τον είδαμε ακόμη! Μεγάλη η
πτώση των ανθρώπων που θαρρούν πως ο Χριστός μας έχει τον θρόνο του στο
photoshop του διαδικτύου.
Τον
μεταχειριζόμαστε ως εύπλαστη, ψευδόχριστη κούκλα της βιτρίνας, γίναμε
ασυνείδητα βέβηλοι εικονομάχοι ''ασελγώντας'' υπερφίαλα στις ιερές εικόνες. Αποδίδουμε
- είναι γνωστό - τις δέουσες τιμές επί του πρωτοτύπου των εικόνων, αν όμως
αυτές, οι photomade, επίπλαστες φωτοεικόνες εμπεριέχουν ανεμώδη λουλουδάκια,
αγνά, αμέριμνα ελαφάκια και κάθε λογής στο βασίλειο της φύσης, καλοζωισμένα
ζαρκαδάκια, τότε τιμούμε και αυτά;
Αλίμονο, γίναμε
χλιαρόπνοοι χριστιανοί του μαγειρεμένου, οικουμενιστικού τσελεμεντέ, οι
περισσότεροι είμαστε γιαλαντζί συνοδοιπόροι, που στην σταυρική ανηφόρα
χρησιμοποιούμε αναπηρικά, μεταχειρισμένα καροτσάκια, γιατί η άνοδος απαιτεί
κόπο και θυσίες και ως εκ τούτου βαυκαλιζόμαστε τους Ορθοδόξους με εθιμοτυπικές
επισκέψεις την Κυριακή στις εκκλησίες, με υποκρινόμενες προσευχές που δεν
ταυτοποιούνται με την δηθενική, κομπάζουσα βιωτή μας, με αυτοδιαφημιζόμενες
νηστείες προκειμένου να μας δώσουν το πρώτο το βραβείο, συμπαίκτες στο θέατρο
Σκιών του Ευγένιου Σπαθάρη.
Ζητούμε
τη Χάρι του Θεού σε όλους, αλλά ενδόμυχα ποθούμε το κακό του καθ' όλα
αμαρτωλού, μισεμένου γείτονα, χαιρέκακοι μικράνθρωποι που παίζουν το κρυφτό
στην αμαρτία και το κυνηγητό στην ματαιόπονη, πεζόδρομη φιλοδοξία.
Τις νύχτες
κάνουμε ένα Απόδειπνο και θωρούμε, πως δόξα τω Θεώ, σβήστηκαν απ' το πινάκιο
του Θεού και οι σημερινές μας αμαρτίες. Αυτές οι Κυβερνήσεις μάς χρειάζονται,
αυτή η Παιδεία είναι η εξ' αγχιστείας πνευματική αδελφή μας κι η Εκκλησία ένα
ακριβοθώρητο, ευγενές αντίγραφο των μετέωρων, ακροβατούντων εαυτών μας, που
στην ούγια γράφει, δια χειρός Βαράγκη, όλα τα ατενίζουμε ευκρινώς εκ του
μακρόθεν.
Μιλάμε για
Χριστό, σαν να είναι ο ΄΄κολλητός΄΄ της παρέας μισοεξομολόγητοι,
μισοεκκλησιαζόμενοι και παντελώς ακοινωνούντες, αγαπολογούμε γενικώς έτσι
και ως έτυχε, μια αγάπη γενικά αόριστη, πνευματικά ανέξοδη και διαδοχικά
ατέρμονη, μέσα σ' αυτήν χωράει και η κοσμική αγάπη και ο κατά σάρκα έρωτας, όλα
μαζί συνταιριασμένα σε τρίχινο, γύφτικο τσουβάλι και ως πλανόδιοι συνοδοιπόροι
πωλούμε αγάπη ανομολόγητη με άρωμα βανίλιας....
Έλα όμως, που
η Αγάπη είναι Χριστός εν Αληθεία και ουχί εν Παραμυθία, η αγάπη του Πατρός μας
είναι απίστευτα μοναδική και ανεξάντλητα απλόχερη μόνο εν Αληθεία Πίστεως,
που κι αυτήν την πατρονάραμε κατά τα ανθρωποκτόνα μέτρα μας και τα πλασματικά
σταθμά μας.
Ιστολόγιο ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμά σας: