Ασκητές αξιοθαύμαστους γενναίους και αγιασμένους, τους έχουμε μετατρέψει σε πυθίες και καζαμίες!

Απόσπασμα άρθρου του π. Δημητρίου Θεοφίλου που γράφτηκε για το Amen.gr

[…] Οι προφητείες διάσπαρτες σε βιβλία, σε ιστοσελίδες, σε μπλόγκς, ενυπόγραφες ή ανυπόγραφες, όλες κοινής στόχευσης, να απενεργοποιήσουν το μυαλό μας και να  αποπροσανατολίσουν τη ψυχή μας.

Σε αυτή την «πανστρατιά ενημέρωσης και διαφώτισης» συμμετέχει ένα συνονθύλευμα, από  ακραία φασιστικά στοιχεία,  αναχρονιστικούς «υπερ-ορθόδοξους» φονταμενταλιστές, ανεπίγνωστους φοβισμένους ανθρώπους που αντί να ενδοσκοπήσουν βαθειά να βρουν τα αίτια της προσωπικής τους κρίσης και κατάντιας, οδηγούμενοι σε μετάνοια, ασχολούνται με δήθεν «σημάδια των καιρών», αοριστίες και χρησμούς.

Δυστυχώς στην εποχή μας το «άλας» έχει μωρανθεί σε όλες τους τις εκδόσεις, για αυτό όπου πέσει δεν «νοστιμεύει» πλέον αλλά «καίει» αφού έχει μεταλλαχθεί σε οξύ.

Όσοι από εμάς, είχαμε τη ευκαιρία να επισκεφθούμε το Άγιο Όρος, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ασφαλώς έχουμε μέτρο σύγκρισης για το τι σημαίνει σήμερα μια επίσκεψη εκεί. Κατακλυσμός από τεχνολογία, πτυχία και απόψεις επί παντός επιστητού, ενώ σε πείσμα των καιρών «ενός εστί χρεία… του ελέους»!!!

Ασκητές αξιοθαύμαστους γενναίους και αγιασμένους, τους έχουμε μετατρέψει σε πυθίες και καζαμίες!!!

Ανθρώπους που έδωσαν αίμα για να πάρουν πνεύμα, τους μεταφράζουμε ανώδυνα και επιπόλαια, ως προφητεύοντες τα μελλούμενα, και έτσι δεν μετράει διόλου για εμάς η μετάνοιά τους, τα δάκρυα, οι αγώνες και οι θυσίες τους  «ένεκεν του ονόματός Του», δεν μας νοιάζει καθόλου, για το πώς έζησαν ή τι δίδαξαν, ώστε κάποια στιγμή να μεταμορφωθεί κι η δική μας η ταλαίπωρη ζωή  και να στραφεί προς το φως, αλλά το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το «αν και πότε θα μας επιτεθούν οι Τούρκοι», το «αν και πότε θα ξεσπάσει βιολογική πείνα», το «αν και πότε θα γίνει ο Γ΄ παγκόσμιος πόλεμος», το «αν και πότε θα καταλάβουμε την Κωνσταντινούπολη», γελοιότητες και αβάσταχτες ελαφρότητες δηλαδή, μπροστά στο κυρίαρχο υπαρξιακό και εσχατολογικό συνάμα ζήτημα, της ανάστασης και της σωτηρίας μας…

Στις μέρες μας ακούς διάφορους «απίθανους τύπους»,  να σου αραδιάζουν το πόσες φορές επισκέφθηκαν το άγιο όρος, ως τουριστικό προορισμό, και αμέσως μετά με απόλυτη φυσικότητα αλλά και περισσή ματεριαλιστική ικανοποίηση να συμπληρώνουν, το πόσο καλά έφαγαν, τι ωραίες φυσιολατρικές εκδρομές έκαναν, τι κειμήλια είδαν, ή πως μετακινήθηκαν με τα πουλμανάκια δίχως να ταλαιπωρηθούν, άνθρωποι εκ των οποίων οι περισσότεροι, δεν είχαν, ούτε απέκτησαν ποτέ καμία εσωτερικότερη και εντιμότερη σχέση με την εκκλησία, πέρα από το να την βλέπουν σαν ένα μουσείο ή ένα «πακέτο» κάποιων παροχών και διευκολύνσεων. Όσοι είχαμε την βιωματική εμπειρία της προσκυνηματικής επίσκεψης στο όρος 30 ή 40 χρόνια πριν, ακούγοντας τέτοιους «βαρβαρισμούς» και «εκχυδαϊσμούς», απλά μειδιούμε με νόημα[…]

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.amen.gr/article17993