Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2023

Μας έλεγε ο αββάς Ευσέβιος...

 


Το γεροντικό του Σινά. Αββάς Ευσέβιος.



Μας έλεγε ο αββάς Ευσέβιος, ο πρεσβύτερος της Λαύρας της Ραΐθού, όταν πήγαμε να τον δούμε, ότι:

«Ένας δαίμονας πήγε στο κελλί κάποιου Γέροντα με τη μορφή μοναχού, Και αφού κτύπησε την πόρτα, του άνοιξε ο Γέροντας και τού είπε: “Προσευχήσου’’.

Ο δαίμονας λέει: “Νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Αμήν’’

Κι ο Γέροντας για τρίτη φορά του λέει: “Προσευχήσου’’.

Ο δαίμονας πάλι: “Νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Αμήν’’

Ο Γέροντας τέλος του λέει: “Καλώς ήρθες. Προσευχήσου και πες:  Δόξα Πατρὶ καί Υἱῷ καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν’’.

Και μόλις είπε αυτά ο Γέροντας, ο δαίμονας εξαφανίστηκε σαν να τον κυνηγούσε φωτιά».


* Το κείμενο περιέχεται στο έργο του Ιωάννη Μόσχου, Λειμών, 119. PG 87, 989AB.


Απόσπασμα από το βιβλίο: Το Γεροντικό του Σινά. (Δημητρίου Γ. Τσάμη). Έκδοση 3η, επαυξημένη. Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία», Θεσσαλονίκη 2000.

πηγή

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2023

Μου έλεγε ο γερο-Σάββας ο ασκητής....

 



Σπυρος Νικας facebook

Από Μαρία Παππά

"Μου έλεγε ο γερο-Σάββας ο ασκητής
ότι, όταν πήγε στο κελλάκι εκείνο του Αγίου Αθανασίου στην Καψάλα, συμμάζευε το κελί και το καθάριζε.
Ήταν κελί που κατοικείτο από Ρώσους προηγουμένως και είχε εγκαταλειφθεί για πολλά χρόνια.
Εκεί που το συμμάζευε άναψε μία μεγάλη φωτιά και έκαιγε τα παλιόχαρτα, τα παλιοπράγματα που ήταν μέσα στο κελί
μαζεμένα και αφημένα από το πέρασμα
των χρόνων των πολλών.
Εκεί που έκαιγε διάφορα πράγματα και διάφορες παλιές και φθαρμένες εικόνες, χάρτινες βέβαια, είχε μία χάρτινη εικόνα που ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ με το θυμιατό και με ένα σπαθί, μια ρομφαία πύρινη, ας πούμε. Μία ρωσική εικόνα, όμορφη αλλά χάρτινη και λίγο φθαρμένη. Την πήρε λοιπόν ο παπουλής αυτός και λέει: "να τη βάλω κι αυτή στη φωτιά, τι να την κάνω; χάρτινη εικόνα είναι.. παλιά, φθαρμένη."
Πήγε να τη ρίξει στη φωτιά. Την ώρα που πήγε να τη ρίξει στη φωτιά, μετάνιωσε. Λέει: "Δεν πειράζει, να μην την κάψω.
Κρίμα είναι... ε, κάτι μπορεί να κάνει."
Λέει μετά: "μα τι θα την κάνω ;"
Ξαναπάει να τη ρίξει στη φωτιά, πάλι ξανά πίσω. Δυο-τρεις φορές πήγε-ερχόταν το χέρι του στη φωτιά, δεν την έριξε. Πιάνει μια πινέζα και την έβαλε απ' έξω από την πόρτα του, από την έξω πλευρά της πόρτας.
Λέει: "Άστην εδώ. Δεν πειράζει, να μην την κάψω. Ας μην την κάψω."
Το βράδυ, μου λέει, που πήγα να κάνω προσευχή στο κελί μου εκεί στην έρημο έλεγα την ευχή με σβηστό το φως και τα λοιπά, ακούω θυμιατό! Κάποιος θυμιάτιζε!
Λέω: Κύριε ελέησον! Ποιος θυμιατίζει μέσα στο κελί μου; αφού είμαι μόνος μου!
Μέσα στην έρημο, μέσα στην ερημιά τη μεγάλη! Και θυμιάτιζε κάποιος, θυμιάτιζε όλο το κελί και μύρισε και το κελί του όλο θυμίαμα. Κύριε ελέησον! Φοβήθηκε πάρα πολύ διότι στο τέλος πήγε αυτός που θυμιάτιζε έξω από την πόρτα του
και θυμιάτισε την πόρτα. Φοβήθηκε ο γεροΣάββας, λέει: "Ποιος είναι έξω από την πόρτα μου και θυμιατίζει;"
Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μέσα και τον θυμιατίζει τρεις φορές και χάθηκε!
Εις ανταπόδοση του γεγονότος που του διέσωσε την εικόνα του αυτή στο κελί του και δεν τον έκαψε κι αυτόν μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα".
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

https://www.facebook.com/groups/1050848532238076/

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2023

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ- ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ζ ́ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ


Αγαπητοί εν Κυρίω, σας χαιρετώ με το Πνεύμα της πραότητος, που είναι ειρηνικό και σκορπά ευωδία στις ψυχές των δικαίων. Γιατί το Πνεύμα αυτό δεν πλησιάζει σε καμιάν άλλη ψυχή, παρά μόνο σ’ εκείνες που καθαρίστηκαν τελείως από την αμαρτωλότητα τους. Καθώς είναι άγιο, δεν μπορεί να κατοικήσει σε ακάθαρτη ψυχή.

Ο Κύριος δεν το έδωσε ούτε στους αποστόλους, πριν αυτοί καθαριστούν. Γι’ αυτό τους έλεγε: «Αν φύγω, θα σας στείλω τον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αληθείας, που θα σας αναγγείλει τα πάντα» [ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς… ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν] (πρβλ. Ιω. 16:7, 13).

Από την εποχή του Άβελ και του Ενώχ (Γεν. 4:1-8. 5:18:24) μέχρι σήμερα το Πνεύμα αυτό προσφέρεται στις ψυχές των δικαίων, που καθαρίστηκαν τελείως.

Το πνεύμα που πλησιάζει στις άλλες ψυχές δεν είναι το ίδιο· είναι το πνεύμα της μετάνοιας. Αυτό προσκαλεί όλες τις ψυχές και τις καθαρίζει από τις αμαρτίες τους. Αφού τις καθαρίσει τελείως, τις παραδίδει στο Άγιο Πνεύμα, που δεν σταματά να επιχέει επάνω τους ευωδία και γλυκύτητα, καθώς λέει και ο Λευΐ: «Και την ηδονή του Πνεύματος ποιος τη γνώρισε, εκτός μόνο από εκείνους στους οποίους κατοίκησε;».

Πολλοί δεν αξιώθηκαν να δεχθούν ούτε το πνεύμα της μετάνοιας, ενώ το Πνεύμα της Αληθείας μόνο σε μερικές ψυχές κάθε γενιάς κατοικεί. Όπως το πολύτιμο μαργαριτάρι (πρβλ. Ματθ. 13:46), έτσι κι αυτό δεν βρίσκεται παρά μόνο στις ψυχές των δικαίων που έφτασαν στην τελειότητα. Όταν ο Λευΐ αξιώθηκε να το λάβει, ευχαρίστησε θερμά τον Θεό, λέγοντας: «Σε υμνώ, Θεέ μου, γιατί μου χάρισες το Πνεύμα που έδωσες στους δούλους σου». Αλλά και όλοι οι δίκαιοι, που το δέχτηκαν, ευχαρίστησαν θερμά τον Θεό.

Το Άγιο Πνεύμα είναι το πολύτιμο μαργαριτάρι που αναφέρει το Ευαγγέλιο κι εκείνος που το βρήκε, «πούλησε όλα όσα είχε και το αγόρασε» [Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας· ὃς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν] (Ματθ. 13:45-46).

Το Άγιο Πνεύμα είναι «ο θησαυρός ο κρυμμένος στο χωράφι, που τον βρήκε ένας άνθρωπος και χάρηκε πολύ» [Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον] (Ματθ. 13:44).

Σ’ όποιες ψυχές κατοικεί, τους αποκαλύπτει μεγάλα μυστήρια. Η νύχτα γίνεται γι’ αυτές φωτεινή σαν την ημέρα. Σας φανέρωσα, λοιπόν, την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Γνωρίζετε, επίσης, ότι δεν παραχωρείται πειρασμός στον άνθρωπο, αν δεν λάβει το Άγιο Πνεύμα. Όταν, όμως το λάβει, παραδίνεται στον διάβολο για να δοκιμαστεί. Ποιος τον παραδίνει; Το ίδιο το Πνεύμα του Θεού. Γιατί είναι αδύνατον στον διάβολο να πειράξει χριστιανό, αν δεν του τον παραδώσει ο Θεός.

Όταν ο Κύριος μας βαπτίστηκε, «οδηγήθηκε από το Πνεύμα στην έρημο, για ν’ αντιμετωπίσει τους πειρασμούς του διαβόλου» [Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου] (Ματθ. 4:1). Αλλά δεν νικήθηκε απ’ αυτόν (βλ. Ματθ. 4:3-11). Μετά τους πειρασμούς, το Άγιο Πνεύμα δίνει στους αγίους πρόσθετη χάρη και περισσότερη δύναμη.

Για όλα λοιπόν, ας δοξάσουμε τον Θεό και ας τον ευχαριστούμε, είτε για τις τιμές είτε για τις ατιμώσεις, γιατί μας έβγαλε από την περιοχή των σκοτεινών πνευμάτων του αέρα και μας ανύψωσε στην αρχική δόξα.


Αββάς Αμμωνάς. Διηγήσεις – Επιστολές – Διδασκαλίες. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, 2015. Έκδοση έκτη, αναθεωρημένη.

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2023

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ – Η Προσευχή του Ιησού

 


"...Η προσευχή του Ιησού λέγεται μ’ αυτά τα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν». Αρχικά λεγόταν χωρίς την προσθήκη των λέξεων «τον αμαρτωλόν». Οι λέξεις αυτές προστέθηκαν στα άλλα λόγια της προσευχής μεταγενέστερα. Οι τελευταίες αυτές λέξεις, παρατηρεί ο άγιος Νείλος Σόρσκυ, πού υποδηλώνουν συνείδηση και ομολογία της πτώσης, είναι ταιριαστές για μας και ευάρεστες στο Θεό, πού μας έδωσε εντολή να προσευχόμαστε για να αναγνωρίζουμε και να εξομολογούμαστε την αμαρτωλότητά μας (Άγιος Νείλος Σόρσκυ, Κεφ. 2.). 

Οι Πατέρες επιτρέπουν στους αρχάριους, από σεβασμό προς την αδυναμία τους, να χωρίζουν την προσευχή σε δύο μέρη και να λέγουν κάποτε «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και κάποτε «Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Αυτό, όμως, είναι απλώς μια παραχώρηση η επιείκεια, και καθόλου μια εντολή η κανόνας πού απαιτεί ανελλιπή συμμόρφωση. 

Είναι πολύ καλύτερο να λέγεται αδιάλειπτα η ίδια προσευχή ολόκληρη, χωρίς ο νους να περισπάται ή να σκοτίζεται με αλλαγές ή με έγνοια για αλλαγές. Ακόμα κι εκείνος πού βρίσκει αναγκαία κάποια αλλαγή εξ αιτίας της αδυναμίας του, δεν πρέπει να επιτρέπει κάτι τέτοιο στον εαυτό του συχνά. Για παράδειγμα, το πρώτο μισό της προσευχής είναι δυνατό να λέγεται ως το άλλο μισό ύστερα από το γεύμα. Ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναίτης απαγορεύει τις συχνές αλλαγές, λέγοντας: «Ου ριζούνται τα φυτά συνεχώς μεταφυτευόμενα».

Αυτός ο τρόπος προσευχής, το να προσεύχεται δηλαδή κανείς λέγοντας την προσευχή του Ιησού, είναι θείος θεσμός, πού θεσπίστηκε όχι μέσω Αποστόλου ή Αγγέλου, αλλά από τον Υιόν του Θεού, πού είναι Θεός ο ίδιος. Μετά τον μυστικό δείπνο, ανάμεσα σ’ άλλες υψηλές, ύστατες εντολές και οδηγίες, ο Κύριος Ιησούς Χριστός θέσπισε την προσευχή στο όνομα Του. Έδωσε αυτό τον τρόπο προσευχής σαν μια νέα, εξαίρετη και ανεκτίμητη δωρεά. 

Οι Απόστολοι γνώριζαν ήδη μερικώς τη δύναμη του ονόματος του Ιησού, μ’ αυτό θεράπευσαν ανίατες αρρώστιες και υπέταξαν δαίμονες, και μ’ αυτό τους κατανίκησαν, τους έδεσαν και τους εξέβαλαν. Αυτό το πανίσχυρο και θαυμαστό όνομα ό Κύριος μας αφήνει εντολή να το χρησιμοποιούμε στην προσευχή. Υποσχέθηκε ότι τέτοια προσευχή θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. 

«Ό,τι αν αιτήσητε τον πατέρα», είπε στους αγίους Αποστόλους, «εν τω ονόματι μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υίω. Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματι μου, εγώ ποιήσω» (Ίωάν. 14,13). « Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι όσα αν αιτήσετε τον πατέρα εν τω ονόματι μου, δώσει υμίν. Έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη» ( Ίωάν. 16,23-24)....".

ΠΗΓΗ

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2023

Γερο-Ισαάκ, να πάρουμε τις νέες ταυτότητες;



Γερο-Ισαάκ, να πάρουμε τις νέες ταυτότητες;

Επάνω μία αυτοσχέδια ξύλινη σκαλίτσα έκοβε με ένα παλαιό κλαδευτήρι τα ώριμα προρφυρά σταφύλια από την κληματαριά του κελιού του, ο γερο-Ισαάκ.

Σταθήκαμε και μείς ακάλεστοι κάτω από την σκιερή δροσιά της και αφού τον χαιρετίσαμε τον ρωτάμε με αγωνία:

-Πάτερ, να πάρουμε τις νέες ταυτότητες. Τί λέτε;

Μας κοίταξε με γλυκό φιλόξενο βλέμμα, αν και τον διακόπταμε και μας απαντά με ζέση.

-Όχι και πάλι όχι, χτυπώντας το πόδι του στην σκάλα, έτοιμη να γύρει και να πέσει.

-Μα Πάτερ, γιατί όχι; Γιατί όλο τόσο αρνητικοί είσαστε οι Καλόγεροι; Ρώτησε ένας λίγο οξύθυμος και ισχυρογνώμων προσκυνητής από την παρέα μας. Σαν τον Μεταξά και εσείς όλο ΟΧΙ λέτε.

-Παιδάκι μου, όταν τίθεται πειρασμός και σκάνδαλο για την ψυχή και την σωτηρία της, τότε και Μεταξάδες γινόμαστε δίχως μεταξωτά λόγια που να γαργαλίζουν τα αυτιά.

-Και πού είναι το δαιμονικό σε αυτές τις νέες ταυτότητες;

-Μόνο και μόνο που επιβάλλονται με την βία είναι ένα τεκμήριο δαιμονικότητος όπως και τα εμβόλια. Επίσης αυτή η ταυτότητα θα ταυτίζεται με το βασίλειο της ηλεκτρονικής παγκόσμιας κυβέρνησης που έχει για φλάμπουρο το 66. Βλέπετε σήμερα όλα σε ένα δίκτυ βρίσκονται …κάρτες …φακελώματα…ρούχα …ακόμη και αυτά τα χαρτιά υγείας στο αποχωρητήριο έχουν επάνω τους το 666 και σε αυτό το αφεντικό δίνουν λογαριασμό.

Μα γροίκα και τούτο.

Έχετε κλειδιά έξω στον κόσμο;

-Βεβαίως, πάρα πολλά, ολόκληρη αρμαθιά, αφού κατέχουμε υπεύθυνες θέσεις στην δουλειά μας.

-Και αν σας λέγανε πως από εδώ και στο εξής θα έχετε μόνο ένα κλειδί για τα πάντα, για το σπίτι, τα συρτάρια σας, το αυτοκίνητό σας, το εξοχικό σας ,το χρηματοκιβώτιό σας, θα σας άρεσε;

-Χμμ…όχι και κακή ιδέα! Όμως αν το χάσουμε και το βρεί κάποιος άλλος; Θα μας ξαφρίσει ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.

-Τα βλέπεις; Και για φαντάσου σε αυτό το κλειδί επιπλέον να έχουνε και άλλοι εξουσία επάνω του που εσύ δεν τους γνωρίζεις , να ξέρουν πότε και ποιες πόρτες ανοιγοκλείνεις, αλλά και να έχουν την εξουσία επιπλέον να το καταργούν όποτε θέλουν και εσύ κακόμοιρος να κάθεσαι έξω από το σπιτικό σου νηστικός και διψασμένος, σαν τις μωρές παρθένες και να μην μπορείς να μπεις μέσα.

Έτσι θα είναι και αυτές οι νέες ταυτότητες στις οποίες δεν θα παραχωρήσουμε απλώς τα κλειδιά μας αλλά ολάκερη την ζωή και ελευθερία μας. Το εννοείς;

Σιωπήσαμε δίχως να έχουμε τί να απαντήσουμε...

Φιλήσαμε το ασκητικό χέρι του, που μύριζε αγιότητα και φρεσκάδα από κλήμα και αφού τον χαιρετήσαμε τον αφήσαμε ήσυχο να κόβει τα βαρυφορτωμένα τσαμπιά από την κρεβατίνα καθώς εμείς σουρουπώνοντας παίρναμε πάλι το καλντερίμι για το επόμενο Μοναστήρι κάτω από την βαθιά και κατανυκτική σκιά του γερο-Άθωνα...

~ Ιωάννης αθωνίτης


http://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/
Πηγή: tasthyras.wordpress.com

Άγιος Κάλλιστος και Άγιος Ιγνάτιος (οι Ξανθόπουλοι). Μέθοδος και κανόνας ακριβής για όσους διαλέγουν την ησυχαστική ζωή. (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος E΄).

 


Αρχή κάθε θεάρεστης εργασίας είναι η με πίστη επίκληση του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μαζί μ’ αυτήν η ειρήνη και η αγάπη που ανατέλλουν από αυτήν

8. Αρχή λοιπόν κάθε εργασίας θεάρεστης είναι η επίκληση με πίστη του σωτηρίου ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Ίδιος έχει πει: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε»(Ιω. 15, 5). 

Μαζί με αυτήν είναι και η ειρήνη, γιατί λέει: «Πρέπει να προσεύχεσθε χωρίς οργή και διαλογισμούς»(Α΄ Τιμ. 2, 8. 

Όπως επίσης και η αγάπη, επειδή «ο Θεός είναι αγάπη, κι όποιος μένει μέσα στην αγάπη μένει μέσα στον Θεό κι ο Θεός σ’ αυτόν»(Α΄ Ιω. 4, 16). 

Η ειρήνη και η αγάπη, δεν κάνουν μόνο την ευχή ευπρόσδεκτη, αλλά κι από αυτή πάλι την ευχή γεννιούνται και ανατέλλουν και οι ίδιες, σαν δίδυμες θεϊκές ακτίνες και αυξάνουν και τελειοποιούνται.

Με κάθε μία από αυτές και με τις τρεις μαζί χαρίζεται άφθονα σε μας ο πλούτος όλων των αγαθών

9. Από αυτά, ή μάλλον με καθένα από αυτά χωριστά και με τα τρία μαζί, χαρίζεται άφθονα σε μας και μας πλημμυρίζει ο πλούτος όλων των αγαθών. 

Με την επίκληση δηλαδή με πίστη του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ελπίζουμε με βεβαιότητα να λάβουμε το έλεος και την αληθινή ζωή που είναι κρυμμένη μέσα στον Χριστό(Κολ. 3, 3), γιατί αυτά αφήνει ν’ αναβλύσουν σαν από μία αέναη θεία πηγή το όνομα του Κυρίου Ιησού που το επικαλούμαστε με καθαρότητα μέσα στην καρδιά. 

Με την ειρήνη που ξεπερνά κάθε νου και που δεν έχει κανένα όριο(Φιλιπ. 4, 7· Ησ. 9, 7) αξιωνόμαστε να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και μεταξύ μας. 

Και τέλος με την αγάπη, που η δόξα της δε συγκρίνεται με τίποτε, επειδή είναι το τέλος και η συγκεφαλαίωση του Νόμου και των Προφητών (Ματθ. 22, 40), ώστε και ο Θεός να ονομάζεται αγάπη (Α’ Ίω. 4, 8), ενωνόμαστε ολοκληρωτικά με τον Θεό, αφού καταργείται η αμαρτία μας με τη δικαιοσύνη του Θεού και με την υιοθεσία της χάρης, η οποία ενεργείται μέσα μας παράδοξα με την αγάπη. 

Γιατί λέει: «Η αγάπη θα καλύψει πλήθος αμαρτίες»(Α’ Πέτρ. 4, 8), και: «Η αγάπη τα δέχεται όλα· η πίστη, η ελπίδα, η υπομονή δεν την αφήνουν ποτέ· η αγάπη δεν χάνει ποτέ την αξία της»(Α’ Κορ. 13, 7-8).

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2023

Μικρή Φιλοκαλία. Ιστορίες από το Γεροντικό: Για την Προσευχή.

                                     


                                      Αββάς Αγάθων

ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΝ πάλι οι αδελφοί:

– Αββά, ποια αρετή έχει τον περισσότερο κόπο;

Εκείνος τους λέει:

– Συγχωρήστε με, νομίζω πως τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από την προσευχή. Γιατί πάντοτε, όταν θέλει να προσευχηθεί ο άνθρωπος, οι εχθροί θέλουν να τον σταματήσουν· επειδή ξέρουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους εμποδίσει, παρά μόνο η προσευχή στον ΘεόΚαι ακόμα, οποιαδήποτε άσκηση κι αν ακολουθήσει κανείς, αν την αντέξει με υπομονή στο τέλος αναπαύεται· η προσευχή όμως χρειάζεται αγώνες ως την τελευταία αναπνοή. [Γεροντικόν, θ΄]


Αββάς Ποιμένας

ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ κάποιοι γέροντες τον αββά Ποιμένα και του είπαν:

– Αν δούμε τους αδελφούς να νυστάζουν στη σύναξη, νομίζεις ότι πρέπει να τους ξυπνήσουμε για να προσέχουν στην αγρυπνία;

Κι εκείνος τους λέει:

– Εγώ πάντως αν δω έναν αδελφό να νυστάζει, θα βάλω το κεφάλι του στα γόνατα μου να τον ξεκουράσω. [Γεροντικόν, Ϟβ΄]

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

ΘΕΛΕΙΣ να με αναπαύσεις μέσα στη γνώση Σου; Δεν αντιλέγω· θέλεις πάλι να με αφήνεις σε πειρασμούς για να με ταπεινώσεις; Το ίδιο σ’ ακολουθώ· δεν έχω τίποτα να κάνω χωρίς εσένα. Χωρίς εσένα δεν θα γεννιόμουν απ’ το μηδέν, ούτε μπορώ να ζήσω ή να σωθώ. Ότι θέλεις κάνε το πλάσμα σου. Πιστεύω ότι αγαθός καθώς είσαι, αγαθά μου φυλάς ακόμα κι αν για το συμφέρον μου δεν τα γνωρίζω· αλλά και δεν είμαι άξιος να τα μάθω ούτε ζητάω να τα μάθω για να ησυχάσω· ίσως δεν με συμφέρει. Ούτε τολμώ να ζητήσω να με αναπαύσεις από κάποιο πόλεμο, αν και είμαι αδύναμος και όλα με καταπονούν, γιατί δεν ξέρω ποιο είναι το συμφέρον μου. Εσύ γνωρίζεις τα πάντα· [Ἰωάνν. 21,17] κάνε όπως γνωρίζεις· μόνο να μην αστοχήσω, ότι κι αν γίνει, αλλά κι αν θέλω κι αν δεν θέλω σώσε μεΚι αυτό αν το θέλεις. Δικό μου θέλημα δεν έχω· στέκομαι μπροστά σου σαν άψυχος· την ψυχή μου ακουμπώ στα άγια χέρια Σου [Πρβλ. Ψαλμ. 30,6] σ’ αυτή τη ζωή και τη μελλοντική.,,, 



Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2023

Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας: Το Άγιο Πνεύμα δίνει την αληθινή ταπείνωση.

 


Το Άγιο Πνεύμα δίνει την αληθινή ταπείνωση.

315. Το Πνεύμα το Άγιο, ευρισκόμενο στην καρδιά του ανθρώπου, αποκαλύπτει την εσωτερική αυτού πτωχεία, την αδυναμία, την διαφθορά της ψυχής και την απομάκρυνση του από τον Θεό. Και για να μιλήσω με συντομία, το Πνεύμα το Άγιο εμφανίζει τα πάντα στην πραγματική τους όψη.

Τότε, και μόνο τότε, ο άνθρωπος αρχίζει να ταπεινώνεται με αληθινή ταπεινοφροσύνη. Τότε χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τις δικές του δυνάμεις, και θεωρεί τον εαυτό του χειρότερο από κάθε άλλον.

Αυτό λοιπόν, διδάσκει στην ψυχή την αληθινή προσευχή. Αυτό γνωρίζει σ’ αυτήν εν γένει, ποιες ελλείψεις έχει και πως θα βαδίζει την οδό της αρετής. Δια της προσευχής αποκαθίστανται οι σχέσεις του πνεύματος μας με τον Θεό, ο οποίος είναι η πηγή της ζωής, και λαμβάνει την αληθινή ταπεινοφροσύνη.


Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας. Η οδός προς την βασιλεία των ουρανών, 1912. σελ. 39-40).