"Δεν πρέπει να
απελπιζώμαστε όσο κι αν μας απορρίπτουν οι άνθρωποι, διότι έχομε τον Θεό που
μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας.
Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ
μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτα. Μόνο με το φως του
Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός.
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες …». Μετά εμείς οι άνθρωποι αποδεχόμαστε αυτό
το φως με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζομε με την αγάπη μας απέναντί
Του, με την προσευχή, με τα μυστήρια.
Για να μετανοήσει η ψυχή πρέπει να ξυπνήσει. Εκεί στο ξύπνημα αυτό, γίνεται
το θαύμα της μετανοίας. Κι εδώ βρίσκεται η προαίρεση του ανθρώπου. Το ξύπνημα,
όμως, δεν έγκειται μόνο στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μόνος δεν μπορεί. Επεμβαίνει ο
Θεός. Τότε έρχεται η θεία χάρις. Χωρίς την χάρι δεν μπορεί να
μετανοήσει ο άνθρωπος. Η αγάπη του Θεού θα κάνει το παν. Μπορεί
να μεταχειρισθεί κάτι – μια ασθένεια ή κάτι άλλο, εξαρτάται – για να φέρει τον
άνθρωπο σε μετάνοια. Άρα η μετάνοια δια της θείας χάριτος κατορθούται. Απλά και
απαλά εμείς θα κάνομε μία κίνηση προς τον Θεό κι από κει και πέρα έρχεται η
χάρις.
Μπορεί
να μου πείτε: «Τότε με την χάρι γίνονται όλα». Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο.
Γίνεται κι εδώ εκείνο ακριβώς που λέω. Δεν μπορούμε ν’ αγαπήσομε τον Θεό, αν ο
Θεός δεν μας αγαπήσει. … Το ίδιο συμβαίνει και με τη μετάνοια. Δεν μπορούμε να
μετανοήσουμε, αν ο Κύριος δεν μας δώσει μετάνοια. Και αυτό ισχύει για τα
πάντα. Δηλαδή ισχύει το Γραφικό: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
Η μετάνοια είναι πολύ λεπτό πράγμα. Η
μετάνοια η αληθινή θα φέρει τον αγιασμό. Η μετάνοια μας αγιάζει.
Ας μη γυρίζομε πίσω στις
αμαρτίες που έχομε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσατε
συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση. Δεν πρέπει να
γυρίζομε πίσω και να κλεινόμαστε σε απελπισία. Να είμαστε δούλοι ταπεινοί
μπροστά στον Θεό. Να αισθανόμαστε χαρά και ευγνωμοσύνη για την
άφεση των αμαρτιών μας.
Δεν είναι υγιές να λυπάται κανείς υπερβολικά για τις αμαρτίες του και να
επαναστατεί εναντίον του κακού εαυτού του φθάνοντας μέχρι την απελπισία. Η
απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά,
για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά..
Αν αγαπήσομε τον Χριστό, όλα είναι
εύκολα. Εγώ δεν το κατάφερα ακόμη. Τώρα προσπαθώ να Τον αγαπήσω. Στον Χριστό
υπάρχουν όλα. Όλα τα ωραία, τα υγιή. Η υγιής ψυχή ζει τα χαρίσματα του Αγίου
Πνεύματος, που είναι «αγάπη,
χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης,
εγκράτεια».
Έχετε
αυτά; Έχετε την ευτυχία, τον Χριστό, τον Παράδεισο. Κι ο σωματικός
ακόμη οργανισμός λειτουργεί θαυμάσια, χωρίς ανωμαλίες. Η χάρις του Θεού αλλάζει τον άνθρωπο, τον μεταμορφώνει ψυχικά και
σωματικά. Πάνε τότε όλες οι αμαρτίες. Ούτε κολίτις, ούτε
θυρεοειδής, ούτε στομάχι, ούτε τίποτα. Όλα λειτουργούν κανονικά. Είναι ωραίο να
περπατάς, να εργάζεσαι, να κινείσαι και να έχεις υγεία. Αλλά πρώτα να έχεις
ψυχική υγεία. Η βάσις είναι η ψυχική υγεία· ακολουθεί η
σωματική.
Όλες
σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό
δημιουργεί το άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του
θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε
με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία, με το κακό.
Όταν είναι κανείς
άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δυό άλλα και τον γεμίζουν: ζήλειες,
μίση, ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές.
Προσπαθήστε να γεμίσετε την ψυχή σας με
τον Χριστό, για να μην την έχετε άδεια. Η ψυχή μας μοιάζει με μια δεξαμενή
γεμάτη νερό. Αν το νερό το ρίξεις προς τα λουλούδια, δηλαδή τις αρετές, τον
δρόμο του καλού, θα ζεις την αληθινή χαρά και θ’ ατροφήσουν οι κακίες, τα’
αγκάθια. Αν, όμως, ρίξεις το νερό προς τα αγκάθια, αυτά θ’ αναπτυχθούν και θα
σε πνίξουν και θα μαραθούν όλα τα λουλούδια.
Το κακό αρχίζει από
τις κακές σκέψεις.
Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω
μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να
ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να
προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό
λογισμό.
Όταν εύχεται κανείς
για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό
και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί.
Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να
μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι
πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με
αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι
ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη
αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη·
αυτά να μεταδίδομε.
Να προσέχομε να μην
αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’
αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη
σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να
σκεπτόμαστε το καλό.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον
άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά
του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το
αντιλαμβανόμαστε…
Υπάρχει μία ζωή αόρατη, η ζωή της ψυχής.
Αυτή είναι πολύ ισχυρή και μπορεί να επιδράσει στον άλλον, έστω κι αν μας
χωρίζουν χιλιόμετρα. Αυτό
γίνεται και με την κατάρα, η οποία είναι δύναμη που ενεργεί το κακό. Αν, όμως,
πάλι με αγάπη προσευχηθούμε για κάποιον, όση απόσταση κι αν μας χωρίζει,
μεταδίδεται το καλό. Άρα και το καλό και το κακό δεν τα επηρεάζουν οι
αποστάσεις. Μπορούμε να τα στείλομε σε αποστάσεις απέραντες.
Καταλάβατε, λοιπόν πως οι κακές μας σκέψεις,
η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον
τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή
μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας
χωρίς να λέμε λόγια. Βέβαια
αυτό στην αρχή είναι λίγο δύσκολο.
Πρώτα ήταν ανίκανος να κάνει το καλό, (ο
απόστολος Παύλος) μετά που ήλθε ο Χριστός μέσα του έγινε ανίκανος να κάνει το
κακό. Και φώναζε μάλιστα: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Το έλεγε, το κήρυττε με καύχηση, ότι
«έχω τον Χριστό μέσα μου», ενώ πρωτύτερα έλεγε: «Ήθελα να κάνω το καλό, αλλά
δεν μπορούσα».
Έτσι θ’ αποσπάσομε την χάρι του Θεού, θα
καταστούμε ένθεοι. Άμα δοθούμε κατά κει, άμα δοθούμε στην αγάπη του
Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν,
όλα θα μετουσιωθούν.
Ο θυμός, η οργή, η
ζήλεια, ο φθόνος, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η
κατάθλιψη, όλα θα γίνουν αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!".
