Τρίτη 30 Απριλίου 2019
Πίσω ἀπό ὅλα τά λεγόμενα ψυχολογικά κρύβονται δαιμόνια (Ἁγίου Πορφυρίου)
Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε, ότι πίσω από όλα τα λεγόμενα ψυχολογικά κρύβονται δαιμόνια. Κρύβονται πονηρά πνεύματα. Από όλες τις λεγόμενες ψυχικές νόσους κλπ. Άλλο μια διαταραχή στον εγκέφαλο η οποία έχει και κάποια συμπτώματα, άλλο αυτό, εκεί ο άνθρωπος πρέπει να πάρει φάρμακα για να διορθωθεί κάτι.
Αλλά η κύρια αιτία σε όλα αυτά τα λεγόμενα ψυχολογικά έλεγε ο Άγιος Πορφύριος είναι ο εγωισμός, η υπερηφάνεια. Δηλαδή οι δαίμονες. Γιατί πίσω από κάθε πάθος, κρύβονται οι αντίστοιχοι δαίμονες. Ο άνθρωπος δηλαδή, εκούσια με την θέληση του, υποκύπτει σε αυτό το πονηρό πνεύμα τις υπερηφάνειας κλπ.
Οπότε, τι κάνει ο διάβολος μετά; Του παίρνει αυτή την δύναμη τις ψυχής έλεγε ο Άγιος Πορφύριος.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια δύναμη, ένα ψυχικό δυναμικό. Και μπορούμε να το διοχετεύσουμε όπου θέλουμε εμείς. Κανονικά πρέπει να το διοχετεύσουμε στον Θεό. Να κινηθούμε προς τον Θεό, με ότι δύναμη έχουμε. Την προαίρεση μας, την βούληση μας, την θέληση μας.
Ο Διάβολος λέει, όταν ο άνθρωπος αμαρτάνει, καταφέρνει και του κλέβει αυτό το δυναμικό, και την κάνει λύπη, κατάθλιψη, τον βυθίζει τον άνθρωπο, σε αυτά τα πολύ άσχημα πράγματα. Τον αχρηστεύει ουσιαστικά, του κλέβει την δύναμη. Η λύπη είναι και αυτή μια δύναμη, μας την έχει δώσει ο Θεός, αλλά πως μας την έδωσε;
Να λυπόμαστε για τις αμαρτίες μας. Όχι να λυπόμαστε γιατί αδικηθήκαμε, γιατί πληγώθηκε ο εγωισμός μας, γιατί ο άλλος δεν μας αγαπάει, γιατί δεν μας δίνει αυτό που περιμένουμε, αυτό είναι κακή λύπη!
Έρχεται ο πονηρός, και αυτή την δύναμη που σου έδωσε ο Θεός για να κλάψεις για τις αμαρτίες σου, να μετανοήσεις, να διορθωθείς, την κάνει λύπη εγωιστική, την κάνει κατάθλιψη.
Έρχεται ο πονηρός, και αυτή την δύναμη που σου έδωσε ο Θεός για να κλάψεις για τις αμαρτίες σου, να μετανοήσεις, να διορθωθείς, την κάνει λύπη εγωιστική, την κάνει κατάθλιψη.
Και βυθίζει τον άνθρωπο σε μια απραξία. Η έξοδος από όλη αυτή την κατάσταση είναι η μετάνοια. Όταν ο άνθρωπος μετανοήσει, εξομολογηθεί, αποτινάξει τα πονηρά πνεύματα, τα οποία έχουν δικαιώματα πάνω του λόγω των αμαρτιών του, μετά θα μπορεί πλέον να λειτουργεί σωστά και την δύναμη τις ψυχής του να την κατευθύνει στον Θεό.
Το σπουδαιότερο αίτιο όλων των ψυχολογικών είναι η απομάκρυνση από τον Θεό. Το έλεγε ο Άγιος Πορφύριος' Αυτό που μας τρώει όλους, και μας ρίχνει στην κατάθλιψη και στα ψυχολογικά, στις ανασφάλειες, τις φοβίες - που τα λένε έτσι οι ψυχίατροι - εμείς λέει δεν τα λέμε έτσι. Υπάρχει μια παραπλάνηση μέσω τις γλώσσας! Ο Διάβολος έχει καταφέρει μέσω των λεγομένων ψυχιάτρων, -γιατί ποιος λέει ότι είναι ψυχίατρος, πώς είναι ψυχίατρος; Ψυχίατρος είναι αυτός που γιατρεύει την ψυχή. Ποιος γιατρεύει την ψυχή; Ο Θεός. Ο Χριστός είναι ο αληθινός ψυχίατρος.
Και έχει καταφέρει να μας διαστρέψει μέσω ενός παραπλανητικού λεξιλογίου. Και τι λέει: Τι έχεις παιδί μου, α έχεις άγχος, έχεις στρές. Όχι λέει δεν είναι αυτό έλεγε ο Άγιος.
Έχεις το δαιμόνιο τις ακηδίας, το δαιμόνιο τις απιστίας, τις ολιγοπιστίας, του άγχους (του άγχους το λέει ο ψυχίατρος) , έχεις το δαιμόνιο τις λύπης, έχεις την ταραχή την δαιμονική. Εμείς τα λέμε δαιμόνιο αυτά έλεγε. Αλλά οι ψυχίατροι δεν πιστεύουν σε πνευματικό κόσμο, ούτε στους δαίμονες, ούτε στον Θεό, ούτε στην ψυχή πολλές φορές πιστεύουν όπως είναι πραγματικά η ψυχή, χρησιμοποιούν αυτό το λεξιλόγιο και μας παραπλανούν!
Έχω λέει μειωμένη αυτοεκτίμηση! Το οποίο είναι ακριβώς αντί-ευαγγέλιο! Ο Θεός λέει να έχουμε μηδενική αυτοεκτίμηση, να μην έχεις ιδέα καλή για τον εαυτό σου, ούτε μεγάλη, μηδέν! Να θεωρείς ότι είσαι το τίποτα και έτσι είναι η αλήθεια. Και έρχεται ο ψυχίατρος και σου λέει όχι πρέπει να αυξήσεις την αυτοεκτίμηση σου, δηλαδή τον εγωισμό σου, την υπερηφάνεια σου για να θεραπευτείς!! Είναι δυνατόν;
Μα αυτή είναι η αιτία τις αρρώστια μας, ο εγωισμός! Άμα τον αυξήσεις τι κάνεις' τον διαλύεις τον άνθρωπο, τον ξετινάζεις. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι με τον Θεό, αναγκαστικά ζει μέσα στην μελαγχολία. Ζει μέσα στην κατάθλιψη. Γιατί δεν είμαστε να ζούμε χωρίς τον Θεό!
Είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε ΜΕ τον Θεό. Είναι οντολογική ανάγκη του ανθρώπου να είναι με τον Θεό. Αν χωριστείς από τον Θεό, είναι σαν να ένα φυτό που το κόβεις τις ρίζες. Μπορεί να ζήσει το φυτό αυτό; Ξεραίνεται αμέσως. Ένας άνθρωπος χωρίς τον Θεό είναι νεκρός.
Το σπουδαιότερο αίτιο όλων των ψυχολογικών είναι η απομάκρυνση από τον Θεό. Το έλεγε ο Άγιος Πορφύριος' Αυτό που μας τρώει όλους, και μας ρίχνει στην κατάθλιψη και στα ψυχολογικά, στις ανασφάλειες, τις φοβίες - που τα λένε έτσι οι ψυχίατροι - εμείς λέει δεν τα λέμε έτσι. Υπάρχει μια παραπλάνηση μέσω τις γλώσσας! Ο Διάβολος έχει καταφέρει μέσω των λεγομένων ψυχιάτρων, -γιατί ποιος λέει ότι είναι ψυχίατρος, πώς είναι ψυχίατρος; Ψυχίατρος είναι αυτός που γιατρεύει την ψυχή. Ποιος γιατρεύει την ψυχή; Ο Θεός. Ο Χριστός είναι ο αληθινός ψυχίατρος.
Και έχει καταφέρει να μας διαστρέψει μέσω ενός παραπλανητικού λεξιλογίου. Και τι λέει: Τι έχεις παιδί μου, α έχεις άγχος, έχεις στρές. Όχι λέει δεν είναι αυτό έλεγε ο Άγιος.
Έχεις το δαιμόνιο τις ακηδίας, το δαιμόνιο τις απιστίας, τις ολιγοπιστίας, του άγχους (του άγχους το λέει ο ψυχίατρος) , έχεις το δαιμόνιο τις λύπης, έχεις την ταραχή την δαιμονική. Εμείς τα λέμε δαιμόνιο αυτά έλεγε. Αλλά οι ψυχίατροι δεν πιστεύουν σε πνευματικό κόσμο, ούτε στους δαίμονες, ούτε στον Θεό, ούτε στην ψυχή πολλές φορές πιστεύουν όπως είναι πραγματικά η ψυχή, χρησιμοποιούν αυτό το λεξιλόγιο και μας παραπλανούν!
Έχω λέει μειωμένη αυτοεκτίμηση! Το οποίο είναι ακριβώς αντί-ευαγγέλιο! Ο Θεός λέει να έχουμε μηδενική αυτοεκτίμηση, να μην έχεις ιδέα καλή για τον εαυτό σου, ούτε μεγάλη, μηδέν! Να θεωρείς ότι είσαι το τίποτα και έτσι είναι η αλήθεια. Και έρχεται ο ψυχίατρος και σου λέει όχι πρέπει να αυξήσεις την αυτοεκτίμηση σου, δηλαδή τον εγωισμό σου, την υπερηφάνεια σου για να θεραπευτείς!! Είναι δυνατόν;
Μα αυτή είναι η αιτία τις αρρώστια μας, ο εγωισμός! Άμα τον αυξήσεις τι κάνεις' τον διαλύεις τον άνθρωπο, τον ξετινάζεις. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι με τον Θεό, αναγκαστικά ζει μέσα στην μελαγχολία. Ζει μέσα στην κατάθλιψη. Γιατί δεν είμαστε να ζούμε χωρίς τον Θεό!
Είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε ΜΕ τον Θεό. Είναι οντολογική ανάγκη του ανθρώπου να είναι με τον Θεό. Αν χωριστείς από τον Θεό, είναι σαν να ένα φυτό που το κόβεις τις ρίζες. Μπορεί να ζήσει το φυτό αυτό; Ξεραίνεται αμέσως. Ένας άνθρωπος χωρίς τον Θεό είναι νεκρός.
(Απόσπασμα από την ομιλία "Ἐνοίκηση τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο" 14-4-2019 - Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης)
Τρίτη 23 Απριλίου 2019
Η αγία ζωή των γονέων θεραπεύει τα ψυχικά τραύματα των παιδιών .
«Η αγία ζωή των γονέων
πληροφορεί τις ψυχές των παιδιών
και υποτάσσονται φυσιολογικά
και μεγαλώνουν με ευλάβεια
και δίχως ψυχικά τραύματα,
με διπλή υγεία
και χαίρονται τα παιδιά τους γονείς τους,
χαίρονται και οι γονείς τα παιδιά
και σε ετούτη την ζωή και στην άλλη την αιώνια,
όπου πάλι μαζί θα αγάλλονται.»
Αγ. Παΐσιος
https://orthodoxesnouthesies.blogspot.com/2016/03/blog-post_81.html
Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com
Δευτέρα 22 Απριλίου 2019
Σέ τρεῖς περιπτώσεις οἱ ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεου:
''Ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν...''
Κάποιο πρωϊνό, ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός ( 9ος -10ος αἰ.), καθισμένος σέ μιά γωνία, ἄκουγε τό πνευματικό του παιδί τόν Ἐπιφάνιο, πού διάβαζε ἕνα λόγο τοῦ μεγάλου Βασιλείου.
Ὅσην ὥρα διαρκοῦσε ἡ ἀνάγνωση, ξεχυνόταν μιά εὐωδία σάν ἀπό πολύτιμα ἀρρώματα. Ὅταν τελείωσε ἡ ἀνάγνωση, χάθηκε καί ἡ εὐωδία. Ἔκπληκτος ὁ Ἐπιφάνιος στράφηκε πρός τόν ὅσιο:
- Ἐξηγησέ μου σέ παρακαλῶ, τί εὐωδία ἦταν αὐτή;
Κι ὁ ὅσιος, ἐπειδή εἶχε δεῖ αὐτόν πού σκορποῦσε τήν εὐωδία, ἀποκρίθηκε:
- Ἄγγελοι Κυρίου εἶχαν συγκενρωθεῖ ἐδῶ, παιδί μου. Ἕνας μάλιστα, θέλοντας νά τιμήσει τά λόγια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θύμιαζε γύρω μας χαρούμενος.
Ἡ ἔκπληξη καί ἡ ἀπορία του Ἐπιφανίου κορυφώθηκαν. Ὁ ὅσιος λοιπόν συνέχισε πιό ἀναλυτκά:
- Σέ τρεῖς περιπτώσεις οἱ ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεου: Πρῶτον, ὅταν διαβάζουν τά ἱερά βιβλία, ὁπότε τούς κυκλώνουν γιά ν’ ἀκούσουν κι αὐτοί.
Δεύτερον, ὅταν προσεύχονται καί συνομιλοῦν μέ τό Θεό, ὁπότε συμπροσεύχονται κι ἐκεῖνοι μέ πόθο.
Τρίτον, ὅταν ὑπομένουν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κόπο, πόνο καί τιμωρίες, ὁπότε τούς μυρώνουν καί τούς παρακινοῦν στόν ἀγώνα τῆς εὐσέβειας.
Γιά τήν τελευταία περίπτωση θά σοῦ πῶ τήν ἀκόλουθη ἱστορία:
Κάποτε ὁ παραβάτης Ἰουλιανός, ξεκινώντας νά πολεμήσει τούς Πέρσες, κατέβηκε στή Δάφνη (προάστιο τῆς Ἀντιόχειας) γιά νά θυσιάσει στό θεό Ἀπόλλωνα. Ἤθελε νά πάρει χρησμό γιά τήν ἔκβαση τοῦ πολέμου.
Ὁ δαίμονας ὅμως, πού κατοικοῦσε στό ἄγαλμα, δέν μποροῦσε νά δώσει χρησμό, γιατί βρίσκονταν ἐκεῖ τά λείψανα τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βαβύλα καί τῶν τριῶν νηπίων.
Ὁ παραβάτης διέταξε τούς Ἀντιοχεῖς νά τά μετακομίσουν ἄφοβα. Τότε ἐκεῖνοι σήκωσαν τή σορό τῶν ἁγίων καί βάδιζαν ψάλλοντας:«Αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς, οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν».
Ὅταν τ’ ἄκουσε αὐτά ὁ βασιλιάς, διέταξε ὀργισμένος νά συλλάβουν ὅσους ἀκολουθοῦσαν τή λιτανεία. Ἀνάμεσά τους συνέλαβαν κι ἕναν ἕφηβο δεκαπέντε χρονῶν, πού λεγόταν Θεόδωρος.
Τόν παρουσίασαν στόν βασιλιά, κι ἐκεῖνος πρόσταξε νά τόν κρεμάσουν σ’ ἕνα ξύλο καί νά τοῦ ξεσχίζουν τίς σάρκες. Ἔτσι κρεμασμένος ὑπέφερε πολλά βασανιστήρια. Ὅταν βράδιασε, τόν κατέβασαν καί τόν ἕριξαν στή φυλακή.
Ἔμεινε ἐκεῖ μερικές μέρες, μέχρι πού ἔλαβαν τήν εἴδηση πώς ὁ βασιλιάς σκοτώθηκε στόν πόλεμο. Τότε ἐλευθερώθηκε ὁ Θεόδωρος καί γύρισε στό σπίτι του.
῾῾Ἀγαπημένε μας Θεόδωρε’’, τόν ρωτοῦσαν ἐκεῖ συγγενεῖς καί φίλοι. ‘‘τί ἔνιωθες ὅταν σέ ξέσχιζαν κρεμασμένο στό ξυλο’’;
Ἐκεῖνος τούς ἀποκρύθηκε: ῾῾Στήν ἀρχή ὑπέφερα μέ δυσκολία τόν πόνο. Ὕστερα ὅμως παρουσιάστηκαν μπροστά μου τέσσερις νέοι μέ ὅμορφα πρόσωπα καί κατάλευκες στολές. Ὁ ἕνας κρατοῦσε μιά λεκάνη ἀστραφτερή...
Ὁ ἄλλος χρυσό μυροδοχεῖο μέ μύρο σάν ροδέλαιο. Οἱ ἄλλοι δύο κρατοῦσαν λευκά σεντόνια διπλωμένα στά τέσσερα. Ὁ ἕνας ἄδειασε τό μύρο στή λεκάνη καί, καθώς ἐκεῖνο ἐξατμιζόταν, ἔνιωθα σέ κάθε εἰσπνοή νά σκπορπίζεται ἡ εὐωδία του σ’ ὅλα τά μέλη καί νά ἐξουδετερώνει τούς φρικτούς πόνους...
Ὕστερα, ὁ ἕνας ἔβρεχε τό πανί στή λεκάνη καί τό ’βαζε στό πρόσωπό μου πολλή ὥρα, ὥστε μέ τήν ἡδονή ἐκείνη νά ξεχνάω τούς πόνους. Ὅταν τό ἔπαιρνε ὁ πρῶτος, ἦταν ὁ ἄλλος ἕτοιμος κι ἔβαζε τό δικό του. Αὐτό συνεχιζόταν μέχρι πού μέ κατέβασαν οἱ δήμιοι ἀπό τό ξύλο.
Τότε ὅμως ἔφυγαν οἱ ἄγγελοι ἀπό κοντά μου, καί λυπήθηκα...
΄γιατί στερήθηκα ἐκείνη τή γλυκυτατη ἡδονή...
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.155-157)
Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007
Κάποιο πρωϊνό, ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός ( 9ος -10ος αἰ.), καθισμένος σέ μιά γωνία, ἄκουγε τό πνευματικό του παιδί τόν Ἐπιφάνιο, πού διάβαζε ἕνα λόγο τοῦ μεγάλου Βασιλείου.
Ὅσην ὥρα διαρκοῦσε ἡ ἀνάγνωση, ξεχυνόταν μιά εὐωδία σάν ἀπό πολύτιμα ἀρρώματα. Ὅταν τελείωσε ἡ ἀνάγνωση, χάθηκε καί ἡ εὐωδία. Ἔκπληκτος ὁ Ἐπιφάνιος στράφηκε πρός τόν ὅσιο:
- Ἐξηγησέ μου σέ παρακαλῶ, τί εὐωδία ἦταν αὐτή;
Κι ὁ ὅσιος, ἐπειδή εἶχε δεῖ αὐτόν πού σκορποῦσε τήν εὐωδία, ἀποκρίθηκε:
- Ἄγγελοι Κυρίου εἶχαν συγκενρωθεῖ ἐδῶ, παιδί μου. Ἕνας μάλιστα, θέλοντας νά τιμήσει τά λόγια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θύμιαζε γύρω μας χαρούμενος.
Ἡ ἔκπληξη καί ἡ ἀπορία του Ἐπιφανίου κορυφώθηκαν. Ὁ ὅσιος λοιπόν συνέχισε πιό ἀναλυτκά:
- Σέ τρεῖς περιπτώσεις οἱ ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεου: Πρῶτον, ὅταν διαβάζουν τά ἱερά βιβλία, ὁπότε τούς κυκλώνουν γιά ν’ ἀκούσουν κι αὐτοί.
Δεύτερον, ὅταν προσεύχονται καί συνομιλοῦν μέ τό Θεό, ὁπότε συμπροσεύχονται κι ἐκεῖνοι μέ πόθο.
Τρίτον, ὅταν ὑπομένουν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κόπο, πόνο καί τιμωρίες, ὁπότε τούς μυρώνουν καί τούς παρακινοῦν στόν ἀγώνα τῆς εὐσέβειας.
Γιά τήν τελευταία περίπτωση θά σοῦ πῶ τήν ἀκόλουθη ἱστορία:
Κάποτε ὁ παραβάτης Ἰουλιανός, ξεκινώντας νά πολεμήσει τούς Πέρσες, κατέβηκε στή Δάφνη (προάστιο τῆς Ἀντιόχειας) γιά νά θυσιάσει στό θεό Ἀπόλλωνα. Ἤθελε νά πάρει χρησμό γιά τήν ἔκβαση τοῦ πολέμου.
Ὁ δαίμονας ὅμως, πού κατοικοῦσε στό ἄγαλμα, δέν μποροῦσε νά δώσει χρησμό, γιατί βρίσκονταν ἐκεῖ τά λείψανα τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βαβύλα καί τῶν τριῶν νηπίων.
Ὁ παραβάτης διέταξε τούς Ἀντιοχεῖς νά τά μετακομίσουν ἄφοβα. Τότε ἐκεῖνοι σήκωσαν τή σορό τῶν ἁγίων καί βάδιζαν ψάλλοντας:«Αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς, οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν».
Ὅταν τ’ ἄκουσε αὐτά ὁ βασιλιάς, διέταξε ὀργισμένος νά συλλάβουν ὅσους ἀκολουθοῦσαν τή λιτανεία. Ἀνάμεσά τους συνέλαβαν κι ἕναν ἕφηβο δεκαπέντε χρονῶν, πού λεγόταν Θεόδωρος.
Τόν παρουσίασαν στόν βασιλιά, κι ἐκεῖνος πρόσταξε νά τόν κρεμάσουν σ’ ἕνα ξύλο καί νά τοῦ ξεσχίζουν τίς σάρκες. Ἔτσι κρεμασμένος ὑπέφερε πολλά βασανιστήρια. Ὅταν βράδιασε, τόν κατέβασαν καί τόν ἕριξαν στή φυλακή.
Ἔμεινε ἐκεῖ μερικές μέρες, μέχρι πού ἔλαβαν τήν εἴδηση πώς ὁ βασιλιάς σκοτώθηκε στόν πόλεμο. Τότε ἐλευθερώθηκε ὁ Θεόδωρος καί γύρισε στό σπίτι του.
῾῾Ἀγαπημένε μας Θεόδωρε’’, τόν ρωτοῦσαν ἐκεῖ συγγενεῖς καί φίλοι. ‘‘τί ἔνιωθες ὅταν σέ ξέσχιζαν κρεμασμένο στό ξυλο’’;
Ἐκεῖνος τούς ἀποκρύθηκε: ῾῾Στήν ἀρχή ὑπέφερα μέ δυσκολία τόν πόνο. Ὕστερα ὅμως παρουσιάστηκαν μπροστά μου τέσσερις νέοι μέ ὅμορφα πρόσωπα καί κατάλευκες στολές. Ὁ ἕνας κρατοῦσε μιά λεκάνη ἀστραφτερή...
Ὁ ἄλλος χρυσό μυροδοχεῖο μέ μύρο σάν ροδέλαιο. Οἱ ἄλλοι δύο κρατοῦσαν λευκά σεντόνια διπλωμένα στά τέσσερα. Ὁ ἕνας ἄδειασε τό μύρο στή λεκάνη καί, καθώς ἐκεῖνο ἐξατμιζόταν, ἔνιωθα σέ κάθε εἰσπνοή νά σκπορπίζεται ἡ εὐωδία του σ’ ὅλα τά μέλη καί νά ἐξουδετερώνει τούς φρικτούς πόνους...
Ὕστερα, ὁ ἕνας ἔβρεχε τό πανί στή λεκάνη καί τό ’βαζε στό πρόσωπό μου πολλή ὥρα, ὥστε μέ τήν ἡδονή ἐκείνη νά ξεχνάω τούς πόνους. Ὅταν τό ἔπαιρνε ὁ πρῶτος, ἦταν ὁ ἄλλος ἕτοιμος κι ἔβαζε τό δικό του. Αὐτό συνεχιζόταν μέχρι πού μέ κατέβασαν οἱ δήμιοι ἀπό τό ξύλο.
Τότε ὅμως ἔφυγαν οἱ ἄγγελοι ἀπό κοντά μου, καί λυπήθηκα...
΄γιατί στερήθηκα ἐκείνη τή γλυκυτατη ἡδονή...
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.155-157)
Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007
Παρασκευή 19 Απριλίου 2019
"Διψώ για ένα ζωντανό νερό"
Βιβλίο του Γάλλου μοναχού Ιωάννη, που από διάσημος φωτορεπόρτερ έγινε μοναχός.
Τετάρτη 17 Απριλίου 2019
Ὅταν χαθεῖ ἡ ντροπή ἀπὸ τὶς γυναῖκες..
"Μεγάλη εκτίμηση έτρεφε ο Άγιος για τις σεμνές γυναίκες, όπως η μητέρα του Ανθούσα.
Αυτές οι γυναίκες, οι Αγίες γυναίκες, κρατούν στα χέρια τους την οικογένεια και την κοινωνία κατ' επέκταση.
Όσο για τις αναιδείς.. είναι πηγή πόνου, δυστυχίας και ισοπεδώματος των πάντων.
Γι' αυτό όταν πληθυνθούν αυτές οι γυναίκες το τέλος του κόσμου θα είναι αναπόφευκτο,
διαβεβαιώνει ο Άγιος Χρυσόστομος'.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Είναι κοντά η μέρα της Ιεράς Εξομολογήσεως και στη συνέχεια η πανευφρόσυνη στιγμή της Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.
Ο Θεός να δώσει, ώστε να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις όπως πρέπει. Έτσι ο αγώνας της νηστείας και όσα τυχόν κέρδισες απ’ αυτόν, θα επισφραγιστούν με τη θεϊκή σφραγίδα των ιερών Μυστηρίων.
Γιατί γράφεις ότι φοβάσαι την Εξομολόγηση; Πολλοί άνθρωποι, βέβαια, τη φοβούνται, εσύ όμως γιατί; Ο εξομολόγος είναι μόνο ο μάρτυρας. Ο Θεός δέχεται τις αμαρτίες. Εκείνος παραγγέλλει στον ιερέα να δώσει άφεση αμαρτιών στο χριστιανό που εξομολογείται.
Ο Θεός ελεεί και συγχωρεί. Συγχωρεί κάθε άνθρωπο που προσέρχεται στο Μυστήριο με μετάνοια αληθινή. Τι έχουμε, λοιπόν, να φοβηθούμε από έναν τόσο σπλαγχνικό Κύριο; Γιατί ν’ ανησυχούμε;
Νομίζω πως η ανησυχία μας οφείλεται σε δυο λόγους:
Πρώτον, στο ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς να πούμε στην εξομολόγηση. Και δεύτερον, στο ότι εξομολογούμαστε σπάνια.
Ως προς το πρώτο, έχω να παρατηρήσω, ότι γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει στον εξομολόγο όποιος αγωνίζεται πραγματικά. Αγωνίσου, λοιπόν, να ζήσεις όπως είπαμε, και θα δεις πόσα θα έχεις να εξομολογηθείς!
Ως προς το δεύτερο, πάλι, είναι αλήθεια πως, αν εξομολογούμασταν συχνά, δεν θα φοβόμασταν τόσο. Από δω κι εμπρός, λοιπόν, συχνότερα να εξομολογείσαι και συχνότερα να συμμετέχεις στο Κυριακό Δείπνο.
Στο μεταξύ, γράψε σ’ ένα χαρτί όλα όσα νομίζεις ότι πρέπει να πεις στην Εξομολόγηση και, όταν πας στον πνευματικό, εξομολογήσου με τη βοήθεια των σημειώσεών σου. Πρέπει να κάνεις μια πραγματικά σωστή Εξομολόγηση.
Και σε μια σωστή Εξομολόγηση ο χριστιανός δεν περιμένει τον ιερέα να τον ρωτήσει αν έκανε τούτο ή εκείνο, αλλά λέει ο ίδιος εξαρχής όλα του τα αμαρτήματα. Δυστυχώς, η Εξομολόγηση σπάνια γίνεται όπως πρέπει.
Ο πνευματικός αναγκάζεται να ρωτάει ένα σωρό πράγματα που δεν αφορούν τον εξομολογούμενο, και συχνά δεν ρωτάει εκείνα που τον αφορούν, γιατί δεν τα γνωρίζει ή δεν έρχονται στο νου του. Έτσι πολλά αμαρτήματα μένουν ανεξομολόγητα.
Εσύ η ίδια, λοιπόν, πρέπει να πεις όλα όσα σου υποδεικνύει η συνείδησή σου. Μπορείς να τα θυμάσαι και δίχως σημειώσεις μόνο να είσαι σίγουρη ότι δεν θα παραλείψεις τίποτα.
Μακάρι να εξομολογηθείς με αληθινή μετάνοια και με τη σταθερή απόφαση της διορθώσεως. Μη φοβάσαι. Αυτός ο φόβος είναι εντελώς ανώφελος και δυσκολεύει τα πράγματα. Ο ευλαβικός φόβος του Θεού είναι ωφέλιμος και σωτήριος, ενώ ο φόβος της Εξομολογήσεως είναι επιβλαβής και, θα έλεγα, παιδιάστικος. Ο εχθρός τον εμπνέει.
Πήγαινε στον Κύριο όπως πήγε στον πατέρα του ο άσωτος υιός της ευαγγελικής παραβολής, επιστρέφοντας από την αμαρτωλή ζωή: Με συντριβή αλλά και με ηρεμία. Όταν εκείνος γύρισε στο πατρικό σπίτι , ο πατέρας του τι έκανε;
Μήπως τον μάλωσε; Κάθε άλλο. Έτρεξε κοντά του, τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Έτσι θα κάνει νοερά και σ’ εσένα ο ουράνιος Πατέρας σου. Απλώνει κιόλας τα χέρια Του προς το μέρος σου. Δεν έχεις παρά να τρέξεις κοντά Του. Κάνε το με ευλαβική αγάπη.
Το βασικότερο στοιχείο της μετάνοιας είναι η οδύνη της καρδιάς για την αμαρτωλότητά της και η σταθερή απόφασή της για διόρθωση. Έχεις ήδη αποφασίσει να ευαρεστήσεις τον Κύριο. Και Εκείνος έχει αποφασίσει να αποδεχθεί με χαρά την απόφασή σου. Οδύνη, όμως, στην αμαρτωλότητά σου νιώθεις;
Ακόμα κι αν οι αμαρτίες σου δεν είναι πολλές ή βαρειές, είναι ωστόσο αμαρτίες και προκαλούν λύπη στον Θεό. Ντρεπόμαστε τους ανθρώπους για κάποιες επιπολαιότητές μας, αστόχαστα λόγια ή απρόσεκτα έργα, και δεν ντρεπόμαστε τον Κύριο όχι για απλές επιπολαιότητες, αλλά για αμαρτίες!
Μάθε, λοιπόν, να βιώνεις την κατά Θεόν συντριβή και λύπη, που υψώνει μέσα σου κάστρο ισχυρό ενάντια στα ελαττώματα και τις αδυναμίες σου.
Στη μετάληψη των θείων Μυστηρίων πήγαινε με απλότητα καρδιάς, με βαθειά ευλάβεια και με τη βέβαιη πίστη ότι θα λάβεις μέσα σου τον Κύριο.
Εκείνος μετά τη θεία Κοινωνία, θα αλλοιώσει την ψυχή σου όπως, ως πανάγαθος, θέλει και όπως, ως πάνσοφος, γνωρίζει. Άφησέ Τον να το κάνει ελεύθερα.
Εσύ μην Του ζητάς τίποτα, καθώς άλλοι, που, επιθυμώντας άκυρα να λάβουν το ένα ή το άλλο χάρισμα από τη θεία Κοινωνία, στενοχωρούνται και ταράζονται, όταν η επιθυμία τους δεν εκπληρώνεται.
Τότε κλονίζεται ακόμα και η πίστη τους στη δύναμη του Μυστηρίου. Η ατέλεια και η αδυναμία, ωστόσο, δεν βρίσκεται στο Μυστήριο, αλλά σ’ εμάς, τους ρηχούς και επιπόλαιους. Μην υπόσχεσαι τίποτα στον εαυτό σου.
Άφησέ τα όλα στον Κύριο, ζητώντας Του μόνο τούτο: Να σε ενισχύει σε κάθε τι αγαθό, για να Του είσαι ευάρεστη. Η θεία Κοινωνία συνήθως χαρίζει μια γλυκιά ειρήνη στην καρδιά. Κάποτε φωτίζει το νου και εμπνέει στην ψυχή την αφιέρωση στον Κύριο.
Άλλοτε, πάλι, δεν δίνει τίποτε το άμεσο και φανερό, αλλά δυναμώνει γενικά τον άνθρωπο στον πνευματικό του αγώνα. Πρέπει να σημειώσω, πάντως, ότι δεν βλέπουμε απ τούς καρπούς από τη θεία Κοινωνία, επειδή σπάνια κοινωνάμε. Αν προσέρχεσαι συχνά στα θεία Μυστήρια, θα δεις τους ανακαινιστικούς και παρακλητικούς καρπούς της.
Παρακαλώ τον θεό να σε βοηθήσει, ώστε μα εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις με εντελώς νέο πνεύμα.
Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ – «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ – ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000
http://theomitoros.blogspot.gr
Πηγή:http://www.monastiria.gr/
https://ethnegersis.blogspot.com/2019/04/blog-post_40.html
Δευτέρα 15 Απριλίου 2019
Πως να προετοιμαστούμε να υποδεχθούμε το Πάσχα
Τι είδους προετοιμασία μας προτείνει ο Άγιος Σιλουανός για την υποδοχή του Πάσχα;
– Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ
Όσο ισχυρότερο είναι μέσα μας το Πνεύμα, τόσο ευκολότερα ξεχνούμε κάθε πληγή και συγχωρούμε κάθε προσβολή πού μας προκλήθηκε από τον αδελφό, και τόσο πλουσιότερα θα ξεχύνεται σε μας η χαρά της αιώνιας ζωής. Η αυτοεξουθένωση είναι μεγάλη πνευματική πράξη μπροστά στον Θεό. Ο Ίδιος ο Κύριος κένωσε τον Εαυτό Του. Διαβάζουμε λοιπόν στον πατέρα Σιλουανό τα λόγια: «η χάρη κατοικεί στους ελαχίστους»και όχι στους ανωτέρους. Έτσι έδωσε σε αυτόν ο Κύριος να γνωρίσει: «Όσο περισσότερο ταπεινώνεται ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο αναλαμβάνει τον αγώνα της κενώσεως, τόσο υψηλοτέρα ανεβαίνει μπροστά στον Θεό, και τόσο περισσότερο γίνεται ικανός να προσλάβει τη μεγάλη χάρη».
Θα ήταν αφελές να σκεφτούμε ότι η συγκέντρωσή μας στον τόπο αυτό είναι ανθρώπινο έργο. Ο Ίδιος ο Κύριος μας συγκέντρωσε. Και εφόσον μας συγκέντρωσε ο Κύριος, ας μιμηθούμε τον Γέροντα Σιλουανό. Αυτός, κατά τις εορτάσιμες ημέρες στην αρχή της μοναχικής του ζωής, υπηρετούσε τους πατέρες και τους αδελφούς στην τράπεζα, και σκεφτόταν γιά την τόσο μεγάλη ευτυχία που του δόθηκε: «να διακονεί αυτούς που αγαπά ο Κύριος». Μια φορά μάλιστα, όπως γράφει, διακονώντας τους αδελφούς στην τράπεζα γεύθηκε για δεύτερη φορά τη χάρη της εμφανίσεως του Κυρίου. Επειδή όμως, σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο, στις υψηλές αυτές καταστάσεις δεν μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα, δίνονται μία ή το πολύ δύο φορές κατά τη διάρκεια της ζωής, και έπειτα παραμένουν ως μνήμη και ως γνώση (με τη μορφή ανάμνησης) μέσα μας. Στην πραγματικότητα όμως η δύναμη της χάριτος αποχωρεί. Ο όσιος Μακάριος ο Μέγας έλεγε ότι η άρση της χάριτος είναι αναγκαία, για να συνεχίσει ο άνθρωπος την επίγεια ζωή και δραστηριότητά του.
Όλοι σας με ακούσατε με Αγάπη. Προσπαθήστε όμως να εκπληρώσετε όλα αυτά πού σας είπα κατά τη Νηστεία αυτή. Γιατί λέω «κατά τη Νηστεία αυτή»; Το λέω, γιατί κατά παράδοξο τρόπο τώρα επικρατεί τεταμένη ατμόσφαιρα στον κόσμο. Και οι πιστοί και οι άπιστοι έχουν συνεχώς στο στόμα τους τους λόγους «αποκάλυψη», «αποκαλυπτικά γεγονότα», «αποκαλυπτικές προσδοκίες». Με ποιά μορφή θα έρθει το τέλος δεν γνωρίζουμε ακόμη. Αλλά εφέτος η ένταση είναι μεγαλύτερη από πριν. Ας προσπαθήσουμε τη Νηστεία αυτή να την κάνουμε νηστεία πάλης για εκείνο πού σας παρακάλεσα: γιά την ενότητα, πού θα είναι ενότητα κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδος.
Γιατί η προσευχή του Ιησού Χριστού προς τον Πατέρα, μόλις πριν από τον θάνατό Του στον Γολγοθά, περιέκλειε μέσα της το αίτημα, η ενότητα πού υπάρχει στο Είναι του Ίδιου του Θεού να δοθεί σε μας; Διότι αυτό αποτελεί την ύψιστη μορφή θεώσεως του ανθρώπου.
Είναι αφελές, ωστόσο, να σκεφτόμαστε ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς πόνο, χωρίς σταύρωση. Με τα μεγάλα παθήματα, την υπομονή όλων των εξουθενώσεων και όλων των αδικιών, κερδίζουμε τη δωρεά της χάριτος, της αγάπης εκείνης πού αγκαλιάζει τα πάντα. Και τότε θα γνωρίζουμε τον Θεό «καθώς έστι», δηλαδή ως «Αγάπη» .
Αυτό λοιπόν πρέπει να ζήσουμε. Θα μπορούσα να σας μιλήσω εκτενέστερα για το εξής παράδοξο φαινόμενο: οι άνθρωποι δεν προσέχουν τα δικά τους λάθη και κρίνουν τους άλλους. Με τον τρόπο αυτό καταστρέφεται η ενότητα.
Φυλαχθείτε από κάθε λογισμό εναντίον των αδελφών, γιατί κάθε τέτοιος λογισμός προκαλεί ρωγμή στον τοίχο της Μονής μας. Το είπαμε αρκετές φορές. Αυτό δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα! Επειδή, όταν σκεφτόμαστε το κακό γιά κάποιον και ύστερα βγαίνουμε από το κελί μας και τον συναντούμε, τα ίχνη της κακής αυτής σκέψεως ενεργούν.
Και τότε ο άλλος, εξαιτίας αυτού του φαινομένου, ανταποκρίνεται με αντίστοιχο τρόπο. Και ποτέ δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουμε ποιος «άρχισε» πρώτος. Γι` αυτό και προσευχόμαστε: «Δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα». Η απουσία της θεωρίας αυτής κάνει τον κάθε άνθρωπο να σκέφτεται ότι έχει δίκαιο και να μη διακρίνει τα δικά του λάθη.
Αυτό το κάνουν ακόμη και οι αρχιερείς και όλοι εμείς. Γι’ αυτό φυλαχθείτε από κάθε κακή σκέψη όταν είστε στο κελί σας, και τότε το «σπίτι μας» θα μένει ακλόνητο και θα κερδίσουμε τη σωτηρία μας. Αν όμως συγχωρούμε τις δικές μας αμαρτίες χωρίς να κατανοούμε τον αδελφό, τότε όλα θα καταστραφούν.
Πρόσφατα με επισκέφτηκε κάποιος νέος άνθρωπος πού ήρθε σε σύγκρουση με τη γυναίκα του. Αυτοί έχουν δύο παιδιά. Του είπα: «Ταπεινώσου, και τότε θα αποφύγουμε την τραγική διάλυση της οικογένειας. Και τα μικρά παιδιά θα σωθούν από την τραγική μορφή ζωής πού υφίστανται τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι χωρισμένοι». Το ίδιο ισχύει και στη δική μας οικογένεια: θα αποφεύγουμε σαν φωτιά, σαν δηλητηριώδες φίδι, κάθε ίχνος διασπάσεως. Θα οικοδομήσουμε τη ζωή μας έτσι, ώστε πραγματικά να σωζόμαστε και να αφομοιώσουμε εκείνο το δώρο του Θεού πού έχουμε με την πνευματική μας ελευθερία, να συναχθούμε δηλαδή και να ζήσουμε ως μία οικογένεια.
Μιλώ ενώ πονά η καρδιά μου και πολλά από τα λόγια μου ίσως είναι αδέξια. Ωστόσο όμως, ακούτε ό,τι σας λέω και θα δείτε αγαθούς καρπούς στη ζωή σας. Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε: «Απόκτησε ειρήνη και γύρω σου θα σωθούν χιλιάδες». Είμαστε είκοσι έξι άνθρωποι. Συνεπώς, αν ο Θεός μας βοηθήσει να νικήσουμε τα πάθη μας εδώ, και αν με τον τρόπο αυτό ο καθένας σώσει χίλιους, τότε είκοσι έξι χιλιάδες άνθρωποι θα μπουν στον Παράδεισο.
(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): «Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», τόμος Β, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)
Κυριακή 14 Απριλίου 2019
Ο Ιερός Ναός είναι χώρος λατρείας και προσευχής και όχι χώρος κοσμικών συναντήσεων και συζητήσεων.
– Ο Ιερός Ναός είναι χώρος λατρείας και προσευχής. Δεν είναι χώρος κοσμικών ή κοινωνικών συναντήσεων και συζητήσεων.
– Πριν μπεις μέσα σκέψου πού πρόκειται να μπείς και τί πρόκειται να κάνεις. Η ενδυμασία μας δεν πρέπει να προκαλεί αλλά να είναι συμβατή και κατάλληλη με την ιερότητα του χώρου.
– Μπαίνεις μέσα με σιωπή και αργά βήματα βγάζοντας τα χέρια σου από τις τσέπες και δεν τα κρατάς ενωμένα πίσω σου. Επίσης απενεργοποιείς το κινητό σου τηλέφωνο.
– Είναι παράδοση στην Εκκλησία να γονατίζουμε κατά την στιγμή που εκφωνείται το «Τά Σά έκ τῶν Σών» δείχνοντας την πίστη και τον σεβασμό μας στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος εκείνη την ιερή στιγμή.(Σημ. Τις Κυριακές δεν γονατίζουμε γιατί είναι Αναστάσιμη ημέρα).
– Είναι παράδοση στην Εκκλησία να γονατίζουμε κατά την στιγμή που εκφωνείται το «Τά Σά έκ τῶν Σών» δείχνοντας την πίστη και τον σεβασμό μας στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος εκείνη την ιερή στιγμή.(Σημ. Τις Κυριακές δεν γονατίζουμε γιατί είναι Αναστάσιμη ημέρα).
– Φροντίζεις να μην ενοχλείς τους άλλους είτε με άσκοπες κινήσεις, είτε με θόρυβο ή με την παρατεταμένη τακτοποίησή σου . Δεν κάνουμε επιτηδευμένες κινήσεις που μας διαφοροποιούν από τους άλλους με σκοπό την επίδειξη πίστεως.
– Είναι ευλαβική και ευλογημένη η συνήθεια να κρατούμε βιβλιαράκι της θείας Λειτουργίας , ώστε και συνειδητά να συμμετάσχουμε και να κατανοούμε τα τελούμενα και να συγκρατούμε το μυαλό μας.
– Ποτέ όμως δεν πρέπει η φωνή μας να καλύπτει την φωνή του ψάλτη ή να γίνεται αιτία να δυσανασχετούν οι διπλανοί μας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε λέμε τις ευχές και τις εκφωνήσεις του ιερέα. Το Πιστεύω είναι ομολογία πίστεως και λέγεται από όλους μαζί τους εκκλησιαζόμενους.
– Κοιτάζεις μπροστά σου χωρίς να περιφέρεις δεξιά και αριστερά το βλέμμα σου. Δεν ενδιαφέρεσαι να δεις ποιος μπαίνει ή βγαίνει.
– Αφοσιώνεσαι στη λατρεία αν είναι ώρα της ή στην ατομική σου προσευχή αν μπήκες σε άλλη ώρα γι’ αυτό στην εκκλησία. Θα πρέπει να προσπαθείς να έρχεσαι νωρίς το πρωί και όχι στη μέση της Θείας Λειτουργίας.
– Το να περιμένω την «τρίτη καμπάνα» ή να εκκλησιαστώ τυπικά για λίγη ώρα ή να πηγαίνω ακόμα και όταν έχει ξεκινήσει η Θεία Λειτουργία, ακόμα και μετά το «ευαγγέλιο» ή τα «άγια» είναι εκκλησιασμός χωρίς βάση, χωρίς ουσία και νόημα. Πρέπει να προσπαθείς να εκκλησιάζεσαι όσο πιο νωρίς μπορείς. Η λατρεία προς τον Θεό δεν επιδέχεται προσωπικές παρεμβάσεις αλλά συνειδητό βίωμα.
– Η Θεία Λειτουργία καθώς και οι υπόλοιπες Ιερές Ακολουθίες είναι μέσα επικοινωνίας μας με τον Θεό γι΄ αυτό συμμετέχω με ΓΑΛΗΝΙΑ ΨΥΧΗ και ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ. Ξεχνώ κάθε πρόβλημα και κάθε μέριμνα μου έξω από την πόρτα του Ναού.
«ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»
-Όταν πρόκειται να κοινωνήσεις θα προσέλθεις όταν ακούσεις από το στόμα του Ιερέα το Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως και ἀγάπης προσέλθετε.
– Θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για να λάβεις το Σώμα και το Αίμα του Χριστοῦ. Πρέπει να κοινωνούμε με πλήρη συναίσθηση, καθαρή συνείδηση και ευλογημένη επίγνωση.
– Αυτό θα το επιτύχουμε μόνο δια του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως, με προσευχή και με νηστεία.
– Αυτό θα το επιτύχουμε μόνο δια του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως, με προσευχή και με νηστεία.
-Ὀταν σταθούμε για να κοινωνήσουμε δεν ομιλούμε , δεν βιαζόμαστε και δεν ατακτούμε αλλά προσευχόμαστε. Είναι πνευματικά ωφέλιμο και ευλογημένο να κοινωνούμε όσο πιο συχνά γίνεται. Με την ευχή του πνευματικού μας κοινωνούμε συχνότερα.
«Η ΕΞΟΔΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ»
«Η ΕΞΟΔΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ»
– Στο τέλος και πάλι θα σταθούμε ευλαβικά και υπομονετικά να πάρουμε από το χέρι του Ιερέα το αντίδωρο ενώνοντας τις παλάμες των χεριών μας. Ασπαζόμαστε το χέρι του Ιερέα δείχνοντας σεβασμό στο Ιερατικό αξίωμα και αποδίδοντας τιμή στον Ιερέα που πριν λίγα λεπτά άγγιξε τον Χριστό και τέλεσε την Θεία Λειτουργία. Η συνήθεια να λαμβάνουμε μόνοι μας το αντίδωρο από το πανέρι είναι λάθος.
– Αφού λάβουμε το αντίδωρο αποχωρούμε με ησυχία και τάξη από τον Ναό κάνοντας τον Σταυρό μας. Φεύγοντας από την Εκκλησία καλούμαστε να μεταμορφώσουμε σε Εκκλησία την ζωή μας , το σπίτι μας, την οικογένειά μας ώστε να μην χαθεί η «Θεία χάρις» που λάβαμε κατά την θεία Λειτουργία.
– Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι όταν θέλουμε να προσφέρουμε αρτοκλασία θα πρέπει να έχουμε ενημερώσει νωρίτερα και να προσκομίσουμε εγκαίρως τα δώρα μας ή από την παραμονή ή νωρίς το πρωί για να μην δημιουργούμε αναστάτωση την ώρα της θείας λειτουργίας. Το ίδιο ισχύει και με το πρόσφορο , το οποίο πρέπει να προσφέρουμε με τα ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων έγκαιρα, ώστε να τους μνημονεύσει ο ιερέας στην Αγία Προσκομιδή.
– Κάθε προσφορά μας πρέπει να είναι ότι καλύτερο, διότι είναι προσφορά στον ίδιο τον Θεό. Ζυμωτό (σπιτικό) καλό πρόσφορο, αγνό καθαρό ελαιόλαδο , καθαρό κερί , άριστο μοσχοθυμίαμα , εκλεκτό άναμα, δώρα της αγάπης μας και του σεβασμού μας στο πρόσωπο του Κυρίου μας.
– Όταν πρόκειται να τελέσουμε Ιερό μνημόσυνο ενημερώνουμε έγκαιρα τον ιερέα και φέρνουμε τα απαιτούμενα για την θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο εγκαίρως, χωρίς υπερβολικούς και ματαιόδοξους στολισμούς που είναι έξω από το πνεύμα της Εκκλησίας μας. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η τέλεση μνημοσύνου ή τρισαγίου με κουλουράκια ή οτιδήποτε άλλο ξένο με την παράδοση της Εκκλησίας.
– Στον ιερό ναό εκτός των Θείων Λειτουργίων των Κυριακών και των εορτών πραγματοποιούνται και άλλες λατρευτικές συνάξεις (Ιερές Αγρυπνίες, εσπερινοί, παρακλήσεις, , απόδειπνα ).
Ας προσπαθούμε να συμμετάσχουμε συνειδητά σε όσες περισσότερες Ιερές ακολουθίες μπορούμε και σίγουρα ο κόπος μας θα μετατραπεί σε ουράνια ευλογία. Ας αγωνιζόμαστε συνεχώς για την σωτηρία της ψυχής μας και τότε μόνο θα κάνει ο Θεός αισθητή την παρουσία Του στην ζωή μας. Ας μην αδιαφορούμε και ολιγωρούμε πνευματικά, διότι ο πνευματικός θάνατος είναι η στέρηση της αγάπης και της χάριτος του Θεού.
Του Πρωτοπρεσβύτερου Παναγιώτη Ευσταθίου
Kιβωτός της Ορθοδοξίας
Σάββατο 13 Απριλίου 2019
Στη διάρκεια της προσευχής προσπάθησε να ενώσεις το θέλημά σου με το θέλημα του Θεού - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Στη διάρκεια της προσευχής
προσπάθησε να ενώσεις το θέλημά σου
με το θέλημα του Θεού
και όχι να προσπαθήσεις
να τραβήξεις το θέλημα του Θεού
στο δικό σου θέλημα.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com
Πέμπτη 11 Απριλίου 2019
"Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς.."
"Ελάτε στην αγκαλιά μου
όλοι που γράφετε για Μένα,
στο face book (και στα ιστολόγια)
στο face book (και στα ιστολόγια)
και θα σας κάνω πιο ταπεινούς
και πράους,
για να βρείτε ανάπαυση,
αμήν" !!!!
~~~
Ελάτε Σε Εμένα όλοι οι καταδικασμένοι από τους ευσεβόφρονες,
και δαχτυλοδεικτούμενοι
και δε θα σας αποβάλλω."!!!
~~~
Ελάτε Σε Εμένα όλοι οι καταδικασμένοι από τους ευσεβόφρονες,
και δαχτυλοδεικτούμενοι
και δε θα σας αποβάλλω."!!!
Τετάρτη 10 Απριλίου 2019
Τρίτη 9 Απριλίου 2019
Νηστειοδρόμιο της εβδομάδας (8/4/19 - 14/4/19)
Η ΝΗΣΤΕΙΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΚΤΟΝΟΣ
ΟΥΤΕ ΣΩΜΑΤΟΚΤΟΝΟΣ,
ΑΛΛΑ ΠΑΘΟΚΤΟΝΟΣ
Η ερχόμενη εβδομάδα είναι η πέμπτη της Μεγάλης Σαρακοστής (8/4/19-14/4/19). Όλες τις καθημερινές τρώμε άλαδο φαγητό. Πιο αυστηρή εκδοχή περιλαμβάνει ξηροφαγία και μονοφαγία μετά τις 15:00 (δηλαδή ενάτη). Επειδή η αυστηρή νηστεία πρέπει να είναι σε συμφωνία με την πνευματική μας κατάσταση ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ευλογία από τον πνευματικό μας, διαφορετικά κινδυνεύουμε να εξασθενήσουμε επικίνδυνα και να μην αντέξουμε μέχρι το τέλος. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για την πιο εκτενή και αυστηρή νηστεία του έτους!
Δευτέρα-Παρασκευή: νηστεία (άλαδο φαγητό ή ξηροφαγία)
Σάββατο - Κυριακή: νηστεία (λαδερό φαγητό)
Παρατηρήσεις
1. Το πόσο αυστηρά τηρούμε τη νηστεία (π.χ. το αλάδωτο ή τον αριθμό των γευμάτων ανά ημέρα) καλό είναι να το συζητάμε με τον πνευματικό μας. Αυτός είναι ο αρμόδιος για να μας καθοδηγήσει λαμβάνοντας υπ' όψιν τόσο την σωματική μας κατάσταση (υγεία, ηλικία, επάγγελμα, οικογενειακό περιβάλλον κ.α.), καθώς και την πνευματική-ψυχική μας κατάσταση!!! Ο σκοπός της νηστείας της σάρκας δεν είναι να σκοτώσουμε το σώμα μας, να εξασθενήσουμε και να μην μπορούμε να φέρουμε σε πέρας τις επαγγελματικές, τις οικογενειακές και τις υπόλοιπες θρησκευτικές υποχρεώσεις μας... Ο σκοπός είναι μέσω της νηστείας του σώματος να σκοτώσουμε τα πάθη μας και να πλησιάσουμε περισσότερο το Θεό σε συνδυασμό με την προσευχή, την μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων πνευματικών βιβλίων, την ελεημοσύνη, την ειλικρινή μετάνοια, τον εκκλησιασμό, τη θεία κοινωνία και γενικά ακολουθώντας όσο το δυνατό τον χριστιανικό τρόπο ζωής, όπως μας τον έχουν διδάξει οι πατέρες και οι Άγιοι της εκκλησίας μας.
2. Επίσης, να τονίσω ότι η γενικότερη λογική της νηστείας είναι να στερηθούμε και όχι να τρώμε σε τεράστιες ποσότητες άλλα προϊόντα όπως π.χ. ψωμί, γλυκά του κουταλιού, υποκατάστατα γάλακτος, τυριού ή κρέατος κ.α. Να τρώμε με μέτρο.
3. Η νηστεία δεν αναφέρεται μόνο στον περιορισμό συγκεκριμένων τροφών (π.χ. γαλακτοκομικά, αυγά, κρέας), αλλά και στην εγκράτεια ως προς τις σαρκικές απολαύσεις, τη "νηστεία" του ματιού, τη "νηστεία" της γλώσσας (καταλαλιά, ψεύδος, επιορκία, βλασφημία), τον έλεγχο του θυμού και των κακών λογισμών και επιθυμιών.
4. Την Παρασκευή νηστεύουμε, επειδή Παρασκευή σταυρώθηκε ο Κύριος. Σταυρώνουμε με τη νηστεία μας τον κακό εαυτό μας, για να μας ελεήσει τους ανάξιους, όπως ελέησε τον εσταυρωμένο ευγνώμονα ληστή.
5. Την Τετάρτη νηστεύουμε, για να ενθυμούμαστε ότι ένας από τους μαθητές του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, Τον πρόδωσε ημέρα Τετάρτη.
6. Η Κυριακή θεωρείται αναστάσιμη ημέρα και γι αυτό δεν επιτρέπεται η αυστηρή νηστεία, δηλ. το άλαδο φαγητό ή η ξηροφαγία, παρά μόνο σε ασκητές!
7. Μόνο ένα Σάββατο επιβάλλεται η αυστηρή νηστεία, το Μεγάλο Σάββατο. Όλα τα άλλα Σάββατα ακόμα και σε αυστηρή περίοδο νηστείας γίνεται υποχρεωτικά κατάλυση οίνου-ελαίου (με εξαίρεση και πάλι τους ασκητές).