2.Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας-Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτου

ΨΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ-ΤΕΡΙΡΕΜ

Τά ἰδιώματα μίας σωστῆς ἐξομολόγησης, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

"Τι φτερούγισμα, παιδί μου, οι άγγελοι! Το τι γίνεται μέσα εδώ στο Ιερό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας δεν λέγεται..."

Ο μακαριστός πατήρ Ιάκωβος μας λέει τα όσα γίνονται μέσα στη Θεία Λειτουργία

Ο μακαριστός πατήρ Ιάκωβος, ο  άγιος αυτός Ιερεύς και Λειτουργός του Υψίστου, μου είπε σε μια επίσκεψη μου στο μοναστήρι τα εξής

«Οι χριστιανοί μας, πάτερ μου, είναι δυστυχώς τυφλοί πνευματικά και δεν βλέπουν τα όσα γίνονται μέσα στη Θεία Λειτουργία.

Μια φορά λειτουργούσα και δεν μπορούσα να κάμω την Μεγάλη Είσοδο. Στο Χερουβικό καθηλώθηκα μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ακίνητος απ’ αυτά πού έβλεπα... Η μία θεωρία διεδέχετο την άλλη.

-- Τί έβλεπες, πατέρα μου; τον ρώτησα εκστατικός.

Αλλά εκείνος δεν μου απάντησε και συνέχισε:

--Ο ψάλτης συνεχώς επαναλάμβανε «ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι...», οπότε ξαφνικά νιώθω κάποιον να με σπρώχνη στον ώμο και να με οδηγεί στην Αγία Πρόθεσι.

Νόμισα πώς ήταν ο ψάλτης και είπα μέσα μου:

«Ο ευλογημένος! Τόση ασέβεια! Μπήκε από την Ωραία Πύλη και με σπρώχνει;»!

 Οπότε γυρίζω και βλέπω μια τεράστια φτερούγα, πού την είχε περάσει ο  Αρχάγγελος από τον ώμο μου και με ωδηγούσε να κάμω την Μεγάλη Είσοδο!...

Το τί γίνεται εδώ μέσα στο Ιερό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας δεν λέγεται...».

Αυτά περίπου μου είπε και εθαύμασα...

«Πολλές φορές δεν μπορώ ν’ αντέξω, απ’ αυτά πού βλέπω, και κάθομαι στην καρέκλα, οπότε ωρισμένοι συλλειτουργοί μου νομίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά με την υγεία μου και ανησυχούν..., αλλά δεν ξέρουν τί βλέπω και τί ακούω...

Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οι  Άγγελοι!... Τί φτερούγισμα!...

 Μόλις ο Ιερεύς  πει το «Δι’ ευχών», φεύγουν οι ουράνιες Δυνάμεις και μέσα στο Ιερό έχουμε πλέον απόλυτη ησυχία...»

---

ΠΗΓΗ: Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία. Του Πρωτοπρεσβυτέρου ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ Α.Β.Ε.Ε

www.eptalofos.gr

Ορθόδοξο αφιέρωμα - Ο βίος και το μαρτύριο του μυροβλήτη Αγίου Δημητρίου

l Είθε η χάρη του μεγαλομάρτυρος

και πολιούχου Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου,

που όλοι μας ευλαβούμεθα, να σκέπει και να ευλογεί

 τη χειμαζόμενη πατρίδα μας, τις οικογένειές μας,

τα παιδιά μας και τον καθέναν από μας

οδηγώντας τα βήματά μας

στη χαρά και την αγάπη του Κυρίου μας.

Χρόνια αγιασμένα και "αγιοπνευματικά"

στις εορτάζουσες, στους εορτάζοντες

και σε όλους εμάς!

« ΑΥΤΟΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ »

Δημοσιεύτηκε 25 Οκτωβρίου 2014. Συντάκτης: hristospanagia5

« ΑΥΤΟΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ »

Γενήθηκε σ᾿ ἕνα ἀσήμαντο χωριό ἀπό μιά ἁπλοϊκή γυναίκα.

• Ποτέ του δέν πῆγε σέ σχολείο.
• Ποτέ του δέν εἶχε οἰκογένεια ἤ σπίτι.
• Ποτέ του δέν ἴδρυσε σχολεῖο· ὅλα ὅμως τά σχολεία μαζί, δέν μποροῦν νά καυχηθοῦν ὅτι ἔχουν περισσότερους μαθητές ἀπό ὅσους ἔχει Αὐτός.

• Ποτέ του δέν ἔγραψε βιβλίο· καί ὅμως, οἱ βιβλιοθῆκες ὅλου τοῦ κόσμου δέν μποροῦν νά χωρέσουν, τά βιβλία πού γράφτηκαν γι᾿ Αὐτόν.
• Ποτέ του δέν ὁδήγησε στρατούς, ἀλλά κανένας στρατηλάτης, δέν εἴλκυσε περισσοτέρους ἐθελοντές ἀπό Αὐτόν.
• Ποτέ του δέν ἑξάσκησε τό ἐπάγγελμα τοῦ γιατροῦ· καί ὅμως, θεράπευσε περισσότερες καρδιές ἀπ᾿ ὅσα σώματα θεράπευσαν ὅλοι οἱ γιατροί τοῦ κόσμου.
• Δέν εἴχε πού τήν κεφαλή κλίνη, (Ματθ. Η΄ : 20) πάντα ἐμφανιζόταν μόνος του.
• Ἦταν 33 ἑτῶν, ὅταν οἱ πολιτικές καί θρησκευτικές ἀρχές στράφηκαν ἐναντίον του.
• Οἱ δικοί του τόν ἐγκατέλειψαν· τόν πήραν οἱ ἐχθροί του καί μέ εἰρωνείες τόν καταδίκασαν. Ὅταν πέθανε τόν ἔβαλαν σ᾿ ἕνα τάφο δανεικό.
• Ἔχουν περάσει ἀπό τότε 20 ὁλόκληροι αἰῶνες· καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἔως σήμερα, ἡ κεντρική μορφή τῆς ἀνθρωπότητος.
• Ὅλοι οἱ στόλοι πού ἔπλευσαν ποτέ· καί τά πανεπιστήμια, ἐάν μποῦν μαζί· δέν μποροῦν νά ἐπηρεάσουν τή ζωή τῶν ἀνθρώπων πάνω στή γῆ τόσο, ὅσο Ἑκείνη ἡἘξαίσια καί Μοναδική Ζωή, ὁ αἰώνιος Διδάσκαλος, ὁ Γιατρός, ὁ Ἀρχηγός πού λέγεται:

 ΧΡΙΣΤΟΣ

-------------------------------------

Πηγή: http://www.hristospanagia.gr/?p=32856

Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού, Ι΄ Μέρος , Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Ι΄ ΜΕΡΟΣ, 
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-06-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο 
τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2014/10/blog-post_350.html

9.Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού, Θ΄ Μέρος, Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

Ο Έλληνας από τη Λέσβο, Κ.Καβαρνός, καθηγητής του Χάρβαρντ που έγινε μοναχός στην Αριζόνα!

Ο Έλληνας Επιστήμων που ξεχώρισε και τον κέρδισε ο μοναχισμός!

Κορυφαίος καθηγητής του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, φιλόσοφος, ιστορικός και γνώστης της θεολογικής γραμματολογίας, ο Κωνσταντίνος Καβαρνός πέθανε πρόσφατα, σε ηλικία 93 ετών, ως απλός μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα. «Ζούσε σαν μοναχός μέσα στον κόσμο, πριν ακόμα έρθει στο μοναστήρι. Πολλοί τον αποκαλούσαν κοσμοκαλόγερο» αναφέρει ο στενός φίλος και βιογράφος του, προϊστάμενος της κοινότητας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, πατέρας Αστέριος Γεροσέργιος.

Παιδί μεταναστών από τη Λέσβο, γεννήθηκε στη Βοστόνη τον Οκτώβριο του 1918. Τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του, τον Τρίγωνα Πλωμαρίου, και ύστερα επέστρεψε με την οικογένειά του στις ΗΠΑ, όπου αποφοίτησε με άριστα από το γυμνάσιο και έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ξεκίνησε με σπουδές Βιολογίας, Βοτανολογίας, Βιοχημείας και Φυσικής Ανθρωπολογίας, προκειμένου να γίνει γιατρός, αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη και επέλεξε τη Φιλοσοφία.

Το πανεπιστήμιο τον ξεχώρισε ως έναν από τους καλύτερους φοιτητές του και κάλυψε όλα τα έξοδά του για να ταξιδέψει στο εξωτερικό, να γνωρίσει σπουδαίους καθηγητές και να μελετήσει τα φιλοσοφικά συστήματα διαφόρων χωρών, όπως η Ελλάδα, η Γαλλία και η Αγγλία. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Χάρβαρντ, τιμήθηκε δύο φορές με το βραβείο «Francis Bowen Prize» για εργασίες και μελέτες του και εξέδωσε περισσότερα από 100 βιβλία. «Αγαπούσε καθετί κλασικό και ελληνικό. Εβρισκε ψυχική γαλήνη διαβάζοντας κλασικούς συγγραφείς της αρχαιότητας αλλά και των μεταγενέστερων χρόνων, όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιωάννης Δαμασκηνός. Είχε επίσης μεγάλη εκτίμηση για τον μεγάλο λογοτέχνη και αγιογράφο Φώτη Κόντογλου» λέει ο πατέρας Αστέριος.

Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες – αλβανικά, αραβικά, γαλλικά, ρωσικά, σερβικά, φινλανδικά. «Αλλά δεν ζήτησε ποτέ αμοιβή για τις μεταφράσεις. Χαιρόταν να βλέπει τα βιβλία του να κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο. Οταν ετοιμαζόταν να γράψει κάτι σπουδαίο ή να δώσει μια διάλεξη, τηρούσε αυστηρή νηστεία για να έχει διαυγή νου. Το μόνο που τον πλήγωνε βαθιά ήταν η καταστροφή της ελληνικής γλώσσας».

agioskosmasoaitolos.wordpress.com

http://www.greekpress.gr/religion-gr/didaxes-2/item/13610-o-ellinas-k-kavarnos-kathigitis-tou-xarvarnt-pou-egine-monaxos-stin-arizona

8.Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού, Η΄ Μέρος, Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

Πώς αντιδράς όταν σε βρίζουν; Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτη

«Εκείνος που όταν δέχεται ατιμίες και ύβρεις» λέγει ὁ Ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος «αισθάνεται μεγάλο πόνο στην καρδιά, ας μάθει από αυτό ότι κουβαλάει στον κόρφο του το παλιό φίδι. Αν λοιπόν υπομείνει με σιωπή ή αποκριθεί με μεγάλη ταπείνωση, εξασθενίζει αυτό το φίδι και το παραλύει.

Αν όμως αντιπεί πικρόλογα ή μιλήσει με αυθάδεια, δίνει δύναμη στο φίδι να χύνει το δηλητήριό του μέσα στην καρδιά του και να του κατατρώει ανελέητα τα εντόσθιά του· έτσι αυτό θα δυναμώνει κάθε μέρα και θα κατατρώει τη βελτίωση στο αγαθό και τη δύναμη της άθλιας ψυχής του, με αποτέλεσμα να ζει στο εξής για την αμαρτία, να είναι όμως τελείως νεκρός για την αρετή»[1].

Ἑπομένως:

Ὅποιος πολύ πονᾶ στήν καρδία του, ὅταν ὑβρίζεται ἤ ἀτιμάζεται, αὐτός ἔχει μέσα του τό πάθος-φίδι τῆς ὑπερηφάνειας καί τῆς κενοδοξίας-ἀνθρωπαρέσκειας. 

Ἄν σιωπήσει ἤ ἀπαντήσει μέ ταπείνωσι τότε ἐξασθενεῖ  αὐτόν τόν ὄφι-διάβολο καί τόν παραλύει. Ἄν ἀντείπει πικρόλογα ἤ μιλήσει μέ αὐθάδεια τότε δίνει δύναμη στό φίδι-διάβολο τῆς κενοδοξίας-ὑπερηφάνειας καί τόν ζωογονεῖ.

Τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἐφ’ ὅσον δέν μετανοήσει καί δέν ἐξομολογηθεῖ, ζεῖ γιά τήν ἁμαρτία, ἐνῶ εἶναι νεκρός γιά τήν ἀρετή.

Εἴθε ὅλοι μας νά μήν πικραινόμαστε ὅταν βριζόμαστε ἤ ἀτιμαζόμαστε καθ’ οἱονδήποτε τρόπον.

Ἀντίθετα ἄς χαιρόμαστε διότι ἡ συγχώρηση τοῦ ἀδικοῦντος προξενεῖ τήν ἄφεση τῶν ἰδικῶν μας ἁμαρτιῶν μας ἀπό τόν Δικαιοκρίτη Κύριο.

Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ἄλλωστε μᾶς δίδαξε νά συγχωροῦμε γιά νά συγχωρηθοῦμε: Ἄν ἀφήσετε στούς ἀνθρώπους τά παραπτώματά τους θά ἀφήσει καί ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος τά δικά σας παραπτώματα.

Μᾶς τό εἶπε δέ καί μέ τήν ἀρνητική του ἐκφορά: Ἐάν δέν συγχωρήσετε στούς ἀνθρώπους τά παραπτώματά τους, οὔτε καί ὁ Πατέρας ὁ οὐράνιος θά συγχωρήσει τά δικά σας παραπτώματα. Γιά τό σκοπό αὐτό μάλιστα μᾶς δίδαξε τήν παραβολή τοῦ χρεώστη τῶν μυρίων ταλάντων.

Ἔτσι, μέ τήν ὑπομονή στήν ἀδικία καί τήν συγχώρηση, δέν διασπᾶται, ὅσο βέβαια ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς, ἡ ἑνότητα τῆς ἀγάπης. Τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης πού ὑπάρχει μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία.

Ὁ Κύριος μέ τίς Πανάγιες Ἐντολές Του καί μάλιστα μέ τήν ἐντολή τῆς ἀλληλοσυγχώρησης μᾶς ἐξασφαλίζει τίς προϋποθέσεις γιά τήν ἀληθινή κοινωνία, ἑνότητα καί ἀγάπη μέ τόν πλησίον μας καθώς καί μέ τόν Τριαδικό Θεό

Εἴθε νά μάθουμε ὅλοι τήν μεγάλη εὐεργεσία, ἡ ὁποία κρύβεται πίσω ἀπό κάθε ἀδικία, πού μᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι.

Εἴθε πρό πάντων νά σπεύδουμε κάθε φορά νά τήν ἀξιοποιοῦμε μέ εὐγνωμοσύνη στόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό μας, στόν Ὁποῖο πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνηση στούς αἰῶνες, Ἀμήν!

Ἱερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

http://Hristospanagia3.Blogspot.

Δείτε επίσης, αν θέλετε την ανάρτηση: ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗΣΑΝΕ ΠΑΓΙΔΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ,

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ http://therapeutirionorthodoxias.blogspot.gr/2014/10/blog-post_22.html

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ Πνευματικά θέματα

Πῶς ἐξετάζεις τὰ παιδιά; Συμβουλὲς σ’ ἕναν παιδίατρο. Αγιος Πορφύριος

 

Ἄκουσε νὰ σοῦ πῶ. Τὴν ὥρα ποὺ ἐξετάζεις τὸ κάθε παιδάκι θὰ κάνεις μέσα σου ἔνθερμη προσευχὴ μὲ ἀγάπη: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τὸν δοῦλο σου». (Καὶ λέγοντας αὐτὰ ἔπαιρνε βαθιὰ εἰσπνοή, ἄνοιγε τὰ χέρια του).

Νά ἔτσι, μὲ ἀνοιχτὴ καρδιὰ θὰ παρακαλεῖς γιὰ τὸ κάθε παιδάκι. Εἶναι μία ψυχούλα ποὺ ἔστειλε ὁ Θεὸς στὰ χέρια σου. Καὶ καθὼς θ’ ἀκουμπᾶς τὸ χέρι σου στὸ κεφαλάκι τους καὶ θὰ προσεύχεσαι ἔνθερμα μέσα σου, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ μεταγγίζεται στὴν ψυχούλα τοῦ παιδιοῦ.

Ὅλα αὐτὰ μυστικά. Δὲν θὰ καταλαβαίνουν τίποτα οἱ ἄλλοι. Θὰ τοὺς δίνεις τὰ φάρμακα ποὺ λέει ἡ ἐπιστήμη σου, ἀλλὰ τελικὰ ὁ Χριστὸς θὰ θεραπεύει τὸ παιδί, ποὺ παρακαλεῖς ἐσὺ καὶ οἱ γονεῖς του.

***

Ἄλλη φορὰ τοῦ εἶπε: — Δὲν σὲ βλέπω νὰ ἐξετάζεις τὰ παιδιὰ ὅπως σοῦ εἶπα. Σὲ τρώει ἡ ρουτίνα καὶ ξεχνιέσαι. Μωρέ, δώσου στὸν Χριστό, καὶ πρόσφερέ Του αὐτὰ τὰ πλασματάκια μὲ τὴν προσευχή σου, νὰ τὰ ἁγιάζεις!

Εἶδες, ὁ Χριστὸς θεράπευε χρησιμοποιώντας αἰσθη­τὸ τρόπο, εἴτε τοὺς ἔπιανε τὸ χέρι ἢ ἤγγιζε τοὺς ὀφθαλμούς, τὴ γλώσσα, ἔτσι θὰ κάνεις κι ἐσύ. Πιάνοντας στὴν ἀγκαλιά σου τὸ μικρὸ παιδὶ ἢ πιάνοντας τὸ χέρι τοῦ μεγάλου, μὲ τὴν δοσμένη στὸ Χριστὸ ἔντονη καὶ θερμὴ προσευχή σου, μετάγγιζέ τους χάρη Θεοῦ.

Τὸ ἴδιο δὲν κάνει καὶ ὁ ἱερεὺς σὲ κάθε μυστήριο; Γιὰ νὰ ἔλθει ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, βάζει αἰσθητὰ τὸ χέρι του στὸ κεφάλι τοῦ ἐξομολογουμένου, τοῦ χειροτονουμένου, τοῦ νυμφευομένου, τοῦ βαπτιζομένου κ.λπ.

Εἶναι μυστικὴ δύναμις ἡ προσευχή, ποὺ μεταδίδεται μυστικὰ στὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ἄναψε στὴν καρδιά μου ὁ Γέρων Πορφύριος“ Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/?p=3382

Το παιδί εγχειρίστηκε για όγκο στον εγκέφαλο. Έκλεισαν το κρανίο. Λανθασμένη διάγνωση είπαν. Κάτω απ το φέρετρο του Γέροντος Σωφρονίου έγινε το θαύμα...

Οἱ τελευταῖες μέρες του γέροντος Σωφρονίου τοῦ Ἁγιορείτου, τῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας (+11 Ἰουλίου 1993)

 Τέσσερις μέρες πριν πεθάνει έκλεισε τα μάτια του και δεν ήθελε να μας μιλήσει περαιτέρω. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό κι όχι θλιμμένο, αλλά γεμάτο ένταση. Είχε την ίδια έκφραση, όπως όταν θα τελούσε τη λειτουργία. Δεν άνοιγε τα μάτια του, ούτε πρόφερε λέξεις αλλά σήκωνε το χέρι του ευλογώντας μας.

Μας ευλογούσε χωρίς λόγια κι εγώ κατάλαβαινα ότι θα έφευγε. Έτσι δεν ήθελα να τον απασχολώ. Προηγουμένως συνήθιζα να προσεύχομαι ώστε ο Θεός να επεκτείνει το γήρας του, όπως λέμε στη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου «το γήρας περικράτησον». Αλλά κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών είδα ότι έφευγε κι έτσι άρχισα να λέγω: «Κύριε δώρισε στο δούλο σου πλουσίαν είσοδον στη βασιλεία σου». Προσευχόμουν χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όπως διαβάζουμε στη Β’ Επιστολή του (Β’ Πέτρου α’ 11).

Έτσι έλεγα επιμόνως :«Θεέ μου, δώρισε πλουσίαν είσοδον στο δούλο σου και τοποθέτησε την ψυχή του μαζί με τους Πατέρες του» και ονόμαζα όλους τους συντρόφους του ασκητές πού ήξερα ότι είχε στο Αγιον Όρος, αρχίζοντας από τον Άγιο Σιλουανό και μετά όλους τους άλλους.

Την τελευταία μέρα πήγα να τον δω στις έξι το πρωΐ. Ηταν Κυριακή και τελούσα την πρωϊνή λειτουργία, ενώ ο πάτερ Κύριλλος μαζί με τους άλλους ιερείς θα τελούσαν τη δεύτερη. Αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο να μας αφήσει τη μέρα εκείνη.

Πήγα και άρχισα την Πρόθεση. Οι Ώρες άρχισαν στις εφτά και μετά ακολούθησε η λειτουργία. Είπα μόνο τις ευχές της Αναφοράς, διότι στο μοναστήρι μας έχουμε τη συνήθεια να τις διαβάζουμε εκφώνως. Για τις υπόλοιπες η προσευχή μου ήταν συνεχώς: «Κόριε, δώρισε πλουσίαν είσοδο στη βασιλεία σου στο δούλο σου».

Η λειτουργία εκείνη ήταν διαφορετική απ΄όλες τις άλλες. Τη στιγμή που είπα «Τα άγια τοις αγίοις» ο πάτερ Κύριλλος εισήλθε το ιερό. Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο, άρχισε να κλαίει κι εννόησα ότι ο πάτερ Σωφρόνιος είχε φύγει. Ρωτώντας ποιά ώρα είχε αναχωρήσει ήξερα ότι ήταν η ώρα πού διάβαζα το ευαγγέλιο.

Πήγα παράμερα, διότι ο πάτερ Κύριλλος ήθελε να μιλήσει μαζί μου και μου είπε: «Μετάδωσε την Κοινωνία στους πιστούς και μετά ανακοίνωσε την αναχώρηση του πατρός Σωφρονίου και κάνε το πρώτο Τρισάγιο θα κάνω το ίδιο στη δεύτερη λειτουργία». Έτσι διαμοίρασα τον Αμνό και μετάλαβα μετέδωσα στους πιστούς τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα τη Θεία Λειτουργία.

Δεν γνωρίζω πώς τα κατάφερα. Μετά βγήκα έξω και είπα στον κόσμο: «Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Χριστός ο Θεός μας είναι το σημείο του Θεού για όλες τις γενεές αυτής της εποχής, διότι στα λόγια του βρίσκουμε τη σωτηρία και τη λύση κάθε ανθρώπινου προβλήματος. Και τώρα πρέπει να κάνουμε όπως μας διδάσκει η λειτουργία, δηλαδή να ευχαριστήσουμε, να ικετεύσουμε, να παρακαλέσουμε. Έτσι ας ευχαριστήσουμε το Θεό πού μας έχει δώσει τέτοιο πατέρα κι ας προσευχηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής του».

«Ευλογητός ο Θεός ήμων…», κι άρχισα το Τρισάγιο. Τον βάλαμε στην εκκλησία για τέσσερις μέρες, διότι η Κρύπτη δεν ήταν ακόμη τελειωμένη κι ο τάφος δεν είχε ακόμην κτισθεί.

Τον αφήσαμε ακάλυπτο στην εκκλησία για τέσσερι μέρες και συνεχώς διαβάζαμε τα άγια Ευαγγέλια από την αρχή ως το τέλος, ξανά και ξανά, όπως είναι το έθος για ιερείς. Διαβάζαμε τα άγια εϋαγγέλία και διαβάζαμε Τρισάγια καιι άλλες προσευχές. Είχαμε τις ακολουθίες, τη λειτουργία αυτός ήταν εκεί, στη μέση της εκκλησίας για τέσσερεις μέρες Ήταν σαν Πάσχα, ήταν τέτοια όμορφη κι ευλογημένη ατμόσφαιρα!

Κανένας δεν έδειξε οποιανδήποτε υστερία, καθένας προσευχόταν με έμπνευση. Είχα ένα φίλο αρχιμανδρίτη πού συνήθιζε να έρχεται στο Μοναστήρι κάθε χρόνο και να περνά λίγες εβδομάδες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τον πατέρα Ιερόθεο Βλάχο, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους». Τώρα είναι μητροπολίτης Ναυπάκτου.

Έφτασε μόλις έμαθε ότι ο πάτερ Σωφρόνιος πέθανε. Αισθάνθηκε την ατμόσφαιρα και μου είπε: «Αν ο πάτερ Σωφρόνιος δεν είναι άγιος, τότε δεν υπάρχουν άγιοι». Έτυχε να έχουμε μερικούς μοναχούς από το Άγιον Όρος, οι οποίοι ήρθαν για να δουν τον πάτερ Σωφρόνιο, μα δεν τον βρήκαν ζωντανό. Ο πάτερ Τύχων από τη Σιμωνόπετρα ήταν ένας από αυτούς.

Κάθε φορά πού έρχονταν Έλληνες στην Αγγλία για ιατρικούς λόγους είχαν την συνήθεια να έρχονται στο Μοναστήρι για να τους διαβαστεΐ μια προσευχή από τον πάτερ Σωφρόνιο, διότι πολλοί είχαν θεραπευθεί. Την τρίτη ή την τέταρτη μέρα μετά το θάνατο του πάτερ Σωφρονίου ήρθε μια οικογένεια με ένα παιδί δεκατριών χρονών. Είχε όγκο στον εγκέφαλο κι η εγχείρηση του ήταν καθορισμένη για την επόμενη μέρα.

Ο πάτερ Τύχων ο Σιμωνοπετρίτης ήλθε και μου είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ λυπημένοι ήρθαν και δεν βρήκαν τον πάτερ Σωφρόνιο. Γιατί δεν διαβάζεις μερικές προσευχές για το παιδί»; Του είπα: «ας πάμε μαζί. Έλα και κάνε μου τον αναγνώστη. Θα διαβάσουμε μερικές προσευχές στο άλλο παρεκκλήσι». Πήγαμε και διαβάσαμε τις προσευχές για το παιδί και στο τέλος ο πάτερ Τύχων είπε: «Ξέρεις, γιατί δεν περνάτε το παιδί κάτω από το φέρετρο του πάτερ Σωφρονίου; Θα θεραπευθεί. Χάνουμε το χρόνο μας διαβάζοντας προσευχές».

Του απάντησα ότι δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, διότι ο κόσμος μπορούσε να πει ότι μόλις έχει πεθάνει και ήδη προσπαθούμε να προωθήσουμε την αγιοποίηση του. «Να το κάνεις εσύ», του είπα. «Είσαι Αγιορείτης μοναχός. Δεν θα πει κανένας τίποτε». Πήρε το αγόρι από το χέρι και το πέρασε κάτω από το φέρετρο.

Την επομένη έκαναν εγχείρηση στο παιδί και δεν βρήκαν τίποτε. Έκλεισαν το κρανίο και είπαν: «Λανθασμένη διάγνωση. Θα ήταν πιθανώς φλόγωση». Έτυχε το παιδί να συνοδεύεται από ένα γιατρό από την Ελλάδα, πού είχε τις πλάκες ακτίνων Χ πού έδειχναν τον όγκο, πού τους είπε: «Ξέρετε καλά τί σημαίνει αυτή η “λανθασμένη διάγνωση”». Το παιδί μεγάλωσε. Τώρα είναι 27 χρονών και είναι πολύ καλά.

Αρχ. Ζαχαρίας – Μετάφραση Θ. Κυριάκου.
Πηγή: Οι τελευταίες μέρες του Γέροντος Σωφρονίου (+11 Ιουλίου 1993), Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ιη΄, αρ. 7, Ιούλιος 2008

Πηγή στο διαδίκτυο:  http://agiameteora.net/index.php/gerontes-tis-epoxis-mas/6127-o-telefta-es-meres-tou-gerontos-sofroniou-to-gioreitou-t-s-mon-s-timiou-prodromou-sseks-gglias-11-ouliou-1993.html

Τίτλος, επιμέλεια ανάρτησης: ev armi

Τη γενναιοδωρία σου ποτέ μην την δείχνεις στον κενόδοξο. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

 

"Ο κενόδοξος όσο σκυφτός είναι στους ανωτέρους τόσο θρασύς και απάνθρωπος γίνεται προς τους κατωτέρους

Υπάρχει προσκύνηση αγία που γίνεται από ταπείνωση, από σεβασμό προς τον πλησίον, από σεβασμό προς την εικόνα του Θεού, από σεβασμό προς τον αδελφό του Χριστού.

Και υπάρχει προσκύνηση ψυχοκτόνα, προσκύνηση υστερόβουλη, προσκύνηση ανθρωπάρεσκη και συνάμα μισάνθρωπη, προσκύνηση θεομίσητη.

Είναι η προσκύνηση που ζήτησε ο σατανάς από τον Θεάνθρωπο με αντάλλαγμα όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη λαμπρότητά τους.

Προσεκτικά παρατήρησε όσους σε προσκυνούν. Το κάνουν άραγε από σεβασμό προς τον άνθρωπο; Το κάνουν από αγάπη και ταπείνωση;

Ή μήπως η προσκύνησή τους αφενός ικανοποιεί τη δική μας υπερηφάνεια και αφετέρου αποβλέπει στο δικό τους πρόσκαιρο συμφέρον;

Μεγάλε της γης! Προσεκτικά παρατήρησε και συνετά συλλογίσου. Μπροστά σου σέρνονται η υποκρισία, το ψέμα, η κενοδοξία.

Αυτοί που σε προσκυνούν, όταν πετύχουν τον σκοπό τους θα σε χλευάσουν και με την πρώτη ευκαιρία θα σε προδώσουν.

ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΣΟΥ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΕΝΟΔΟΞΟ!

Ο ΚΕΝΟΔΟΞΟΣ ΟΣΟ ΣΚΥΦΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟΣΟ ΘΡΑΣΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ.

Πώς θα καταλάβεις τον κενόδοξο;

Από την ιδιαίτερη ικανότητα και επίδοσή του στην κολακεία, την ιδιοτελή προθυμία του για εξυπηρετικότητα, το ψέμα και γενικά τη φαυλότητα και τη χαμέρπεια.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι επιπόλαιοι κριτές συχνά θεωρούν ταπεινό έναν υποκριτή και τιποτένιο που επιδιώκει να αρέσει στους ανθρώπους. Αυτός όμως στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια άβυσσος κενοδοξίας.

Απεναντίας υπερήφανο θεωρούν εκείνον που δεν αποζητά επαίνους ή αναγνώριση από τους ανθρώπους και γι΄ αυτό δεν σέρνεται δουλικά μπροστά τους. Αυτός είναι αληθινός υπηρέτης του Θεού.

Έχοντας γνωρίσει τη θεϊκή δόξα που αποκαλύπτεται μόνο στους ταπεινούς, οσφράνθηκε τη δυσοσμία της ανθρώπινης δόξας κι έφυγε μακριά της.

Την ψυχή που πετά ψηλά, την ψυχή που ελπίζει στα ουράνια, την ψυχή που περιφρονεί τα φθαρτά αγαθά του κόσμου, την ψυχή που δεν γνωρίζει τη φτηνή δουλοπρέπεια και τη χαμέρπεια των ανθρώπων εσφαλμένα την αποκαλούμε υπερήφανη επειδή δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις των παθών μας…

Αυτό που θεωρείς υπερηφάνεια δεν είναι παρά η αγία ταπείνωση.

Η ταπείνωση είναι ευαγγελική διαδασκαλία και αρετή, είναι το μυστικό ένδυμα και η μυστική δύναμη του Χριστού.

Ντυμένος την ταπείνωση ήρθε ανάμεσά μας ο Θεός.

Όποιος από τους ανθρώπους ντυθεί την ταπείνωση γίνεται όμοιος με τον Θεό!».

--------------------------------

Αποσπάσματα από το βιβλίο: ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Β΄, σελ. 382-4
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ