.jpg)
Ἔτσι βλέπετε πώς οἱ ἅγιοι δέν χαϊδεύουν τά αὐτιά μας, γιά νά μᾶς φανοῦν ἀρεστοί. Δέν προσπαθοῦν νά μᾶς φανοῦν ἀρεστοί· τό ἀντίθετο. Σοῦ λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης: «Θέλεις νά ζήσεις τή μετάνοια; Θά πρέπει νά ἀποκλείσεις τίς σωματικές παρηγοριές, ἄν θέλεις νά ζήσεις τή μετάνοια. Θέλεις νά ἔχεις δάκρυα; Γιά να ἔχεις δάκρυα πρέπει νά ἀγρυπνήσεις καί νά διψάσεις». Ναί! Γιατί μέσα ἀπό αὐτά σέ πιάνουν τά δάκρυα πολύ πιό εὔκολα. Ἕνα σῶμα πού καλοτρώει, πού καλοπίνει, που καλοκοιμᾶται, μιά τέτοια ὕπαρξη, πολύ δύσκολα θά δακρύσει. Καί ἔχεις ἕναν ἄνθρωπο ἀδάκρυτο καί οὐσιαστικά ἀμετανόητο. Γιατί οἱ ἅγιοι μᾶς εἶπαν ὅτι τότε ὁλοκληρώνεται ἡ μετάνοια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος φτάσει νά κλάψει γιά τήν ἁμαρτία του, τήν ὅποια ἁμαρτία του. Ἄν δέν δάκρυσες, μήν θεωρήσεις ὅτι ἔχεις μετανοήσει σωστά καί ὁλοκληρωτικά. Ἄν δακρύσεις, τότε ἀνανεώνεις τό βάπτισμα.
Τό λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ μέγας αὐτός Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας: «Καί δάκρυον στάξαν ἰσοδυναμεῖ τῷ λουτρῷ». Ἕνα δάκρυ νά καταφέρεις, νά στάξεις, αὐτό ἰσοδυναμεῖ μέ τό «λουτρό». Τό «λουτρό» εἶναι τό βάπτισμα. Καί ἔτσι μπαίνεις σέ μία ἄλλη κολυμβήθρα, πού δέν ἔχει πλέον τώρα νερό ἀλλά δάκρυα. Ξαναβαπτίζεσαι μέσα στά δάκρυά σου. Καί τότε πράγματι καθαρίζεσαι. Τότε πράγματι μετανοεῖς σωστά.
Νά λοιπόν τί πρέπει νά κάνεις μετά τήν ἐξομολόγηση: Νά κόψεις τόν ἀρραβῶνα, νά ἀποφύγεις ὅλα τά αἴτια, πού σέ ὁδηγοῦν στήν ἁμαρτία καί νά τά μισήσεις. Μετά νά προσπαθήσεις νά γίνεις ταπεινός, νά δακρύσεις, νά κλάψεις καί νά κάνεις σωματικούς κόπους. Γιατί νηστεύουμε νομίζετε; Ἡ νηστεία εἶναι ἕνας κόπος. Πηγαίνεις ἀντίθετα στά σαρκικά σου θελήματα, πού σοῦ λένε: «Τώρα τί πειράζει νά φᾶς λιγάκι; Ὄχι τά εἰσερχόμενα ἀλλά τά ἐξερχόμενα βλάπτουν».
Βλέπετε; Ἔχουμε πολλά ἀλλά εἶναι πλάνες πολλά ἀπό αὐτά, πού λέει ὁ λαός. Ὁ Χριστός εἶπε νά προσέχεις καί τά εἰσερχόμενα. Γιατί ὅ,τι λέει ἡ Ἐκκλησία μας ὁ Χριστός τό λέει. Γιατί οἱ Ἅγιοι Πατέρες λοιπόν μᾶς εἶπαν ὅτι, ἄμα δέ νηστεύεις, ἀφορίζεσαι. Ἔτσι λένε οἱ κανόνες ἐκτός φυσικά ἄν εἶσαι ἄρρωστος. Ἄν εἶσαι ἄρρωστος, ἐπιβάλλεται νά φᾶς. Ἄν ὅμως δέν εἶσαι ἄρρωστος καί δέ νηστεύεις, ἀφορίζεσαι.
«Ἀφορίζεσαι» τί σημαίνει τώρα; Γιά νά το ξεκαθαρίσουμε κι αὐτό. Δέν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία σέ κόβει καί σέ σκοτώνει. Ἀλίμονο! Ὁ Χριστός δέν κάνει τέτοια πράγματα. Ἁπλῶς σοῦ κοινοποιεῖ τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀνυπακοῆς σου. Ὅπως ἕνας γιατρός σοῦ λέει: «Ξέρεις, δέν πρέπει νά καπνίζεις, γιατί θά πάθεις καρκίνο». Καί ἐσύ συνεχίζεις νά καπνίζεις, ὁπότε πεθαίνεις. Καί ἔρχεται ὁ γιατρός, πού γράφει τό πιστοποιητικό θανάτου. Φταίει τό πιστοποιητικό θανάτου πού πέθανες; Ἤ ἦταν κακός ὁ γιατρός; Ὄχι βέβαια. Ἐσύ φταῖς, πού δέν τήρησες τίς ὁδηγίες τοῦ γιατροῦ. Ἔτσι γίνεται καί μέ τήν Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίνει τίς θεραπευτικές ὁδηγίες. Δέν τό κάνουμε; Σοῦ λέει: «Παιδί μου, εἶσαι ἀφορισμένος». Δηλαδή εἶσαι πεθαμένος. Αὐτό θά πεῖ ἀφορισμένος. Νεκρός πνευματικά. Καί γιατί μᾶς τό λέει ἡ Ἐκκλησία; Γιά νά μᾶς λυπήσει; Ὄχι. Γιά νά μᾶς βοηθήσει νά μήν τό ἐπαναλάβουμε καί νά μετανοήσουμε γι’ αὐτό πού κάνουμε. Γι’ αὐτό μᾶς δίνει καί ὅλους αὐτούς τούς κανόνες καί τά ἐπιτίμια.
Καί αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό. Σήμερα ὅλοι κατηγοροῦν ὅλους ἀλλά κανείς δέν κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του. Ὅλοι φταῖνε γιά ὅλα ἐκτός ἀπό μᾶς. Ποιός κατηγορεῖ σήμερα τόν ἑαυτό του; Μόνο ὁ ἄνθρωπος, πού μετανοεῖ ἀληθινά. Αὐτός ἔχει τή μεγάλη ἀρετή τῆς αὐτομεμψίας. Καί ἄν ἔχεις αὐτή τήν ἀρετή ἀναπαύεσαι πάντοτε, νά ξέρετε. Τίποτα δέν σέ δυσκολεύει. Γιατί σέ ὅλα λές ὅτι: «Φταίω ἐγώ, δέν φταίει οὔτε ὁ διπλανός μου οὔτε ὁ πνευματικός, πού δέν ἔχει διάκριση οὔτε ἡ κοινωνία οὔτε τά ΜΜΕ· κανένας δέν φταίει· ἐγώ φταίω».
Αὐτή εἶναι ἡ σωστή τοποθέτηση καί εἶναι ἀλήθεια, νά ξέρετε. Γιατί κανένας δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀναγκάσει νά ἁμαρτήσουμε. Κανένας μά κανένας. Μόνοι μας τό κάνουμε μέ τήν ἑκούσια συγκατάθεση στήν ὑποβολή τοῦ πονηροῦ. Ὅσο καί ἄν ἔχουνε μέσα μας καλλιεργηθεῖ τά πάθη καί οἱ ἁμαρτίες, ἐμεῖς κάθε φορά κάνουμε τή συγκατάθεσή μας μέ τή θέλησή μας.
Μετάνοια λοιπόν σημαίνει συνεχῶς νά κατακρίνω τόν ἑαυτό μου. Καί ἄν κατακρίνεις τόν ἑαυτό σου ποτέ δέν κατακρίνεις τόν ἄλλον. Νά γιατί, πολύ φοβᾶμαι, ὅτι καί οἱ ἄνθρωποι, πού ἔρχονται στήν Ἐκκλησία, πολλές φορές δέν εἶναι στήν Ἐκκλησία. Καί ἔχουνε δίκιο οἱ κοσμικοί, πού μᾶς κατηγοροῦνε, ἀποκαλώντας μας: «Ἐσεῖς, πού κάνετε τούς μεγάλους σταυρούς». Γιατί; Γιατί κατακρίνουμε, τρῶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέ τά λόγια μας. Μήπως λέω ψέματα; Φοβᾶμαι πώς δέν λέω. Δέν μποροῦμε πολλές φορές νά δοῦμε τόν διπλανό μας, τή διπλανή μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Τήν ὥρα τῆς Λειτουργίας πολλές φορές. Γιατί; Γιατί ἔχουμε μέσα μας ἕνα σωρό ἀρνητικές σκέψεις γιά κάποια πράγματα πού κάνουν. Ἄν αὐτό δέν εἶναι κατάκριση τί ἄλλο εἶναι;
Μάλιστα ἐνῶ ἔχεις κατάκριση γιά τόν ἄλλον δέν ἔχεις κατάκριση γιά τόν ἑαυτό σου. Γιατί; Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν ἔχεις γνώση τοῦ ἑαυτοῦ σου καί δέν παρακολουθεῖς τόν ἑαυτό σου ἀλλά παρακολουθεῖς τόν διπλανό σου καί τή διπλανή του. Ἔχεις βγεῖ δηλαδή ἀπό ἐκεῖ πού πρέπει νά εἶσαι. Ὁ νοῦς σου ἔχει βγεῖ ἀπό τήν καρδιά σου καί βλέπει τούς ἄλλους καί ἀσχολεῖται μέ τούς ἄλλους.
V. Μετάνοια σημαίνει ἀμεριμνησία γιά ὅλα,
μέριμνα γιά τή σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ μας,
θυγατέρα ἐλπίδας καί ἀποκήρυξη ἀπελπισίας
Τόχουμε καταλάβει ποιός εἶναι ὁ πρῶτος σκοπός τῆς ζωῆς μας; Ὁ πρῶτος στόχος; Ποιός εἶναι ὁ πρῶτος στόχος; Ποιό ἔχουμε βάλει ὡς πρῶτο στή ζωή μας; Εἶναι ὁ Χριστός; Ὁ Χριστός λέει στήν Ἀποκάλυψη: «Ἐγώ εἶμαι τό “Α” καί τό “Ω”, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος». Εἶναι; Γιά τούς Χριστιανούς πρέπει νά εἶναι. Εἶναι ὅμως; Εἶναι ἡ ἀρχή; Τῆς κάθε πράξης, τῆς κάθε σκέψης; Εἶναι ἡ ἀφορμή; Εἶναι ἡ αἰτία; Ἀπό ποῦ ξεκινᾶμε νά κάνουμε κάτι; Γιά ποιό λόγο κάνουμε κάτι; Τὄχετε ἀναρωτηθεῖ; Αὐτός ὁ λόγος εἶναι ὁ Χριστός; Ἄν δέν εἶναι ὁ Χριστός εἶναι λανθασμένος.
Γιατί θέλω τό παιδί μου νά πάει στό Πανεπιστήμιο; Γιατί θέλω νά παντρέψω τό παιδί μου; Πές μου. Εἶναι ο λόγος ὁ Χριστός; Ἄν δέν εἶναι ὁ Χριστός, ἁμαρτία κάνω. Εἶμαι ἐκτός τοῦ Χριστοῦ, ἐάν δέν ἀναγνωρίζω τόν Χριστό ὡς τό “Α” στή ζωή μου. Εἷναι τό “Ω” ὁ Χριστός; Τί σημαίνει τό “Ω”; Δηλαδή ὁ σκοπός, τό τέλος; Τί προσδοκῶ; Προσδοκῶ τόν Χριστό γιά ὅ,τι κάνω ἤ κάτι ἄλλο;
Λένε οἱ ἄνθρωποι: «Θέλω νά κάνω οἰκογένεια, νά κάνω παιδιά». Γιά ποιό σκοπό; Τό ἔχουμε σκεφτεῖ; Εἶναι ὁ σκοπός νά βρούμε τόν Χριστό; Ἄν εἶναι, τότε ναί! Τότε πάμε σωστά. Ἄν εἶναι ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι λάθος. Βλέπετε λοιπόν πώς πρέπει νά ἀναθεωρήσουμε τά πάντα, θά ἔλεγα; Δυστυχῶς βλέπω ὅτι πολλές φορές δεχόμαστε ἀβασάνιστα ὅλα ὅσα μᾶς ὑποβάλλουν ὡς ἰδέες ἡ μάνα μας, ὁ πατέρας μας, τό εὐρύτερο περιβάλλον. Καί λέμε: «Ἔτσι τά βρήκαμε, ἔτσι τά κάνουμε». Ὡραῖα; Καθόλου ὡραῖα ὅμως. Γιατί; Αὐτά πού βρῆκες, ἐξέτασες ἄν τά ἔχει πεῖ ὁ Χριστός; Ἄν τά θέλει ὁ Χριστός;
Γιατί, εἴπαμε, πρέπει τό θέλημά μας νά ταυτιστεῖ μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Μά θά πεῖτε: «Πῶς; Δέν εἶναι ταυτισμένο;». Θά δεῖτε ὅτι 99,9% δέν εἶναι. Ὅλα αὐτά πού μᾶς πέρασαν ὡς κοινωνικά στερεότυπα, πού ἀποδεχθήκαμε ἔτσι ἀβασάνιστα, εἶναι τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού λέει ὁ Χριστός. Τώρα νά μήν ποῦμε παραδείγματα ἀλλά ἴσως μετά, στή συζήτηση, μποροῦμε νά αναφέρουμε πάρα πολλά. Καί ἔχουν σημασία τά πρακτικά. Γιατί δυστυχῶς κάνουμε τά χειρότερα λάθη καί νομίζουμε ὅτι κάνουμε καί τό καλό. Καί τό σωστό καί τό θεάρεστο.
Σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀπελπισμένοι. Δέν ὑπάρχει φῶς στό τούνελ. Ἀδιέξοδο. Εἶναι δυνατόν; Νά ὑπάρχει ἀδιέξοδο γιά τόν Χριστιανό; Νά ὑπάρχει ἀπελπισία; Δέν εἶσαι Χριστιανός, ἄν ἔχεις αὐτό τό βίωμα. Ὁ Χριστιανός ἔχει τήν ἐλπίδα καί τή διέξοδο, πού εἶναι πάντα ὁ Θεός. Καί τό φῶς ὑπάρχει πάντα στήν ἄκρη τοῦ τούνελ. Καί πάντα λές: «Ἔχει ὁ Θεός. Ἔχει ὁ Θεός για τά πάντα».
Πολλές φορές μοῦ λένε: «Τί θά γίνει; Τό παιδί μου δέν ἔχει δουλειά». Καί τούς λέω εἶναι δύσκολο γιά τόν Θεό νά τοῦ δίνει 1000 εὐρώ τόν μῆνα; Μέ κοιτᾶνε. Γιατί; Ὁ Θεός δέν ἔχει ὅλα τά χρήματα; Ὅλα τά χρήματα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι; «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς» δέν λέμε; Τό λέμε ἀλλά πόσοι τό καταλαβαίνουμε, πόσοι τό πιστεύουμε ὅτι ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ; Λοιπόν; Έχει πρόβλημα ὁ Θεός νά σοῦ δώσει 1000 εὐρώ; Γιατί δέν στά δίνει; Ψάξου νά δεῖς. Κάτι κάνεις λάθος. Ὁ Χριστός τί εἶπε; «Οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Ἔτσι τό ψέλνουμε κάθε φορά, πού κάνουμε ἀρτοκλασία. Καταλαβαίνουμε τί λέμε; Ἄν τό καταλαβαίνουμε, γιατί μᾶς πιάνει ἄγχος γιά τήν κρίση, γιά τό ΔΝΤ καί γιά ὅλα αὐτά; Ἐ; Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν.
«Οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Δέν θά στερηθεῖς τίποτα. Καί πρῶτα πρῶτα δέν θά στερηθεῖς τή χαρά σου, τήν εἰρήνη σου, τά πνευματικά ἀγαθά. Ἀλλά καί γιά τά ὑλικά θά μεριμνήσει ὁ Κύριος. Τό λένε οἱ Πατέρες καί οἱ σύγχρονοι Γεροντάδες πώς θά ἔχεις ἕνα φυλλαράκι ἀπό τό δέντρο καί θά χορταίνεις γιά ἕνα μῆνα. Μέ ἕνα φυλλαράκι. Γιατί εἶναι δύσκολο γιά τόν Θεό; Νά τρῶς ἕνα φυλλαράκι ἀπό τό δέντρο καί νά εἶσαι χορτάτος γιά ἕνα μῆνα. Ἔχει πρόβλημα ὁ Θεός; Πῶς ἔδινε τό μάννα γιά σαράντα χρόνια σέ δύο ἑκατομμύρια ἀνθρώπους; Δέν ἔδινε; Στήν ἔρημο;
Ἔχετε πάει στό Σινά νά δεῖτε τί ἔχει στήν ἔρημο; Τίποτα. Πῶς ζούσανε δύο ἑκατομμύρια γιά σαράντα χρόνια; Τούς ἔριχνε ὁ Θεός ἀπό πάνω τό μάννα. Καί μάλιστα λέει γινότανε κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ καθενός. Ὅ,τι ἤθελε ὁ καθένας. Ἤθελε γλυκό; Γινόταν γλυκό. Ἤθελε ξινό; Γινόταν ξινό. Ἁλμυρό; Ἁλμυρό. Ὅ, τι τοῦ ἄρεσε τοῦ καθενός. Ζήτησαν κρέας, τούς ἔδωσε κρέας. Πέφταν τά πουλιά μπροστά στά πόδια τους. Λοιπόν γιατί νά ὀλιγοπιστοῦμε;
VI. Μετάνοια σημαίνει ἀμεριμνησία γιά ὅλα
καί μέριμνα γιά τό ἕνα, τό πρῶτο καί κύριο,
πού εἶναι ὁ Χριστός
Βλέπετε ὁ Χριστός δέν μᾶς εἶπε νά ζητᾶμε τίποτα. Μᾶς εἶπε νά ζητᾶμε κάτι; Ὄχι. Ἕνα πρᾶγμα μόνο: «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσονται ὑμῖν». «Προστεθήσονται» θά πεῖ θά σοῦ έρθουν ἔτοιμα· στό πιάτο. Δέν θά κάνεις κάτι ἐσύ. Θά σοῦ προστεθοῦν.
Ἐσύ νά ζητᾶς μόνο τόν Χριστό, νά ζητᾶς τή Βασιλεία, νά ζητᾶς τή χάρη. Αὐτό πού εἴπαμε στήν ἀρχή, τήν ἄκτιστη, θεοποιό ἐνέργεια. Ἐνέργεια, πού ἔχουμε πάρει ὄντως ἀπό τό βάπτισμα καί τήν ἔχουμε θάψει. Καί πρέπει νά τήν ψάξουμε, νά τή βροῦμε, νά φυσήξουμε νά φύγουν οἱ στάχτες, νά φύγουν τά μπάζα, νά φανερωθεῖ ὁ ἄνθρακας ὁ μισοσβησμένος. Νά ζωογονηθεῖ μέ τό φύσημα, πού εἶναι ἡ νοερά προσευχή, νά βάλουμε καί τά καλά ἔργα ἀπό πάνω, τά ξυλαράκια καί ν’ ἀνάψει μέσα μας ἡ φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Νά γίνουμε ἄνθρωποι ὄμορφοι, ἀληθινά ὄμορφοι, ὅπως εἶναι οἱ ἅγιοι. Βλέπετε οἱ ἅγιοι τί ὀμορφιά ἔχουν; Τί φῶς ἔχουν; Ἕνα φῶς, πού ἔρχεται ἀπό παντού. Καί ἀπό μέσα τους καί ἀπέξω τους. Βλέπουμε τό φωτοστέφανο ὡς συμβολική ἀπεικόνιση αὐτοῦ τοῦ φωτός. Γιατί; Γιατί καίει αὐτή ἡ φωτιά. Ἔχουν ἀνάψει αὐτή τή φωτιά. Αὐτός είναι ὁ ἅγιος. Καί ὅλοι εἴμαστε κεκλημένοι καί ὑποχρεωμένοι νά γίνουμε ἅγιοι.
Προσέξτε. Λέμε: «Καλά τώρα· εἶναι πολύ αὐστηρός αὐτός ὁ παπάς. Ἅγιοι θά γίνουμε»; Ναί, Ἅγιοι θά γίνουμε. Πρέπει νά γίνουμε. Γιατί; Τό λέει ὁ Χριστός. «Ἅγιοι γίνεσθε» λέει. Πρέπει νά γίνεσθε συνεχῶς ἅγιοι. Καί «ἅγιος» σημαίνει ξεχωρισμένος ἀπό τόν κόσμο, ἀπό τήν ἁμαρτία καί δοσμένος στόν Θεό, ἀφιερωμένος στόν Θεό.
Δέν εἶναι ἀφιερωμένοι στόν Θεό οἱ μοναχοί μόνο. Ὅλοι εἴμαστε ἀφιερωμένοι στόν Θεό. Ὅλοι ἀνήκουμε στόν Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔχει ἐξαγοράσει μέ τό αἷμα του. Δέν λέει ἔτσι ἡ Ἁγία Γραφή; «Ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς». Μᾶς ἔχει ἐξαγοράσει μέ τό πολύτιμο αἷμα του ὁ Χριστός. Δέν ἀνήκουμε στόν ἑαυτό μας, ὅπως λένε μερικοί καί μερικές: «Σῶμα μου εἶναι, τό κάνω ὅ,τι θέλω, ἄρα μπορῶ νά κάνω καί ἔκτρωση». Δέν μπορεῖς. Ἀνήκουν στόν Χριστό καί τό σῶμα σου καί ἡ ψυχή σου.
Οὔτε μπορεῖς νά πορνεύεις. Γιατί τό σῶμα σου εἶναι σῶμα Χριστοῦ. Καί δέν μπορεῖς τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ νά τά κάνεις πόρνης μέλη. Δέν μπορεῖς νά κάνεις κακές σκέψεις καί κατακρίσεις. Λένε: «Δέν πειράζει τώρα μιά κατακρισούλα». Ὄχι, δέν πρέπει. Γιατί δέν σοῦ ἀνήκει οὔτε τό στόμα σου οὔτε ἡ σκέψη σου οὔτε ἡ ὕπαρξή σου. Ἀνήκει στόν Χριστό καί δέν μπορεῖς νά τή μολύνεις.
Ἐ, λέει, θά ἐξομολογηθῶ. Τί λογική εἶναι αὐτή; Ἐπειδή θά ἐξομολογηθεῖς δηλαδή, ποντάρεις στή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί λές: «Ἄς κάνω ακόμα μιά αὐτοκοτονία;». Ξέρετε, ὑπάρχει καί αὐτή ἡ δαιμονική ἀντίληψη. Σοῦ λέει «Θά ἐξομολογηθῶ. Ἀφοῦ θα ἐξομολογηθῶ, ἄς κάνω μερικές ἁμαρτίες ἀκόμα». Σά νά λές: «Ἔπαθα ἀτύχημα. Ἐ, ἀφοῦ θά πάω πού θά πάω στό νοσοκομεῖο, ἄς κάνω ἀκόμα μερικά τρακαρίσματα, γιά νά ἔχει δουλειά ὁ γιατρός, ἄς ποῦμε». Καί ἄν δέν προλάβεις καί μείνεις στόν δρόμο ἀπό τήν αἱμορραγία; Τί γίνεται τότε; Βλέπετε πόσα λανθασμένα κυκλοφοροῦνε καί τά προσλαμβάνουμε, ἐνῶ εἶναι δαιμονικά, εἶναι διαβολικά;
Γιατί ἄλλο εἶναι νά πέσεις μιά φορά καί ἄλλο νά πέσεις δέκα φορές. Μετά, ξέρετε, αὐτός πού ἔχει πέσει δέκα φορές, ἄς πούμε, ξέρετε πόσο θά δυσκολευτεῖ νά ἐξαλείψει τή συνήθεια τῆς ἁμαρτίας; Πολύ πιό δύσκολα ἀπό τόν ἀλλο, πού ἔπεσε μιά φορά. Γιατί εἴπαμε τήν ἄφεση θά τήν πάρει. Ἐντάξει. Θά ἐξομολογηθεῖ, θά πάρει ἄφεση. Ἀλλά τή συνήθεια πῶς θά την κόψει; Αὑτό εἶναι τό δύσκολο. Καί ἄν δέν κόψει τή συνήθεια θά τήν ξανακάνει ἀμέσως τήν ἁμαρτία. Δέν ὑπάρχει περίπτωση. Καί δέν θά φτάσεις ποτέ στή θεραπεία ἅμα συνεχίσεις ἔτσι.
Καί αὐτό βέβαια ἔρχεται, ξέρετε, ὡς βίωμα. Δηλαδή ἀπό τή στιγμή, πού θά ἀρχίσεις νά νιώθεις αὐτή τή φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά ἀνάβει μέσα σου, νά ζωογονεῖται, νά αὐξάνει. Ἀπό αὐτή τή στιγμή ἀρχίζει καί ἡ ἐλπίδα. Γιατί τί σημαίνει ἐλπίδα; Σημαίνει ὅτι κάτι καλό βλέπεις στόν ὁρίζοντα, κάτι καλό αἰσθάνεσαι. Κάτι καλό γίνεται μέσα σου. Καί ἔτσι ἔχεις βάσιμες ἐλπίδες. Ποιός δέν ἔχει ἐλπίδα; Αὐτός πού δέν βλέπει φῶς καθόλου. Τίποτα. Τόν τρώει ἡ μαύρη ἀπελπισία. Αὐτός πού ὑποκύπτει στούς δαιμονικούς λογισμούς. Πού σοῦ λέει: «Παράτα τα. Πάλι τά ἴδια θά πεῖς. Τί νά πᾶς νά ἐξομολογηθεῖς πάλι;».
Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη χαρά τοῦ διαβόλου. Νά μή μετανοοῦμε. Νά μή διορθώνουμε τόν ἑαυτό μας. Ὅσους προσπαθοῦνε κάπως καλά καί ἀγωνίζονται, προσπαθεῖ νά τούς ρίξει στή ραθυμία, στήν τεμπελιά. Καί αὐτούς, πού εἶναι στή ραθυμία και στήν τεμπελιά, νά τούς ρίξει στήν ἁμαρτία. Καί αὐτούς πού εἶναι στήν ἁμαρτία νά τούς ρίξει στήν ἀπελπισία. Νά μήν πᾶνε νά ἐξομολογηθοῦν, νά μήν πᾶνε νά μετανοήσουν.
VII. Μετανοῶν σημαίνει κατάδικος
ἀπηλλαγμένος ἀπό αἰσχύνη
(Σημείωση: Καί μέ αὐτό νά τελειώσουμε, γιατί συμπληρώθηκε καί ἡ ὥρα).
Ὅλοι εἴμαστε κατάδικοι. Ὅλοι ἔχουμε ἁμαρτήσει, μηδενός ἐξαιρουμένου. Ὅλοι εἴμαστε προορισμένοι γιά τήν κόλαση. Γιατί καί μιά ἁμαρτία να ἔχεις γιά τήν κόλαση εἶσαι. Ἐμεῖς μόνο μία ἔχουμε; Πάρα πολλές. Ὁ Ἀδάμ μία ἔκανε καί ἔχασε τόν Παράδεισο. Ὁ Διάβολος μία ἁμαρτία ἔκανε καί ἔχασε τή θέση του. Λοιπόν ἐμεῖς;
Καί τί θά γίνει τώρα; Δόξα τῷ Θεῷ πού ὑπάρχει ἡ μετάνοια. Χίλιες δόξες στόν Θεό, πού ὑπάρχει αὐτή ἡ χρυσή εὐκαιρία, ὥστε μόλις μέ πέντε λεπτά ἐξομολόγησης νά κερδίζεις τήν αἰωνιότητα. Δέν εἶναι κρῖμα γιά πέντε λεπτά νά χάσεις τήν αἰωνιότητα; Καί ὅμως πόσοι ἄνθρωποι τό ἀφήνουν. Σοῦ λένε: «Ἀργότερα». Γιατί ἔτσι τούς λέει ὁ πονηρός. Δέν σοῦ λέει: «Μήν τό κάνεις». Σοῦ λέει: «Ἄστο λίγο πιό μετά. Τώρα ἔχεις κάτι πιό ἐπεῖγον. Κάντο αὐτό καί μετά κάνεις τήν ἐξομολόγηση. Ἔχεις καιρό».
Ἔτσι μᾶς ξεγελάει λοιπόν ὁ διάβολος. Καί μέ τό «ἔχεις καιρό» περνᾶνε οἱ μῆνες καί τά χρόνια καί ἑδραιώνονται τά πάθη μέσα σου. Καί στό τέλος λές: «Μπά, τώρα ἀποκλείεται. Νά ἀλλάξω τώρα; Δέν γίνεται». Ἔτσι σέ ρίχνει μετά στή ἀπελπισία. Ἀπό τήν ἀμέλεια λοιπόν πᾶς στήν ἀπελπισία. Γι΄αυτό νά μήν ἀκοῦμε αὐτό τόν δαιμονικό λογισμό τό «λίγο μετά». Νά λέμε: «Τώρα θά πάω νά ἐξομολογηθῶ. Ἐδῶ καί τώρα». Γιατί εἶναι τό πρῶτο στή ζωή μας. Τό πρῶτο στή ζωή μας εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ἡ σωτηρία. Καί ὅλα τα ἄλλα εἶναι μετά. Ὅλα τά ἄλλα θά τά κάνει ὁ Χριστός. Τό εἶπε: «Ζητείτε ἐμένα καί τά ἄλλα τά ἀναλαμβάνω ἐγώ». Ἐμεῖς λέμε: «Κάτσε νά τά κάνω ὅλα τά ἄλλα καί μετά, ἅμα περισσέψει κάτι, θά πάω καί νά ἐξομολογηθῶ». Βλέπετε πώς λειτουργοῦμε τελείως ἀντιθετικά μέ αὐτά πού λέει ὁ Θεός;
Θέλεις λοιπόν νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό τήν αἰσχύνη; Ἀπό ποιά αἰσχύνη; Τήν αἰσχύνη πού φέρνει ἡ ἁμαρτία, πού φέρνουν τά πάθη. Τήν ὁποία τήν ἔχουμε καί σέ αὐτή τή ζωή, ξέρετε. Γιατί ἡ ἁμαρτία εἶναι ντροπή γιά τόν ἄνθρωπο. Σήμερα βέβαια ἔχουν τόσο διαστραφεῖ οἱ ἄνθρωποι, πού τήν ἁμαρτία τήν κάνουν καί καυχῶνται. Καί αὐτός εἶναι ὁ ἔσχατος βαθμός ἀλλοτρίωσης, ξέρετε. Νά κάνεις τήν ἁμαρτία καί νά μήν ντρέπεσαι. Ὄχι μόνο νά μήν ντρέπεσαι ἀλλά νά θές καί νά σέ βραβεύσουν κιόλας. Νά σοῦ ποῦνε ὅτι πολύ καλά κάνεις. Νά κάνουν καί νόμο, πού νά σέ προστατεύει, ὥστε νά τήν κάνεις καί νόμιμα καί ἀνεμπόδιστα καί νά ἔχεις καί τά χειροκροτήματα.
Ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει τώρα. Στόν ἔσχατο βαθμό ἀλλοτρίωσης. Γι’ αὐτό βλέπετε ἕναν νέο πού κρατάει τήν ἁγνότητά του, τόν εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι στό σχολεῖο. Ἤ ἕνα παιδί, πού ντύνεται σεμνά, ἕνα κορίτσι, πού φοράει φούστα, ξέρω ΄γώ καί προσπαθεῖ νά εἶναι ἁγνό καί καθαρό, τό κοροϊδεύουνε. Καί ἕνα παιδί πού κάνει ὅλες τίς ἁμαρτίες εἶναι τόπ, εἶναι στήν κορυφή. Ναί.
(Σημείωση: Τά λέω κάπως ἁπλά. Βέβαια δέν θα ἤθελα νά μιλάω ἔτσι ἀλλά τά λέω ἁπλά, γιατί νομίζω ὅτι ἔτσι καταλαβαινόμαστε ὅλοι καλύτερα).
Λοιπόν τήν ὁμοφυλοφιλία θέλουνε νά τήν ἀπενοχοποιήσουνε καί ὄχι μόνο, νά τή βραβεύσουνε κιόλας. Θελουν νά τούς ποῦμε: «Μπράβο, παιδί μου». «Εἶναι μιά ἰδιαιτερότητα» σοῦ λέει. «Δέν εἶναι κάτι κακό, μιά ἰδιαιτερότητα». Ὅλες τίς διαστροφές τίς βαφτίσανε ἰδιαιτερότητες. Ἐ καί ὁ διάβολος μιά ἰδιαιτερότητα εἶναι. Νά τόν βάλουμε καί αὐτόν στή ζωή μας, ἄς ποῦμε.
Μετάνοια λοιπόν σημαίνει ἀπαλλαγή ἀπό τήν αἰσχύνη πού φέρνει ἡ ἁμαρτία καί σ’ αὐτή τή ζωή. Διότι, ναί μέν εἴπαμε, τή βραβεύουμε τήν ἁμαρτία ἀλλά ὄχι ὅλοι εὐτυχῶς, δόξα τῷ Θεῷ! Καί προπάντων δέν τή βραβεύουνε οἱ ἄγγελοι, οἱ ἅγιοι καί ὁ Θεός. Καί εἶναι μιά μεγάλη ντροπή μπροστά στόν οὐράνιο κόσμο ἡ ἁμαρτία πού κάνουμε. Οἱ ἁμαρτίες πού κάνουμε. Ἀλλά κατεξοχήν αἰσχύνη θά ὑπάρξει στή Δευτέρα Παρουσία. Ἐκεῖ θά φανερωθοῦν ὅλα τά ἔργα μας, σάν σέ βίντεο καί θά τά δεῖ ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Ἐκτός κι ἄν ἔχεις προλάβει καί τά ἔχεις ἐξαλείψει τά κακά σου ἔργα μέ τή μετάνοια. Μέ τά δάκρυά σου, μέ τήν ἐξομολόγησή σου. Τότε ἀπαλλάσσεσαι ἀπό τήν αἰσχύνη καί ἀπό τό δημόσιο, παγκόσμιο ρεζίλεμα. Ὁ Θεός νά δώσει λοιπόν νά μή γευτοῦμε αὐτή τήν αἰσχύνη, νά πάρουμε στά σοβαρά τή σωτηρία μας καί ἐδώ καί τώρα νά μετανοήσουμε ἀλλάζοντας ριζικά τή ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου