Ο
Επίσκοπος Μόρφου κ. Νεόφυτος, ως διάκονος, είχε πάει κάποια χρονιά στο Λονδίνο
μαζί με τον μακαριστό π. Ευμένιο, ιερέα τότε του Λεπροκομείου Αθηνών.
Πήγαν
πρώτα και προσκύνησαν την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ, και ύστερα
πήγαν στον ζωολογικό κήπο.
Βλέποντας
ο π. Ευμένιος τα διάφορα εξωτικά ζώα, θαύμαζε και ρωτούσε: «Τι είναι αυτό;»
«Ελέφαντας». «Α, τι μεγάλη μύτη έχει ο ελέφαντας!» Πιο πέρα, «Τι είναι αυτό;»
«Λιοντάρι». «Α, το ξέρω καλά το λιοντάρι, γιατί πήγαινε καβάλα σ’ αυτό ο Άγιος
Μάμας!»
Μετά
πήγαν και σε μια μεγάλη τίγρι, που ήταν πολύ άγρια και γι’ αυτό της είχαν βάλει
διπλό προστατευτικό κιγκλίδωμα και τζάμι. Ο κόσμος φοβόταν και δεν πήγαινε
κοντά, γιατί εκείνη την ώρα η τίγρης ήταν πολύ εξαγριωμένη. Πλησιάζοντας ο π.
Ευμένιος ρώτησε. «Τι είναι αυτό;» Του είπαν, τίγρης είναι. Αυτός τότε την
πλησίασε και άρχισε να την φωνάζει, «Τίγρη, τίγρη…» και να μιλάει στην τίγρη με
αγάπη. Το ζώο ηρέμησε, ήρθε μπροστά του και έβαζε τα δύο πόδια και το κεφάλι
της σαν να προσκυνούσε και πάλι σηκωνόταν και ξανάκανε το ίδιο. Ο κόσμος
έκπληκτος άρχισε να φωνάζει από χαρά γι’ αυτό που έβλεπε.
«Εμείς είχαμε ξεχαστεί κοιτάζοντας κάποια άλλα
ζώα εκεί κοντά και, όταν ξαφνικά ακούσαμε τον κόσμο να φωνάζει χαρούμενα,
γυρίσαμε και είδαμε την τίγρη, όχι μόνο να έχει ηρεμήσει, αλλά και να
υποκλίνεται με σεβασμό μπροστά στον Παππούλη, σαν να κάνη μετάνοιες!»
Από το Βιβλίο:
«Η
ΖΩΟΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» ΣΙΜΩΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ,
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου